پاورپوینت کامل ادب آیینی جایگاه شعر و ادب آیینی در زبان فارسی(۱) ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادب آیینی جایگاه شعر و ادب آیینی در زبان فارسی(۱) ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادب آیینی جایگاه شعر و ادب آیینی در زبان فارسی(۱) ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادب آیینی جایگاه شعر و ادب آیینی در زبان فارسی(۱) ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

استاد محمد علی مجاهدی، متخلص به “پروانه” (متولد ۱۳۲۲/ قم)، دارای دانشنامه حقوق قضایی و دکترای افتخاری زبان و ادب فارسی، از بزرگترین پارسی گویان شعر آیینی معاصر ایران است. وی بیش از سی سال تدریس در مقاطع مختلف تحصیلی، حضور فعّال در مجامع علمی ـ ادبی ـ همچون انجمن ادبی “محیط” و “حرم”ـ، دبیری چند کنگره کشوری شعر آئینی و سردبیری تعدادی نشریه مذهبی و ادبی را در کارنامه پر برگ و بار خود، دارد.

از آثار استاد مجاهدی می توان به “یک قطره از دریا”(حاوی اشعار مناقبی امام علی(ع))، “شکوه شعر عاشورا در زبان فارسی”، “کاروان شعر عاشورا”(سیمای امام حسین(ع) در شعر فارسی)، “سیمای مهدی موعود(عج) در آیینه شعر فارسی”، “سیری در قلمرو شعر نبوی”، “ایستاده باید مرد”(مجموعه اشعار آیینی)، “سیری در ملکوت”، “یک صحرا جنون”، “فغان دل”، “در انتظار موعود”، “گریه اشک”، “بر بال سبز قنوت”، “دریای شعله ور”، “یاس کبود”، “خوشه های طلایی”، “در محفل روحانیون یا تذکره علمای شاعر”، تصحیح و تعلیق و مقابله دیوان “گنجینه الاسرار” عمان سامانی و گزیده اشعار عرفانی وحدت کرمانشاهی، تصحیح و تعلیق و مقابله “دیوان حسینعلی شرر بیگدلی”، و. .. اشاره کرد.

اشتهار “پروانه” به سرودن اشعار فارسی با مضامین آیینی است. وی “کاروان شعر عاشورا” را با پشتوانه چهل سال مطالعه گسترده و دامنه دار، در موضوع ادبیات آیینی، با نگاه ویژه به ادب عاشورایی، به رشته تحریر درآورد؛ اثری که آن را باید اولین تذکره جامع شاعران عاشورایی سرا برشمرد.

و اما، ظرفیت و ظرافت های نهفته در ادب آیینی و لزوم آگاهی و به کارگیری این ابزار مهم تبلیغی توسط استادن معارف اسلامی، ما را بر آن داشت تا در این زمینه از استاد فرهیخته محمد علی مجاهدی طلب استمداد کنیم؛ که البته کریمانه اجابت نمود. اینک با سپاس ویژه از ایشان، اولین بخش از نوشته ارسالی، پیش روی شماست.

معارف

بخش عظیمی از متون کهن فارسی در دو حوزه “شعر” و “نثر”، صبغه دینی دارند و با مروری گذرا بر پیشینه مکتوب شعر و ادب آیینی، بر قدمت ۱۱ سده ای آن می توان مهر تأیید نهاد.

شعر و ادب آیینی به لحاظ محتوایی از چنان گستره دامنه داری برخوردار است که کمتر اثر منثور و یا منظومی را می توان در عرصه زبان فارسی نشان داد که از نظر موضوعی در حیطه پهناور ادبیات آیینی قرار نداشته باشد؛ ولی متأسفانه غفلت دیرپایی که گریبانگیر اغلب پژوهشگران ما بوده و هست، آنان را از پرداختن به این مهم باز داشته است و اگر گاهی اظهار نظری در باره ادبیات آیینی داشته اند با واقعیات همخوانی نداشته است. برای نمونه وقتی از زبان یکی از چهره های مطرح شعر معاصر می شنویم که پیش از انقلاب چیزی به نام شعر آیینی نداشته ایم و عمر این نوع ادبیات را به سه دهه اخیر محدود می سازد! از خود می پرسیم که این شخصیت ادبی، مگر دیوان اشعار حکیم ناصر خسرو قبادیانی، حکیم سنایی غزنوی، خمسه حکیم نظامی گنجوی، مثنوی جلال الدین مولوی و آثار سایر مفاخر شعر فارسی را مطالعه نکرده که این گونه با مقوله هایی که متأثر از منابع دینی اند آشنایی ندارد؟! در حالی که تشخیص این موضوع چندان دشوار نیست و حتی ابجد خوانان این مکتب با این مفاهیم بیگانه نیستند و در آثار آنان می توان به روشنی ردّ پای مقوله های دینی و عرفانی را مشاهده کرد.

تعریف ادبیات آیینی

حدود ده سال پیش که در دو اثر پژوهشی خود ـ”شکوه شعر عاشورا در زبان فارسی” و “سیمای مهدی موعود(عج)” ـ به معرفی شعر و ادب آیینی در زبان فارسی پرداختم و از قلمرو موضوعی بسیار گسترده آن سخن گفتم و برای اولین بار تعریف جامع و مانعی از شعر آیینی ارایه کردم، با اقبال بسیاری از اساتید سخن که سال ها عهده دار تدریس ادبیات فارسی دانشگاه ها بودند، مواجه شد و نظر شاعران پیشکسوت و اصحاب قلم را نیز به بررسی و مطالعه در این زمینه برانگیخت؛ و در طول این مدت کسانی نیز بودند که بدون اشاره و یا استناد به منابع مورد استفاده خود، پیرامون شعر آیینی سخن راندند، و اصل “الفضل للمتقدّم” را نادیده گرفتند که اعتراض برخی از منتقدان ادبی و پژوهشگران عرصه ادب آیینی را به دنبال داشت، ولی آنچه مهم بود تبیین جایگاه متمایز شعر و ادب آیینی در حوزه زبان فارسی بود که اتفاق افتاد.

ادبیات آیینی از نظر ساختار لفظی و نمای بیرونی و به کارگرفتن انواع سبک ها، شگردهای هنری و آرایه های لفظی و معنوی، هیچ فرقی با سایر ادبیات رایج در زبان فارسی ندارد؛ و آنچه ادب آیینی را متمایز می سازد شاکله معنوی و بار محتوایی آن است.

هر متن منثور و یا منظومی که به نحوی متأثر از آموزه های وحیانی قرآن کریم، تاریخ اسلام و پیشوایان دینی، منابع متقن روایی، کلمات قصار حضرات معصومین(ع)، نهج البلاغه، نهج الفصاحه، صحیفه سجادیه و ادعیه مأثوره باشد، در قلمرو موضوعی ادبیات آیینی قرار می گیرد.

برخلاف پژوهشگرانی که تلاش می کنند دامنه ادبیات آیینی، خصوصاً شعر آیینی را در دو مقوله “مناقبی” و “ماتمی” محدود