پاورپوینت کامل گزیده پژوهش ها ;امر به معروف و نهی از منکر; امانت داری در اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزیده پژوهش ها ;امر به معروف و نهی از منکر; امانت داری در اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزیده پژوهش ها ;امر به معروف و نهی از منکر; امانت داری در اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزیده پژوهش ها ;امر به معروف و نهی از منکر; امانت داری در اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

معنای معروف و منکر

مهین انوشفر، شماره اشتراک ۱۲۳۴ از دزفول:

کلمه معروف در لغت از ماده (عرف) به معنای شناخته شده و نیک، و مـنـکر از ماده
(انکار) و (نکر) به معنای ناشناخته، زشت و پلید است که جمع آن ((منکرات) و (مناکر)
می باشد. و در اصطلاح، معروف نـام هـر کـاری اسـت که عقل یا شرع آن را تحسین کند و
منکر نام کاری است که شرع و عقل آن را ناپسند بشمارند.

بـه (معروف)، از آن جهت معروف گفته شده که فطرت پاک آدمی با آن آشنا و مانوس است و
آن را می پذیرد. و (منکر) چون با فطرت آدمی بـیـگـانـه، ناآشنا و نامانوس است،
(منکر) و (ناشناخته) نامیده شده است.۱

(امـر) بـه مـعنای دستور دادن می باشد، چنان که (نهی) به معنای بازداشتن است.

اسـتـاد شهید مطهری، معروف و منکر را این گونه تعریف کرده است: کـلـمـه مـعروف،
شامل همه هدف های مثبت اسلامی و کلمه منکر شامل همه هدف های منفی غیر اسلامی می
گردد.

حـضرت امام(ره) می فرماید: آن چه عقلا یا شرعا واجب است، امر به مـعـروف آن، واجب
است و آن چه که عقلا زشت است و شرعا حرام، نهی از آن، واجـب است و آن چه مستحب است،
امر به آن مستحب است و آن چه مکروه است، نهی از آن مکروه می باشد.۲

ربابه صمدی، شماره اشتراک ۳۶۸۸، از مرند

نمونه ای از منکرات اجتماعی

۱. غـفلت از دشمن; ۲. تقلید کورکورانه; ۳. شرکت در جلسات گناه; ۴. تـهمت زدن و آن
چه را در دیگران نیست به آنان نسبت دادن; ۵. سـوءظـن و تجسس از احوال شخصی مردم; ۶.
فتنه گری بین مسلمانان; ۷. بـی تـفـاوتـی و احـسـاس مـسـئولیت نکردن; ۸. تفرقه و
جدایی انـداخـتـن بـیـن مسلمانان; ۹. اشاعه فحشا; ۱۰. ایجاد وحشت بین مردم مومن;
۱۱. پخش اخبار دروغ; ۱۲. چاپلوسی و تملق.

نمونه ای از منکرات فردی

۱. خـودبـینی; ۲. ریاکاری و خودنمایی; ۳. ناظر بر معصیت بودن و بـی تفاوت ماندن; ۴.
دروغ گویی; ۵. ناسزاگویی و فحاشی; ۶. نگاه بـه جاهایی که باید از دید نامحرم پوشیده
بماند; ۷. بی احترامی بـه مقدسات; ۸. منت گذاشتن و توقع بیش از اندازه داشتن; ۹.
ترک واجـبـات الـهی; ۱۰. رشوه گرفتن و رشوه دادن و زمینه های آن را فراهم کردن; ۱۱.
اسراف.

محمد مهدی نادری،

شماره اشتراک ۵۷۱۸، از تهران:

از آیـات قـرآن کریم چنین فهمیده می شود که امر به معروف و نهی از مـنـکر از صورت
یک مسئله اخلاقی صرف، خارج است. این مقوله به صـورت نـهـادی اجـتماعی و واجب، در
درگیری و مبارزه علیه عوامل مـفـسد و ستم گر جامعه و متجاهرین و تظاهرکنندگان به
گناه مطرح اسـت. و بدین گونه می بینیم ملت مسلمان ما علیه ستم ها و مظالم و خـون
خـواری هـای رژیم مطرود پهلوی فریاد اعتراض برداشت و با مـنـکـر و ستم و ظلم به
مقابله برخاست. از این رو می توان گفت:

پـایـنـدگی و بالندگی احکام اسلام در گرو امر به معروف و نهی از مـنـکـر اسـت و با
اجرای قاطع و کامل این دو شاخه بزرگ از فروع اسـلام، مـی تـوان بـدعت ها را نابود و
سنت پیامبر اکرم را زنده کـرد و مـحیطی سالم پدید آورد. بدون تردید پایدار کردن
احکام و فـرایـض اسلام و منطبق ساختن جامعه با خواسته های قرآن، وابستگی مستقیم به
این دو فرع مهم دارد.

