پاورپوینت کامل ارتباط با جوان و راهکارها ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ارتباط با جوان و راهکارها ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ارتباط با جوان و راهکارها ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ارتباط با جوان و راهکارها ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

جوانی به دوره ای از زندگی تلقی می شود که حد فاصل بین نوجوانی و میانسالی است. اگرچه محدوده ی سنی نوجوانی با محدوده ی سنی دوران جوانی متفاوت است؛ ولی خصائص، علائم و ویژگی های آن دوره کم و بیش مشابه، نزدیک و همانند است.

درباره ی تعیین محدوده ی سن جوانی همواره اختلاف نظر وجود داشته است؛ اما به نظر می رسد که بتوان دو دیدگاه را- ولو به صورت فرضی و پیشنهادی- درباره ی جوانی و محدوده ی آن ارائه کرد.

دیدگاهی که محدوده ی سنی خاص را محدوده ی جوانی می داند و مثلاً بین سال های ۱۸ تا ۳۰ را محدوده ی جوانی می خواند.

دیدگاهی که به جای تعیین سن و سال بیشتر به ویژگی ها می پردازد و واجدان آن ویژگی ها را جوان تلقی می کند.

به عنوان مثال در روایتی از پیامبر اکرم(ص) آمده است که “خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده است، مگر آن که “جوان” بوده است.۱″

و حال آن که می دانیم گوینده ی این سخن، خود در ۴۰ سالگی به پیامبری رسیده است و کسی ۴۰ سالگی را سن جوانی قلمداد نمی کند؛ مگر آن که:

بگوییم پیامبر اسلام و سایر پیامبران در سنی که به پیامبری رسیده اند پرشور، با حرارت، جستجوگر، شاداب و واجد ویژگی های یک جوان بوده اند.

یا آن که به علت عمر طویل المدت انسان های آن روزگار، نه ۴۰ سالگی که بیش از آن نیز سن جوان تلقی می شده است.۲

باری آنچه اینجا مقصود ماست و از کلمه جوان آن را منظور کرده ایم “جوان دانشجو” است که هم محدوده ی سنی آن ها حدوداً مشخص و معلوم است و هم ویژگی های آنان به چشم آمدنی و مورد توجه است.

در این نوشته ی کوتاه به برخی از ویژگی های دوران جوانی اشاره می شود و خلقیات جوان گذرا مورد بررسی قرار گرفته، برخی راهکارها برای ارتباط با او بیان می گردد.

خلقیات جوان

اخلاقیات و ویژگی های رفتاری افراد در سنین مختلف، متفاوت است. چنانکه انتظارات اطرافیان نیز از افراد مختلف السن، مختلف می باشد. کسی از کودک انتظار ندارد رفتار بزرگان را از خود بروز دهد و به مشی آنان سلوک نماید. اگر چنین اتفاقی افتاد، همگان شگفت زده خواهند شد. چنانکه بروز رفتارهای کودکانه از بزرگسالان حیرت و تعجب همگان را برخواهد انگیخت.

جوان نیز به دلیل موقعیت خویش واجد پاره ای از ویژگی هاست که به هیچ عنوان آن ویژگی ها به طور ذاتی مطرود و مردود نیست، بلکه طبیعت دوران جوانی چنین ویژگی هایی را اقتضا می کند.

آن چه مهم است، تهذیب، آراستگی و اصلاح و پالایش آن ویژگی هاست و به تعبیر برخی، مهم جهت دادن به آن ویژگی هاست. اگر ویژگی های جوان صیقل داده شود، یا جهت دار گردد، چه بسا نیکو، دلپذیر و خوشایند خواهد شد.

در این جا پاره ای از این ویژگی ها بررسی می شود:

جوان استقلال طلب است.

