پاورپوینت کامل تأثیر و تأثر ایران و مصر در گذر ایام فرهنگی و سیاسی قرن اخیر ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأثیر و تأثر ایران و مصر در گذر ایام فرهنگی و سیاسی قرن اخیر ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأثیر و تأثر ایران و مصر در گذر ایام فرهنگی و سیاسی قرن اخیر ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأثیر و تأثر ایران و مصر در گذر ایام فرهنگی و سیاسی قرن اخیر ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

تأثیر و تأثر سیاسی

وقایع مهم سیاسی و اجتماعی ایران و مصر، این دو کشور کهن و اثرگذار، به نحو قابل توجهی با یکدیگر گره خورده و تقارن یافته اند. در قرن گذشته، آغاز مطالبات مشروطیت و پدید آمدن شورا و پارلمان در ایران و مصر، تقریباً با یک دیگر همزمان بود و ایران پس از مصر، صاحب مجلس شورا گردید. در نیمه قرن بیستم میلادی، دو حادثه مهم در ایران و مصر روی داد که ابعاد آن ها مقیاس های جهانی به خود گرفت و بازتاب های زیادی پدید آورد؛ ایران نفت را ملی کرد و مصر کانال سوئز را. در همان ایام (سال ۱۹۵۳م در مصر و ۱۳۳۲ش در ایران) با فاصله ای اندک، خاندان سلطنتی مصر و ایران از تاج و تخت خود فرو و جدا افتادند و سر از اروپا و رُم درآوردند.

در سال ۱۳۳۷ شمسی حکومت پهلوی، اسرائیل را به صورت “دوفاکتو”۲ به رسمیت شناخت؛ جمال عبدالناصر طی بیانیه ای قطع رابطه مصر و ایران را به همین سبب اعلام کرد. قضیه ای که دقیقاً مشابه آن، دو دهه بعد در سال ۱۳۵۸ شمسی این بار از سوی امام خمینی و علیه انور سادات به همان دلیل رابطه با اسرائیل و امضای پیمان صلح کمپ دیوید از سوی سادات اتفاق افتاد. قطع رابطه ایران و مصر در سال ۱۳۳۷ توأم با جار و جنجال ناصری و تبادل سخنان تلخ بین دو کشور بود۳؛ و بر اثر آن، تنش بین ایران و مصر ابعاد گسترده ای یافت. حکومت شاه ناآرامی های آغاز نهضت اسلامی در سال ۱۳۴۲ شمسی را به خرابکاران اعزامی از سوی جمال عبدالناصر نسبت داد. ۴ این سخن نیز موضع گیری سخته ای را از سوی ناصر پدید آورد. در آن ایام همچنین شکنجه گران ساواک می کوشیدند از زندانیان این اعتراف را در آورند که با مصر در ارتباط بوده و از عبدالناصر برای آشوب و اغتشاش پول می گرفته اند.

جالب این است که شاه و جمال عبدالناصر زمانی این گونه با الفاظی آکنده ازخشم و نفرت به مصاف یک دیگر می رفتند که هر دو بر یک نقطه اتفاق نظر داشتند: جنبش های اسلامی شیعه و سنی و ایرانی و عربی در هر دو کشور ایران و مصر، تهدیدهایی جدی و چالش هایی بزرگ برابر حاکمیت این دو تن بودند و ضرورت داشت برای مهار این حرکت ها چاره ای اندیشیده شود.۵ روشن بود که اظهارات شاه در خصوص وقایع نهضت اسلامی ایران در سال ۱۳۴۲ برای لاپوشانی سیاسی حقایق بود و خیزش پدیدآمده، از متن و بطن مردم ایران برخاسته بود نه از مصر، اما از قضا در همان دهه، اردوگاه های آموزش نظامی مصر، محلی برای آموزش مبارزان و چریکهای ایرانی بود و حتی برخی از کسانی که بعدها بنیادگذار سپاه پاسداران در ایران بودند، در آن زمان در مصر دوره دیدند.۶ اشتراک علائق مبارزان ایرانی و مصری، جبهه متحد و بی نظیری را میان تشیع ایرانی و تسنن عربی پدید آورد که با پیروزی انقلاب در ایران، بیم گروهی از اهل سنت را از قدرت گیری بیشتر شیعه برانگیخت و آن هم آوایی نسبی و محدود را تحت الشعاع خود قرار داد. ۷

