پاورپوینت کامل ده نکته از سبک تدریس علامه طباطبایی(ره) ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ده نکته از سبک تدریس علامه طباطبایی(ره) ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ده نکته از سبک تدریس علامه طباطبایی(ره) ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ده نکته از سبک تدریس علامه طباطبایی(ره) ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

علاّمه سید محمدحسین طباطبایی(ره) به عنوان مدرس بزرگ معارف اسلامی در عصر حاضر، در مقام تدریس، به تربیت شاگردانی همت گماشت که هر یک در عالم اسلام برجسته اند. این مختصر، به بحث و بررسی اجمالی شیوه تدریس آن دانشی مرد می پردازد.

در مجموع می توان ویژگی های برجسته سبک تدریس علامه را چنین برشمرد:

کلاس بدون تعطیلی؛ آیت الله مصباح می گوید در طول ۱۲ سالی که من شاگرد علامه طباطبایی بودم حتی یک بار، و در شرایطی مانند برف و باران نیز کلاسشان را تعطیل نکردند.
نشستن هم سطح شاگردان؛ شاگردان ایشان نقل می کنند که علامه هرگز در کلاس درس تکیه نمی دادند و هم سطح با شاگردانشان می نشستند.
تدریس آرام و آهسته؛ ایشان خیلی آرام و آهسته تدریس می نمود، از پراکنده گویی اجتناب داشت، ولی در عوض کم گوی و گزیده گوی بود و بحث ها را با عباراتی کوتاه، اما متین و محکم و مستدل بیان می کرد. علامه در تدریس شیوه ای نرم و ملایم داشت و به هیچ یک از مطالب درسی خود پایان نمی داد مگر اینکه با بحث خود آن را اشباع می نمود.
روشن نمودن اصل بحث؛ ایشان در آغاز تدریس، نخست موضوع درس را روشن نموده و ابعادش را تشریح می کرد و بعد به استدلال در خصوص آن موضوع می پرداخت؛ و عقیده داشت بسیاری از خطاها و اشتباهات برخی اساتید این است که موضوع بحث را به درستی روشن نمی کنند. ایشان بدون اینکه ذهن شاگرد را با دسته بندی های گوناگون متشتت کند، از عبارات موجز و کوتاه بهره می گرفت. وی همچنین از مسائلی که طرح آن ممکن بود تفرقه ای ایجاد کند و یا احیانا انحراف فکری پدید آورد، اجتناب می نمود و مباحث حساس را تنها با برخی از خواص در میان می گذاشت.
عدم ابا از گفتن «نمی دانم»؛ علاّمه از این که با صراحت بگوید «نمی دانم» ابایی نداشت؛ بارها اتفاق افتاد که می گفت «باید این موضوع را ببینم» و یا این که «لازم است در خصوص آن فکر کنم، بعد جواب دهم».
معنویت محسوس در کلاس؛ واقعاً انسان وقتی از جلسه درس ایشان بیرون می آمد، اولاً احساس معنویت می کرد و ثانیاً به روشنی می دید که فیض و مطلبی در زمینه مطرح شده- چه در تفسیر و چه در فلسفه- عایدش شده است.. البته هر کس باندازه استعداد خود.
دادن فرصت تفکر به شاگرد؛ علامه برای آن که کلاس را برای شاگرد به محیطی آرام و با صمیمیت تبدیل کند تا ذهن او را به تحرک و پویایی وادارد، در جلسات خود می فرمود: «به من استاد نگویید، ما یک عده ای هستیم که این جا جمع شده ایم و می خواهیم حقایق اسلام را بررسی کنیم و من از آقایان خیلی استفاده می کنم.»

وی در برخورد با شاگردان هرگز تحمیل عقیده و تحکم فکر نداشت بلکه روش ایشان در پاسخگویی به اشکالات و سؤالات، این بود که ایشان پاسخ و توضیح خود را مطرح می کرد و بعد برای آنکه به شاگرد میدان تفکر داده باشد، نظر خود را یک امر قطعی و حتمی اعلام نمی کرد بلکه نوعا می فرمود: «این چیزیست که بنظر ما می رسد و شما خودتان به بینید تا چه اندازه منطقی و مورد پذیرش است؟». جلسه درسی علاّمه طباطبایی(ره) به نحوی بود که شاگردان شهامت اشکال کردن بر او را داشتند و اگر شاگردی به درس ایشان انتقادی داشت، با مهربانی و ملاطفت سخن او را گوش می داد و با کمال احترام وی را متقاعد می نمود.

استدلال توأم با برهان، نه شعر و داستان؛ عل