چنانکه گفته شد جوانی حد فاصل میان کودکی کهنسالی است. یکی از اساسی ترین ویژگی های کودک وابسته بودن اوست. کودک به پدر، مادر، اطرافیان و حتی آموزگاران خویش وابسته است. این وابستگی تنها وابستگی عاطفی نیست، بلکه در بروز رفتارها نیز کودک نوعی مقلد و وابسته به شمار می آید. یا در تصمیم گیری مستقل عمل نمی کند و به گونه ای احساس وابستگی می نماید.

اما جوان وابسته خو نیست و از تعلق و وابسته بودن گریزان است. او می خواهد خود بیندیشد، خود تصمیم بگیرد و خود رفتار نماید. با آنکه ممکن است رفتارها و تصمیم های او نادرست باشد؛ اما به دلیل حس استقلال طلبی و خودبسندگی، همه ی عوارض این گریز از تعلق را می پذیرد و بر پای خویش می ایستد.

اگر والدین یا حتی معلمان به دلیل این استقلال طلبی او را همواره به خود واگذار کنند، جوان دچار مشکل می شود. شاید حتی این خوی مثبت او به اخلاق ناهنجار مبدل گردد. از سویی عدم اعتماد به جوان و با زبان کودکانه با او سخن گفتن و در ریز و درشت امور او دخالت نمودن نه تنها اثر مثبتی بر جای نخواهد گذاشت، بلکه او را عصیان گر و پندگریز خواهد ساخت.

جوان در فشار و پرخاشگر است.

یکی از اساسی ترین خصائص بیولوژیکی جوان در فشار بودن و در نتیجه پرخاشگری اوست. کارکرد سیستم زیستی جوان و التهابات و غرایز مختلف وی به نوعی او را در فشار نشان می دهد و نتیجه ی طبیعی این در فشار بودن، بروز رفتارهای پرخاشگرایانه می باشد. اگر خوی پرخاشگری او مورد توجه قرار نگیرد و صرفاً به پیش زمینه های تعلیمی و تربیتی ارجاع داده شود و از این رو زمینه ی نادیده گرفتن و حتی سرکوب آن فراهم آید، نه تنها جوان رام و مطیع نمی شود، بلکه ممکن است به صورت موقتی نیروهای سرکوب شده پنهان بماند و در موقعیتی دیگر و به صورت ضایعه و فاجعه بروز و ظهور نماید. در هر صورت این ویژگی جوان، رفتار سنجیده، منطقی و ظریف و روان شناسانه را طلب می کند تا خصلت یاد شده به بحران منجر نشود.

جوان برتری جوست.

شاید این ویژگی به نوعی با روحیه ی استقلال طلبی جوان در ارتباط باشد. مسلماً وقتی حس استقلال طلبی در جوان وجود داشته باشد، حس استعلا و برتری طلبی از آن سرچشمه خواهد گرفت و جوان را همواره در رقابت و برتری جویی قرار خواهد داد.

جوان احساس خلأ می کند.

به طور طبیعی جوان مثل کودک مورد توجه نیست و از این رو اطراف خویش را خالی می یابد و چون استقلال طلب است، ممکن است گاه گاه این استقلال طلبی به احساس خلأ منجر شود. این احساس خلأ باعث می شود که:

خواهان جلب توجه باشد.

به همدلی و همراهی میل پیدا نماید.

رفتارهای توجه برانگیز را از خویش بروز دهد.

پوشش های متفاوت، الگوبرداری از مدل های غیربومی و عجیب، فعالیت ها و حرکات احساسی، نمونه هایی است که نشان می دهد رفتار جوان توجه برانگیز است.

جوان با بحران مواجه است.

