پاورپوینت کامل استثنایی که هم دیر آمده بود و هم زود! ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استثنایی که هم دیر آمده بود و هم زود! ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استثنایی که هم دیر آمده بود و هم زود! ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استثنایی که هم دیر آمده بود و هم زود! ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

(عضو گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی)

او شخصیتی ذووجوه بود. حقوق و سیاست را در حد کارشناسی صاحب نظر می دانست. در ادبیات عرب و فارسی، استادی کم نظیر بود. تاریخ جهان، به خصوص تاریخ ایران را بسیار خوب مطالعه کرده بود و در موارد لازم از اطلاعات خود استفاده می کرد. شاعری توانا بود و در فرهنگ ایرانی که فرهنگ شعرپرور است، صاحب سبک بود. در علم موسیقی و نوازندگی برخی سازها، به خصوص دوتار خراسان استاد بود. در علوم جدید مانند فیزیک و نجوم و پزشکی، به حد ستایش آمیزی آگاهی داشت؛ اما علاوه بر همه اینها وی فلسفه اسلامی و فلسفه غربی را بسیار خوب می دانست و بر آثار برخی از فیلسوفان غربی اشراف داشت و به نحوی اصولی آنها را معرفی و نقد می کرد. شگفت ترین توانایی وی تضلع بر عرفان و حکمت اسلامی به خصوص آثار ابن عربی و شارحان وی بود. برخی از نزدیکان معارف، علم وی به معارف حوزوی مانند فقه و اصول را هم بر این همه می افزایند. در همه مواردی که مورد اشاره قرار گرفت، استادان و متخصصانی هستند که می توانند به مقام معارف در آن حوزه شهادت دهند. معارف برخوردار از موهبت هایی بود که خداوند به همه عطا نکرده است؛ نبوغ ذاتی و قدرت روحی خارق العاده ای داشت.

معارف در دوران ظهور عزم ها برای انقلاب و تغییرات بزرگ رشد کرده بود. آثار این شرایط را در بیشتر آثار و احوال وی می توان احساس کرد. وی از ابتدا تا آخرین روزهای عمر، انقلابی بود. این خصوصیت تنها در تحلیل سیاسی و اجتماعی وی نبود، فلسفه و عرفان و شعر معارف هم انقلابی بود. در چهره معارف شکوه و هیبت حکیمان بزرگ احساس می شد؛ اما آنچه شخصیت معارف را شگفت تر می کرد روح حماسی و منش عیاری وی بود. وی حافظ و مولوی و ابن عربی را هم در فضایی پرشور و حماسی و انقلابی می فهمید. نکته بسیار ستایش برانگیز در مورد شخصیت معارف، استعداد و قریحه ای شگفت داشت و با خودآگاهی به همین استعداد بی نظیر، میل رسیدن به حکمت به معنای کهن آن داشت. وی در طول عمر با وجود همه بیماری هایی که به مرور پیدا کرد، می کوشید لوازم این خواست را فراهم کند. عزم معارف برای ایجاد تغییر، بی نظیر بود و همین خصوصیت باعث شده بود با وجود عمر کوتاه منشا آثار و برکات بسیار شود. با احوال معارف از طریق شعرش بهتر می توان آشنا شد. معارف عشقی ژرف به مستضعفان و رنج کشیدگان داشت. او این عشق را به حکمت تاریخ و ژرفای بحث وجود، پیوند می داد.

معارف در حکمت ها غوری دگر و صحوی استوارتر و لطیف تر داشت. معارف تکرار فردید نبود. آنچه در فردید ظاهر شده بود در وجود معارف شأنی دیگر یافته بود. در زبان فردید آثار سکر و محو چنان غلیظ بود که برخی به خصوص اهل درس و نویسایی را از خود دفع می کرد؛ اما معارف همان گوهر را با صلابت و جلالتی دگر و در پیوند با جمال شعر و هنر به طرزی دیگر ظاهر می ساخت. مبدأ و معاد فکر معارف و فردید یکی بود. هر دو دلداده «پریروز» و «پس فردا» بودند و به غربت خویش و غرابت آنچه بدان دعوت می کردند، وقوف داشتند.

معارف در بین معاصران بیش از همه از دکتر فردید و امام خمینی(ره) به عظمت یاد می کرد. عمده کوشش معارف، متوجه بیان حکمت و مبانی انقلاب اسلامی بود. او به معنایی حکمی به انقلاب اسلامی توجه داشت و این معنا را در آثار ابن عربی و شارحان وی می جست. وی به آثار صدرالدین قونوی، عبدالرزاق کاشانی و سید حیدر آملی علاقه ای خاص داشت و در ادامه همین توجه به آثار امام(ره) به خصوص کتاب «مصباح الهدایه» و بحث «اختصام در ملأ اعلی»، توجهی ویژه داشت. معارف در متون عرفانی، وجهی انقلابی و حماسی یافته بود و در مقام شرح و بسط، این وجوه را برجسته می کرد و می خواست این ویژگی محفوظ بماند. این جهت گیری معارف در قرائت وی از متون فلسفی غرب هم تأثیر اساسی داشت. معارف مانند فردید ضمن اهمیت دادن به متافیزیک و تاریخ آن، به طور مبنایی آن را نقد می کرد. در نقد متافیزیک بیش از همه از هیدگر و روش وی استفاده می کرد. وی هیدگر را متفکری انقلابی می دانست و او را علامت پایان متافیزیک می فهمید؛ اما نمی خواست در هیدگر بماند. مقصود و مأوای معارف به تعبیر خودش «حکمت انسی» بود که کما هو حقه در «پس فردای تاریخ» به منصه ظهور خواهد رسید. معارف با رجوع به آثار شارحان ابن عربی، خود را در مسیر فراهم کردن الفبا و ادبیات حکمت انسی یافته بود.

مهم ترین خصوصیت مرحوم معارف، این بود که می کوشید متأملانه و ژرف، غرب و متفکران غربی را بفهمد؛ اما این فهم را تمهیدی برای درک زمان و تأسیس تفکری بر پایه حکمت برخاسته از فرهنگ اسلامی تلقی می کرد. مرحوم معارف این حکمت را به پیروی از دکتر فردید «حکمت اُنسی» می نامید.

معارف، یکی از مظاهر اراده و اندیشه های برخاسته از ف