پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به زندگی بزرگان ;آیه الله حاج آقا مصطفی خمینی(ره) ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به زندگی بزرگان ;آیه الله حاج آقا مصطفی خمینی(ره) ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به زندگی بزرگان ;آیه الله حاج آقا مصطفی خمینی(ره) ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به زندگی بزرگان ;آیه الله حاج آقا مصطفی خمینی(ره) ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۳۳

شـنـیدن وصف کمال عالمان دین، خوش است. در این جا سخن از عالمی اسـت ژرف انـدیش که
خون پاک او موجی عظیم به راه انداخت و چهره او هـم چـون سـتـاره ای فـروزان در
آسـمان پر فروغ ایران اسلامی درخـشید، کسی که آینه تمام نمای خمینی، آن عطیه الهی،
بود و به گـفـتـه هـم او (امـید آینده اسلام بود) و به سخن رهبر فرزانه و
بـزرگـوار، حـضرت آیه الله خامنه ای، (او[ سید مصطفی] به عنوان یـک چـهره برجسته در
میان طلاب، فضلا و مدرسین حوزه، معروف بود). او که زود بار سفر بربست بر سرنوشت خود
خرسند بود.

در آذرمـاه ۱۳۰۹هـ.ش برابر با رجب ۱۳۴۹ه.ق در محله الوندیه شهر قـم، ام الـقـرای
مسلمین، در بیت جهاد و اجتهاد فرزندی از سلاله کـوثـر دیـده به جهان گشود. پدر
بزرگوارش نام جد شهیدش (مصطفی) را بـر او گـذارد. مـصطفی در ۶سالگی به مکتب خانه
رفت و بعد از یـک سـال وارد مـدرسه موحدی شد و بعد از پشت سر گذاشتن کلاس ششم
مـشغول تحصیل علوم اسلامی و حوزوی گردید. او با تلاش و پشت کار و اسـتـعداد خوبی که
داشت، در کم تر از سه سال، دانش های مقدماتی حـوزه را فـراگـرفت. او در سن ۲۲ سالگی
ازدواج کرد و به دامادی آیـه الـله مرتضی حائری درآمد.حاج آقا مصطفی خمینی سطح عالی
را در مـحـضر اساتید برجسته ای هم چون آیه الله مرتضی حائری، شهید صـدوقـی، مـحـمـد
جـواد اصفهانی فراگرفت و در سن ۲۲ سالگی دوره تـخـصـصـی اصـول و فـقـه را آغاز کرد
و از وجود با برکت اساتید بـزرگـواری مانند حضرات آیات عظام: حجت، محقق داماد،
بروجردی و امـام(رحـمـه الـله علیهم) بهره مند شد و درس فلسفه را نزد علامه
طباطبائی و سید ابوالحسن رفیعی قزوینی فراگرفت.

در آن زمـان مـعمول بود که بعضی از فضلای حوزه در کلاس های خصوصی کـه کـارآمدتر بود
شرکت می کردند، به همین دلیل استاد شهید نیز در درس خصوصی آیه الله میرزا حسن
بجنوردی۱ شرکت می کرد.

ایشان در مباحث علمی بسیار عمیق بود و مطالب علمی را از زوایای مـختلف بررسی و نقد
می کرد، از این رو مورد توجه خاص فضلای حوزه هـم قـرار گـرفت. حاج آقا مصطفی (روحیه
تقلید نداشت و آن چه را کـه مـی شنید نمی پذیرفت، در مسائل تامل می کرد و با اجتهاد
به پـیش می رفت. اگر ایشان زنده بود امروز از افراد رتبه اول عالم تشیع بود).۲

او در دوران جـوانی به اجتهاد رسید. (هنوز سی سال از عمر شریفش نـگذشته بود که جامع
معقول و منقول و دیگر دانش های موجود حوزه بـود).۳ وی قبل از عزیمت به نجف در حوزه
علمیه قم به درجه والای اجـتـهـاد رسـیـد و بر کرسی تدریس نشست. آیه الله مومن در
باره تـدریس وی می گوید: (ما بخشی از منظومه آیه الله سبزواری را در مـدرسـه حـجتیه
قم نزد ایشان[ حاج آقا مصطفی] می خواندیم. وقتی خـدمـت ایـشان منظومه حاج ملا هادی
سبزواری را می خواندیم، کاملا مـعـلـوم بود که ایشان به مباحث سطح بالاتری در حد
اسفار ملاصدرا هم تسلط دارد).۴