عبدالله نیازی،

شماره اشتراک ۴۲۰۵، از مسجد سلیمان:

سیر تاریخی امر به معروف و نهی از منکر

بـه حکم قرآن، حضرت حق تعالی خود موسس و بنیان گذار فریضه بزرگ امـر بـه مـعروف و
نهی از منکر هستند. قرآن در جایی می فرماید:

(ان الـلـه یـامـر بـالـعدل والاحسان وایتاء ذی القربی وینهی عن الـفحشا والمنکر)۳،
از این آیه استفاده می شود که موضوع امر به مـعـروف و نهی از منکر یک موضوع ریشه ای
است; یعنی از همان بدو تـولـد حـضرت آدم و حوا(ع)، بحث امر به معروف و نهی از منکر
هم پـدیـد آمـد. شاهد گفته ما همان گفت وگوی زیبایی است که خداوند در بـخـشـی از آن
به حضرت آدم(ع) می فرماید: (ای آدم تو با زوج خـود در بـهـشـت جـای گـزیـن و در آن
جا از هر نعمت که بخواهید بـرخـوردار شوید، ولی به این درخت نزدیک نشوید که از ستم
کاران خواهید بود)۴.

(اسـکن انت وزوجک الجنه) مصداقی از مصادیق معروف و (لاتقربا هذه الشجره) عنوانی از
عناوین منکر شمرده شده است.

اریـخ گـواهـی مـی دهـد کـه این موضوع در پی چرخیدن چرخ هستی و تـطـورات مـختلف
مکتبی و طبیعی هم چنان رشد و نمو می کرد. حضرت نـوح نـبـی الله را می بینیم که
چگونه قوم خود را امر به معروف مـی کـند و می فرماید: (اعبدوالله مالکم من اله
غیره)۵. بعد از او حـضـرت ابـراهیم خلیل الله را می یابیم که ابتدا قومش را از
مـنـکـر دور کـرد سـپـس به معروف رهنمون ساخت و فرمود: (تعبدون مـاتـنـحـتـون
والـلـه خلقکم وماتعملون)۶. بعد از حضرت ابراهیم فـرزنـدانـش هـر کـدام قـوم خود را
امر به معروف و نهی از منکر کـردنـد; بـه عـنـوان نمونه قرآن در مورد حضرت شعیب می
فرماید:

(قـال یـا قـوم اعـبدوالله)۷. در رابطه با حضرت لوط می فرماید: (واذ قـال لـقومه
اتاتون الفاحشه)۸. در رابطه با حضرت الیاس(ع) مـی فـرمـایـد: (اذ قال لقومه الا
تتقون اتدعون بعلا وتذرون احسن الـخـالقین)۹. و نیز حضرت هود۱۰ و حضرت صالح۱۱ و به
دنبال آنان حـضرت موسی کلیم الله است که این وظیفه خطیر را انجام می دهد و آن
وقـتـی اسـت کـه حضرت موسی(ع) مدت چهل شبانه روز به کوه طور مـشـرف شـدنـد و
هـنـگامی که برگشت دید قومش گرفتار منکر سامری شـدنـد، از ایـن رو آن ها را نهی از
منکر کرد و فرمود: شما بعد از من بسیار بد حفظ الغیب۱۲ من کردید).

بعد نوبت به حضرت عیسی روح الله رسید که به قـومـش فرمود:

(فاتقوا الله واطعیون ان الله ربی وربکم فاعبدوه هـذا صـراط مـسـتـقـیم)۱۳.

این رکن رکین با آمدن پیامبر رحمت،جـایـگاه رسمی پیدا کرد و از دایره محدود
پیامبران و انبیا به انسان های آزاده دیگر هم گسترش یافت.

