پاورپوینت کامل روش شناسی و توضیح مفاهیم سبک زندگی اهل بیت(ع( ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روش شناسی و توضیح مفاهیم سبک زندگی اهل بیت(ع( ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روش شناسی و توضیح مفاهیم سبک زندگی اهل بیت(ع( ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روش شناسی و توضیح مفاهیم سبک زندگی اهل بیت(ع( ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

مقام معظم رهبری، گرچه مبدع و طراح مسئله «سبک زندگی» نیستند اما با طرح عمومی آن، موج جدیدی از مباحث سبک زندگی را در کشور ایجاد کردند و بسیاری را بر آن داشتند که در این زمینه به پژوهش و اظهار نظر بپردازند.

خاستگاه بحث سبک زندگی، غرب است. Lifestyle نگرشی نو و نظریاتی پیرامون زندگی انسان هاست که غرب با تکیه بر مطالعات دانشمندان خود مدتی است به آن مشغول می باشد و بر اساس همین نظریات در حال ترویج سبک زندگی خود در همه جهان است. پس باید توجه کرد ما در یک کنش و واکنش فرهنگی قرار داریم. همه این تلاش ها برای شناخت روش رقیب در القای سبک زندگی خود و چگونگی ترویج سبک زندگی سازگار با عقاید و اقلیم خودمان است.

تعریف

از دو واژه «سبک» و «زندگی» پیداست که می خواهیم سخنی در باب زندگی ارائه کنیم نه هدف و فکر و. .. . آنچه در زندگی اتفاق می افتد و یا حتی تکرار می شود، به خودی خود سبک نیست؛ عادت به دود کردن سیگار و استعمال عطر و دروغ گفتن یا نگفتن هم سبک نیست. پس تعریف ما از سبک زندگی این است که بتوانیم گزارشی از شیوه زندگی فرد، خانواده یا اجتماع بدهیم. مطالعه سبک زندگی به ما نشان می دهد مردم یک جامعه چه در قیاس خانوادگی و چه فردی، اشتراکاتی دارند که نشان از مراجع مشترک است. منابع همگانی مؤثر در زندگی مردم، آنان را به سبکی مشترک می رساند و عموم مردم به آن وفادارند؛ پس نمی توان یک رفتار خاص فردی را در سبک زندگی جا داد.

«حیات طیبه» در قرآن

قرآن باید ها و نبایدهای بسیاری برای زندگی دارد که رعایت آنها، یکی از عوامل شکل دهنده سبک زندگی می شود. اما آیا قرآن برای سبک زندگی، الگوی خاصی را مدنظر دارد؟ و آیا می توان از مجموع مباحث اعتقادی، اخلاقی، تاریخی، عبادی و احکامی قرآن به سبکی خاص در زندگی رسید؟

زندگی در قرآن پیش از تولد آغاز و پس از مرگ نیز ادامه دارد و تفاوت نگاه قرآنی و نگاه غربی در همین جا آشکار می شود.[۱] تعبیر قرآن برای چنین سبکی، «حیات طیبه» است. قرآن می فرماید: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکرٍ أَوْ أُنْثی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیینَّهُ حَیاهً طَیبَهً وَ لَنَجْزِینَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یعْمَلُونَ؛[۲] هر کس از مرد و زن، عمل شایسته کند و مؤمن باشد او را زندگی نیکو دهیم و پاداش شان را بهتر از آنچه عمل می کرده اند می دهیم.» پس از منظر قرآن، کار نیک و ایمان، دو شرط زندگی پاکیزه در دنیا و بهشت بی حساب در آخرت است.

باید ایمان و عمل صالح را تعریف کرد و مصداق ها و عوامل آن را با رویکرد حیات طیبه برشمرد تا به یک شیوه زندگانی مؤمنانه دست یافت. بیشتر روایات معصومین(ع) در باب توضیح حیات طیبه در آیه مذکور، ناظر به قناعت در زندگی است. از این روایات استفاده می شود که رضایت به قناعت و ایمان قلبی، زمینه ساز زندگی پاکیزه است. در واقع با نگاه به اطرافمان و دیدن زندگی روزمره خود و دیگران، همین دو عامل را گم شده افراد می یابیم! تو گویی حرص زدن و ضعف ایمان، زندگی بسیاری را پر از رنج کرده است. انسان ها هر چه به آسایش و رفاه می اندیشند از آرامش و اطمینان دور می شوند! آن چه در سبک شناسی زندگی اهل بیت(ع) اهمیت دارد، یافتن مصادیق همین عناصر است.

در سبک زندگی مؤمنانه برای حیات طیبه، قناعت در کنار تأمین رفاه لازم خانواده، دیده می شود و هرگز به معنای کم کاری نیست. این گونه نیست که فرد به بهانه قناعت و مصرف کم تر در زندگی و خود را به زحمت و مضیقه انداختن، از کار و تولید و خدمت، سرباز زند. در اینجا سخن از زندگی است و زندگی فرد، جدا از زندگی خانواده و جامعه نیست. رسالت ما این است که این مفاهیم را با رویکرد علمی و فنی نسبت به سبک زندگی از قول و فعل و تقریر ائمه اطهار(ع) بازخوانی کنیم.

