پاورپوینت کامل تاریخ، آزمایشگاه بزرگ زندگی ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ، آزمایشگاه بزرگ زندگی ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ، آزمایشگاه بزرگ زندگی ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ، آزمایشگاه بزرگ زندگی ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

دکتر محمد نصیری، عضو هیأت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب و صاحب تألیفاتی چند در حوزه تاریخ اسلام و تشیع است. وی حائز رتبه اول کتاب سال حوزه در تاریخ اسلام و برگزیده چند جشنواره دانشگاهی و کشوری می باشد.

اینک با تشکر از دکتر محمدحسین دانشکیا، مشروح گپ و گفت تاریخ پژوهانه دکتر نصیری، تقدیم می شود.

معارف

لطفاً درباره ضرورت و اهمیت مطالعه «تاریخ» به طور عام و «تاریخ اسلام « به طور خاص، نکاتی را بفرمایید.

«تاریخ»، شناسنامه و کارت شناسایی و هویتی ملت هاست. بالاتر، تاریخ کارنامه ملت هاست؛ و به تعبیر قرآن کریم در سوره الحاقه، کتابچه کار، تلاش و فعالیت افراد و جوامع است. عجیب هم هست هر کس که گذرش بر این کره خاکی برای مدت کمی هم افتاده باشد ـ ولو ساکن هم نشده باشد ـ کارنامه و پرونده برایش تشکیل می شود.

پاورپوینت کامل تاریخ، آزمایشگاه بزرگ زندگی ۵۲ اسلاید در PowerPoint است. بسیاری از پدیده های اجتماعی فقط در آزمایشگاه تاریخ قابل تحقیق و بررسی اند نه هیچ آزمایشگاه دیگری. تاریخ، مایه طولانی شدن و برکت پیدا کردن عمر است. تاریخ یعنی همراه شدن با مردان بزرگ تاریخ، انسان های شگفتی ساز؛ انسان هایی که حلقه های اتصال یا انفصال دنیا های متفاوت و متضادند. تاریخ یعنی همراه شدن با شاهکار های آفرینش؛ کسانی که زندگی شان مملو از اسرار، مملو از حماسه پرشور و ماجرا های جورواجور و رنگارنگ است و لذا بسیار اهمیت دارد و تاریخ اسلام هم به همین سیاق و بلکه برای ما به ویژه اهمیت مضاعفی دارد چرا که سرنوشت ما به طور مستقیم با اسلام و تاریخ و آینده آن گره خورده است.

همچنین به طور ریز تر «تاریخ اسلام» دفتر مطالعه اتفاقات اعجاب آمیز، اعم از شاد و غم انگیز و نیز فیلم صحنه های پرابهت و اسرار آمیز است؛ خاطرات صحنه های پرهیجان و پرحادثه شکست ها و پیروزی هاست؛ صحنه عبرت ها و درس گرفتن ها و همراه شدن با اسوه ها و الگوهاست.

در مطالعه تاریخ اسلام است که معجزه اسلام نمایان می شود. این که چگونه اقوام و قبایلی که نه سابقه حکومت و سیاستمداری داشتند، نه ابزار آن را در اختیار داشتند، با تلاش و پشتکار و تنها با تکیه بر آموزه های اسلام دو امپراطوری عظیم را از پا درآوردند، با مطالعه تاریخ اسلام به دست می آید. چنان که اگر کسی بخواهد زندگی و حیات معقول، معنوی و سعادتمندانه ای داشته باشد نیز باید تاریخ اسلام، تاریخ زندگی پیامبر اکرم(ص)، ائمه اهل بیت (ع) و صحابه برگزیده را مطالعه کند؛ چه آنکه سیره رسول اکرم (ص) و ائمه اطهار(ع) و دیگر یاران با وفای آنها پیوند محکمی با تمام زندگی و هستی انسان ها به ویژه مسلمان دارد؛ چرا که آنان اسوه حسنه اند. لذا مطالعه تاریخ اسلام به ویژه برای کسانی که می خواهند جزو ارکان و برنامه ریزان جامعه اسلامی شوند، آن هم به نحو نحو تعلیلی و تحلیلی، لازم است.

بحث بسیار مهم «سبک زندگی» مورد نظر اسلام، که امروزه کنجکاوی ها را در کشور ما به خود جلب کرده، بدون اعتنا و اعتماد به تاریخ و داده های آن امکان پذیر نمی باشد. تعریف و به دست آوردن سبک زندگی سفیران بزرگ الهی تنها با زانو زدن در محضر تاریخ است که فرا چنگ می آید. بر همین اساس است که امیر کلام در کلام جاویدان خود می فرماید:

«بی گمان هرکس به روشنی از پیشامدهای تاریخی و فرجام بد امّت ها در گذشته عبرت گیرد، پیوسته آن ها را در نظر داشته باشد، ژرف در آن ها بنگرد و قوانین و نوامیس حرکت جوامع را از آن حوادث دریابد، واقع بینی و پرواداری او را از غلتیدن در جایگاه های شبهه ناک و هلاکت بار باز می دارد». گفتار روشن تر امام(ع) این است: «عبادالله انّ الدّهر یجری بالباقین کجریه بالماضین، لایعود ما قد ولّی منه و لایبقی سرمداً ما فیه آخِرُ فِعَالِهِ کأوّله، متسابقه اموره، متظاهره اعلامُه… فاتّعظوا بالعِبَر، و اعتبروا بالغِیر، وانتفعوا بالنّذُرِ؛ ای بندگان خدا، بی گمان روزگار را با آیندگان و گذشتگان شیوه ای است همسان؛ که نه گذشته را بازگشتی است و نه شرایط کنونی را جاودانگی. کنش های آن از روز نخست تا پایان با یک ضابطه است. بستر زمان، ماجراهای تاریخ را میدان مسابقه ای است که هر کدام را پرچم افراشته ای است… پس، از آنچه مایه عبرت است پند گیرید و از گردش روزگار عبرت پذیرید و از بیم دهندگان (پیامبران) سود برگیرید.»[۱]