مهدی معصومی،

شماره اشتراک ۲۴۹۲، از کوهسرخ

قـرآن، وظیفه همه انبیا را امر به معروف و نهی از منکر می داند و مـی فـرمـاید: ما
در میان هر امتی پیامبری را مبعوث کردیم که مـهـمـترین وظیفه او دو چیز بود: یکی
امر به یکتاپرستی که بزرگ تـریـن مـعروف ها است (ان اعبدوالله) و دوم نهی از اطاعت
طاغوت هـا کـه بـزرگ تـریـن مـنکرها است (اجتنبوا الطاغوت)۱۴. امر به مـعـروف کـاری
اسـت کـه خـداوند انجام می دهد: (ان الله یامرکم بـالـعـدل والاحـسان);۱۵ کما این
که امر به منکر کار شیطان است: (الـشـیطان یعدکم الفقر ویامرکم بالفحشاء)۱۶. به طور
کلی آیاتی که در تشریع این دو موضوع مهم الهی در قرآن آمده، دارای ترتیبی ویژه و با
وسعتی پهناور قلمداد شده است.

لیلا اشعری،

شماره اشتراک ۵۶۹۱ از اندیمشک

امـام جـعفر صادق(ع) می فرماید: (انما یومر بالمعروف و ینهی عن الـمـنکر مومن فیتعظ
او جاهل فیتعلم فاما صاحب سوظ و یسف فلا;۱۷ تنها دو دسته از امر به معروف و نهی از
منکر بهره مند می شوند:

اول مـومـنـین که اصولا نصیحت پذیرند و دسته دوم نادان هستند که از انـدرز پـند می
آموزند; ولی صاحبان قدرت و صولت زیر بار امر به معروف و نهی از منکر نمی روند.)

امـیـرالـمومنین علی(ع) می فرماید: (لعن الله الامرین بالمعروف، الـتـارکـیـن لـه،
والـنـاهین عن المنکر، العالمتین به;۱۸ لعنت خـداوند بر کسانی که مردم را به کار
نیک دعوت می کنند و خود آن را انـجـام نـمـی دهند، و نفرین خدا بر افرادی که دیگران
را از کارهای ناپسند دور می دارند و خود آن را به جای می آورند.)

محمدرضا رافزی،

شماره اشتراک ۱۱۲۳، از تهران:

در اهـمیت امر به معروف و نهی از منکر همین بس که علما به دلیل ارتـبـاط قلبی انسان
با آن (یعنی تنفر قلبی از منکر) آن را در اصـول دیـن و بـه دلـیل برخوردهای عملی و
این که یکی از واجبات اسـت، آن را در ردیف فروع دین مطرح کرده اند. بنابر این بر
همه افـراد واجب است که به نیکی امر و از بدی نهی کنند; چنان که از پـیـامبر(ص)
روایت است که فرمود: همه شما راعی هستید و همگی از رعیت خود مسئولید.۱۹

شـهـیـد ثـانی می فرماید: آیات و روایات امر به معروف و نهی از مـنـکـر آن قدر زیاد
است که کمر را می شکند.۲۰ امام صادق(ع) می فـرمـایـد: بـهترین دوست من کسی است که
عیب های مرا به من هدیه کند.۲۱

فاطمه سهرابی،

شماره اشتراک ۵۴۲۸، از سیریز

بـه راسـتی اگر ما خود را نسبت به اعمال دیگران مسئول بدانیم و بـاور کـنیم که در
قیامت ما را به علت سکوت در مقابل اعمال زشت دیـگران مواخذه و مجازات خواهند کرد،
آیا باز هم از کنار آن چه کـه در پـیرامون ما اتفاق می افتد بی اعتنا خواهیم گذشت؟
وظیفه امـر به معروف و نهی از منکر بر دوش یک عده و گروه خاصی نیست و دیـگـران هـم
دارای مسئولیت هستند; یعنی این که در عین حالی که هـمه مردم در برابر امر به معروف
و نهی از منکر مسئول اند، لازم اسـت گروه خاصی برای انجام این وظیفه ظریف و مهم
اجتماعی تشکیل شـود. و ایـن درسـت مثل این است که بگوییم همه مردم ایران باید حـس
وطـن دوسـتـی و دفاع از مرز و بوم کشور و مبارزه با دشمن و تـوطـئـه هـای او را
داشته باشند، اما در عین حال لازم است برای مـقـابـله با دشمن و توطئه های او گروهی
از مردم به صورت نیروی نـظامی تشکیل شوند و آموزش ببینند و تمرین کنند و همیشه
آمادگی لازم را داشته باشند.