علاقه به اهل بیت(ع)

حاج آقا مصطفی ارادت عملی و علاقه خاصی به اهل بیت عصمت(ع) داشت و بـه آنـان عشق می
ورزید. یکی از دوستان در این خصوص می گوید: (ویـژگی دیگر حاج آقا مصطفی(ره)، علاقه
مندی شدید او به اهل بیت عـصـمـت و طـهارت(ع) بود. ایشان از وقتی وارد نجف شد; یعنی
سال ۱۳۴۴هـ.ش تا سال ۱۳۵۶ه.ش که به شهادت رسیدند، ۱۳ـ۱۲سال، هر سال ۶ ـ ۵ بـار در
مـناسبت های زیارتی حضرت سیدالشهدا(ع) مثل زیارت عـرفـه، اربـعین، رجب و شعبان،
عاشقانه در آن گرمای طاقت فرسای عـراق در تابستان و یا در سرمای سوزان کویری نجف در
زمستان، با پـای پیاده به کربلا می رفت و مشاهده می شد که پاهای ایشان تاول زده و
از آن هـا خـون جـاری مـی شد، ولی باز آن را می بست و به راه خود ادامه می داد).۵

یـکی از آشنایان او نیز می گوید: (یکی از دوستان روحانی، دیوان کـامـل مـرحوم آیه
الله کمپانی اصفهانی را به همراه داشت، شهید حـاج آقـا مـصطفی در حین حرکت دیوان را
در دست می گرفت و مرثیه هـای آن را زمـزمـه مـی کرد و برای حضرت حسین بن علی(ع) اشک
می ریخت.)۶

او بـه حرم حضرت علی بن ابی طالب بسیار علاقه داشت و به امام(ع) الـتجا پیدا می
کرد. بزرگی چنین می گوید: (در حرم حضرت امیر(ع) هم در اواخر عمر شریفش بود که
چندبار در رفتارش دقت کردم، دیدم در گـوشـه ای نشسته، عبای خود را جلوی صورتش کشیده
و شانه هایش از شدت گریه تکان می خورد.)۷

در وصف ارادت و محبت شهید سید مصطفی همین بس که کتاب تفسیر خود را بـه حـضـرت
سیدالشهدا اهدا کرد و چنین نگاشت: (روحی و ارواح الـعالمین لک الفداء یا ابا
عبدالله ویا سید الشهداء فیا رب ان کـان فیما اسطره و اضبطه حول الکتاب الالهی شیء
لی یسمی بالجزاء والـثـواب، فـنـهـدیـه الیه ونرجوا من حضرته التفضل علی بقبوله
والـمـنـه عـلـی الـمـفتاق المفتقر الی شفاعته بعدم رده، والله المستعان).

یـکـی از نـزدیکان حاج آقا مصطفی می گوید: (در ماه مبارک رمضان (چـنـد سـالی که من
در نجف بودم) ایشان نیمه های شب به حرم علی بـن ابـی طـالـب(ع) مـی آمـدند و زیارت
جامعه کبیره، زیارت های مـخـصوص و هزار بار سوره مبارکه قدر را می خواندند و تا سحر
به تـهـجـد و مـناجات مشغول بودند. همه ساله در دهه سوم ماه مبارک رمـضـان در مسجد
کوفه معتکف می شدند و به عبادت و خواندن اذکار خاص می پرداختند.)۸

وی عـلاقه خاصی به حضرت زهرا(ع) داشت و هر سال سه شب مراسم روضه خـوانـی در منزل
خود برای آن حضرت برگزار می کرد و خود در کمال ادب جلوی در می نشست و به شرکت
کنندگان خیرمقدم می گفت.