تأثیر و تأثر فرهنگی

تأثیر و تأثر میان ایران و مصر در ربع قرن، بین سال های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷ شمسی محدود به قالب های انقلابی و رزمی نماند، بلکه انقلابیون ایران در طول چندین دهه و به ویژه در ایام پانزده ساله نهضت، وقایع فرهنگی مصر را زیر نظر داشتند و جدا از کتب محمد عبده و سید قطب، آثار دیگر نویسندگان مصری مانند طه حسین، احمدامین، محمدحسین هیکل را ترجمه می کردند و می خواندند و یا در خطابه های خود از آن ها بهره می بردند. مبارزان ایرانی، از حمایت از مصر برابر تعدیات اسرائیل، انگلیس و فرانسه نیز فروگذار نمی کردند و بهای بدیهی چنین تحرکاتی را در صورت لزوم می پرداختند. در دهه چهل شمسی و پس از پانزده خرداد ۱۳۴۲ جریانی فکری و فرهنگی در ایران پدیدآمد که از آن به “جنبش ترجمه آثار سیاسی ـ اجتماعی عربی ـ اخوانی به فارسی” یاد می شود.۸ نویسندگان ایرانی و مصری گاهی با وجود تفاوتهای آشکاری که در نحله های فکری و خاستگاه های فرهنگی و اندیشگی آنان وجود داشت، از دردهای مشترک می گفتند و می نوشتند. ۹

دیدگاه های قرآنی سید جمال، چشم عبده را به دنیایی جدید گشوده و محمد عبده در واقع گمشده خود را در وجود سید جمال یافته بود. تحول فکری پدیدآمده در عبده، گروهی از شاگردان او و در رأس آنان رشیدرضا را زیر تأثیر خود گرفت. از جمله کسانی که از رشیدرضا الهام گرفتند، حسن البنّاء، بنیادگذار حرکت اخوان المسلمین بود. البنّاء از طریق رشید رضا با آرای اندیشه مندانی چون سید جمال و محمد عبده آشنا گردید.۱۰ او از خُردی در قرائت و حفظ قرآن کوشیده و ممارست کرده بود؛ در سنین جوانی خود، معلم قرآن شده بود. وی در سنین جوانی، زمانی که هنوز در دارالعلوم (مدرسه هنر) درس می خواند، پیوسته نزد رشید رضا می رفت و با او به مشورت می پرداخت.۱۱ او می دانست در اوضاع پرهیاهوی مصر آن روز، راه نجات، همان بازگشت به قرآن است اما بی اطلاعی مردم از قرآن کریم نیز او را رنج می داد. البنّاء به تصریح موافق و مخالف، دارای شخصیتی نافذ و تأثیرگذار بود: هوشی سرشار داشت، اندیشمند، گوینده و نویسنده ای چیره دست بود؛ بلکه شخصیت او برای مردم شناخته تر از اصولی بود که وی به آن ها دعوت می کرد.۱۲ البنّاء توانست شمار زیادی از جوانان و مردم مصر را بسیج کند. او در سال ۱۹۲۸ جنبش اخوان المسلمین را بنیاد نهاد. وی نیز به سان سید جمال، گفتگوی رو در رو با توده ها را بخشی از فعّالیت های خود قرار داد. وی بدین قصد، سه قهوه خانه پرجمعیت را در قاهره برگزید و هر هفته دو جلسه را در هر یک از آن ها تشکیل می داد و برای مردم در آن ها به تدریس مباحث قرآنی می پرداخت.۱۳ او از “بازگشت به قرآن” سخن می گفت و اسلام را دین بینش، عبادت، وطن، ملّیت، اخلاق و به طور خلاصه، دین مصحف و شمشیر می شمرد. وی فردی پرمطالعه بود؛ کتب متعددی را در باره نحله های فکری غربیان که در آن زمان یک سره در حال صدور به مصر و سرزمین های اسلامی بود، خوانده بود. او آن نظریات را برای مخاطبان می خواند و با استمداد از آیات قرآنی به نقد آن ها می پرداخت. بهره گیری های او از قرآن چنان بود که آیات خوانده شده، حتی برای حاضران حافظان قرآن نیز تازگی داشت و گویی آنان برای اولین بار، آن آیات را می شنیدند. او به پیروی از عبده تصریح می کرد که اسلام تمامی امور قوانین فردی، اجتماعی، خانوادگی، حکومتی و بین المللی را در بر می گیرد.

