پاورپوینت کامل کلاس منبر نیست ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کلاس منبر نیست ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کلاس منبر نیست ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کلاس منبر نیست ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

مصاحبه کننده: سیدمجتبی مجاهدیان

گفتگو با حجت الاسلام محمدجواد پاینده، مدیر گروه مؤسسه آموزش عالی ـ غیر انتفاعی پویش قم

ارزیابی شما از وضعیت فعلی گروه های معارف اسلامی دانشگاه ها چیست؟ آیا وضعیت فعلی گروه های معارف اسلامی با توجه به رسالت و نام و نشان آنها که انتظار می رود صاحب تحول در دانشگاه باشند، رضایت بخش است؟

از حضرتعالی و دوستان نشریه که فرصتی در اختیار بنده قرار دادید، تشکر می کنم. اولاً به برکت خون شهدا، سال هاست که موقعیت بسیار خوبی در اختیار گروه های معارف اسلامی هست؛ هر چند که شاید ما نتوانسته ایم چنان که باید از این ظرفیت بزرگ به خوبی استفاده کنیم. البته این به آن معنا نیست زحماتی که سال ها کشیده شد تا گروه معارف در ردیف دیگر گروه های آموزشی قرار گیرد و زحمات طاقت فرسایی که از نظر محتوا و متون درسی توسط معاونت پژوهشی دانشگاه معارف و دیگر کسانی که در این سی ساله زحمت کشیدند، نادیده گرفته شود بلکه به نظر من خوب است ولی هنوز به نقطه اوج و مطلوب خود نرسیده است.

پتانسیل عظیمی را می توانیم در گروه ها و دانشگاه ها فعال کنیم که این مستلزم بسیاری از مسائلی است که باید به آن توجه شود: یکی اینکه هدف اصلی ترکیب گروه ها تخصیص گروه معارف است که شخصیت های بزرگی مانند شهید بهشتی، شهید مفتح، شهید باهنر و کسانی که با علمیت بسیار بالایی که داشتند فداکاری کردند و به دانشگاه ها آمدند تا هم معارف الهی را تبیین کنند و هم پاسخگوی شبهات و سؤالات آنها باشند. در واقع گروه معارف به این خاطر تأسیس شد که روحانیان فاضل و خوبی جذب دانشگاه شوند تا به وظیفه خود عمل نمایند، ولی این اتفاق هنوز کاملاً محقق نشده؛ یعنی ما هنوز هم در دانشگاه ظرفیت خالی از پست های هیئت علمی را داریم. هنوز هم بخش عظیمی از درس ها توسط اساتید حق التدریس، ارائه می شود به این دلیل که یا مسئولان دانشگاه تمایلی به استخدام استاد هیئت علمی ندارند یا اینکه فکر می کنند اگر با حق التدریس بگذرانند با هزینه کمتری درس را ارائه کرده اند و تکلیف هم انجام شده است. حالی که هدف این نبود. اگر استاد، هیئت علمی باشد ممحض می شود و وقت می گذارد و می تواند در دسترس دانشجو باشد. فقط نمی خواهیم درس بدهیم و از کلاس بیرون برویم و دانشجو از این هفته که بنده درس می دهم تا هفته دیگر که سر کلاس می آید دیگر مرا نبیند. انتظاری که می رود این است که در این کلاس فقط به کلاس اکتفا نشود و دانشجو بتواند با استادش مرتبط باشد، استاد، در دسترس و پاسخگوی سؤالات و مباحث عمومی باشد. استاد باید مطالعه منظم و موظفی داشته باشد تا در حوزه اندیشه اسلامی نیازهای دانشجو را برطرف کند و منابع خوب را به او معرفی کند. من یادم هست حجت الاسلام والمسلمین دکتر کلانتری می گفت ۱۵۰۰ پست در هیئت علمی خالی داریم که هنوز جذب نشده اند؟! چرا اقدام نمی کنیم که این مسئله تحقق پیدا کند؟! مدیریت و اساتید گروه معارف زحمت زیاد می کشند ولی این نیاز دارد که یک حرکت بزرگ تری صورت بگیرد و رؤسای دانشگاه ها موظف شوند نسبت به این برنامه کمک کنند.اگر این اتفاق بیفتد ظرفیتی که باید فعال شود را می توانیم داشته باشیم وگرنه صرف داشتن گروه معارف و فعال نبودن و حضور نداشتن اساتید در طول هفته در دسترس دانشجو، آن هدف محقق نمی شود. این به نظر من از مهمترین مسائلی است که باید به عنوان آسیبی بزرگ آن را ببینیم و برای رفع آن نیز باید همت کنند و این لازمه اش همکاری همه جانبه وزارت علوم، وزارت بهداشت و رؤسای همه دانشگاه ها با نهاد نمایندگی و اساتید معارف است و اگر این همکاری در سطح بالا اتفاق نیفتد این هدف محقق نمی شود.

