پاورپوینت کامل ابعاد جهانی موعود باوری ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابعاد جهانی موعود باوری ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابعاد جهانی موعود باوری ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابعاد جهانی موعود باوری ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

موعود باوری یا اعتقاد به سررسید وعده ای در آینده دور یا نزدیک که در آن اوضاع آرمانی ادیان یا اقوام برآورده خواهد گشت، اندیشه ای فراگیر و جهان شمول است. کمتر قوم و ملّتی را می توان سراغ گرفت که سر این سودا نداشته باشد و کم است دین و آیینی که چنین وعده ای در آن یافت نشود. موعود باوری یا اندیشه نجات یا منجی موعود را در جهان به نام ها و نشان های مختلف می شناسند. در حوزه غرب مسیحی، مسیانیزم۱ یا «مسیح باوری» که اکنون در معنایی عام تر؛ یعنی «منجی باوری» به کار می رود، مفهومی کاملاً متداول است. این مفهوم با messiah که بیانگر بُعد نجات بخشی عیسی مسیح است، پیوند دارد. از قضا، این اصطلاح هم پا را از حوزه مسیح فراتر گذاشته و در کل به مفهوم «منجی موعود» و نجاتگری مسیحا نفس به کار می رود. (منظور، کاربرد این اصطلاح در ادبیات دینی ملت های دیگر و از آن جمله بیت معروف حافظ است.) در همین حوزه به مفهوم میلّناریانیزم۲ یا «هزاره باوری» برمی خوریم که به معنای اعتقاد به هزاره؛۳ یعنی دوران گسترش و استقرار فضیلت یا شادمانی عظیم یا حکومت کمال یافته یا رهایی از رنج های دیرین و نارسایی های حیات بشری است.۴ همین مفهوم را گاه با واژه هم ریشه و هم معنای میلّنیالیزم بیان می کنند و نهضت ها یا جریان هایی را که بر پایه این اندیشه استوارند، جریان های هزاره باور۵ می خوانند.۶ دیگر مفاهیم مرتبط با این اندیشه در غرب مسیحی عبارتند از: منجی،۷ نجات،۸ آزادی بخش،۹ رهاننده۱۰- که حکایتی است از نقش عیسی مسیح به عنوان کسی که مؤمنان به خویش را از دین نخستین می رهاند- رهایشگر،۱۱ و (آینده گرایی یا آخرت گرایی۱۲ که آن را «فتوریزم» نیز فارسی نویسی می کنند.

در حوزه شرق اسلامی، اندیشه منجی موعود با مفهوم مهدی، مهدویت و قائم تبیین می شود و با نام ها و شخصیت هایی مانند: مسیح، نفس زکیه، یمانی، سفیانی، دجال و. .. ارتباط پیدا می کند. در دیگر حوزه های دینی و فرهنگی نیز به مفاهیمی از این دست برمی خوریم. کلکی یا کلکین۱۳ در آیین هندو، میتریه۱۴ در آیین بودا، وانگ۱۵ یا پادشاه منجی و دادونگ۱۶ یا «حکومت جهانی» و نیز اصطلاح تایی پینگ۱۷ یا «هماهنگی بزرگ» و شخصیتی به نام لی هونگ۱۸ در دین های چینی (آیین های کنفوسیوس و تائو)، نهضت کورزومیکو۱۹ و شخصیتی به نام کاواته بونجیرو۲۰ در دین و فرهنگ ژاپنی، نهضت تاکوی انکوی۲۱ و چهره ای به نام اینکارّی۲۲ در ادیان سرخ پوستی و شخصیت هایی مانند مای کازا۲۳ و جان باتبیست یا همان جان مسوو۲۴ در ادیان آفریقایی همگی گواه بر فراگیری و جهانی بودن اندیشه منجی و نجات موعود (موعود باوری) است.

