پاورپوینت کامل نتیجه گرایی در اخلاق اسلامی(قسمت سوم) ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نتیجه گرایی در اخلاق اسلامی(قسمت سوم) ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نتیجه گرایی در اخلاق اسلامی(قسمت سوم) ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نتیجه گرایی در اخلاق اسلامی(قسمت سوم) ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

زیر عنوان:

راهکارهای جذّاب سازی و تأثیرگذاری درس اخلاق اسلامی

اشاره

نویسنده در بخش پیشین این نوشتار به بازکاوی “نظریه هنجاری اسلام” پرداخته و سپس “آسیب شناسی دروس اخلاق” را به بررسی نشست.

اینک سومین بخش از این مقال، پیش روی شماست.معارف

ظرفیت های پیامدگروی در منابع دین

اخلاق موفقیت

توکل به عنوان یکی از مهمترین اصول اخلاق اسلامی نقش به سزایی در افزایش احتمال دست یابی به اهداف و رسیدن به موفقیت دارد. وقتی نیروی بی کران الهی پذیرفته شود و امکان اتصال به آن و برخورداری از آثارش در قلب جاگیرد. آمادگی و شایستگی بارش حیات بخش قدرت آسمانی پدید آمده، موانع دریافت فیض بر طرف می شود. بنا براین “کسی که متوکل بر خداست کمک و حمایت را از دست نمی دهد.” ۱ و همواره در قلمرو امن پشتیبانی شکست ناپذیر حضور دارد.

اگر قدرت خود را جلوه و پرتوی از قدرت نامتناهی بدانیم در حقیقت به آن پیوسته و نیروی او در ما جاری می شود. ولی فراموش کردن این ارتباط موجب می شود که در محدودیت نیروی خود باقی مانده و به امور ناچیز و افراد ناتوان دیگر تکیه کنیم.

مراتب بالای توکل به تفویض تبدیل می شود. تفاوت توکل و تفویض این است که در توکل فرد است که کار خود را به خداوند می سپارد اما در تفویض اساساً شخص کاری را برای خود نمی داند بلکه همه امور را در دست او می بیند و تمام تکیه اش به خداوند است زیرا کار کار او، نیرو نیروی او و نتیجه نهایی هم از آن اوست و انسان متوکل بر سر سفره توفیق و فیض پروردگار نشسته است و هم از این رو کارها در نهایت اتقان و استحکام پیش می رود. “کسی که کارش را به خداوند تفویض کرد، آنها را محکم کرده است.”۲

این استحکام و حمایت به معنای رها کردن امور و به گوشه ای خزیدن و منتظر عنایت آسمانی بودن نیست. بلکه تلاشی نیرومند، عملکرد متقن و مستحکم و حمایتی را که موجب جدیت و دلگرمی و پشتکار است، به دنبال می آورد. توکل اعمال ضعیف و کم نتیجه را پر قدرت و ثمربخش می کند و انسان ناتوان را از نیروی معجزه گونه ای برخوردار می سازد.

نیروی نامحدود الهی بر همه چیز غالب است و هنگامی که انسان با ارتباط و اتصال به این سرچشمه قدرت از آن برخوردار شود. بدون تردید پیروزی و کامیابی را خواهد یافت. اگر چه اهداف بسیار بزرگ و خواسته های گران سنگی داشته باشد، توکل مطمئن ترین راه نزدیک شدن به آنهاست. “اعتماد به خدای والا مرتبه بهای هر چیز گرانبها و نردبان به سوی خواسته های بلند است.”۳

توکل در درجه اول ابهاماتی را بر طرف می سازد، که در تصمیم گیری و راه یابی به سوی اهداف مانع ایجاد می کند. کسی که بر خداوند سبحان توکل کند تاریکی های شبهه ها برایش روشن می شود.۴ و پس از اینکه راه مناسب به سوی مقاصد و خواسته های خویش را شناخت و تصمیم گیری و اقدام را پشت سر گذاشت در کشاکش تلاش و کوشش نیز با توکل موانع را درهم شکسته، راه های روشن و هموار را می گشاید و درمی نوردد. کسی که بر خداوند توکل بورزد دشواری ها در برابرش فروشکسته و ذلیل شده و اسباب توفیق به سادگی برایش فراهم می شود.۵ بنابراین توکل تضمینی برای موفقیت و پیروزی کسانی است که می اندیشند و عمل می کنند و توکل برای رسیدن به کامیابی و خوشبختی کافی است.۶

البته توکل و پیوند با قدرت الهی برای کامیابی و موفقیت در دنیا اموری را به همراهی می طلبد. مثل صبر که قرآن کریم می فرماید: ” الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَلَی رَبِّهِمْ یتَوَکلُونَ۷″ کسانی که بردباری پیشه کرده و توکل ورزیدند. در این آیه شریفه صبر و توکل مکمل هم و در کنار یکدیگر معرفی شده اند.