عبادت

حـاج سـیـد مصطفی سعی می کرد تا نماز را اول وقت بخواند. او به مـسـتـحـبـات مقید
بود و به تهجد و سحرخیزی و نماز شب اهمیت می داد. نـیـمـه هـای شـب با خدای خود راز
و نیاز می کرد و اشک می ریـخت. یکی از رفقای حاج سید مصطفی می گوید: (نزدیک سحر
خواستم بـیـرون بـروم که دیدم ایشان با حالت عجیبی رو به قبله نشسته و تـکـیه داده
است. بی صدا اشک می ریخت).۹ وی دائم الذکر بود. هر وقـت از درس و بـحـث و تـدریس
فارغ می شد ذکر می گفت و با قرآن بسیار انس داشت.

برجستگی های اخلاقی

شـهـید حاج آقا مصطفی ویژگی های اخلاقی زیادی داشت. او برای طلاب اسـتاد اخلاق خوبی
بود و طلاب نیز به لحاظ خصوصیات اخلاقی و تواضع او بـسـیار به ایشان علاقه مند
بودند. وی همواره در سلام پیش قدم بـود و هـمـیـشه سخن خود را با تبسم و گشاده رویی
آغاز می کرد. اگـرچـه ایشان در حوزه علمیه نجف، خارج فقه و اصول را تدریس می کـرد
امـا بـا شاگردان ارتباطی صمیمی داشت. یکی از شاگردانش در ایـن باره می گوید:
(البته ایشان سمت استادی را داشت، اما حساب مـعـلـم و شـاگردی در کار نبود و با
شاگردان خود به منزله رفیق بود، تکبر نداشت).۱۰

ایـشـان از بـیـش تـریـن مـحبوبیت در بین طلاب به ویژه طلاب جوان بـرخـوردار بود.
بسیار متواضع بود، هرگز خود را بر دیگران مقدم نـمـی دانـسـت و در مجالس در پایین
ترین مکان می نشست. عصر پنج شـنـبـه هـا معمولا به قبرستان وادی السلام نجف می رفت
و ضمن دعا کـردن بـرای امـوات مـومنین به تهذیب نفس خود می پرداخت. او از پـدر
بـزرگـوارش آموخت که اهل دنیا نباشد و دنیا و آن چه که در آن هـسـت را بـه
دنـیـاپرستان واگذار می کرد و هیچ دل بستگی به مـادیـات نداشت. وی به عیادت بیماران
می رفت و هدیه ای هم برای آنان می برد.

ساده زیستی

آیه الله سید مصطفی ساده می پوشید و ساده می زیست. در گرمای ۵۰ درجـه طـاقـت
فـرسـای نـجـف بارها او را دیدند که با اتوبوس به کـاظـمین، سامرا و بغداد مسافرت
می کرد، با آن که می توانست با سواری برود.

ایشان با آن که از طرف امام(س) وکیل بود و پس از تبعید امام(س) وجـوهـات مـردم در
اخـتـیار او قرار داشت و از نظر شرعی نیز می تـوانست به اندازه نیاز خود بردارد،
لیکن این کار را نمی کرد و با کمال عسرت و تنگ دستی زندگی را می گذرانید.

شـب تـاریـک و بـیـم موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حال مـــا سبکباران ساحــل ها

ویژگی های علمی

زمـانـی که حاج آقا مصطفی خمینی وارد حوزه علمیه نجف شد، از یک سـو بـه طـور جدی به
تدریس اشتغال داشت و از سوی دیگر به نگارش اهـمـیـت ویـژه مـی داد. در ایـن خصوص
استاد بزرگوار جلال الدین آشـتیانی چنین می گوید: (حاج آقا مصطفی پس از ورود به
نجف، درس و بـحث و تحقیق و تالیف را جدی می گیرد. منظومه، کفایه و مکاسب [را کـه از
مـتون سطح عالی حوزه های علمیه بود] تدریس می کند و بـه نـگـارش اهـمیت ویژه می داد
که نتیجه آن ۳۵ تا ۳۶ اثر گران بـهای علمی است که در زمینه های گوناگون از ایشان به
جای مانده اسـت. در اصـول و عـرفـان آثـار بسیار خوبی دارد، و هم چنین بر اسـفـار
تـعـلـیقاتی نگاشته است. نوشته های وی که مبسوط و عالی اسـت، اگـر بـا تـحـقـیـق
چاپ شود، بسیار مورد توجه قرار خواهد گرفت).۱۱