حمید روح بخش،

شماره اشتراک ۲۱۷۱، از کاشمر

نـباید امر به معروف و نهی از منکر را در محدوده بدحجابی، نماز و روزه مـنحصر کرد،
بلکه از منکرات اداری هم باید جلوگیری کرد; مـانـنـد کم کاری، اتلاف وقت، مرخصی های
غیر ضروری، رشوه خواری، اتـلاف وقـت مراجعه کنندگان، تخلف از رعایت سلسله مراتب و
ده ها مـنـکـری کـه مـمکن است در محیط ادارات واقع شود و موجب بدبینی مـراجـعین
گردد. هم چنین از منکرات اخلاقی و سیاسی نیز باید نهی کـرد. از جمله منکرات اخلاقی،
تکبر، خودپرستی، حسد، بخل، تملق و چـاپـلـوسی، ریاکاری و نگاه آلوده به نامحرم،
مکر، تزویر، شهوت رانی، فریب کاری، کلاه برداری، تهمت و افترا زدن است.

منکرات سیاسی هم چون وعده های نابه ج، دروغ های سیاسی و بدبین کـنـنـده، اتهامات
سیاسی به خاطر حذف دیگران، ملکوک ساختن چهره وزرا و نـمـایـنـدگـان به خاطر جلب
توجه دیگران، از شعار (هدف، وسـیله را توجیه می کند) بهره جستن و ده ها منکر سیاسی
دیگر که باید از آن نهی شود.

فاطمه شریفی،

شماره اشتراک ۵۳۱۶، از تهران

آثار امر به معروف و نهی از منکر

الـف) اجـرای احـکـام اسـلام: امـر بـه معروف و نهی از منکر راه پـیـامـبـران و روش
صالحان است، فریضه بزرگی است که به سبب آن، واجبات اسلامی برپا می شود.۲۲

ب) عـدالـت اجـتماعی: امر به معروف و نهی از منکر با برگرداندن مـظـالـم بـه صاحبان
اصلی آن و مخالفت با ستم گر همراه است. هم چـنـیـن تقسیم عادلانه بیت المال و غنایم
را در پی دارد و صدقات (مـالیات های شرعی) از جاهای لازم گرفته شده، در جای حق و
مناسب مصرف می شود.۲۳

ج) سازندگی: به وسیله امر به معروف و نهی از منکر زمین آباد می شود.۲۴

د) اسـتـواری نظام اسلامی: (بها یستقیم الامر۲۵; به وسیله امر به معروف و نهی از
منکر، امر (حکومت) مستقیم می گردد.)

هـ) امنیت: به وسیله امر به معروف و نهی از منکر… راه ها امن می گردد… و از
دشمنان انتقام گرفته می شود.۲۶

و) خیر و سلامتی: پیامبر(ص) فرمودند: امت من تا زمانی که امر به معروف و نهی از
منکر کنند، در خیر و سلامتی اند.۲۷

ز) قـدرت مـندی مومنان: هرکس امر به معروف کند، مومنان را قدرت مند می کند.۲۸

ح) تـضـعـیـف جبهه نفاق: در قرآن آمده مردان و زنان منافق برخی مـانـنـد برخی
دیگرند که امر به منکر و نهی از معروف می کنند و مشت های خویش را علیه شما گره می
زنند.۲۹

ط ) پاکیزگی کسب و کار: امام باقر(ع) فرمودند: به وسیله امر به معروف و نهی از منکر
کسب ها حلال می شود.۳۰

ی) مـصـلحت عمومی جامعه: حضرت علی(ع) می فرماید: خداوند امر به مـعـروف را بـرای
مـصـلحت عامه مردم و نهی از منکر را برای طرد سفیهان واجب کرده است.۳۱

