پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به زندگی احیاگر حادثه غدیر، علامه امینی ۹۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به زندگی احیاگر حادثه غدیر، علامه امینی ۹۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به زندگی احیاگر حادثه غدیر، علامه امینی ۹۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به زندگی احیاگر حادثه غدیر، علامه امینی ۹۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۳۳

بـا عـنـایـت بـه تـدبیر حکیمانه حضرت آیه الله خامنه ای (دامت بـرکـاتـه) در نـام
گـذاری امـسال به نام مبارک امام علی(ع) که انـشـإالـلـه بـرکـاتی برای جهان اسلام
و ایران اسلامی به همراه خـواهد داشت، بسیار به جا است که در این بخش از نشریه به
زندگی یـکـی از بهترین خدمت گزاران غدیر بپردازیم، شخصیت بزرگواری که نام او با
غدیر پیوندی ناگسستنی دارد و اگر کسی بهترین کتاب را پـیرامون غدیر بخواهد، همگان
بی تردید کتاب الغدیر او را معرفی مـی کـنـنـد و نـیز اگر کسی بهترین مولف را
درباره غدیر بخواهد بـشـناسد یا بشناساند، بی درنگ نام علامه عبدالحسین امینی را به
زبـان مـی رانـد. در این شماره به اختصار گوشه ای از زندگی این عالم فرزانه را مرور
می کنیم.

در سـال ۱۳۲۲ هـجری قمری و ۱۲۸۱ هجری شمسی در شهر تبریز فرزندی دیـده بـه جـهان
گشود که پدرش۱ وی را (عبدالحسین) نام نهاد. او پـس از گـذرانـدن دوران کـودکـی وارد
یـکی از مدارس تبریز شد و ادبـیـات را در آن جـا فرا گرفت. از اوان کودکی دارای
استعدادی سـرشار بود به طوری که در مدتی کوتاه توانست به مقام والای علمی بـرسد و
در محضر عالمان معروف عصر خویش: آیه الله حاج سید محمد مـشـهـور بـه مولانا صاحب
کتاب (مصباح السالکین)، حاج سید مرتضی خـسـروشـاهی مولف کتاب (اهدإ الحقیر در معنی
حدیث غدیر) و شیخ حسین، نویسنده کتاب (هدیه الانام) کسب فیض کند.

بـه خاطر همت والا و علاقه فراوانی که به ادامه تحصیل داشت، آهنگ نـجـف کرد، موضوع
عزیمت را با پدر در میان گذاشت و از او اجازه سـفـر خـواست. پدر که آتش عشق را در
عبدالحسین شعله ور دید، به وی پـاسـخ مـثـبـت داد و او در سال ۱۳۴۲ هجری قمری
رهسپار حوزه علمیه نجف اشرف شد.

علامه امینی در حوزه علمیه نجف از وجود استادان بزرگوار آن زمان بـهره ها جست و در
جلسه درس سید ابوتراب خوانساری (متوفای ۱۳۴۶ هـجـری قـمـری) و سید محمد فیروزآبادی
(متوفای ۱۳۴۵ هجری قمری) حـاضـر شـد و تـلـمذ کرد. بعد از ارتحال این دو استاد، از
محضر دیگر عالمان و صاحبان کرسی درس بهره مند گردید.

علامه امینی در ابتدای جوانی با سعی و کوشش فراوان به مقام بلند و رفـیـع اجـتـهاد
رسید و از سوی بسیاری از مراجع عظام از جمله آقـایـان: سـیـد ابـوالحسن اصفهانی،
سید میرزا علی آقا شیرازی، مـیـرزا محمدحسین نائینی، شیخ عبدالکریم حائری یزدی
(موسس حوزه عـلـمـیه قم)، شیخ محمدحسین کمپانی اصفهانی و شیخ علی قمی نجفی (رحمه
الله علیهم اجمعین) اجازه اجتهاد گرفت.