حاج سید مصطفی در نجف بنا به پیش نهاد بعضی از دوستان به تدریس خـارج پـرداخت. یکی
از شاگردان امام می گوید: (تصمیم گرفتیم تا در کـنـار حضور در محفل درس فقه حضرت
امام(س) از حاج آقا مصطفی درخـواست کنیم تا درس خارج اصول را در نجف برای طلاب و
فضلا شروع کـنـنـد کـه این درخواست مورد اجابت معظم له قرار گرفت و از آن تـاریخ تا
پایان عمر شریف و پر برکت شان به مدت ۱۰ سال یک دوره اصـول فـقه را با سبک تحقیقی
نوین تدریس فرمودند که درخشش علمی ایشان بیش تر روشن گردید).۱۲

درس خـارج ایـشـان روز بـه روز رونـق بـیش تری می گرفت. یکی از دوسـتان در این خصوص
می گوید: (وقتی من کفایه را خواندم، دنبال ایـن بـودم کـه در درس خارج چه کسی شرکت
کنم. برخی استادان کهن را مـعـرفـی مـی کـردند، برخی هم جوان ترها را; ولی با حاج
آقا مـجـتـهـد تـهرانی مشورت کردم، گفت: حتما به درس حاج آقا مصطفی برو).۱۳

بـسـیـاری از فضلا درس خارج ایشان را به لحاظ شیوه تدریس و بیان شـیـوای او بر سایر
درس ها ترجیح می دادند. یکی از شاگردانش می گـوید: (من در جلسات برخی از آقایان در
نجف شرکت کرده بودم ولی وقـتـی درس آن هـا را بـا درس ایشان مقایسه می کردم، درس
ایشان بسیار عالی تر بود).۱۴

شـهـیـد سید مصطفی بر مسائل فقه و اصول، کلام و فلسفه کاملا مسلط بـود بـلـکـه در
هر یک از موضوعات علوم منقول و معقول صاحب نظر بـود. آیـه الله هاشمی رفسنجانی در
این باره می گوید: (حرف های مـا عـمـدتا درباره مبارزه و مسائل سیاسی بود، اما گاهی
که حرف پـیش می آمد و مباحث فقهی، کلامی و مانند آن ها مطرح می شد، حاج آقـا
مـصـطفی مبانی را کاملا در دست دارد و براساس آن ها نظریات فـقهی و عقیدتی مطرح می
کند. بر بحث های اجتماعی هم مسلط بود و براساس آن ها موضع می گرفت و مستدل صحبت می
کرد).۱۵

از آن جـایـی کـه حـاج آقا مصطفی به مباحث علمی اهمیت زیادی می داد، هـر فـرصتی را
مغتنم می شمرد و از آن برای طرح مسائل علمی اسـتـفـاده می کرد، زیرا همیشه در
اندیشه ارتقای سطح علمی خود، دوسـتـان و یاران امام بود. سید حسین خمینی فرزند
ایشان در این بـاره مـی گـویـد: (همیشه هرجا که بود، سعی می کرد تا مسئله ای
[عـلـمـی] را مـطرح کند و همین موجب رشد و تحرک اطرافیان هم می گـردیـد; مـثـلا در
سـفرهایی که پیاده به کربلا می رفت[ و] افراد اوقـات فـراغت زیادی داشتند، ایشان هر
کجا مناسب می دید مباحثی عـلـمـی مطرح می کرد و نظر افراد را هم جویا می شد. طلاب و
فضلای زیـادی کـه در سـفـرها با ایشان بودند، هر کدام نظری می دادند; هـمـین موجب
می شد افراد رشد کنند. معمولا در نجف، در بیوت علما و بـیـرونـی هـای مشایخ، همیشه
مباحث علمی و ادبی مطرح می شد و مـورد نـقـض و ابرام قرار می گرفت. در نتیجه،
یادگیری منحصر به مـجلس درس و کلاس نمی شد; مباحثه بود که در کنار تفریح انجام می
گـرفـت. چـه بـسا در نجف افرادی بودند که به صورت کلاسیک در درس شـرکت نمی کردند،
اما با حضور خود در این مجالس، مراتبی از علم را بـه دسـت می آوردند و چیزهایی می
آموختند. بدین لحاظ بسیاری از کسبه نجف اهل علم بودند و مسائل علمی را می دانستند.