آثار دنیوی امر به معروف و نهی از منکر

۱ـ سـلامتی دین و دنیا: حضرت علی(ع) می فرماید: هرکس سه خصلت در او باشد، دنیا و
آخرتش سالم می شود: ۱ـ امر به معروف کند و خود نـیـز بدان عمل نماید; ۲ـ نهی از
منکر کند و خود گرد آن نگردد; ۳ـ نگهبان حدود خداوند بزرگ باشد.۳۲

۲ـ نصرت الهی: حضرت باقر(ع) فرمودند: این دو آفریده الهی هستند کـه هـرکـس آن هـا
را یاری کند، خدا یاریش کند و هرکس آن دو را تنها گذارد، خدا تنهایش می گذارد.۳۳

۳ـ کم نشدن عمر و روزی: حضرت علی(ع) می فرماید: امر به معروف و نهی از منکر، مرگ را
نزدیک نمی کند و از روزی نمی کاهد.۳۴

۴ـ نـجـات از بـلاهـا: در قرآن کریم آمده پس چون آن چه را که به آنـان تـذکر داده
شده بود فراموش کردند، ما نهی کنندگان از بدی را نجات دادیم و کسانی را که فسق می
ورزیدند، به عذاب زیان بار گرفتار کردیم.۳۵

آثار اخروی امر به معروف و نهی از منکر

۱. خـشـنودی خدا: در قرآن مجید آمده است: او بستگان خویش را به eنـمـاز و (دادن)
زکات وامی داشت و پروردگارش از او راضی بود.۳۶ ۲. فـلاح و رسـتگاری: مومنانی که امر
به معروف و نهی از منکر می کنند رستگارانند.۳۷

۳. ثواب فراوان: امام علی(ع) می فرماید: امر به معروف و نهی از منکر ثواب را دو
چندان و اجر را بزرگ می کند.۳۸

۴. رهـایی از دروغ: رسول اکرم(ص) فرمودند: شبی در خواب دیدم که شعله های آتش (دوزخ)
مردی را در بر گرفته اند ولی امر به معروف و نـهـی از مـنـکـر آمدند و او را از آتش
نجات داده با فرشتگان قرار دادند.۳۹

۵. بهشت برین: امام صادق(ع) می فرماید: بهشت را دری است به نام (معروف) که جز اهل
معروف از آن وارد نمی شوند.۴۰

طیبه رجبیان، شماره اشتراک ۲۷۸۸، از قم:

هـنـگامی که جامعه ای را فساد فراگیرد و نسیمی از دین و مذهب و عـدالـت و انسانیت و
پاکی و پیش رفت در آن جامعه مشاهده نگردد، آن گـاه انـسان های هوشیار و بیدار با
عنصر امر به معروف و نهی از مـنـکر و با جان فشانی خویش موجب بیداری نفس انسان های
خفته گـشـتـه، در نـتیجه رحمت الهی شامل حال ایشان می شود: (ان الله لایغیر مابقوم
حتی یغیروا ما بانفسهم)۴۱.

انـسـان ها با تغییر اخلاق، روحیات و ملکات و جهت و نیات خویش و بـا بـه دست آوردن
یک هدف و یک انگیزه، موجب تغییر سرنوشت خویش می گردند. نمونه بارز آن انقلاب اسلامی
ایران به رهبری خردمندانه امـام خمینی(ره) است که موجب ریشه کنی حکومت طاغوت و فساد
گشته و حکومت اسلامی جای گزین آن شد.

مریم میرعالی،

شماره اشتراک ۵۵۹۳، از اندیمشک

بـا امـر بـه معروف و نهی از منکر، راه های صحیح کسب و تجارت و پـیش رفت صنعت هموار
گشته و هرکس در خور استعداد خویش به امرار مـعاش می پردازد و از طرفی بیکاری، گران
فروشی، احتکار، اختلاس، کـسب و کار انحرافی و زیان آور ریشه کن گشته، کسب و درآمد
مردم حـلال و پـاکـیزه می گردد. حضرت باقر(ع) در این باره می فرماید: (بـهـا… تحل
المکاسب۴۲; به وسیله امر به معروف و نهی از منکر کسب ها حلال می شوند.)