صبر در آمادگی یافتن برای دست یابی به نتیجه دلخواه نقش موثری دارد. شخص متوکل با اینکه اهداف بسیار بزرگی دارد اما خودداری نفس را از دست نمی دهد. و دچار حرص و ولع نمی شود، بلکه کاملا آرام و مطمئن به پیش می رود و منتظر دریافت نیرو و سرانجام نتیجه الهی زحمات و تلاش های خویش است.

مفهوم صبر، بردباری و تحمل طاعت و بندگی در دشواری ها و رنج هایی است که در زندگی پیش می آید. صبر دوران کمین کردن و آرام گرفتن زندگی برای آغاز تغییر و کوشش برای کامیابی است. به فرموده امام علی(ع):”مطمئناً سیه روزی ها پایانی ندارد که ناگزیر به آن می رسند، پس وقتی که بر یکی از شما دشواری و گرفتاری حکم شود، باید آن را بپذیرید و بردباری کنید تا بگذرد. به راستی که چاره اندیشی در آن هنگام که روی آورده موجب افزایش ناخوشایندی و رنج می شود.”۸ صبر مقدمه تحول و دگرگون کردن اوضاع است، نه تسلیم همیشگی برابر سختی ها و رنج ها و پذیرفتن شرایط ناگوار به معنای عدم اقدام و کنار آمدن دائمی با وضعیت ناخوشایند که به بی تحرکی و افسردگی و عادت به آن می انجامد. صبر آرامش پیش از طوفان است. صابر شخصی است که در انتظار فرصت برای اقدام و تمرکز نیرو برای ایجاد تغییر است.

پیامبر اکرم(ص) فرموده اند: سه چیز نشانه فرد بردبار است. ۱.از عمل کسل و سست نمی شود. ۲.افسرده نیست. ۳.از پروردگارش شکایت نمی کند.۹ صبور کسی است که در گرداب بلا و فاجعه افتاده و در مرحله آزموده شدن است از این رو بسیار عادی عمل می کند. اما منتظر است و نیروی خود را متمرکز می نماید تا در موقع رو به افول نهادن مشکلات بر آنها بتازد.

آنچه برای صبر اهمیت دارد دوراندیشی است که به حفظ نیرو و سرزندگی و آمادگی عمل می انجامد. زیرا “دوراندیشی همراه با بردباری تقویت می شود.۱۰” و براساس آن نشاط و نیروی عملی حفظ و تقویت می گردد وکسالت و بی رمقی از شخص صبور دور می ا فتد. پس بردباری راه نیرومندی و جمع کردن قدرت است و در پایان، همین نشاط و نیروی حفظ شده، نتایج خوشایندی را به بار می آ ورد.

“کم است کسی که صبر کند مگر اینکه قدرت یابد.”۱۱ زیرا صبر مثل سدّی است که جلوی جریان قدرت را می گیرد تا پس از ذخیره لازم آن را به کار گیرد. درست است که هم هنگام خشکسالی و هم وقتی که سدّی بنا می شود در هر دو صورت رودخانه تهی می گردد. اما خشکسالی مثل بی تابی کردن نیرو و نشاط را تحلیل برده و به باد می دهد. اما هنگامی که سدّی بنا می شود تمرکز و اندوختن منابع انجام می گیرد. ما در مواردی که برای رسیدن به مطلوب و آروز و اهداف زندگی نیاز به تمرکز و انباشتن نیرو داریم، خداوند با مشکلات و دشواری ها سدی بنا می کند تا نیروی لازم را در ما جمع کند و انسان باید پیام حکیمانه خداوند را بفهمد و تا وقتی که به اندازه کافی انرژی و نشاط اندوخته نشده بردباری پیشه سازد.

سومین علامت صبر در روایت پیامبر(ص) این بود که انسان بردبار از خدا شکایت نمی کند. البته این به معنای آن نیست که او وضعیت خود را خارج از قدرت و اراده او می پندارد، بلکه برای آن است که این رنج و صبر را مقدمه پیروزمندی و دستیابی به مطلوب خود می داند. زیرا نظام عالم بر این است که “پیروزی و موفقیت همراه بردباری و گشایش همراه گرفتاری و با هر سختی آسانی است.”۱۲

بنابراین است که هر کسی بهای آنچه می خواهد را بپردازد و بهای خوشبختی و کامیابی، تحمل سختی و بردباری است. هم از این رو “با صبر به خواسته ها دست یافته می شود.”۱۳حضرت عیسی(ع) فرمود: ” انکم لا تدرکون ما تحبون الا بصبرکم علی ما تکرهون” مطمئناً به آنچه دوست دارید نمی رسید مگر با صبر برچیزی که نمی پسندید۱۴.

