پاورپوینت کامل ویژگی های عرفان عاشورا ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویژگی های عرفان عاشورا ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژگی های عرفان عاشورا ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژگی های عرفان عاشورا ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

جان تشنه و تفتیده انسان روزگار ما که در تنگنای تکنولوژی و علم به زوال و خشکی گراییده، محتاج آب گوارا و تحرکی است تا ضمن آنکه دل را آرام می کند از چنین هیاهویی نیز برهد و سامان ابدی یابد. معنای ساده چنین سخنی این است که در روزگار ما معنویت و پیوند به خداوند، در گیر و دار صنعت و تکنولوژی در حال رنگ باختن است؛ و متأسفانه مشاهده می شود که استاد و دانشجوی امروز ما، از چنین ظرفیت عظیم پهلو گرفته؛ که در چنین شرایطی بیش از پیش نیاز است او را با فضای معنوی و عرفان ناب پیوند داد. اینکه امروزه ـ البته نه آنقدر که برخی آن را به اغراق می آمیزند ـ عرفان های نوظهور عرصه هایی را به خود مشغول ساخته و اینکه چه مقدار محصولات عرفانی که تحت عنوان عرفان اسلامی در بازار به جویندگان عرضه می گردد اصیل، کارا، اثربخش و شفابخش جان های تشنه انسان های روزگار ماست، خود حدیث مفصلی است که در این اجمال نمی گنجد. اما اگر واقع بینانه بیاندیشیم انسان امروز ما عرفانی می خواهد که پاسخگوی نیازش در جامعه جهانی امروز باشد؛ عرفانی که نه او را صرفاً به رفع عطش کاذب معنوی دل خوش سازد و نه او را به انزوا و دست کشیدن از آرمان های بلندش وادارد؛ عرفانی که نه به خمودی و خفتگی او را بخواند و نه با تسلیم شدن به شرایط موجود از خود رفع مسوولیت و تکلیف کند. اگر از چاره سخن به میان آید «عرفان عاشورا» را می توان داروی شفابخش چنین دردی خواند. عرفانی که در آن حریت و آزادگی در کنار تکلیف مداری و حرکت عزت مندانه، نیک بختی و وصال را به ارمغان می آورد و جوینده را با نفسی مطمئن، در محضر معشوق دل آرام می نشاند.

نمونه خوانی سلوک عاشورایی

اگر نخواهیم به منابع مختلف عرفانی و سلوک عملی که همواره مورد توجه اهالی سلوک است نگاه جامعی داشته باشیم و نخواهیم به همه مراحل سیر سلوک آنچنان که اهالی عرفان گفته اند بپردازیم، سیر مختصر در نمط نهم «اشارات بوعلی» که یکی از منابع اصیل و اولیه عرفانی است و در آن مراحلی که برای سلوک عارف بیان می کند نشان می دهد که صحنه های عاشورا این مراحل را همه در تابلوی بلند و باشکوه خود تصویر کرده و ضمن در برداشتن ویژگی های مذکور این مراحل را بیان نموده است. به عنوان نمونه اولین مرحله از حرکت عارف «اراده» است، که ابن سینا می گوید: «أول درجات حرکات العارفین ما یسمونه هم الإراده.» این اراده عبارت است از نوعی شوق و رغبت که در اثر برهان یا تعبّد و ایمان در انسان برای چنگ زدن به دستگیره مستحکم حقیقت پدید می آید، آنگاه روح و ضمیر به جنبش می آید تا به اتصال به حقیقت دست یابد.[۱]

اما سخن اینجاست چنین اراده ای که در سلوک عرفانی اولین مرحله سیر است را می توان در تمام اصحاب امام(ع) یافت؛ از شخص امام(ع) گرفته که خود مجذوب حق است و اراده ای جز حق در او متعین نیست. در شبی که اباعبدالله(ع) اصحاب را جمع نمود و برای آنها سخن گفت و بیعت خود را از ایشان بر داشت، می توان چنین اراده ای را مشاهده کرد که همگان عزمشان را برای چنین سیری فراهم ساختند. سیری که در یک شب و روز آنان را به اوج مقامات عارفین رساند.

این چنین صحنه های بی شمار را می توان در جای جای عاشورا و کربلای حسین(ع)، در سطوح مختلف آن، از افراد معصوم تا عادی و حتی گناهکارانی که به تعبیر بوعلی «مستبصر به یقین برهانی و ساکن در عقد ایمانی» شده اند را دید؛ که پرده از عمومی بودن این راه برای هر کسی که آهنگ طی طریق در مسیر معنا نموده، بر می دارد.