فریبا مهرآق،

شماره اشتراک ۳۷۸۱، از دزفول

اثر امر به معروف در انسان

حـضـرت عـلی(ع) به فرزندش فرمود: امر به معروف کن تا اهل معروف باشی.۴۳

همان گونه که هرکس لباس می شوید، دست خودش نیز پاک می شود; کسی کـه مـردم را بـه
خیر دعوت می کند، به طور طبیعی سعی می کند تا خودش نیز به آن کاری عمل کند که به
دیگران سفارش می کند.

هادی باباجانی،

شماره اشتراک ۵۲۴۲، از بابل

اگـر بـخواهیم از برکات امر به معروف و نهی از منکر آگاه شویم، لازم اسـت عـکـس آن
ر، که ترک امر به معروف و نهی از منکر است، ارزیـابـی کـنـیـم. مـطـالـعه سرگذشت
های پیشینیان و تجربه عصر خـودمان، ما را به این نکته رهنمون می سازد که هر عقوبت
آسمانی و زمـیـنـی، از طـاعـون و وبا و قحطی و گرانی و کم شدن آب ها و بـاران گرفته
تا تسلط ستم کاران و اشرار ووقوع قتل و غارت ها و پـدید آمدن زلزله ها و مانند این
ها به سبب ترک امر به معروف و نهی از منکر در میان مردم است.

علی انصاری نیلی،

شماره اشتراک ۴۱۰۲، از گنبد کاووس

اگـر نظارت کافی در انجام دستورات دین اعمال شود و عنصر امر به مـعـروف و نـهـی از
منکر دارای نقش کافی باشد، دیگر حق و حقوقی پـایمال نمی شود و ثروت مند و فقیر
معنای خود را از دست می دهد و تـعـدیـل اقـتـصـادی و عدالت اجتماعی به وجود می آید.
امر به مـعـروف و نـهـی از مـنـکـر در ایجاد عدالت اجتماعی نقش بسزایی دارنـد، به
شرط آن که همگان بر آن گردن نهند و مطیع اوامر الهی بـاشـنـد. علی(ع) می فرماید:
(مع رد المظالم و مخالفه الظالم و قـسـمـه الـفـیء و الغنائم واخذ الصدقات من
مواضعها و وضعها فی حـقـهـا۴۴; (امر به معروف و نهی از منکر) با برگرداندن مظالم و
مـخـالـفـت بـا سـتم گر همراه است، هم چنین تقسیم (عادلانه) بیت الـمـال را در پی
دارد و صدقات (مالیات های شرعی) از جاهای لازم گرفته و جای حق و مناسب مصرف می
شود.)

برادر بهلول رضایی،

شماره اشتراک ۱۳۷۹، از نورآباد ممسنی:

مـهـجوریت و بی اعتنایی به مسئولیت های اجتماعی عوامل گوناگونی دارد:

۱ـ ترس از ضررهای مالی و جانی. ۲ـ ضعف غیرت دینی; ۳ـ طـمـع کـاری; امـام حـسین(ع)
از پدر بزرگوارش نقل می کند که فـرمـود: ای مـردم از آن چـه خداوند اولیایش را
موعظه کرده است پـنـد گـیـرید که چگونه از احبار به بدی یاد می کند و می گوید:

چـرا رهبانان و احبار از گفتار زشت آن ها جلوگیری نمی کردند.۴۵ ۴ـ بی اثر پنداشتن
امر و نهی; ۵ ـ سازش کاری;

۶ ـ حـفـظ آبرو; این افراد خیال می کنند اگر مردم را امر و نهی کـنند، از چشم مردم
می افتند و بدین وسیله برای جلب رضایت مردم اسباب سخط الهی را فراهم می کنند.

معصومه فروزنده نژاد،

شماره اشتراک ۴۰۵۳، از زرند

در بعضی مواقع علی رغم عدم احتمال اثر و با یقین بر عدم تاثیر، امـر و نـهـی واجب
می شود. با توجه به این نکته که تشخیص میزان اهـمـیـت منکر بر عهده علما و بزرگان
مذهب است. از جمله مواردی که طبق بیان امام خمینی مطرح شده این است:

۱. اگـر بـدعـتی در اسلام واقع شود و سکوت علما موجب هتک اسلام و ضـعـف عـقاید
مسلمین شود، واجب است انکار آن; اگرچه احتمال اثر ندهد.