این فراگیری و جهانی بودن به دوگونه می تواند تفسیر پذیرد. به تعبیر دیگر، موعود باوری جهانی را به دو مفهوم یا از دو سنخ می توان فرض کرد. نوعی «امید» جهانی و بشری به برون رفت از رنج های فردی یا اجتماعی، اعتقادی یا آموزه ای در مورد سررسید وعده ای مخصوص که در گذشته داده شده است. این دو فرض با هم تفاوت های قابل ملاحظه ای دارند:

فرض نخست از پدیده ای بالاصاله روان شناختی حکایت دارد. چنین امیدی در ذات خود در خصوصیتی روانی در بشر ریشه دارد که به مقتضای آن می کوشد آینده ای روشن تر از گذشته ترسیم کند. گو این که ممکن است این امید فطری با آن سنت الهی نیز هماهنگ باشد که: « با هر سختی، آسایشی هست»۲۵ این امید هم در افراد و هم در جوامع وجود دارد و کارکرد روانی قابل ملاحظه ای برای آن متصور هست. می توان گفت منجی باوری های غیردینی (سیاسی – اجتماعی) بیشتر بر چنین امید روان شناختی تکیه دارد.

فرض دوم؛ یعنی تلقی موعود باوری به مثابه اعتقاد به سررسید وعده ای در گذشته، اولاً و بالذات، از سنخ «آموزه» یا «عقیده» است، هر چند ممکن است در پیشبرد اهداف خود، بر ویژگی امیدواری فطری بشری، تکیه و تأکید کند. منجی باوری های دینی از این سنخند. در این فهم از موعود باوری، نوع «خاصی» از رهایش و آرمان و ایده مخصوصی در نظر است، نه صرف امید به تغییر اوضاع ناگوار. در این فرض، نوعی پیش گویی آینده مطرح می شود. می توان گفت این مفهوم از موعود باوری بیشتر با «معنای زندگی» فردی و اجتماعی بشر مرتبط است تا با میل و امید فطری به گشایش و رهایش. به تعبیر دیگر، این مفهوم از موعود باوری دارای پشتوانه قوی تری در «اندیشه» و «ایمان» است تا در روان و ویژگی های روانی.

به نظر می رسد وقتی از پاورپوینت کامل ابعاد جهانی موعود باوری ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint سخن می گویند، ناظر به همین فرض دوم درمفهوم موعود باوری باشد وگرنه سنخ اول اصولاً جای بحث و استدلال و استشهاد ندارد. علاوه بر این، موارد و مصادیق موعود باوری در جهان، با ویژگی هایی که برای مفهوم دوم برشمردیم، انطباق بیشتری می یابد.

این حقیقت آشکار که موعود باوری، پدیده ای با ابعاد جهانی و فراگیر است، نباید ما را از این حقیقت مهم غافل کند که همه موارد و مصادیق اندیشه منجی یا نجات موعود، یک گونه نیست؛ این غفلتی است که کم و بیش موعود باوران بدان دچارند. بازشناسی گونه های مختلف موعود و موعودباوری روشن می سازد که تا چه حد این باورها مشترک یا متفاوتند و آیا جمع این وعده ها در یک وعده جامع و واحد امکان دارد یا کدام یک از نظر آرمانی، روان شناختی و تربیتی، مؤثرتر و متعالی تر است؟ این جستار بر سر آن است که پاورپوینت کامل ابعاد جهانی موعود باوری ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint را همراه با بازشناسی گونه های آن آشکار سازد

گونه های اصلی موعود باوری

بر اساس دیدگاه های مختلف، اندیشه منجی یا نجات موعود نیز انواع گوناگونی می یابد. در نخستین نگاه درمی یابیم که موعود ها یا شخصی اند یا غیر شخصی. موعودهای شخصی نیز خود بر چند گونه اند.

۱. موعودهای شخصی

مراد از شخصی در این جا، فردی یا ویژگی های یک «شخص» (اعم از بشری و غیربشری) است که می تواند طرف خطاب و گفت و گو یا رابطه انسان قرار گیرد. بیشترین موعودهای ادیان اشخاصند. موعودهای شخصی گاه صرفاً بشری اند و گاه از نوعی الوهیت برخوردارند.

