پاورپوینت کامل آیادینداری با زندگی شاد منافات دارد؟! ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیادینداری با زندگی شاد منافات دارد؟! ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیادینداری با زندگی شاد منافات دارد؟! ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیادینداری با زندگی شاد منافات دارد؟! ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

آیا دینداری با زندگی شاد منافات دارد؟

بسیاری از مردم به خصوص جوانان چنین می پندارند که دینداری با زندگی شاد منافات دارد. کسانی که دیندارترند از شادی کمتر در زندگی برخوردارند و کسانی که به احکام و آموزه های دین کمتر پایبندند در بهره برداری از لذت ها و شادی های زندگی آزادی بیشتری دارند… آیا این پندار صحیح است؟ و اساساً این پندار از کجا شکل گرفته است و منشأ آن چیست؟

ریشه یابی

ریشه این پندار را می توان در چند مورد خلاصه کرد:

۱. نوع برخورد و مواجهه برخی دینداران که- برخلاف دستورات و آموزه های اخلاقی اسلام- چهره ای عبوس و گرفته دارند و نیز با گلایه و نارضایتی با همه مسائل برخورد می کنند. گویی هیچ شادی و نشاطی در وجود آنان یافت نمی شود!

۲. مراسم و برنامه هایی که در جامعه ما در ایام سوگواری برای پیشوایان و بزرگان دین برگزار می شود، نمود و گستره آن نسبت به مراسم شادی و سرور برای آن بزرگواران به مراتب بیشتر است. مثلاً برای عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) معمولاً در ماه محرم و صفر مراسم و محافل برگزار می شود ولی به مناسبت میلاد مسعود آن حضرت تنها یک روز مراسم جشن و سرور بر پا می شود، آن هم محدود و مختصر!

۳. برخی احکام دین محدودیت هایی ایجاد می کند که خود به خود شادی ها را محدود می سازد مثلاً حرمت لهو و لعب، ممنوع بودن موسیقی حرام، ممنوعیت اختلاط زن و مرد نامحرم و. .. این احکام بخشی از شادی ها و محافل و مراسم تفریحی را -که در میان غیرمتدینین رایج و معمول است- ممنوع می سازد و خود به خود زندگی شاد را از دینداران سلب می کند؛ همچنین احکام و دستوراتی که مانع درآمدهای حرام و یا اسراف و تبذیر است، خود زمینه های زندگی شاد را محدود می سازد.

۴. بالاتر از همه برخی توصیه ها و دستورات دینی است که شادی را مذمت کرده و اندوه و غم را مورد ستایش قرار داده است. مفاهیمی چون گریه، ترس، عزاداری، ذکر مصیبت، اندوهگین بودن و. .. در فضای دینداری ارزش و تقدس یافته و خنده، قهقهه، پایکوبی، دست زدن و. .. مفاهیمی مذموم و بد تلقی می شود. این موارد زمینه و منشأ این برداشت می شود که دینداری با زندگی شاد منافات دارد بنابراین برای داشتن زندگی شاد نمی توان دیندار بود!

برای تبیین موضوع، باید ببینیم تعریف ما از دینداری و زندگی شاد چیست؟

دینداری

معنی صحیح و درست دینداری، باور به آموزه های اعتقادی دین و پایبندی به مقررات، احکام و ارزش های دینی است البته منظور ما از دین، نه هرچه که به عنوان دین شناخته می شود، بلکه اسلام ناب و حقیقی است. هر فرد یا جامعه ای که باور عمیق تر و جدی تری به مبانی اعتقادی اسلام داشته باشد و در عمل و رفتار هم چارچوب اسلامی را بیشتر و دقیق تر عمل کند، دیندارتر شمرده می شود. از آنجا که دین حق- یعنی اسلام ناب محمدی(ص)- موجب تأمین سعادت انسان و نشان دهنده راه خوشبختی حقیقی است و سعادت و خوشبختی شادی حقیقی و ماندگار را برای ما به وجود می آورد. بنابراین دینداری درست نمی تواند با شادی حقیقی ناسازگار و متضاد باشد. بله، برخی رفتارهای ناشایست کسانی که ادعای دینداری می کنند و آداب و رسوم غلطی که به نام دین در جوامع دینی جاری است، نباید به حساب دین گذاشته شود. دستورات دین به ما توصیه می کند که در مواجهه با یکدیگر چهره ای بشاش و شاد داشته باشیم و حتی اگر اندوه و غصه ای هم در درون ما وجود دارد آن را به رخ دیگران نکشیم و نگذاریم کام دیگران را تلخ کند.۱. غررالحکم و درر الکلم، ص ۹۱.۱ اما بی توجهی به این دستورات، موجب برداشت غلط از دینداری می شود! در مورد مراسم و محافل عزاداری و سوگواری، تنها برای جریان کربلا و حماسه عاشورا است که توصیه های مؤکد و فراوان برای گریه و عزاداری شده است که علاوه بر ریشه های عاطفی این مسئله، زنده ماندن درس های زندگی ساز عاشورا مدنظر بوده است. اما در کنار این توصیه ها، دستورات فراوانی هم برای شادی و سرور در مناسبت های شاد ارائه شده است. امامان ما فرموده اند که شیعیان ما- یعنی دینداران حقیقی- در شادی و سرور ما، شادمانند.۲. همان، ص ۱۱۷۲ و در حزن و اندوه ما، اندوهگین. حالا اگر در جامعه ما تعادل رعایت نمی گردد و شادی و سرور در مناسبت های شاد به اندازه مراسم عزاداری و گریه اهمیت داده نمی شود، ناشی از برداشت ناقص و عادت غلط “دینداران” است نه اینکه “دینداری صحیح و حقیقی” آن را ایجاب کرده باشد!