هر چه صبر کامل تر باشد به حظ و بهره بیشتری از اهداف و آرزوها می توان رسید. و کار کسی که بسیار بردبار است به هدف نهایی و تمام آرزوهایش می رسد.۱۵ آنچه موجب می شود که شخص بردبار به آمال خود راه یابد اندوختن نیرو، تمرکز قوا و آمادگی در شکار فرصت هاست. حضرت علی(ع) فرمودند: ” الصبر علی مضض یودی الی اصابه الفرصه؛ بردباری در رنج ها به شکار فرصت ها می رسد۱۶.” در حقیقت بی تابی کردن نقشه و برنامه خداوند رابرای کامیابی و موفقیت انسان خراب می کند کسی که جزع کند… کار خداوند سبحان راخراب کرده و پاداش خود را فروخته است.۱۷

بنابراین شخص بردبار با توجه به اینکه: ” با صبر به امور والا دست یافته می شود.”۱۸ در رنج ها نه تنها از خداوند ناراضی نشده و شکایت نمی کند بلکه به روشنی می بیند که خداوند نقشه خود را برای پیروزی او به اجرا گذاشته و راه رسیدن به خواسته هایش را فرا روی نهاده است. لذا همواره به خود می گوید که شیرینی پیروزی، تلخی صبر را از بین می برد.۱۹ پس بردباری بورز تا کامیاب شوی.۲۰ و این فرمایش امام علی(ع) را همواره در نظر دارد که “موفقیت از بردباری کننده گرفته نمی شود اگر چه زمانی به طول انجامد.”۲۱

اخلاق دارایی

دین خاتم راه دست یابی به توسعه مادی را فراهم و معرفی کرده است. زیرا این مطلوبی طبیعی و به حق است و سزاوار نیست که دین مدعی کمال و جامعیت دنیا و آخرت آن را فروگذارد. امام صادق(ع) فرمودند: “کسی که گردآوری مال حلال را دوست ندارد، در او خیری نیست…”۲۲ این حدیث شریف روی دو موضوع تأکید دارد، ۱. گردآوری مال که کاری پسندیده است ۲. اینکه این مال به صورت حلال کسب شود. ممکن است بعضی از کسانی که خود را دین دار و مقدس می انگارند، آن را ناپسند پندارند، در حالی که باید توجه داشت که در اسلام نه تنها علاقه به گردآوری مال حلال ستایش شده است، بلکه راه ها و اصولی برای دست یابی به افزایش درآمد و وسعت رزق نیز آموزش داده شده است.

ثروت این امکان را فراهم می کند که انسان با آسودگی نیازهای خود را برآورده سازد و به دیگران هم مدد رساند. پول، پل دست یابی به امکانات مادی بوده و برای موجودی که در دنیا زندگی می کند و نیازمندی ها و وابستگی مادی دارد، برخورداری از ثروت ناگزیر و بسیار خوشایند و دل پذیر است. ارزش گردآوری دارایی حلال برای آن است که انسان در معرض نعمت های بی کران و فضل و عنایت خداوند قرار گرفته و خود را در ربط با جود و کرم او می بیند. بنابراین اگرچه انسان نیاز مالی نداشته باشد کسب درآمد، از نظر معنوی سازنده و رشد دهنده بوده، فوائد زیادی به دنبال می آورد. هم از این رو امام صادق(ع) به عُذافر – یکی از یاران خود – هزار و هفتصد دینار داد و فرمود: برایم تجارت کن. سپس افزود: “میلی به سود آن ندارم، اگرچه سود چیز خوبی است، اما دوست دارم خدای تعالی ببیند که جویای بهرمندی از فضل و فایده او هستم.”۲۳

ممکن است این مطالب با برخی روایات تعارض بدوی و ظاهری داشته باشد. روایاتی که دنیا را سهم گمراهان معرفی کرده۲۴ و بهره مؤمنان را فقر و تنگ دستی دانسته است.۲۵ پاسخ این است که اگر سایر روایات را کنار هم قرار دهیم و نظری فراگیر به آنها داشته باشیم به روشنی معلوم می شود