پاورپوینت کامل سیری در «جاده های سربی» ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیری در «جاده های سربی» ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیری در «جاده های سربی» ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیری در «جاده های سربی» ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

ساعت ۴۵/۲۱ روز ۲۰/فروردین/۱۳۹۲ توفیق اتمام مطالعه مجدد کتاب «جاده های سربی»، (خاطرات سردار سرلشکر شهید دکتر حاج احمد سوداگر، به کوشش محمدمهدی بهداروند، انتشارات سوره مهر، چاپ هشتم، ۱۳۹۱) دست داد. پیش تر علاوه بر آنکه گفت و شنفت مفصل بنده و حاج آقا فرحزادی با سردار سوداگر درباره «تصور دانشگاه از دفاع مقدس» در دل «ویژه نامه دفاع مقدس» (ماهنامه معارف، شماره ۸۷، شهریور و مهر ۱۳۹۰) جای گرفته بود، به پاس «نگاه علمی» سردار شهید سوداگر به مقوله دفاع مقدس، نیز مقاله «سردار، چشم ما بود» را (در ماهنامه معارف، شماره ۹۰، اسفند ۱۳۹۰) نوشته بودم؛ «مردی از رجال «مَنْ ینْتَظِر»[۱] که پرده پندار دنیا را درید و با ره توشه ای اندوخته از تهجدش در «لیله القدر انقلاب»[۲]، بال گشود و خدایی شد. او با زخم در دل مانده اش از سال های جنگ، و جراحاتی که ۸۲% از جسمش را شمع آجین کرده و دوازده بار او را تا مرز شهادت کشانده بودند، در ۲۱ بهمن ۱۳۹۰ و در آستانه سالگرد عملیات والفجر ۸ که خود فرماندهی اطلاعات آن عملیات پیروزمندانه را به عهده داشت، با دلی آرام و روحی که دیگر جسمش گنجایشش را نداشت، لبخند زنان دست بر قلب دردمندش ـ که به مدد باطری نوایش نواخته می شد ـ گذاشت و «یا حسین»[۳] گویان گذشت.»

حاج احمد سوداگر از فرماندهان زبده، با تجربه و فکور دفاع مقدس، به ویژه در بخش های اطلاعات و عملیات بود. وی که در پرونده جهادی اش، سمت هایی چون مسئول اطلاعات قرارگاه های کربلا و قدس، فرماندهی لشکر ۲۵ کربلا، فرماندهی لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) و مسئولیت اطلاعات نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را داشت، پس از اتمام جنگ، بیشتر به سمت و سوی کارهای فرهنگی ـ اجتماعی و به ویژه فعالیت های پژوهشی ـ آموزشی در حوزه دفاع مقدس سوق یافت؛ چنانکه در سال ۱۳۸۴ «پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس» را تأسیس کرد تا دغدغه های نظری و ایده های علمی خود را در رابطه با تئوریزه سازی علوم و معارف غنی نهفته در دفاع مقدس، محقق سازد. وی که به گواهی فرماندهان جنگ، «نابغه نظامی و اعجوبه اطلاعاتی»[۴] و نسخه ثانی سردار شهید غلامحسین افشردی(حسن باقری) به حساب می آمد، برخوردار از تفکر تحلیلی و توان بالای آموزش مباحث تخصصی رزمی و مسلط بر اندیشه های بنیادین دفاعی حضرت امام خمینی(ره) و «پایه گذار نگاه علمی به دفاع مقدس»[۵] در دانشگاه ها بود؛ و می توان وی را پیش قراول حرکت نوین و نظام مند «معرفتی ـ کاربردی دفاع مقدس»، در عرصه ملی به شمار آورد. در مجموع، بینش روشن و روش متقن پژوهشی سردار سوداگر به ویژه در پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس، موجبات نگاه بهتر و احترام آمیزتر دانشگاه و مجامع علمی ـ پژوهشی را به مباحث دفاع مقدس، در سال های اخیر رقم زد.