به هر حال به نظر می رسد دینداری- به معنی صحیح و جامع آن- منافاتی با زندگی شاد- به معنی درست و عمیق آن- نداشته باشد، ولی نگاه و تعریف ما از “زندگی شاد” هم باید روشن شود تا پاسخ این پرسش کامل گردد.

زندگی شاد

شادی، همان حال خوش، انبساط خاطر و احساس مثبت و خوبی است که هر کدام از ما آن را تجربه کرده است. شنیدن خبری مسرت بخش، به دست آوردن موفقیتی برجسته، قرار گرفتن در موقعیتی لذت بخش، مشاهده صحنه ای غرورآفرین، . .. همه و همه موجب خوشحالی و شادی خاطر انسان می گردد. اما همه شادی ها به یک اندازه برای ما مهم و مطلوب نیست. دانشجویی که برای به دست آوردن موفقیتی علمی در حال پژوهش و مطالعه است، به راحتی از بسیاری خوشی ها و شادی های گذرا چشم می پوشد تا به خوشحالی و شادی ناشی از آن موفقیت علمی دست یابد. کارگر یا کارمندی که برای تأمین معاش خود و فراهم کردن زندگی راحت و شاد تلاش فشرده و خسته کننده ای را انجام می دهد، در این راه از بسیاری از لذت ها و شادی های زودگذر چشم می پوشد و حتی سختی ها و رنج هایی را تحمل می کند. پس از واقعیتی بدیهی است که: “برای به دست آوردن لذت های بزرگتر و شادی های ماندگارتر، باید از لذت ها و خوشی های کوچک تر و پست تر صرفنظر کرد” اگر اندکی روی همین قاعده تأمل و درنگ داشته باشیم، به راحتی در می یابیم که انواع و اقسام شادی ها را باید طبقه بندی کرد و سپس برای زندگی شاد به تعریفی مناسب و صحیح دست یافت.

اقسام شادی ها

شادی ها گاه گذرا هستند و گاه ماندگار، گاه کاذبند و گاه حقیقی، گاه شخصی اند و گاه خانوادگی و یا ملی و نوعی، گاه سطحی اند و گاه عمیق، گاه مادی اند و گاه معنوی،. .. البته به دست آوردن هر شادی نیاز به تلاش دارد و هزینه خاص خود را می طلبد! این هزینه گاه مادی است و گاه معنوی و یا هر دو. شادی هایی در زندگی یافت می شوند که بسیار پر هزینه اند و هیچ فرد عاقلی حاضر نیست هزینه های آن شادی را تحمل کند ولی برخی شادی ها کم هزینه اند یا ارزش آن را دارند که برای به دست آوردن آن، هزینه های فراوان تحمل شود. کسانی هستند که شادی شخصی خودشان برایشان مهمتر از هر چیز دیگری است و رنج و زیان دیگران برای آنان در ازای به دست آوردن آن شادی هیچ اهمیتی ندارد. کسی که با سرقت اموال یا تجاوز به ناموس دیگران برای خود شادی فراهم می سازد، آیا نمی اندیشد که هزینه شادی او را دیگران باید تحمل کنند؟ اکنون این سؤال را باید مطرح کرد که منظور از زندگی شاد چیست؟ آیا تعاریف سطحی، مادی، گذرا و کاذب شادی است یا تعاریفی عمیق و معنوی و ماندگار؟!

به نظر می رسد، غالباً به ابعاد و اعماق “زندگی شاد” توجه نمی گردد و غالباً با معیارهای ناقص و سطحی زندگی شاد تعریف می شود. در سطح خرد می بینیم که بسیاری از افراد شادی های گذرا و مادی خود را به هر قیمتی بر شادی های ماندگار و معنوی خود و نیز بر شادی های دیگران ترجیح می دهند. در سطح کلان هم شاهد تأمین لذت و شادی برخی طبقات مرفّه جامعه و یا شادی مادی و ظاهری برخی کشورها و ملت ها به بهای گزاف رنج و سختی و تباهی برای سایر طبقات یا سایر کشورها هستیم. آیا منظور از منافات بین دینداری و زندگی شاد، این گونه شادی هاست؟ اگر این طور است باید تأکید کنیم که حقیقتاً دینداری با این گونه زندگی شاد قطعاً منافات دارد و اساساً دین حق و اسلام ناب برای پیشگیری از اینگونه شادی ها ارائه شده است! دینداری حقیقی موجب می شود که ما از هر راه و وسیله ای در صدد کسب شادی های فردی و مادی خود نباشید. راحتی دیگران را به راحتی خود ترجیح دهیم و از این طریق به شادی های عمیق تر، متعالی تر و ماندگارتری دست یابیم.

توجه داشته باشیم که بسیاری از شادی های ما ناشی از شرایط و وضعیتی