وقتی ایشان وارد بیرونی بیت امام(س) می شد، مجلس تغییر می کرد. مـجلسی که تا پیش از
آن حرف های ابتدایی و پیش پا افتاده در آن مـطرح بود، پس از حضور ایشان، در آن
مباحث تاریخی، ادبی و علمی مـطـرح می گشت. افرادی هم که در آن جا حضور داشتند خود
به خود، بـه ایـن مـبـاحـث جذب می شدند و مجلس، مجلس علم می شد. این از خـصـوصـیـات
بارز ایشان بود که با حضورش، به مجالس رنگ علمی می داد. گـاهـی شـب ها خود امام(س)
هم در بیرونی بیت، در این مجلس شرکت می کردند و مطالبی می فرمودند.)۱۶

مـرحوم حاج آقا مصطفی میدان دار عرصه نقد اصولی و فقهی و فلسفی بود. او با نقادی به
ساحل های ناشناخته مباحث راه می یافت و به دانـش، روحـی شـاداب و بـانشاط می بخشید.
حتی جلسه درس امام با اشـکـالات متعدد ایشان رونق خاصی داشت; آرا و نظریه های پدرش
را نقد می کرد، اما آن استاد بزرگ (امام خمینی) نقدی بر نقد او می زد و پـاسـخـی
محکم می داد. این سنت حسنه و روش تدریس حوزه های علمیه بود.

آثار علمی

حاج آقا مصطفی در بسیاری از ابواب فقه دارای مبنای محکمی بود و در زمـینه های مختلف
فقهی مباحثی را به رشته تحریر درآورد و ده سـال خـارج اصـول را تـدریس کرد. اکنون
بخشی از آن نوشته ها با تـلاش و کوشش موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام(ره) به زیور
طبع آراسته شده است. آثار علمی آن استاد برجسته عبارت اند از:

۱ـ تفسیر القرآن الکریم (۵ جلد)

۲ـ تحریرات فی الاصول (۸ جلد)

۳ـ مستندات تحریرالوسیله (۲جلد)

۴ـ کتاب البیع (۲ جلد)

۵ ـ کتاب الصوم (۲جلد)

۶ ـ کتاب الخیارات (۱جلد)

۷ـ کتاب الطهارت (۲جلد)

۸ ـ الخلل فی الصلاه (۱جلد)

۹ـ تحریر العروه الوثقی (۱جلد)

۱۰ـ ولایت الفقیه (۱جلد)

۱۱ـ واجبات فی الصلاه (۱جلد)

۱۲ـ التعلیقات علی الحکمه المتعالیه (۲جلد)

بـا عنایت به سطح علمی عالی حاج آقا مصطفی، امام فقط دوبار اسم ایـشـان را مـطـرح
فـرمـود: یک بار پس از شهادت آن عزیز بود که فـرمـود: (مـصـطفی امید آینده اسلام
بود) و یک بار نیز در اولین روز شـروع درسـشـان بـعـد از واقـعه شهادت، آن هم بسیار
گذرا و کـوتـاه; امـام(ره) در این روز از افرادی که به ایشان تسلیت می گـفـتند و یا
به دیدارشان آمده بودند تشکر کرد و پیرامون لطف و رحـمـت خـداونـد مطالبی فرمودند و
به این جلسه اشاره داشتند که (بـسـیـاری از الـطاف الهی را ما متوجه نمی شویم;
خداوند الطاف خـفیه ای دارد و الطاف جلیله ای و چه بسا این اتفاقات از الطاف خـفیه
ای بوده باشد که الآن متوجه نمی شویم، ولی در واقع لطف و مـرحمت الهی باشد). واقعا
همان طور که امام راحل فرمودند شهادت حـاج آقـا مـصـطـفی از الطاف خفیه الهی بود،
زیرا اربعین شهادت ایـشـان، قـیـام طـلاب حوزه علمیه قم را شکل داد و خون آن شهید،
نـهـال انـقـلاب را آبیاری کرد و حرکت عظیم طلاب و روحانیون حوزه عـلـمـیـه قـم را
سرعت بخشید. اربعین شهادت طلاب و مردم قم غیرت دیـنـی مردم غیور تبریز را به حرکت
واداشت و اربعین شهادت مردم شهید پرور تبریز نیز سایر استان ها را هم چون موجی بزرگ
به راه انداخت.

