پاورپوینت کامل حکومت دینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکومت دینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکومت دینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکومت دینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵۷ و استقرار نظام دینی در ایران، بحث و تحقیق پیرامون «پاورپوینت کامل حکومت دینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint» جان تازه ای گرفت و سؤال های خفته، به بیداری و تکاپو رسیدند.

بدیع بودن پاورپوینت کامل حکومت دینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint شیعی در نوع خود و ظهور آن در عصر سلطه سوسیالیزم و لیبرالیزم بر جهان، سؤالات متنوع و متکثری را موجب شد و عالمان دینی را به پاسخ گویی فراخواند.

به بهانه در پیش بودن سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران، معارف کوشیده است در این زمینه با گردآوری سؤال ها و اشکال های مطرح در مجامع علمی و دانشگاهی کشور و پاسخ آنها به قلم استاد فرزانه حضرت آیت الله جوادی آملی، بخشی از وظیفه خود را در پاسخگویی به این پرسش ها به انجام رساند.

آیا «رهبری سیاسی»، بخشی از وظایف «نبوّت» است؟ اگر پاسخ مثبت است، چرا برخی از انبیاء الهی «حکومت» نداشته اند؟

از آنجا که برهان عقلی بر ضرورت «نبوّت عامّه» اقامه شد و محور آن برهان، گذشته از تهذیب ارواح و تزکیه نفوس و تنظیم روابط فرد با خود و با خدا و با جهانِ خارج از خویش، تأسیس نظام حکومتی جامعه بر پایه قانون الهی است، بنابراین، زمامداری و رهبری سیاسی جامعه، در نبوت مأخوذ است؛ چرا که با تعلیم و ارشاد تنها و بدون جهاد و دفاع و اقامه حدود و تنظیم روابط بین الملل و. ..، هرگز جامعه نمی تواند به حیات دینی خود ادامه دهد. غرض آنکه نبوت، برای تکمیل حیات برین انسانی است و اگر تنها یک فرد بر روی زمین زندگی کند نیازمند وحی است – هر چند دستور حکومتی در آن وحی نباشد- و اگر بیش از یک فرد در زمین زندگی کنند، حتماً تنظیم روابط اجتماعی آنان محتاج قانون مدوّن و حکومت است.

البته اِعمال زمامداری ممکن است در شرایطی خاص برای پیامبری مقدور نباشد؛ مانند رسول اکرم(ص) که در چند سال اول رسالت خود، از اِعمال مقام حکومت معذور بودند. همچنین ممکن است در عصر پیامبری بزرگ که مسئولیت زمامداری جامعه بر عهده اوست، برخی دیگر از انبیاء الهی زیر مجموعه رسالت او باشند و فقط به سِمَت تبلیغ احکام دین منصوب گردند و حق تشکیل حکومت جدا و مستقل را نداشته باشند؛ مانند حضرت لوط(ع) که نبوت او زیر مجموعه نبوت ابراهیم خلیل(ع) بود (فامن له لوط)۱ و حکومت جدا نداشت و این، هیچ محذوری را به همراه ندارد؛ زیرا نبوّت چنین اشخاصی، شعاعی از نبوت گسترده همان پیامبر بزرگ است که فرمانروای کل منطقه رسالت خود می باشد. بنابراین، هیچ نبوّتی بدون حکومت نیست؛ خواه به نحو استقلال باشد و خواه به نحو وابسته؛ زیرا در مثال مزبور، جناب لوط(ع) با حکومت حضرت ابراهیم(ع) زندگی سیاسی و اجتماعی خود و دیگران را در محیط مخصوص خویش اداره می نمود.