می توان برای تلاش سالکانه اصحاب عاشورا، ویژگی هایی برشمرد. ویژگی های «عرفان عاشورایی» که آن را بر سایر عرفان های رقیب ممتاز کرده و شایسته بهره مندی ـ به ویژه از جانب اساتید محترم معارف و دانشجویان تشنه معنویت ـ نموده، عبارتند از:

عمومی و همگانی بودن

سلوک در واقعه عاشورا و پیوستن به مسیر عبودیت و صراط اقوم، عمومی است. هرکس می تواند در این کارزار عشق و عقل و دنیا و ابدیت، مسابقه دهد؛ از قمربنی هاشم(ع) و برادرانش ـ که در جواب امان نامه عبیدالله بن زیاد، پاسخ دادند: «امان خدا بهتر از امان پسر مرجانه است»[۲] ـ تا حضرت علی اکبر(ع) جوان ۲۷ ساله بنی هاشم ـ که با جمله «یا ابتاه هذا جدی رسول الله قد سقانی بکاسه الاوفی شربه لا اظمأ بعدها ابدا»[۳] وصال خود به محبوب را گزارش می کند ـ و تا دلیر مرد قبیله همدان که در روز عاشورا سود واقعی را در یاری حسین(ع) و سر نهادن به آستان پدر بندگان خدا (اباعبدالله(ع)) می داند. او در چنین گیر و داری است که می گوید امروز روزی است که باید با تمام توان برای رسیدن به اجر پروردگار تلاش کرد چون امروز روز پایان کار است و پس از آن کار و تلاشی نیست و فقط باید حساب پس داد.[۴]عابس در میدان حب ولی خدا و دنیای دون، خدا را برگزید و در سنگباران و حمله دسته جمعی دشمنان، کلاه خود را کنار گذاشت و سپس حمله کرد و به حق پیوست. به قول عمان سامانی در گنجینه الاسرار:

در سر عاشق هوای دیگر است

خاطر مردم به جای دیگر است

نیست جز او در رگ و در پوستم

بی خبر از دشمن و از دوستم

از این بزرگان گذشته، شخصیتی مثل غلام ترکی ـ قاری و غلام امام حسین(ع) ـ می بینیم که در هنگام شهادت، حضرت(ع) بربالینش حاضر شد و گونه خود را بر گونه او نهاد و چون حضرت را دید لبخند رضایت برلبانش نشست و جان سپرد:

یکجا رخ غلام و پسر بوسه داد و رفت

در دین ما سیه نکند فرق با سپید

«جُوُن» غلام ابوذر نیز در عداد کسانی است که هر چند حضرت(ع) او را آزاد نمود و به او اجازه داد ترک خطر کند ولی به دست و پای مولایش افتاد و به میدان عشق، دل سپرد، آنگاه حضرت بر بالینش آمد و در حقش دعا کرد: «اللهم بیض وجهه و طیب ریحه و احشره مع الابرار و عرف بینه و بین آل محمد.» آری چنین اکسیری به اراده معشوق، هر که را هر چند مس ناقابل باشد مبدل به طلای ناب می کند؛ آنچنان که در مورد جون نیز گفته اند: هرکس از کنار قتلگاه عبور می کرد بویی خوشتر از بوی مشک و عنبر از بدن این غلام به مشامش می رسید.[۵]

اما سخن دیگر در عمومیت چنین سلوکی در عاشورا غیر از جایگاه معرفتی و ویژگی های قومیتی، سن و سال افرادی است که در عاشورا، سائر کوی محبوب شده اند. این چنین حرکتی پیر و جوان و کودک نمی شناسد؛ چه نوزادی چون علی اصغر که یک شبه ره صد ساله را به عشق پدر پیمود و چه نوجوانی چون قاسم و چه جوانی چون علی اکبر(ع) و چه میان سالی چون حضرت قمر بنی هاشم(ع) و چه پیرمردانی چون حبیب بن مظاهر و أنَس کاهلی که از اصحاب و در رکاب رسول الله(ص) در بدر و حنین بود. أنَس که به خاطر کهنسالی ابروانش بر دیدگان افتاده بود مجبور شد با پارچه ای آنها را ببندد و چون حضرت سیدالشهداء(ع) چنین صحنه ای را از او دید گریست و فرمود: «شکر الله لک یا شیخ»؛ خداوند به تو جزای خیر عنایت کند و سعی تو را مشکور گرداند[۶].

دسترسی و امکان حصول

گاه کسی که از مقامات عارفین و جایگاه اولیای دین وقوف می یابد این نکته در