عـلامـه امینی براساس این آیه شریفه: (فلولا نفرمن کل فرقه طائفه لـیـتـفـقه فی
الدین ولینذر قومهم اذا رجعوا الیهم)۲ از نجف به تـبـریـز بازگشت، اما پس از چندی
اقامت، به خاطر دور افتادن از سـرزمـیـن عـشـق، دل تـنـگ شـد، دیـری نـپـایـید که
عشق به مولا امـیـرالـمـومـنین(ع) او را به نجف کشاند و با جدیت و کوشش وصف ناپذیری
به تحقیق و تالیف همت گماشت.

شـهرت امینی از آن رو بود که (جد بزرگوارش (مولی نجفعلی) مشهور بـه (امین الشرع)
بود، وی فردی ادیب و عالمی وارسته و پرهیزگار بـود و از ادبـیـات فـارسی، عربی و
ترکی بهره فراوان داشت و به زبـان عـربـی و تـرکـی قـصـیـده هـایی داشت، بنابراین،
خانواده عـبـدالـحسین به لحاظ شهرت امین الشرع جدش، به امینی معروف شده بود.) ۳

سفرهای پژوهشی

عـلامـه امـیـنـی بـرای تدوین و تالیف دائره المعارف بزرگ الغدیر تـحـقـیـقـات
گـسـترده ای را انجام داد. (شیخ عبدالحسین امینی، هـنـگـامی که تالیف دائره المعارف
الغدیر را آغاز کرد، متوجه شد مـحـققانی که بخواهند تحقیقی کامل در هر موضوعی انجام
دهند، با کـمبود ماخذ و مدارک چاپی و خطی رو به رو خواهند شد. از این رو لازم دیـد
که به بسیاری از ممالک اسلامی سفر کند و کتاب خانه های فراوانی را ببیند تا بتواند
مآخذی را که در کتاب ها و فهرست ها نام برده شده است، فراهم آورد. ۴

علامه امینی این تلاش را با عشق انجام داد و در این راه موفق شد، (تـا بـدین وسیله
مشکل از سر راه پژوهش گران و محققان و مولفان بـرداشته شود، و آن همه رنج ها و مشقت
هایی را که او خود دیده، دیگران نبینند).۵

روش تحقیق علامه

عـلامـه امـینی در تحقیق بسیار دقیق، عمیق و با برنامه بود و از فـرصـت هـا استفاده
بهینه می کرد و در تحقیق خود از روش مطالعه کـتـاب خانه ای، مصاحبه حضوری و ملاقات
با دانشمندان استفاده می کـرد. بنابراین در سفرها علاوه بر تحقیق یا استنساخ، به
سخنرانی و دیـدار با عالمان آن دیار می پرداخت و به صورت حضوری با آنان بـه بـحث می
نشست. ایشان وقتی وارد کتاب خانه ای می شدند که در آن، کـتاب های مورد نیازش وجود
داشت، آن ها را استنساخ می کرد.

محمدرضا حکیمی درباره یکی از سفرهای علامه امینی می نویسد: (یکی از سـفرهای اواخر
عمر وی (یعنی سفر او به هند) بیش از چهار ماه نـشـد. گـزارش این چهار ماه، و شرح
نسخه های خطی که علامه امینی در طـی این مدت خوانده و رونویسی کرده است، در شماره
دوم و سوم مـجـلـه کتاب خانه نجف (صحیفه المکتبه) انتشار یافته است. صاحب الـغـدیـر
در این چهارماه، به جز دید و بازدیدهای لازم، سخنرانی هـا و مـنـابـر، مـصـاحبه با
استادان، امامت جماعت در چند جای، پـذیـرفـتن دعوت اهالی شهر و رفتن به آن شهره، و
دیگر حرکات و انـتـقـالات کـه لازمه سفر است، به جز این ه، در حدود ۲۵۰۰ صفحه خـود
به دست خود استنساخ و رونویسی کرده و نسخه برداشته است.) ۶

آیـه الله امینی در تحقیقات خود ـ کتاب الغدیر یا کتاب دیگرش ـ بـسـیـار قـوی، عمیق
و دقیق بود و هرگز کار تحقیق را سرسری نمی گرفت.