الف) موعودهای شخصی الوهی

از جمله موعودهای شخصی الوهی، «مسیح» برای مسیحیان است. در باور مسیحیان کاتولیک، عیسی مسیح، پسر خدا و خداست: «همان طور که پدر، خداست، پسر و روح القدس نیز خدایند، ولی آنها سه خدا نیستند، بلکه یک خدایند.»۲۶ همین عیسی مسیح است که در آخرالزمان دوباره باز می گردد تا داور جهان باشد و مردم را به کمال برساند. آمدن «پسرخدا» در آخر الزمان را برخی فرازهای عهد جدید تأکید کرده اند. (انجیل متّی: ۳۷/۲۴، ۲۷/۴؛ انجیل لوقا:۸/۸، ۶۹/۸، ۲۲/۸؛ انجیل مرقس:۳۱/۸، ۹/۹، ۳۱/۹، ۳۳/۱۰، ۲۱/۱۴ و…)۲۷

نمونه دیگر از موعودهای شخصی الوهی، میتریه۲۸ است. در الهیات بودایی، او را بودای پنجم و آخرین بودا از بودایان زمینی می دانند.۲۹ گاهی نیز او را یک بُدهی سَتوه؛۳۰ یعنی از جمله «بوداهای انتظار» تلقی می کنند که آخرین مرحله نیروانه شان را به تأخیر انداخته اند تا همه موجودات نجات یابند. او را در نمادنگاری ها به هیأت مردی در وضعیت نشسته، ولی آماده برخاستن تصویر می کنند تا اشارتی باشد به آمادگی وی برای قیام! بنابر برخی منابع بودایی، میتریه اکنون در آسمان توشیته۳۱ می زید و وقتی شرایط نزولش فراهم شد، پایین می آید، بودایی خویش را کامل می کند و دهرمه (یا دمّه؛ یعنی آموزه های بودا) را به فرهیختگان می آموزد. شاهد سخن، اقامت او در آسمان است که گویا از سرشتِ فوق بشری او حکایت دارد.

سومین نمونه از موعودهای شخصی الوهی، کلکی یا کلکین است. به عقیده هندوها، او دهمین و آخرین تنزّل۳۲ خدا۳۳ در روی زمین است. بر این پایه، او خود ویشنو است که همچون نُه بار گذشته، این بار برای به پایان بردن این دوره جهانی و برقراری عدالت و فضیلت نزول می کند. در پایان عصرِ کلی،۳۴ جهان را سراسر ستم و تاریکی فرا می گیرد، ناشایستگان بر جان و مال مردم مسلّط می شوند و دروغ و دزدی و رشوه سایه سیاه خود را بر دنیا می گستراند. در این عصر که بنابر اعتقاد هندویی، ما اکنون در آن به سر می بریم، فقط به یک چهارم دهرمه (دین یا نظم کیهانی) عمل می شود و سه چهارمش به فراموشی سپرده شده است. کلکی در این زمان، سوار بر اسبی سفید و با شمشیری آخته، شهابگون و دو دم! ظهور می کند تا شرارت و ستم را از ریشه برکند و عدالت و فضیلت را برقرار سازد.۳۵

ب) موعودهای شخصی بشری

موعود اسلامی یا مهدی موعود(عج) در دیدگاه عمومی مسلمانان، بشری از نسل پیامبر اسلام(ص) است که برای برپایی عدل و امن و رفاه و فضیلت ظهور خواهد کرد. او گرچه در اوج قله کمال قرار دارد و مظهر کامل اوصاف خداست، ولی بنابر مبانی اسلامی بشری همانند دیگر انسان هاست.