از این رو، حضور انبیاء در صحنه سیاست و اجتماع و زمامداری آنان، به صورت موجبه جزئیه در قرآن آمده است: (و کاین من نبی قاتل معه ربیون کثیر)۲ و اگر درباره حضرت نوح(ع) و حضرت عیسی(ع) و برخی دیگر از انبیاء الهی به صراحت مطلبی در باب حکومت و سیاست در قرآن کریم نیامده باشد، این عدم تصریح، دلیل بر نبودن حکومت نیست، بلکه از قبیل (رسلاً لم نقصصهم علیک)۳ است؛ یعنی همانگونه که برخی از انبیاء الهی در تاریخ بشر بوده اند و به تصریح قرآن نامی از آنان در قرآن نیامده است، همه ویژگی های هر یک از انبیاء نام برده شده در قرآن نیز ذکر نشده است.

تذکر: تلازم عقلی، راهگشای مناسبی بر این مطلب می باشد که یقیناً هر پیامبری، با برنامه پاورپوینت کامل حکومت دینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint ارسال شده است؛ اگر چه ممکن است گاهی در اثر طغیان مستکبران، توده مردم از فیض حکومت یک پیغمبر مشخص محروم شده باشند.

آیا مقوله سیاست و تشکیل حکومت، امری عُقلایی است که دین آن را امضاء کرده و یا امری تأسیسی و ره آورد خود دین است؟

اصل حکومت، امری است عقلی که ضرورت آن را عقل به خوبی ادراک می کند و عُقلاء نیز به استناد ضرورت عقلی، آن را می پذیرند و چیزی که برهان معتبر عقلی بر آن اقامه شود، حکم شرعی خواهد بود. از سوی دیگر، دلیل نقلی نیز آن را امضاء نموده، شرایط و اوصاف لازم را به صورت تفصیلی بازگو می کند و تعیین حاکم نیز بر اساس شواهد عقلی و نقلی، به عهده خداوند است.

آیا «دین» به عنوان یک هدف مستقل یا در حد ضرورتی که زمینه سعادت اخروی باشد به «سیاست» پرداخته است؟

هدف مطلق و نهایی دین، نورانی شدن انسان ها و رسیدن آنان به شهود و لقاء الله و دارالقرار است از این رو، قیام مردم به قسط و عدل: (لیقوم الناس بالقسط)۴ و حتی عبادات، همگی اهداف نسبی و متوسط دین هستند. مسایل عبادی و سیاسی، وسایلی برای رسیدن فرد و جامعه به آن هدف نهایی می باشند و همگی صراط و راهند و راه، هیچگاه نمی تواند هدف نهایی باشد؛ ولی در عین حال، سیاست، امری ضروری است و در همه شئون زندگی انسان و در همه احکام و دستورهای اسلام ملحوظ شده است؛ به گونه ای که قوانین دینی، جدای از سیاست نیست و سیاست صحیح نیز خارج از قوانین اسلامی نخواهد بود.

آیا اسلام در حوزه اجتماع و سیاست، خطوط کلی را داده یا جزئیات را نیز فرموده است؟ خطوط اصلی اسلام درباره سیاست کدامند؟

اسلام، در عبادات و احکام که صبغه تعبدی آنها زیاد است و عقل متعارف از ادراک خصوصیات آنها عاجز است، هم کلیات را فرموده و هم جزئیات را؛ ولی در اقتصاد، سیاست، کشاورزی، دامداری، امور نظامی و مانند آن، فقط خطوط کلی را بیان فرموده و اجتهاد در جزئیات را به تعقّل واگذار نموده است و البته خود عقل نیز یکی از دو منبع دین است.

در عهدنامه حضرت امیرالمؤمنین(ع) به مالک اشتر بسیاری از خطوط کلی سیاست اسلامی آمده است۵؛ نظیر: اوصاف حاکم اسلامی، حقوق اقشار مختلف، وظایف حاکم و حکومت و مردم، تقدم رضایت عموم بر رضایت خواص، روابط سه گانه با مؤمنین به اسلام و موحدین اهل کتاب و انسان های لائیک و خارج از حوزه توحید، عزت و استقلال و حفظ ثغور، عدم استیلاء دشمنان و رابطه بطانه نداشتن با آنان، تقسیم مال به شخصی و م