افراد بسیاری هستند که هنگام نگارش مقاله یا کتاب، ابتدا بسیار قـوی وارد می شوند
اما همین که بحث به درازا می انجامد، سست می شـونـد و از آن قـوت و انسجام اولیه
خبری نیست; اما علامه امینی ایـن چـنین نبود; وی صفحات آخر از جلد آخر الغدیر خویش
را چنان نـگاشت که گمان می رود صفحات اول از جلد اول را آغاز کرده است; بسیار قوی،
محکم و مستدل و با قلمی زیبا و روان.

اوصاف علامه

الف) عشق به ائمه(ع(

عـلامه امینی به پیامبر و ائمه(ع) بسیار عشق می ورزید. همین عشق بـود کـه وی را
مـجددا از تبریز به نجف اشرف کشاند. هم چنین با هـمـین عشق و انگیزه به تالیف دائره
المعارف بزرگ الغدیر دست زد و چـهـل سال تحقیق و تلاش کرد. هرکس که شعله عشقی به
ائمه(ع) در وجـودش بود، علامه امینی را که می دید، عشقش شعله ور و محبتش به اهـل
بـیـت(ع) بیش تر می شد. وقتی نام علی(ع)، فاطمه(س) و امام حـسین(ع) را می شنید، بی
اختیار گریه می کرد. در سخنرانی ها از ولایـت آنـان مـی گـفت و سعی داشت تا مردم با
اهل بیت(ع) بیش تر آشنا شوند.

علامه امینی به ائمه(ع) ـ به خصوص امام علی(ع) ـ به قدری عشق می ورزیـد کـه همیشه
آن ها را ناظر و راهنمای خود می دانست. وی در ایـن خـصـوص مـی گـویـد: (هرگاه پشت
میز می نشستم که الغدیر را بـنـویـسـم، مثل این بود که علی(ع) را در کنار میزم می
دیدم که مطالب را به من دیکته می فرمود (.

ب) تزکیه نفس

عـالـمان دین همواره در اندیشه تربیت نفس خود هستند و آن را از ضـروریـات مـی
دانـنـد، زیـرا معتقدند که انسان از راه تزکیه و تـربـیت نفس می تواند به قله
انسانیت و ملکات اخلاقی برسد. علامه امـیـنـی بـسان استادان خود و پدر و جدش، در
مرحله تهذیب نفس و مـلـکـات بـاطنی و انجام عمل صالح، نمونه دوران بود. وی در این
بـاره مـی گـویـد: (و از راه اعـمال صالحه و مداومت در ادعیه و تـفـکر در زیارات
ماثوره انسان به حقایقی برخورد می کند که پیش سالک دانستنی است نه گفتنی).۷

ج) مصلح دینی و اجتماعی

عـلامـه امینی بی شک یکی از مصلحان عصر خویش به شمار می رفت. وی در ایـن انـدیشه
بود تا به نابسامانی های جامعه سامان بخشد. او نیک می دانست مطالب ناروا و نادرست
که در کتاب ها و مقالات آمده اسـت، تا چه اندازه به زیان جامعه اسلامی است و اذهان
امت اسلامی را مـتـشـتـت مـی کـنـد و بـنیاد وحدت اسلامی را از هم می پاشد.

مـتـاسفانه در عصر علامه امینی بعضی از نویسندگان عرب در آثار و تـالـیـف های خود
به چالش با اندیشه شیعه پرداختند و از تهمت و افـتـرا بـه تـشـیع دریغ نکردند.
علامه امینی از این روش نادرست بـسـیـار نـگران بود و به شدت با آن مبارزه کرد. به
همین رو با بـسـیـاری از دانـشـمـندان و عالمان دین از طریق نامه یا ملاقات حـضـوری
تماس حاصل کرد و آنان را به درست نویسی و حق جویی دعوت کـرد و از آنـان خـواست تا
جلو نویسندگان کج اندیش را با پاسخی عـلـمی و منطقی بگیرند. ایشان همواره از
دانشوران و پژوهش گران می خواست تا از نگارش و سخنرانی های تفرقه افکن بپرهیزند.