نمونه دیگر موعود شخصی بشری، ماشیح۳۶ یا همان مسیح؛ یعنی مسح شده خداوند است. او سلاله ای از نسل داود(ع) است که به صورت شکوهمندی به موهبت الهی آراسته شده است. هم اوست که یهودیان دوره رومی، باور داشتند خدا او را برمی خیزاند تا یوغ کافران را بشکند و بر پادشاهی دوباره احیا شده اسرائیل که در آن، همه یهودیان از تبعید باز خواهند گشت، حکم براند.۳۷ این آموزه بعدها در تاریخ یهودیت تأثیر گذاشت و جریان هایی را پدید آورد و مدعیان زیادی پیدا کرد، هر چند، بنابر برخی پژوهش ها، نگرش موعودی در این مفهوم پس از دوران مسیحی آشکار شد.۳۸ خصایص او در یهودیت عبارت است از: پادشاهی مسح شده، دین داری عادل، پیامبر آخرالزمان، از نسل داود و بنابر برخی تفاسیر، فرمانروای همه عالم.۳۹ برخی محافل یهودی برپایی حکومت اسرائیل را به مثابه آغاز رهانندگی (به معنای فک رهن و بازخرید دَین) از سوی ماشیح می دانند. از سوی دیگر، بسیاری از اسرائیلی های سکولار اصولاً هرگونه امید به ماشیح موعود را رد می کنند.۴۰

نمونه دیگر از این دست، موعود آیین زرتشتی است. سوشینت،۴۱ به پهلوی سشینت،۴۲ نام شخصیتی نجات بخش است که سنّت زرتشتی آمدن او را انتظار می کشد.۴۳ وی از دختری باکره زاده خواهد شد و به طور معجزه آسایی از تخمه زرتشت که در آب دریاچه هامون رها شده است، باردار می گردد. کلمه سوشینت از ریشه «سو»۴۴ به معنای «سود رساننده» است. این مفهوم در سنّت زرتشتی از آموزه ای حکایت می کند که می گوید در رأس هر هزاره از سه هزاره آخرالزمان یک سوشینت می آید تا پلیدی را ریشه کن سازد و جهان را نو کند. مهم ترین آنها آخرینشان است. اگر چه در گات ها -مهم ترین بخش اوستا- مفهوم سوشینت بیشتر صفتی عام بود و شامل حال همه انسان هایی می شد که «راه و روش ایشان راستی بود و شادمانی به بار می آورد»،۴۵ ولی در متون متأخر زرتشتی، سوشینت مفهومی موعودی پیدا می کند۴۶ تا آن که در تطورهای بعدی این آموزه، محل ولادت سوشیتِ پیروزگر و حتی نام مادران سوشینت های سه گانه را نیز پیشگویی کرده اند.۴۷ این اندیشه بعدها تفصیل بیشتری پیدا کرد و ظهور سوشینت را با جریان های روزِ داوری درهم آمیخت. برپایه این آموزه ها، قیامت با آمدن سوشینت، در همین زمین برپا می شود و جهان نو می گردد. فرشگرد، حکایتی از این واقعه است.۴۸ سوشینت چون ظهور کند، دیو آز و همه دیوها را نابود می سازد.۴۹

نمونه دیگری از موعودهای شخصی بشری لی هونگ۵۰ موعود آیین دائو۵۱ است. آیین دائو در کنار آیین کنفوسیوس، یکی از دو دین بومی چین است (البته اگر آیین کنفوسیوس را دین تلقی کنیم). آیین دائو، جهان بینی عرفانی مردم چین را تبیین می کند.

بنیان گذار این آیین، لائودزو۵۲ یا لائوزه۵۳ است که در قرن ششم پیش از میلاد این اندیشه را پی ریخت. بنابر متنی از این آیین، که نام آن به فارسی «زندگی قدیس آخرالزمان و پروردگار طریقت» در زمانی که حدود آن را مشخص کرده اند؛ معنا می دهد. شخصی به نام لی هونگ ظهور خواهد کرد تا جهانی نو برپا کند که در آن برگزیدگان تحت حکومت «قدیس آخرالزمان» زندگی کنند.۵۴ «قدیس آخرالزمان» مصداق روشنی از شخصیتی کمال یافته و کمال بخش است. این اندیشه بعدها در تحول های آیین دائو و کشور چین تأثیرگذار بوده است.