در وضعیت کنونی بعضاً مشاهده می شود که حتی مبلغ حق التدریسی که به یک مدرس دانشگاه داده می شود از حق التدریس مدرسه غیرانتفاعی خیلی کمتر است! و ما هم انتظار داریم این استاد علاوه بر این که وقت کافی می گذارد، همت کند و این درس را با همان کیفیت و با همان خصوصیات مورد نظر ما ارائه کند! گرچه همه اساتید زحمت خودشان را می کشند ولی به طور طبیعی نمی توانیم انتظار غیر منطقی داشته باشیم. این است که آن چیزی که باید اتفاق بیفتد، نمی افتد. این در حالی است که با توجه به دسترسی آسان جوانان و دانشجویان به فضاهای مجازی، دائم مخاطبین با شبهات مختلف عقیدتی، اخلاقی، سیاسی و فرهنگی بمباران می شوند و اینجا لازم است که اساتید در کنار دانشجویان باشند تا بتوانند پاسخگوی مسائل باشند و روشنگری کنند، منابع لازم را معرفی کنند ولی این اتفاق چنان که باید و شاید، نمی افتد. اگر بخواهیم به نقطه مطلوب برسیم در درجه اول باید ظرفیت هیئت علمی گروه ها را افزایش دهیم و دیگر اینکه سهمیه و ظرفیت موجود را فعال کنیم.

از تجربه های موفق و ابتکاراتتان در دانشگاه برایمان بگویید.

دوره ای که در دانشگاه صنعتی شریف بودم، به پیشنهاد بنده «مرکز مطالعات و پژوهش های اسلامی شریف» تأسیس شد و اساسنامه ای برایش نوشتیم. هدف از پرداختن به این مرکز پر کردن خلأیی بود که به خاطر اشکالات فرهنگی ایجاد شده بود زیرا به نظر می آمد نه گروه های معارف و نه دفاتر نهاد در دانشگاه ها، چندان به وظیفه ای که برای آنها در اساسنامه هست به خوبی عمل نمی کردند؛ لذا ما می خواستیم قوی تر از آنچه که بود با دانشجو مرتبط باشیم تا درس معارف پاسخگوی نیاز های واقعی مخاطب باشد و دانشجو احساس کند کلاسی که شرکت می کند پاسخگوی نیاز امروز اوست. این بود که مرکزی تأسیس کردیم تا مسئول نهاد و مدیر گروه معارف و اساتید، عضو شورای آن مرکز باشند و دانشجوها هم در آن فعال شوند. زمانی که دانشگاه شریف نزدیک به ۶۵۰۰ تا ۷۰۰۰ دانشجو داشت، طبق آمار هر ترم ۲۰۰۰ دانشجو کلاس های معارف را می گذراندند؛ و این تعداد قابل توجهی است که اگر آن را ضربدر ۱۷ هفته کنیم، آمار بالایی می شود.

اعضای شورای این مرکز عبارت بودند از: مدیر گروه شورا، مدیرگروه معارف، معاون دفتر نهاد و دو استاد دیگر؛ و بخش های مختلفی نیز داشت: معاون پژوهشی، معاون آموزشی و کتابخانه تخصصی معارف نیز کنار آن بود. وظیفه مرکز این بود که اول شبهات و سؤالات را رصد کند و نیازها را بپرسد، سپس آنها را به گروه معارف بدهد، مدیر گروه معارف آنها را در شورای معارف با اساتید مطرح کند و به آنها بگویید وقتی درس می دهند مثلاً این پنجاه موضوع را که از موضوعات روز است و ذهن و فکر دانشجویان را درگیر کرده است، در نظر بگیرند و آنها را ضمن مباحث کلاس مطرح کنند. یعنی استاد اگر بداند چه شبهاتی مطرح است قطعاً تدریسش در همان راستا خواهد بود و این باعث می شود که دانشجو احساس کند استاد در رابطه با هر چیزی که امروز با آن مواجه است درس می دهد و درس او هم کاملاً کاربردی است و نیاز فکری او را برطرف می کند. وقتی چنین شد اساتید در پروژه هایی که می خواهند به دانشجو بدهند، از همین موضوعات، پروژه ها را انتخاب می کنند و به دانشجو می گویند بهترین پروژه ها را در مجموعه مقالات چاپ می کنیم و علاوه بر آن پنج نمره هم جایزه می دهیم؛ و این به جای آن است که دانشجو دیگر احساس نکند پروژه ای که استاد می دهد تنها برای رفع تکلی