خواندن تاریخ و در برنامه درسی طلاب و دانشجویان قراردادن آن، تنها مخصوص کشور ما نیست. کافی است به کشور های اطراف خودمان نگاه کنید، آنها هم کم و زیاد می خوانند. بر این اساس گفته می شود همه دانشجویان در همه رشته ها کلیات و اجمالی از تاریخ صدر اسلام را بگذرانند؛ و البته دانشجویان تاریخ باید به تفصیل و تفسیر بخوانند.

به نظر شما چه آسیب هایی متوجه مطالعات و پژوهش های تاریخ و تاریخ اسلامی است؟

یکم: بخشی از مشکل و آسیب به داده های تاریخی ما برمی گردد. این واقعیتی است که ما تا آنجایی که این حقیر اطلاع دارم تاکنون پژوهش های دقیقی درباره مکاتب تاریخ نگاری اسلامی، ویژگی ها و ممیزات هر یک از این مکاتب، نمایندگان هر یک از مکاتب براساس تعریف و ویژگی های آن مکتب، و متون درجه اول هر یک از مکاتب نداریم. آنچه هست نه جامع است، نه مانع و نه دقیق؛ لذا پژوهشگر ما یک فاز متر یا مجموعه ای از معیار ها و موازین مقبول و مشروع در دست ندارد تا در میان گزارش ها سره را از ناسره، دخیله را از غیر دخیله بازشناسد. منظورم به هیچ وجه آمیختن تاریخ و مطالعه و برداشت از تاریخ به تعصبات قومی و مذهبی نیست؛ چون خود این از آسیب ها و آفات است. بلکه منظورم این واقعیت است که به هرحال مثلاً مکتب مدینه به یک اصول و معیارهایی پایبند بوده که مکتب تاریخ نگاری شام آن معیارها برایش درجه اول اهمیت را نداشته، و دغدغه های اینها و گاهی اوقات غرض و غایت مواجهه و مراجعه مورخان مکاتب مختلف به تاریخ و نگارش و نگرش به آن متفاوت بوده است، لذا نتایج و پیامد های متفاوتی هم داشته است.

مثالی عرض کنم: در تاریخ آمده است که روزی عبدالملک مروان ظاهراً به ابان بن عثمان گفت که مرا ببرید در مدینه تا جایی که غزوات پیامبر (ص) در آن رخ داده را ببینم. او را بردند و تماشا کرد، سپس به کاتب گفت غزوات را بنویس و پس از آماده شدن نوشته را نزد خلیفه بردند. خلیفه پس از مدتی گفت آن نوشته ها را نپسندیده است چون در آن نوشته ها نقش انصار زیادتر دیده شده، و این برای مهاجران خوب نیست و لذا باید کس دیگری بنویسد یا دوباره نوشته شود!

دوم: مشکل دیگر اصل بدبینی نسبت به تاریخ، گزاره ها و داده های تاریخی و در نتیجه مخدوش دانستن علمیت و حجیت تاریخ است؛ در حالی که اعتبار سنجی نسبت به تاریخ، معیار ها، موازین و منطق خودش را دارد و با عینک اعتبار سنجی و آزمایش دیگر علوم نمی توان سراغ تاریخ رفت، چنان که تاریخ محل اثبات بسیاری از گزاره ها و مدعیات اسلامی بر اساس منطق خودش است.

مثالی بزنم: در احادیث مکتب اهل بیت(ع) این کلام نورانی وجود دارد که «الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم». این یک آموزه اسلامی است؛ اما آزمایشگاه این کلام نورانی کجاست؟ چه ابزاری در این آزمایشگاه قرار داده شده؟ چند نفر در حال پژوهش اند؟ چه مقدار زمان می خواهد و…؟ همین طور می شود ده ها و صد ها مثال زد که تئوری ها و فرضیه های مختلفی را می توان مطرح کرد که در تاریخ و از طریق تاریخ قابل فهم و اثبات اند.

برهمین اساس است که برخی، علم تاریخ را اعم از علم ابدان و ادیان دانسته اند. ظهیرالدین ابوالحسن علی بن زید بیهقی در تاریخ بیهقی با استناد به این حدیث پیامبر اکرم(ص) که می فرمایند: العلم علمان، علم الادیان و علم الابدان،[۲] علم تاریخ را علم مرکب و در بردارنده این هردو علم می داند. به نظر ایشان در علم تاریخ است که خلقت و سرگذشت انبیا(ع) از آدم تا خاتم(ع) مورد بررسی، تحلیل و مطالعه قرار می گیرد. پس تاریخ علم ادیان و صاحبان ادیان، اولیاء و مصلحان و هدایت گران است. تاریخ علم ابدان هم هست، چرا که کمتر حادثه ای هم اکنون پدید می آید که نمونه ای مانند آن یا شبیه به آن در گذشته سابقه نداشته باشد؛ از بیماری ها و امراض تا خوشی