از دیدگاهی دیگر، موعودهای شخصی را دو دسته می یابیم. در آموزه های ادیان گاه شخص موعود را با تمام مشخصات فردی از جمله پدر و مادر تعیین کرده اند. به این ترتیب، تحقق وعده نجات را بر دوش شخصِ تعیین شده ای نهاده اند و در برخی ادیان موعود گرچه یک شخص است، ولی در این یا آن فرد تعین ندارد. به عبارتی، افتخار این مقام را کسی خواهد برد که شایستگی آن را بیابد. بنابراین، موعودهای شخصی از این نظر دو دسته اند:

موعود شخصی متعین

گرچه به نگاه دقیق مشکل می نماید کسی را که در آینده نقاب از رخ بر می کشد بتوان به طور قاطع معین کرد، ولی هستند مواردی که آموزه موعودی خاص، مدعی تعیین آنها با نام و نشان شده است. این موارد به گونه ای هستند که اگر کسی بخواهد مدعی آنها بشود، باید به راست یا دروغ، آن نشانه ها و نام ها را برای خود دست و پا کند.

از جمله این موارد مسیح، موعود مسیحیان جهان است که به مثابه داور جهانی باز می گردد. او کسی نیست جز عیسی بن مریم از ناصریه، یعنی مردی که فقط یک مصداق در عالم داشته است. همین گونه است سوشینتِ پیروزگر، موعود آیین زرتشتی. او نیز به مادرِ باکره اش شناخته شده است که نام وی را «گوباک ابو» دانسته۵۵ و ماجرای تولدش را چنان معجزه آسا تصویر کرده اند که کمتر کسی می تواند مدعی مقامش شود. از این جمله کلکی، موعود هندوها که به گزارش وشینوپورانه۵۶ – بخشی از پورانه ها، از متون اصلی هندویی – پسر برهمنی به نام وشینویشَس۵۷ است.۵۸ ۵۹

در این میان، از همه قابل تأمل تر، موعود شیعه دوازده امامی، مهدی(عج) است. او علاوه بر این که با پدر و مادر شناخته می شود، مشخصاتی دارد که کمتر کسی جرأت می کند مدعی داشتن همه آنها شود. از جمله این نشانه ها، علم بی کرانه است. او کسی است که هیچ پرسشی وی را درمانده نکند، چنان که از پدرانش نیز چنین دعوایی گزارش شده است و این را از اوصاف «امامت» ایشان شمرده اند.۶۰

موعود شخصی غیر متعین

مقام موعود نجات بخش در اندیشه موعودی برخی ادیان و مذاهب، تعینی در شخص خاصی ندارد. از این جمله است موعود یهودیان، ماشیح. مفهوم ماشیح – مسح شده خداوند- آن گاه که درباره موعود منجی یهودیان در آینده به کار می رود، از شخص خاصی حکایت ندارد، بلکه تعیین او از سوی خداوند در زمان مقتضی صورت می پذیرد. چنین است موعود دائویی، لی هونگ؛ و نیز موعود یونانیان باستان که بنابر برخی گزارش ها، شاهزاده ای مقدس است که از مشرق قیام می کند و صلح را برای بشریت به ارمغان می آورد.۶۱ از این نوع است مهدی موعود(عج) نزد عموم اهل سنت. دیدگاه غالب اهل سنّت این است که مهدی(عج) از نسل پیامبر(ص) و فاطمه(س) است، ولی هنوز زاده نشده و در موقع مقتضی زاده خواهد شد و عدل و دین را بر سراسر جهان خواهد گستراند.۶۲ براین پایه، هرکسی با این اوصاف کلی می تواند از سوی خداوند عهده دار این رسالت شود.

۲. موعودهای غیرشخصی

در قبال این چهار گونه موعودباوری شخصی نگر، اندیشه هایی با موعودهای غیرشخصی مطرح می شود. مراد از غیرشخصی در این جا، اموری همچون یک نظام یا یک حکومت یا یک وضعیت است که تحقق آن را در آینده وعده داده اند. ویژگی امور غیرشخصی، ناممکن بودن رابطه فرد یا فرد با آنهاست. این گونه امور را فقط باید شناخت و حداکثر با آنها هماهنگ شد. اندیشه های موعودی غیرشخصی نگر عواطف را تحریک نمی کند.