مفاهیم متبادر از سبک زندگی اهل بیت(ع)

از اصطلاح سبک زندگی اهل بیت(ع)، سه مفهوم به ذهن متبادر می شود:

الف: سبک زندگی شخصی معصومان(ع) که الگوی یک زندگی است.

ب: سیره پژوهی اهل بیت(ع) در حوزه حیات مادی و جهت معنوی آن از نظر جایگاه امامت و ولایت.

ج: مطالعات سبک زندگی با معیارها، ملاک ها و مبانی حیات طیبه اهل بیت(ع).

سبک زندگی پدیده ای اجتماعی است که در واحدهای فردی به ظهور می رسد. سبک زندگی، چیزی به مثابه سلیقه اجتماعی است و بدون اشتراک جمعی نمی توان محملی برای سبک زندگی با معنای اصطلاحی آن پیدا کرد. انسانِ منزوی یا منفرد از جامعه هم، زندگی می کند اما این زندگی، سبک پذیر یا سبک ساز یا قابل سبک شناسی نیست. اکنون نوبت به این پرسش می رسد که آیا یک امام معصوم می تواند سبک زندگی داشته باشد؟ پاسخ منفی است چرا که مؤلفه های سبک زندگی، بیشتر اجتماعی هستند تا فردی. با این حساب، گزینه «الف»، تخصصاً غلط است؛ چرا که زندگی یک نفر، حتی اگر معصوم باشد، سبک ندارد مگر آنکه به نسبت اجتماعی سنجیده شود که این هم نسبتی معصومانه نخواهد بود.

نکته بعدی نسبت گفتار و کردار و تقریر معصوم با مؤلفه های سبک شناسی است. پرسش دقیق این است که مطالعه زندگی فردی و اجتماعی و ولایی اهل بیت(ع)، آیا مطالعه سبک شناسی زندگی است؟ روشن است که این مطالعه، سیره پژوهی و سیره شناسی است، نه سبک شناسی و سبک پردازی. اما چرا؟

می دانیم که در مقوله سبک زندگی نمی توان به زمان بندی شخصی اکتفا کرد؛ چرا که اجتماع و جامعه، ما را در تنظیم برنامه ها مقید و محدود می کند. غربی ها در زمان کار یا تحصیل، به شدت و جدیت، فعالیت می کنند و بیشترین بازدهی را دارند و سبک زندگی و نظامات حاکم بر آنان اجازه فرار یا کم کاری نمی دهد. بخش استراحت هم که طبیعی است به خواب و کارهای جانبی مانند بهداشت می گذرد. بخش دیگر تفریح است که مهم ترین بخش و هدف از زندگی آنان است. این مدیریت زمان در سبک زندگی غربی است.

اما آیا اهل بیت(ع)، تقسیم ساعات زندگی خود را به جامعه تسری داده بودند یا خود متأثر از زمان بندی اجتماعی بودند و در همان قالب به مدیریت زمان شخصی خود می پرداختند؟ چگونه می توان از این زمان بندی، سبک زندگی، استخراج کرد؟ اگر دانستیم ائمه طاهرین(ع) چند ساعت کار می کردند آیا سبک زندگی آن حضرات را به دست آورده ایم؟ نسبت سیره با سبک زندگی چیست؟

پاسخ اجمالی این است که مطالعه سیره زندگی اهل بیت(ع) به تنهایی، سبک زندگی نیست و تلازمی میان این دو وجود ندارد. در نتیجه گزینه «ب» هم نمی تواند درست باشد و سیره پژوهی آن حضرات، از نظر امامت و ولایت و جایگاهی که در شرع مقدس دارند، تلازمی با مبحث سبک زندگی ندارد.

اما اگر یک مطالعه و پژوهشِ سبک شناسی زندگی با لحاظ اجتماعی بودن آن داشته باشیم و سیره اهل بیت(ع) را نیز بکاویم، به نتایج سودمندی خواهیم رسید. در گزینه سوم، معیارها، ملاک ها و مبانی حیات طیبه اهل بیت(ع)، مدنظر است. در این رویکرد، ما از زندگی یک معصوم، توقع استخراج سبک نخواهیم داشت. نوع زندگی معصومان، فارغ از مؤلفه های دیگر را نیز سبک زندگی نام نخواهیم نهاد. رویکرد ما نسبت به اهل بیت(ع)، به دست آوردن بایدها و نبایدهایی است که می تواند متغیرها و مؤلفه های سبک زندگی را تعیین کند. چنین موضوعاتی، هم در قول هم در فعل و هم در تقریر معصومان، وجود دارد و استخراج آن در گرو روش استنباط و استدلال و استخراج است.

اینکه صداقت خوب است، ربا حرام است، نماز جمعه واجب است، مسواک زدن بسیار مؤکد است، زکات فطره واجب است و موارد مشابه، موضوعیتی در مبحث سبک زندگی ندارد! ما باید به اینجا برسیم که چگونه می توان از منبع وحی و رسالت و امامت، برای مطالعات سبک زندگی استفاده و استناد کنیم.

اگر مفهوم سبک زندگی به درستی، فهم