۲. اگـر سـکوت علمای اعلام موجب قدرت و جرات ظالمین و حکام غاصب در ارتـکـاب محرمات
و بدعت در دین شود، واجب است بر علما انکار آن ها; اگرچه احتمال اثر ندهد.۴۶

رمضانعلی نریمانی،

شماره اشتراک ۵۶۰۳، از اصفهان

تلفیق قول و عمل در امر و نهی

زمـانی که شخص در حال صحبت کردن است و با زبان، امر به معروف و نهی از منکر می کند،
عمل او نیز باید به نحوی باشد که آن گفتار را تـایـیـد کـند. در همین زمینه امام
صادق(ع) می فرماید: ((ان الـعالم اذا یعمل بعلمه زلت موعظته عن القلوب کما یزل
المطر عن الـصـفـا۴۷; عـالـمی که به آگاهی و علمش عمل نکند، موعظه اش از قـلـوب
شـنوندگان خیلی زود بیرون می رود; همان طور که باران بر روی سنگ صاف باقی نمی
ماند.)

امـام عـلـی(ع) در نهج البلاغه بیان شیوایی دارند که باید آن را سـرلوحه کارهایمان
قرار دهیم. حضرت می فرماید: کسی که می خواهد خـود را پـیـشوای مردم معرفی کند، باید
قبل از این که به تعلیم دیـگـران بـپردازد، خود را تعلیم دهد. چنین فردی قبل از این
که بـا زبـان، مـردم را تـعـلـیـم دهد باید با اخلاق و روش آنان،به هـدایـتـشان
بپردازد. کسی که خود را تعلیم دهد و تربیت کند، از نظر احترام از آموزگار و تربیت
کننده مردم سزاوارتر است.۴۸

در جای دیگر امام علی(ع) می فرماید: بی ارزش ترین علم ها دانشی اسـت کـه زبـانی
باشد و محترم ترین علم ها علمی است که آثار آن در اعضای بدن آشکار گردد.۴۹

و نـیـز در یـکـی از مواعظ خود خطاب به مردم می فرماید: نهی از مـنـکر کنید و
خودتان هم نهی را بپذیرید، زیرا شما دستور دارید کـه اول خودتان مناهی را ترک کنید
و بعد نهی از منکر نمایید.۵۰

گلی تقوا فرد،

شماره اشتراک ۱۲۴۵، از اندیمشک

ایـن دو وظـیفه (امر به معروف و نهی از منکر)، نخست به گونه ای مـسـالـمـت آمـیـز و
برادرانه و انتقاد دوستانه، در برابر بروز جـوانـه های تلخ گناه و پیدایش کج روی
های نوپا صورت می گیرد و سـپـس در مـوارد مهم تر از قبیل ستم و امثال آن، در دفع یا
رفع آن، نـیـروی بـیـش تـری بـه کار برده می شود. چنین نیست که این وظـیـفـه تـنها
بر کسانی که خود عاملین به معروف و یا ناهین از مـنـکر هستند واجب باشد، بلکه آن کس
هم که برخی از معروف ها را به جا نمی آورد و یا مرتکب برخی از منکرات می شود، باید
امر به مـعـروف و نهی از منکر کند، زیرا این یک وظیفه دینی است که بنا بـر حـکم شرع
و عقل واجب است و هرکس خواه عامل به معروف و تارک منکر باشد یا نباشد، باید به این
وظیفه اسلامی عمل کند.

شخصی به رسول خدا(ص) عرض کرد: ما به معروف امر نمی کنیم تا همه مـعـروف هـا را بـه
جا آوریم و نهی از منکر نمی کنیم تا از همه بـاز ایستیم، حضرت در پاسخ فرمود: به
معروف امر کنید اگرچه همه را بـه جـا نـمی آورید و از منکر نهی کنید گرچه همه را
ترک نمی کنید.

زهرا کاظمی،

شماره اشتراک ۱۷۸۵، از شاهین شهر ـ اصفهان

شناخت معروف و منکر

بـرای اجـرای امـر به معروف و نهی از منکر باید ابتدا (معروف و مـنکر) را شناخت و
دانست که چه کاری در محدوده معروف قرار دارد تـا امر به آن لازم باشد و چه کاری در
محدوده منکر قرار دارد تا نـهـی از آ