پاورپوینت کامل علم غیب معصوم(ع) قسمت اول ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علم غیب معصوم(ع) قسمت اول ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علم غیب معصوم(ع) قسمت اول ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علم غیب معصوم(ع) قسمت اول ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

پیشگفتار:

علم امام (ع) از مقولات بحث انگیز و جنجالی دانش کلام و حدیث است، که از دیرباز مورد بحث متکلّمان اسلامی بوده است. متکلّمان امامیه در اصل برخورداری پیامبر(ص) و امام (ع) از علم غیب اتفاق نظر دارند؛ هر چند در تعیین محدوده و نوع این علم اختلاف نظر دارند. بنابراین در حقیقت محور بحث، علم غیب پیامبر(ص) و امام(ع) می شود، ولی برای اینکه بحثی جامع و همه جانبه طرح شود رویکرد این نوشتار به سمت و سوی علم غیب معصوم است که شامل انبیا و امامان معصوم(ع) می شود.

آیا وسعت علم معصوم و امام شامل تمام احکام دین، موضوعات خارجی شخصی، حوادث گذشته و آینده، ضمایر انسان ها، زبان ها و… می شود؟ روایات زیادی و مشهور متکلّمان امامیه در رأس آنان ابواسحاق اسماعیل نوبختی (متوفی۳۱۱ ق)۱ مؤید همین نظریه هستند.

برخی متکلّمان امامیه مانند شیخ مفید و شاگردان او مانند سید مرتضی و شیخ طوسی طرفدار هستند.۲

به هر صورت این پرسش مطرح است که آیا علم غیب امام، از نوع حضوری است یعنی همیشه این علم نزد او حاضر است؟ یا اینکه از نوع ارادی و اشائی است. یعنی هر گاه اراده کند و از خدا بخواهد به غیب آگاه می شود؟ روایات مشهور متکلّمان امامیه بر نظر نخست اند. این نوشتار پس از بیان فرق های محوری میان غیبت خدا با علم غیب انبیاء و ائمّه(ع) در پی اثبات موارد ذیل است:

۱. اثبات علم غیب برای غیر خدا به ویژه برای انبیاء و امامان(ع).

۲. علم غیب نبّی(ص) و امام(ع) وسیع، گسترده و از نوع حضوری است.

۳. پاسخ به برخی شبهات.

از آنجا که این بحث دقیق و حساس و نیازمند زمینه سازهایی است، به پژوهش گسترده نیاز است، از همین روی بیان تمام در یک مقاله دشوار است، ولی این نوشتار در چند بخش تقدیم خوانندگان محترم خواهد شد:

بحث نخست

امام (ع) در یک نگاه:

هر چند محور بحث، علم غیب معصومان(ع) است، ولی در عصر حاضر مصداق بارز آن، اهل بیت(ع) و نیز بیشتر پرسش ها مربوط به علم غیب امام(ع) می شود. لذا مناسب است درحد توان مقام وجودی امام(ع) معرفی شود.

امام و امامت از نظر مکتب اهل بیت پیامبر (ص)، یک شخص عادی معمولی و یک منصب و مقام صرفاً اعتباری نیست، بلکه امام دارای مرتبه وجودی برتر از دیگران است و امامت نیز یک جایگاه واقعی عینی است که لازمه مرتبه وجودی امام است و امام دارای اوصاف، ویژگی ها و مقاماتی است که تنها خداوند بر آن واقف است مانند: عصمت، علم برتر، افضلیت مطلق. از همین روی، معرّفی و نصب امام به عهده شارع مقدس است.

به بیان دیگر، امام تداوم بخش وظایف پیامبر است و جانشین حقیقی پیامبر باید تمام اوصاف و ویژگی های پیامبر را ـ جزء دریافت شریعت ـ داشته باشد و گرنه جانشین او نخواهد بود.

از همین روی امامت ادامه نبوت است و همه دلایلی که لزوم و ضرورت بعثت را ثابت می کند بر لزوم امام نیز قابل اقامه می باشد، و هر وصف و خصوصیتی که برای پیامبر ثابت است برای جانشین او نیز ثابت است.