البنّاء چشمی نیز به خارج از دیار مصر داشت و آن چه را در دیگر سرزمین های اسلامی می گذشت، زیر نظر می گرفت. ماده دوم اساس نامه جمعیت اخوان تصریح می کرد: “اخوان المسلمین حرکتی جهانی و اسلامی است که در راه رسیدن به آرمان های اسلامی کوشش می کند.”

البنّاء از همان آغاز به اعزام مبلغانی برای ایراد خطابه در مساجد کشورهای مجاور مصر همت گماشت و پس از زمینه سازی های لازم، شعبه هایی از جمعیت خود را در کشورهای سوریه، لبنان، فلسطین و کشورهای شمال آفریقا گشود.۱۴ این اقدام دورنگرانه، تأثیر خود را پس از ترور وی و تعطیل دفاتر اخوان المسلمین در مصر نشان داد؛ از باب مثال، هنگام سرکوب ناصری و از بین رفتن تأثیر مرکزیت اخوان در قاهره، شاخه این جمعیت در پاکستان فعال گردید. فعالیت های ابوالاعلی مودودی در آن سرزمین نیز تأثیری مهم و مشهود بر پاگیری حرکت اخوان در پاکستان نهاد. حزبی که او بنیاد کرد، بزرگ ترین و مؤثرترین حزب اسلامی در زمان خود و تا ده ها سال بعد بود؛ حزبی بود که صریحاً توجه به سیاست و اجتماع را در مصر سرلوحه کار خود قرار داد و برای این کار تا مرحله قربانی کردن رهبران و اعضای خود پیش رفت و بیش ترین تأثیر را بر دیگر گروه های اسلامی در سرزمین مصر و فراتر از آن نهاد. این جمعیت، با مشاهده هجوم غربی به سرزمین های اسلامی و بیداد انگلستان، فرانسه و ایتالیا در مصر، سوریه و شمال آفریقا، از ضرورت جهاد سخن گفت. اعضای آن در کنار فلسطینیان در جنگ با اسرائیل حاضر شدند و کمک های زیادی را نیز جمع آوری و برای آنان ارسال کردند.۱۵

جماعت اخوان المسلمین را حسن البنّاء بنیاد کرد و اندیشه های مستحکم و آتشین شهید سید قطب و در نهایت خون او، آن را قوام و دوام بخشید. قطب افزون بر جایگاهی که در دعوت قرآنی به دست آورد، گوینده ای چیره و نویسنده ای زبردست و صاحب قلمی سحّار بود. او در سال ۱۹۵۴ میلادی، مجله الاخوان المسلمین را به مدیریت خود منتشر کرد. سید قطب بر این نکته تأکید می کرد که روی آوردن به قرآن کریم در خواندن آن به قصد ثواب خلاصه نمی شود و عبادت تنها عبارت از نماز و روزه نیست، بلکه حیطه و حوزه شمولی آن از تزکیه جان و تطهیر قلوب تا لزوم ایستادگی برابر اشغالگر و ادای کامل حقوق کارگران و زحمت کشان جامعه و روابط خانواده ها را در برمی گیرد. به عقیده او تمامی عزت و قدرتی که مسلمانان در آغاز و پس از دوران ذلت جاهلیت به دست آوردند، تنها مرهون بیدارگری قرآن کریم است. او می گفت در زمان کنونی نیز راه دیگری برای دست یابی به آن قدرت و عزت وجود ندارد. روشن است که این کلمات، امروزه برای نوجوانان ما، سخنانی عادی به شمار می روند، اما طرح آن ها در مصرِ آن دوران، یک خرق عادت سنگین و هزینه بردار بود.

جنبش اخوان المسلمین در چندین دهه نقشی مشهود در تحولات اسلامی و ملی مصر به خود اختصاص داد. گزارش منابع امنیتی آمریکا در سال های اخیر، اخوان المسلمین را مرجعی بزرگ برای تعلیم ایدئولوژی مبارزه با غرب و مؤثرترین کانون جذب جوانان کشورهای عربی به هسته های انقلابی شمرد. گروهی که روزی شعاع