پاورپوینت کامل کربـلا، هفـت شهر فنـا ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کربـلا، هفـت شهر فنـا ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کربـلا، هفـت شهر فنـا ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کربـلا، هفـت شهر فنـا ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

کجایید ای شهیدان خدایی

بلاجویان دشت کربلایی

کجایید ای سبک روحان عاشق

پرنده تر ز مرغان هوایی

کجائید ای شهان آسمانی

بدانسته فلک را در گشایی

کجائید ای در زندان شکسته

بداده وامداران را رهایی[۱]

امیرالمؤمنین علی(ع) در سفری به مدائن چون از سرزمین کربلا می گذشت، پیاده شد و فرمود: «… مُنَاخُ رِکابٍ وَ مَصَارِعُ عُشاقِ شُهَدَاءَ…؛ اینجا محل گام نهادن سواران و زمین خوردن عاشقانی شهید است.»[۲]

هفت شهر فنا

عرفان بدون امام و امامت، و عشق و شهادت، بی معناست؛ و کربلا نماد همه این معانی است. کربلا میدانی است برای کسانی که در کشتی ولایت و عشق حسین بن علی(ع) نشستند و با او راهی سفر فنای فی الله گردیدند. این سفر ظاهری دارد که همان انجام وظیفه دینی در نهی از منکر و مبارزه با ظلم است؛ و البته باطنی دارد که می توان در آن مراحل هفت گانه «طلب»، «هجرت»، «عشق»، «مستی»، «معرفت»، «توحید» و «فنای فی الله» را مشاهده کرد.

فانیِ فی الله؛ بقای ثارالله

در ابتدا گروه زیادی با امام در مسیر ِ هفت شهر فنا همراه شدند؛ ولی در هر شهر و منزلی تعدادی باز ماندند؛ که در نهایت تنها ۷۲ نفر توانستند این سفر را به انجام رسانند.

امام(ع) در بادی طریق خود می فرماید: «مَنْ کانَ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَی لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْیرْحَلْ؛ هر که سَرِ آن دارد که خالصِ وجودش را در راه ما فدا کند و آماده لقاءالله است، پس عزم رحیل کند»[۳]؛ یعنی این رحلت از دار غرور و انابه به سوی دار خلود است و بدانید که ادامه این راه، جز کشته شدن در مسیر محبوب نیست؛

ای عاشقان ای عاشقان! هنگام کوچ است از جهان

در گوش جانم می رسد طبل رحیل از آسمان

نک ساربان برخاسته قطارها آراسته

از ما حلالی خواسته چه خفته اید ای کاروان[۴]

امام(ع)، خود عارفی کامل است؛ چنان که در دعای عرفه با محبوبش زمزمه می کند: «أَ یکونُ لِغَیرِک مِنَ الظُّهُورِ مَا لَیسَ لَک حَتَّی یکونَ هُوَ الْمُظْهِرَ لَک؟ … عَمِیتْ عَینٌ لَاتَرَاک… یا من تجلی بکمال بهائه فتحققت عظمته الاستواء…»[۵] و چون آخرین پرده ها برای اولیای الهی با مرگ رخ می دهد، چه خوش تر است که این پرده با شهادت در راه خدا کنار برود؛ که شهادت، فخر اولیاست.

شهادت تقدیری آسمانی برای حسین بن علی(ع) بود؛ که به هنگام تولد حضرت(ع)، جبرئیل به پیامبر(ص) خبرش را داده بود.[۶] امام(ع) خود نیز در مکاشفه ای جدش(ص) را دیده بود که به او فرمود: «إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ یرَاک قَتِیلًا».[۷] از این رو، در روز عاشورا هر چه زمان شهادت امام نزدیک تر می شد، حضرت سرخوش تر می گشت؛ که می خواست آخرین پرده کمال خود را ببیند و فانی فی الله و باقی بالله شود و «ثارالله» گردد.

میان برِ جذبه

چون عارف کامل مکمل در سفر چهارم است ـ «سفر از خلق در خلق با حق»ـ در این دنیا کاری جز تطهیر نفوس و وصول طالبان مستعد به آستان حضرت حق ندارد؛[۸] از این رو حسین بن علی(ع) به اذن الهی ندای الرحیل سر داد، چنان که ابراهیم(ع) فرمود: «إِنِّی ذاهِبٌ إِلی رَبِّی»[۹] و لوط(ع) فرمود: «إِنِّی مُهاجِرٌ إِلی رَبِّی».[۱۰] ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ ینْصُرُنی» حسین بن علی(ع) همان ندای «مَنْ أَنْصارِی إِلَی اللَّهِ؟»[۱۱] عیسی بن مریم(ع) است؛ که ثارالله(ع) وارث روح الله است.[۱۲]

در عرفان عاشورا، طی طریق مجموع هفت شهر فنا، تنها ده روز به طول انجامید؛ زیرا «کلُّنا سُفُنُ النَجاهِ وَ سَفِینَهُ الحُسَینِ اَسْرَعْ»[۱۳]. راه حسین بن علی(ع) راه او راه میان بر جذبه است؛ که حضرت، خود در دعای عرفه به محبوب ازلی عرض می کند: «الهی حققنی بحقایق اهل القرب و اسلک بی مسلک اهل الجذب»،[۱۴] و نیز می فرمود: «جذبه من جذبات الحق توازی عمل الثقلین».[۱۵] این جذبه است که از ابتدا تا انتها، مسیر و طریق را بر سالک می گشاید و او را به عرصه توحید و فنا می رساند.[۱۶] چرا که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم: «بِأَبِی أَنْتُمْ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِکمْ وَ مَنْ وَحَّدَهُ قَبِلَ عَنْکمْ وَ مَنْ قَصَدَهُ تَوَجَّهَ إِلَیکمْ».[۱۷]

اسفار طریقت حسینی

چنین است که چون یاران حضرت(ع) متوجه ندای ایشان شدند، با یک نظرِ بی نظیر امام(ع) غرق دریای غنا و بی رغبتی به دنیا و شوق به ملاقات خدا گشتند. این همان گام اول سلوک ایشان، یعنی گذشتن از وادی «طلب»، بود.

گام بعدی وادی «هجرت» است که در عرفان حسینی، به ظاهر هجرت از مکه به سوی کوفه و در باطن، هجرت از دار غرور به دار خلود بوده است: «لِکلِّ امْرِئٍ مَا نَوَی فَمَنْ کانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَی اللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَهِجْرَتُهُ إِلَی اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ مَنْ کانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَی دُنْیا یصِیبُهَا أَوِ امْرَأَهٍ یتَزَوَّجُهَا فَهِجْرَتُهُ إِلَی مَا هَاجَرَ إِلَیه ».[۱۸]

و اما پا گزاردن در صحنه کربلا و ثابت ماندن، جز برای کسانی که به فوز عظمای «عشق» و «مستی» رسیدند، میسر نشد. کسانی چون وهب، که جرعه ای از شراب طهورای ساقی مستان کربلا، نوشیدند چنان از خود بی خود شدند که مستانه خود را در معرض فنا قرار دادند.[۱۹] ساقی عاشورا، فرزند ساقی کوثر است. این ساقی، باطن مکه و مِنی و حقیقت زمزم و صفاست؛ که فرزند دربندش علی بن حسین(ع) در خطه شام در خطبه مجلس یزید فرمود: «منم فرزند مکه و منا، منم فرزند زمزم و صفا…».[۲۰] سپر