پیامبر(ص) برای تبلیغ، تبیین، تفسیر و هدایت مردمان باید از عصمت و علم برتر برخوردار باشد و گرنه نمی تواند به درستی انجام وظیفه کند و برای جلب و جذب امت باید از همه منافرات ـ کاستی هایی که موجب روی گردانی امت می شود ـ پاک باشد، بر این اساس، امام که ادامه دهنده راه پیامبر است باید این اوصاف را داشته باشد.

در پرتو خاتمیت راه هر گونه دریافت تشریع به پایان رسید و رسول اکرم(ص) با بیان همه وحی به نبوّت تشریعی و تبلیغی خاتمه داد، امّا با مراجعه به قرآن و حقیقت تاریخی، نبی اکرم(ص) دارای شئون وظایف و مقامات دیگری هم بود که تداوم آن در جامعه و میان امت او ضروری بوده است. مانند: مرجعیـت دینی (تفسیر و تبیین معصومانه دین)، ولایت و هدایت و سرپرستی امور سیاسی و اجتماعی.

گستردگی آموزه ها و دستورات اسلام که جامع دنیا و آخرت، فرد و اجتماع، جسم و جان انسان هاست به اضافه فرصت اندک و مجال ناکافی برای رسول اکرم(ص) موجب شد تمام دین به صورت مفصّل تفسیر و تبیین نشود، افزون براین، دین اسلام به عنوان خاتم ادیان و دین همه مردمان، ضرورت حضور جانشینی همسنگ با پیامبر را می خواهد.

چنین دیدگاهی صلاحیت دارد که این روایت متواتر میان شیعه و سنّی را که در حق امام است، تفسیر و تفهیم کند: من مات ولم یعرف امام زمانه ماتت میته الجاهلیه۳

بر این اساس، شیعه اهل بیت (ع) باور دارد که خلیفه و جانشین رسول خدا (ص) دارای ملکه عصمت، علم برتر و عاری از هر گونه منافرات است.

بیان دلایل عقلی و نقلی اثبات امامت و بیان معنای عصمت، مقال دیگری می طلبد در نوشتار حاضر تلاش بر این است که از ماهیت علم امام، دلایل اثبات آن، مقدار وکمیت آن به صورت کوتاه بحث و پاسخ برخی شبهات بیان شود.

شایان ذکر است که علم امام از سه راه قابل ردیابی است:

۱. کلام عقلی

۲. حکمت وفلسفه

۳. کلام نقلی(آیات وروایات)

از آنجا که امامت و مناصب آن از مواهب الهی است، راه قابل اعتماد در این زمینه کلام نقلی است و کلام عقلی و بیان فلسفی، راه را برای همگانی شدن بحث هموار می سازد و جنبه بیرون دینی می دهد و گرنه اندیشه بشری به کنه و تمام هستی وجود امام و اوصاف او هیچ گاه دسترسی ندارد.

تعیین موضوع بحث:

محور بحث علم غیبی و لدنی و موهبتی معصوم است که ا ز راه الهام و تعلیم خاص الهی و وحی انجام می شود نه علم کسبی و حصولی که از راه تعلیم و کسب عادی حاصل شده باشد و در نتیجه دیگران نیز با معصوم شریک باشند.۴ پس مراد همان علمی است که خداوند به حضرت خضر (ع) داده است. « فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَینَاهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا«ً۵

به دلیلی که پیش تر گفته شد، محدوده بحث، علم غیب امامان(ع) است و به علم غیب انبیا پرداخته نمی شود؛ ولی علم غیب نبی اکرم(ص) مورد توجه است، چون اولاً علم غیب امام در ادامه و برگرفته از علم غیبی رسول اکرم(ص) است، ثانیاً همان فلسفه و حکمتی که برای نبی اکرم(ص) اثبات علم غیب می کند به همان دلیل برای امام هم ثابت می شود، ثالثاً نبی اکرم(ص) نیز دارای مقام امامت است (هدایت مباشری، مرجعیت دینی و سرپرستی حکومت سیاسی) و نیز مورد بحث علم پیامبر و امام به موضوعات و مسایل خارجی جزئی است. اماعلم به احکام و مسایل دینی جای بحث نیست، چون کار عمده پیشوای الهی بیان معصومانه احکام و مسایل دینی است که بدون علم امکان ندارد۶.