عـلامـه امینی تالیف کتاب الغدیر را بر این اساس آغاز کرد و هیچ کـس پـس از مـطالعه
این دائره المعارف بزرگ احساس نادرستی از آن نـداشـت. اسـتـاد مـحـمـدرضا حکیمی در
این باره می گوید: (صاحب الـغـدیـر در خلال هزارها صفحه مطالعه خویش در کتب قرون
گذشته و مـعـاصـران، به صدها تعبیر رکیک، توهین، جعل، افتر، فحش و هتک مـقدسات
برخورد کرده است ـ چنانکه خود با لحنی دردناک از آن ها یـاد مـی کـرد ـ با این همه
در سراسر ۴۵۱۳ صفحه الغدیر (تا این جـا کـه چـاپ شـده اسـت) همواره وقار یک مصلح دل
سوز را با خود داشـتـه و بـه تـعبیر خود (به اقتباس از قرآن کریم) (واذا مروا
باللغو مروا کراما) بوده است.) ۸

او از عـالـمـان دیـن و دانـشمندان اسلامی می خواست تا با شجاعت حـقـایـق را
بـنـویـسـند و در این راستا صدها اصلاح طلب، ناقد و نـویـسـنـده را بـا خود همراه
کرد. (او از سید احمد زینی دحلان، مـفـتی مکه، می خواست که به خاطر تصحیح برخی از
روش های نادرست سـلـف، چـهـره احـکام اجتماعی اسلام را در هم نریزد و روش صحابه
مجاهد را نادیده نگیرد.)۹

د) اراده قوی

عـلامه امینی دارای اراده ای پولادین بود. وی قبل از تصمیم، درست فـکـر مـی کـرد و
تمام جوانب مسئله را دقیقا بررسی می کرد و به تـحـلـیـل آن می نشست، آن گاه عزم را
جزم می کرد و با پشت کاری قـوی به پیش می تاخت. سفرهای وی به بسیاری از کشورها و
استنساخ بـسیاری از نسخ کتاب خانه های خارج از کشور ناشی از همین اراده قـوی او
بـود. عـلامه امینی برای کشف میراث عظیم اسلامی زمان نمی شـنـاخـت، همواره از این
کشور به آن کشور، از این کتاب خانه به آن کـتـاب خـانـه و از مکه تا رامپور می رفت
تا میراث گران سنگ عـالمان گذشته را شناسایی و مطالعه کند. وقتی انسان با آثار او
آشـنـا مـی شود، متوجه می شود که امینی چگونه به تنهایی کار یک گـروه توان مند و
منسجم، طرح عظیم (الغدیر) را به پایان رساند.

ه) ابهت علامه

عـلامه امینی ابهت زیادی داشت. او از یک سو مردی سفر کرده بود و بـا عـالـمـان
بـسـیـاری از کشورها به گفت وگو نشسته بود، آثار فـراوانی از دانشمندان سنی را دیده
و خود مجتهدی وارسته و آشنا بـه نـیازهای روز و دل سوخته و عاشق ائمه(ع) بود و از
سوی دیگر انـدامـی رشـید، قامتی بلند، استخوان بندی درشت، چشمانی سیاه و درشـت
داشـت. سوز ایمان و اخلاص در عمل او شهره آفاق بود. هرگاه وارد مـجـلـسـی می شد،
همگان به احترام او می ایستادند، کسی را یـارای تـکـلم با او نبود مگر بعد از آن که
تبسمی می کرد، و با آرامی با مخاطب سخن می گفت.