ارتباط با جوانان

حـاج آقـا مـصطفی به طلاب و دانشجویان جوان بسیار علاقه داشت. وی خـوب مـی دانـست
که جوانان سرمایه های کشور هستند و آینده کشور بـه دسـت آنـان است، بنابر این سعی
داشت ارتباط خود را با آنان حـفـظـ کـنـد. او چـون در میان حوزه بود، به آسانی با
طلاب جوان ارتـبـاطـ بـرقـرار می کرد; ولی این امر در رابطه با دانشجویان بـسـیـار
سخت بود، زیرا از یک سو در قم دانشگاه و موسسات آموزش عـالـی وجـود نداشت و از سوی
دیگر رژیم شاه برای دانشجویانی که بـا روحـانـیـون ارتباط داشتند بسیار سخت می
گرفت; ولی حاج آقا مـصـطفی با نامه و پیام های شفاهی و یا ملاقات های حضوری ارتباط
با آنان را برقرار می کرد، حتی در خارج از مرزها نیز سعی بر آن داشـت تـا بـا
دانـشجویان و نسل جوان ایران مرتبط باشد. یکی از شـخصیت ها درباره ارتباط او با
جوانان چنین می گوید: (آیه الله شـهید چه در تبعیدگاه ترکیه و چه در نجف اشرف کوشش
فراوان داشت کـه بـا نـسـل جوان ایرانی در خارج کشور به وسیله نامه و… در ارتـباط
باشد. در بورسای ترکیه در هنگام قدم زدن با یک دانشجوی ایـرانـی روبـرو شـده بود و
بی درنگ به وسیله او پیامی خطاب به دانـشـجـویـان نوشته بود. در نجف اشرف نیز
پیوسته با دانشجویان فارسی زبان مـقـیم خارج مکاتبه می کرد و به آنان رهنمود می
داد.

در یکی از نـامه های خود به دانشجویان، تشکیل حکــومت اسلامــی در ایران را نوید
داد.)۱۸

اندیشه سیاسی

حـاج آقـا مـصطفی همان طور که در مباحث فقه دارای مبنا بود، در مـبـاحـث سیاسی نیز
دارای مبنایی قوی بود. او براساس شناختی که از اسـلام داشـت مـبارزه را آغاز کرد و
در آن راه به شهادت نایل آمـد. مـا در ایـن جـا بـه مـبنای مبارزه سیاسی ایشان
اشاره می کنیم.

۱ـ اسلام، دین کامل:

اسلام دینی است جامع; هم چنان که برای معنویت دارای برنامه هایی اسـت، بـرای
بـهـسازی مادی و رفع نابسامانی های فردی و اجتماعی آدمـیـان نـیـز بـرنامه دارد.
شهید سید مصطفی معتقد بود: (اسلام بـرای هـمـه مـراحـل زندگی انسان برنامه دارد و
هیچ یک از امور فـردی و اجـتماعی از کوچک و بزرگ را فروگذار نکرده است… اسلام
برخلاف مکتب های رایج جهان، یک بعدی[ نیست] و همه مسائل معنوی و مادی مورد نیاز بشر
را در خود نهفته دارد).۱۹

او سـیاست را هم چون شهید مدرس عین دیانت و دیانت را عین سیاست می دانست.

۲ـ امر به معروف و نهی از منکر:

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.