و اما به نظر نگارنده، خاطرات سردار شهید سوداگر در کتاب«جاده های سربی» نه تنها خواندنی که بسیار تازه و روشنگر است؛ چرا که به قول حجت الاسلام دکتر محمدمهدی بهداروند در مقدمه این کتاب، سوداگر «مردی است که هر کجا باشد، آنجا چراغی تازه روشن است.»

با این درآمد، معتقدم کتاب ۱۹ فصلی و ۳۲۶ صفحه ای (چاپ رقعی) «جاده های سربی» در حوزه دفاع مقدس، از جمله آثاری است که ارزش دوباره و بلکه چندباره خوانی را دارد؛ «می گویم و می آیمش از عهده برون» انشاءالله.

نقد و نظر

در این جا یادداشت های کوتاه خود را بر حواشی این کتاب _ در حین مطالعه آن _ تقدیم شما می کنم:

۱. با توجه به اینکه راوی(سردار سوداگر) استراتژیست برجسته نظامی و از تئوریسین های دفاعی کشور و از فرماندهان ارشد اطلاعات و عملیات دوران ۸ ساله دفاع مقدس بوده که از برکت هوش و ذکاوت، قدرت پردازش و توان تحلیل و بررسی بسیار بالا برخوردار بوده است، بالتبع خاطرات او نیز به همان نسبت از درجه اهمیت ویژه برخوردار و منبع غنی و موثقی برای مطالعه علمی جنگ ایران و عراق می باشد.

۲. شناسایی های جزء به جزء جبهه ایران و عراق و دیگر داده های دقیق ارائه شده در متن کتاب و تشریح و تحلیل آرایش پیش، حین و پس از هر عملیات از جانب طرفین درگیر جنگ، در مواردی باعث حیرت خواننده و بیان گر قدرت گوینده و نشانه اهمیت کتاب است.

۳. معتقدم تحلیل های ابتدای هر فصل از فصول نوزده گانه کتاب، که حاوی کاوش های دقیق میدانی و مطالعات علمی راوی از تحولات دفاع مقدس است، خود می تواند به شکل مجزا و با عنوان مستقل، تدوین و به سامان برسد. بی تردید این منبع متقن و مستحکم میراث آیندگان خواهد بود.

۴. ای کاش در زمان حیات دنیوی سردار شهید سوداگر، این کتاب به دقت مورد ویراستاری (حداقل صوری) قرار می گرفت. تدوین کتاب در چند فصل ابتدایی به ویژه تا فصل ۵ و حتی ۶ چندان که باید مناسب نیست. گاه خواننده احساس می کند که خاطره راوی درخلاء تحقق یافته؛ چرا که پیش و پس آن زده شده است! شاید تدوین گر محترم بتواند این نقیصه را با بازبینی خاطرات تا حدودی رفع کند؛ اما به نظر می آید پس از شهادت راوی این کار دیگر به صلاح و مصلحت نباشد.

۵. چنانکه اشاره شد، کتاب هر چه رو به پایان می رود، پخته تر و خوش خوان تر می شود.

۶. فصل آخر (نوزدهم) از صفحه ۲۷۷ تا ۲۸۹ به عنوان تحلیل نهایی و نتیجه گیری جالب و حائز اهمیت ویژه است.

۷. سوای از تحلیل های جذاب و البته موجز راوی، خاطرات صفحات: ۱۰۹ (خواب)، ۲۱۳ (شهادت مطوری)، ۱۴۷ (اسارت بیژن زاده)، ۲۳۵ (شهید خرازی)، ۲۵۵ (شهادت محمود سوداگر)، ۲۵۸ (شهادت نیک نام)، از صفحات خواندنی کتاب بی تکرار دفاع مقدس اند.راوی به زیبایی و تعهد هرچه تمامتر این صحنه ها را به تصویر می کشد؛ چرا که خود در پیشگفتار این خاطرات گفته: «… آنان که رفتند تاریخ شدند و آن ها که ماندند باید خاطرات را جاودانه کنند.»