گاه به نظر می آید اندیشه آرمانی خود کنفوسیوس (قطع نظر از کنفوسیوسیان بعدی)؛ یعنی بازگشت به عصر فرزانه – شاهان (شنگ وانگ ها) که بنابر سنّت چینی پنج تن بودند و در عصر باستان حکومتی خردمدار برپا کرده بودند،۶۳ از این دست است. گرچه بنابر برخی پژوهش ها، کنفوسیوس نیز آمدن شخصی را انتظار می کشید.۶۴

شاید یکی از نمونه های موعود باوری غیر شخصی نگر، موعودباوری سرخ پوستان آمریکای مرکزی و جنوبی باشد. این اندیشه بر بنیاد خاطره ای خوش از پادشاهی قدرتمند و پرشکوه در زمان های قدیم تکیه دارد. اندیشه منجی موعود در این جوامع بیشتر در قالب نهضت های آزادی خواهانه بومی ظهور می کند.

هر چند مواردی وجود دارد که نشان دهنده نوعی شخصی نگری در این موعودباوری است؛۶۵ گویا هر گونه موعودباوری سرانجام به نوعی شخصی نگری تن می دهد.

دیگر گونه های موعود باوری

۱. موعودها از نگاه کارکردی

الف) موعودهایی با نجات بخشی فردی

این موعودها با ویژگی های زیر مشخص می شوند: جنبه سیاسی و اجتماعی ندارند؛ معمولاً نجات معنوی را نوید می دهند؛ نجات بخشی ایشان می تواند در طول تاریخ – یا در روندِ زندگی های مکرّر هر شخص در مورد ادیانی که قائل به تناسخند – برای تک تک انسان ها تحقق یابد، بی آن که مستقیماً به تحول اجتماعی بیانجامد یا وابسته به تحولی باشد.

نمونه های این نوع موعود باوری عبارتند از: آموزه موعود بوداییان، به ویژه فرقه پرجمعیت تر بودایی؛ یعنی مهایانه.۶۶ میتریه، موعود نجات بخش بودایی در اصل، نجات افراد بشر را در سر می پرورد و تحقق اهداف اجتماعی، دست کم بالاصاله، مورد توجه او نیست. هر چند در مجموع، در روندِ حوادثِ مربوط به ظهور وی موضوع رفاه و بهروزی اجتماعی نیز مورد توجه بوده است و به این جهت، جریان های اجتماعی اصلاح طلب گاه رهبران خویش را همان میتریه انگاشته اند.۶۷

نوعی تفکر منجی باور را در برخی ادیان و مذاهب می توان برشناخت که در آن نجات بخش، فردی مشهود است هر چند شاید این را صرفاً نتوان به اندیشه موعود آخرالزمان مربوط دانست. در نظریه غیبت امام زمان نزد شیعیان دوازده امامی، امام دوازدهم که همان مهدی موعود(عج) است، در طول تاریخ غیبتش همواره رسالت نجاتگری خویش را درباره مؤمنان راستین و سالکان طریق حقیقت اعمال می کند. او پیش از آن که منجی موعودِ آخرالزمان باشد، «مهدی» – هدایتگر- است. او به سان امامی همیشه حاضر، مأمن مستحکم، فریادرس درماندگانِ زمین گیر شده، پناه گریزندگان (ازستم و بدی ها)، نجات بخش ترسندگان، نگاه دارنده کسانی است که پاکی و پاکدامنی می طلبند.۶۸

نمونه دیگر از این دست، عیسی مسیح است. او که نزد مسیحیان همانا منجی موعود آخرالزمان نیز هست، در طول تاریخ، مؤمنان به خویش را از دِین گناه نخستین می رهاند. کار غیبی مسیح را در این نقش، «فک رهن»۶۹ می خوانند.۷۰

ب) موعودهایی با نجات بخشی جمعی

بیشتر موعودهای ادیان و فرهنگ ها از این دسته اند. موعودهای نجات بخش جمعی معمولاً (