برخی از بحران هایی که جوان با آن در چالش است، عبارتند از:

الف) بحران شخصیت یا هویت

بحران هویت یا کیستی شناختی عمده ترین بحران جوان محسوب می شود. شخصیت جوان شخصیت ثابت یا پایدار نیست و از این رو همواره در معرض تزلزل است. انسان در کودکی، تنها مایه های شخصیتی را داراست ولی تشخص یافته نیست. در کهن روزی شخصیت او شکل پذیرفته و پابرجاست و عملکرد و رفتار او نشانگر شخصیت یا ناشی از شخصیت اوست. اما در فاصله ی این دوره، شخصیت انسان در حال شکل گیری است. یعنی جوانی مرحله ی شکل پذیری شخصیت آدمی است. حدیث مشهور می گوید: “قلب جوان چون سرزمین مساعدی است که پذیرنده ی هر بذری است” همین حالت پذیرش، نشان از عدم شکل گیری شخصیت می باشد و مهم آن که در همین دوره، شکل گیری شخصیت صورت می پذیرد. پس دوره ی جوانی دوره ی انتقال از عدم تشخص به سوی شخصیت یافتن است و دوره ی انتقال، دوره ی بحران هاست. عوامل مختلفی همانند: عوامل موروثی، عوامل محیطی، عوامل تربیتی و تلقی های فرهنگی، ارزش های جمعی و هنجارهای جاری، شرایط خانوادگی، الگوهای پیرامون و روحیه ی سرمشق پذیری، شخصیت جوان را شکل می دهند. بازشناسی هر یک از این عوامل و شناخت میزان تأثیر و کارآیی و ظرفیت هر کدام در تکوین شخصیت و مواجهه ی منطقی با جنبه های منفی هر یک از عوامل پیش گفته می تواند به شکل پذیری بهتر شخصیت جوان منجر گردد.

ب) بحران روابط اجتماعی

این بحران به ترددیدها و تشکیک های جوان در تعاملات اجتماعی اشاره دارد. تلاش برای یافتن گروه همگون، آرمان گرایی جوان در دوست یابی، عزلت و گوشه گیری از جمع و اموری از این دست بحران روابط اجتماعی جوان را گزارش می دهد.

ج) بحران خانواده

احساس طرد از سوی خانواده، تعارض بین خواست جوان و خواست خانواده، گریز از خانه و خیابان گردی، آرزوی زندگی در خانواده ی متفاوت، پرخاش های مداوم جنسیت مختلف یک خانواده با همدیگر و نشانه هایی از این نوع رگه هایی از بحران خانواده را نمایان می سازد.

د) بحران جنسی

جوان به دلیل نیازهای ویژه ی دوران جوانی و غریزه ی خدادادی که در او وجود دارد، در این زمینه نیز دچار بحران می گردد. حل قطعی و نهایی این بحران، تنها با درآویختن به برخی موعظه ها، مناسک و سوق دادن جوان از کشش زمینی به جاذبه های آسمانی امکان پذیر نیست، درک موقعیت جوان و سپس نوعی فرهنگ سازی برای گذر از این بحران و توجیه واقع گرایانه و نه مصلحت جویانه و نیز در صورت امکان تمهید مقدماتی برای بهکام بودن مشروع او می تواند به عنوان راهکاری برای حل بحران یاد شده قلمداد گردد.

هـ) بحران کار

این بحران در کشورهایی که جوان اکثریت جمعیت آن را تشکیل می دهد، مشهودتر است. خاصه در کشورهایی که از یک سو جوان به مدراج عالی تحصیلی می رسد و از سوی دیگر به دلیل عدم هماهنگی دانش و صنعت و ناهمگونی نهاد آموزش و نهاد کار، کاری مناسب شأن و تحصیلات خویش نمی یابد.

راهکارهای ارتباط با جوان

به دلیل ویژگی های جوان و بحران های پیش رو ارتباط با جوان امری چندان ساده و آسان نیست. منظور از ارتباط سخن گفتن با او یا شنیدن سخن او نیست؛ زیرا سخن گفتن همیشه نشانه ی ایجاد ارتباط نیست و چه بسا ارتباط یکسویه پدید آورد. به همین دلیل مراد ما از ارتباط، ارتباط بین الطرفینی، مداوم، تأثیرگذار و نتیجه