تفاوت جوهری علم غیب خدا وامام

برخی گمان برده اند که اشتراک امام با خداوند در داشتن علم غیب موجب غلو در حق امام و زمینه ساز نوعی شرک می شود. از این روی مناسب است در ابتدای بحث به این توهم پاسخ داده شود.

اثبات مراحل پائینی برخی صفات الهی برای مخلوقات مایه هیچ گونه شرک و غلو نیست انسان ها به قدر وسعت وجودی خود واجد صفات کمالی رحمت، علم، قدرت و…. هستند و این امر هیچ گونه شرک را برنمی انگیزد؛ چون تفاوت میان این داشتن و داشتن الهی از زمین تا آسمان بلکه اصولاً قابل مقایسه نیست، همین طور علم غیب امام با علم غیب الهی، فرق دارد. مهم ترین فرق های آن از قرار ذیل است:

۱. علم غیب خداوند بالذات است؛ یعنی خارج از ذات نیست. اما علم غیب امامان و انبیا بالغیر و مأذون از جانب خداوند است، لذا قرآن مجید به صراحت علم غیب بالذات و مستقل را از غیر خدا نفی می کند.

۲. علم غیب الهی، قدیم و سابق بر همه مخلوقات و معلومات است، ولی علم غیبی انبیا وائمه (ع) در ظرف وجودی خود آنان شکل گرفته و حادث است.

۳. علم غیب الهی عین ذات او است، ولی علم غیبی انبیاء و ائمه (ع) زاید بر ذات آنان است.

۴. علم غیب الهی مانند اصل علم الهی منشاء پیدایش اشیا است (علم عنایی) در مقام فاعلیت است، اما علم غیب انبیا و ائمه(ع) چنین نیست.۷

۵. اصولاً برای خداوند غیب و شهادتی مطرح نیست، بلکه همه هستی درمحضر اوست و در مقایسه با مخلوقات، علم غیبی برای خداوند متصور است، در حالی که برای انبیاءو ائمه (ع) به واقع غیبب و شهادت مطرح است.

بنابراین احدی در علم غیب، شریک خداوند نخواهد بود.

۶. علم غیب خداوند که عین ذات اوست، همچون ذات او بی نهایت و نامحدود است، هیچ استثنا و قیدی ندارد؛ اما علم غیب پیامبر(ص) وامام(ع) زاید بر ذات و همچون ذات آنان محدود است به آن حد و مقداری که خداوند خواسته باشد۸. وَلا یحِیطُونَ بِشَیءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلا بِمَا شَاءَ ۹

وجود این فرق های جوهری میان علم غیب الهی با علم غیب پیامبر (ص) و امام(ع)، زمینه هر گونه غلو و شرک را بر طرف می سازد، چنانکه در علم عقاید مسلّم است که داشتن وجود و اوصاف و برخی مقامات که به اذن الهی، مستند به خالقیت الهی و در طول قدرت الهی باشد هیچ گونه شرک و غلوی محسوب نمی شود و مرز میان شرک و توحید همین جاست که اثبات هر گونه وجود یا صفت یا مقامی در برابر خداوند و در عرض صفات الهی شرک است.۱۰

از آنجا که مخالفان اصلی اثبات هر نوع علم غیبی، برای غیر خدا، برخی از دانشمندان اهل سنت هستند دراین پژوهش از قرآن مجید که فصل خطاب میان همه مذاهب اسلامی است ـ آیاتی آورده شده است که علم غیب را برای برخی از بندگان خاص خدا ثابت می کند که مشروحا ً بیان خواهد شد.

اما به خاطر اهمیت این موضوع، مناسب است به چند روایت از منابع مهم اهل سنت گواه بر این امر بیان شود.

حذیفه می گوید: پیامبر اکرم (ص ) علم ما کان و ما یکون الی یوم القیامه را به من تعلیم کرد.۱۱

ابوزید عمروبن اخطب می گوید: پیامبر اکرم (ص) خطبه ای خواند که طی آن از همه گذشته ها وآینده ها به ما خبر داد، پس از میان ما آنکه حافظه قوی تر داشت آگاه ترین شد.۱۲

بنابراین، انحصار علم غیب نفی و فی ا