برگی از صفحات خواندنی

فصل هفتم:

«یکی دو شب قبل از عملیات، خوابی دیدم که از بهترین خاطراتم درعملیات فتح المبین است. خواب دیدم از شناسایی برگشته و آمده ام کنار سنگر اصلی تیپ که در زاغه های مهمات بود. جلوی سنگر فرماندهی، تانکر آبی بود؛ یعنی صحنه صورت واقعی خودش را داشت. کنار تانکر سیدی نشسته و در حال وضو گرفتن بود. از پشت سر توجهم به او جلب شد. قد و قامت بلندی داشت و شبیه امام بود. وقتی بلند شد، دیدم حضرت امام(ره) است. کفش های معمولی به پا داشت؛ بدون محافظ و هیچ همراهی. چهره اش غرق لبخند بود. سلام کردم جواب سلامم را داد و احوالپرسی کرد. پرسیدم: «شما اینجا چه می کنید؟ ما هستیم و ضرورت نداشت شما هم به اینجا بیایید». ایشان مرتب سر تکان می داد و لبخند می زد. بعد به طرف سنگر فرماندهی حرکت کرد. با یک قدم فاصله پشت سر یا کنارش حرکت کردم. وارد سنگر شدیم. رو به روی در سنگر نقشه عملیاتی منطقه فتح المبین بود. سمت راست و چپ سنگر همه مسئولان نشسته بودند. از دو طرف فرماندهان سلام کردند و ایشان با اشاره سر جواب داد. بعد رفت پای نقشه و با دستانش نقشه را لمس کرد. سپس آمد و در ابتدای ورودی سنگر جایی که کفش ها را می گذاشتیم در پایین ترین جای مجلس نشست. من هم همان جا نشستم. بعد هر کس بنا به مسئولیتش گزارش می داد. فضای عجیبی بود. او توجهی به نقشه نمی کرد. من باز سوال ها را تکرار کردم و پرسیدم: «چه ضرورتی دارد شما اینجا بیایید، مگر ما مرده ایم؟ ما هستیم و شما فقط دعا کنید و به بقیه مسائل برسید». ایشان با تبسم دست روی پای من گذاشت و گفت: «مسئولیت این منطقه با من است. مسئولیت آنجا با فاطمه زهرا(س) و مسئولیت آنجا با آقا امام زمان(عج) است. منطقه عملیاتی را سه قسمت کرد: شمالی، میانی و شرقی.

صبح زود وقتی از خواب بیدار شدم، آشفته و نگران بودم که قضیه چیست و خوابم چه معنایی دارد. در همان موقع از طرف قرارگاه اعلان جلسه شد. وقتی در جلسه از شناسایی تیپ سؤال شد، با آرامش خاصی اعلام کردم همه شناسایی ها خوب بوده و مشکل نداشتیم، غیر از یک منطقه که آن هم مشکل حادی نیست.»

فصل نهم:

«در عملیات رمضان، دو قرارگاه فعال بود. تیپ ۷ ولی عصر(عج) احتیاط قرارگاه بود. وضعیت شناسایی طاقت فرسا بود. نیروهای عراقی پشت مرز متمرکز شده بودند. به همین سبب، خطوط نیروها مرتب جا به جا می شد. تیپ ۷ نزدیک به هفت یا هشت بار محدوده خود را عوض کرد. یک بار شمال، یک بار جنوب.. .. شناسایی ها را مجددا شروع کردیم.

از نهر کتیبان بسیاری از نیروها عقب نشینی کردند. تعدادی هم به اسارت دشمن درآمدند. تعدادی از نیروها که به شناسایی فرستاده بودیم، هنوز نیامده بودند؛ از جمله بیژن زاده. با بی سیم با او تماس گرفتم و پرسیدم: وضعیت چطور است؟ گفت: بسیار خوب. او ساکت و آرام و تودار بود و به سادگی خودش را نمی باخت. در آخرین ساعت که با او تماس گرفتم پرسیدم: وضعیت چطور است؟ گفت: دارم به مهمانی می روم. فهمیدم عراقی ها به او ن