و) امانت داری

عـلامه امینی در تحقیق و نگارش، امانت دار بود. اگر مطلبی را از جـایـی نقل می کرد،
دقیقا آدرس آن را می نوشت. وی با خلوص تمام بـه نـقل و نقد تاریخ می پرداخت و در
این راه تقوا را پیشه خود ساخته بود.

ز) قاطعیت

عـلامـه امـیـنـی بـسیار قاطع بود و صریح سخن می گفت. او قبل از نـگـاشتن و سخن
گفتن، درست می اندیشید و بسیار مطالعه می کرد و بـعد از آن که کاملا مجهز می شد با
خلوص نیت به وظیفه اش عمل می کـرد و هـرگـز از ارزش ها و حقیقت ها یک گام به عقب
نمی نشست و خـیلی صریح و با برهان، حق را برای حق طلبان عصر خود و آیندگان حـق جـو
بـازگـو مـی کرد. (او به اقتضای بحث علمی و رعایت واقع تـاریـخـی، پـژوهش های خویش
را با کمال حریت و قاطعیت دنبال می کـرد و بـرای زنـده نـگـاه داشتن شعله ولای علی
در جان ه، زبان آتـشـیـن خویش را هیچ گاه ـ میان سخن ـ به کام نمی برد. راست و
صریح و قاطع سخن می گفت و مدرک ارائه می داد.) ۱۰

ح) علاقه مندی به امام خمینی(ره (

عـلامه امینی به امام خمینی(ره) بسیار عشق می ورزید و همواره با تکریم از او یاد می
کرد. ایشان امام را مصلح دینی می دانست. وی کـه در وجـود مـبـارک حـضـرت امام توان
علمی، دین خواهی، تقو، عـرفـان، تعهد، خلوص، شجاعت، کفرستیزی، مردم داری و… را
دید، او را ذخـیره خدا خواند و در این خصوص در جمع بزرگان علما گفت:

(ان الخمینی ذخیره الله للشیعه.(

ایـشـان در نـهـضت روحانیت با امام خمینی(ره) همراهی کرد و جزء نـفـرات اول نهضت به
شمار می آمد. علامه امینی سعی داشت تا سایر عـلـما را با امام خمینی(ره) همراه کند
تا نهضت بزرگ اسلامی شکل گـیـرد و پـرچـمـی را که خمینی بزرگ به دست گرفته هرگز بر
زمین نیفتد.

اقدامات علامه

۱ـ تاسیس کتاب خانه

عـلامـه امـینی به کتاب و کتاب خانه علاقه زیادی داشت. وی در خلال سـالیانی که در
پی تالیف دائره المعارف بزرگ الغدیر بود، به یکی از تـنگناهای پژوهشی در حوزه علوم
اسلامی پی برد و آن نبود کتاب خـانـه ای عـظـیـم بـود تـا پـاسخ گوی خیل محققانی
باشد که قصد تـحـقـیـقـات گسترده و دامنه دار را در موضوع های مهم و بنیادی داشتند.

از ایـن رو بـا هـمـتی بلند و تلاشی فراوان اقدام به تاسیس کتاب خـانـه ای عـظـیم
در نجف اشرف و در جوار حرم مطهر امیرالمومنین عـلـی(ع) کـرد. کـلنگ کتاب خانه در
سال ۱۳۷۳ هجری قمری بر زمین زده شـد. وی بـا کـمـک مادی مردم خیر ایران اسلامی کتاب
خانه را سـاخـت و در روز عید غدیرخم سال ۱۳۷۹ هجری قمری با حضور عالمان و
انـدیشمندان، فضلا و طلاب علوم دینی حوزه علمیه نجف اشرف آن را افتتاح کرد. این
کتاب خانه از جمله کتاب خانه های کم نظیر جهان اسـلام در عراق است. علامه امینی به
خاطر عشق و دل بستگی خاصی که بـه امـیـرالـمـومـنـیـن(ع) داشـت، نـام کـتـاب خانه
را (مکتبه الامـیـرالـمـومنین(ع) العامه کتاب خانه عمومی امیرالمومنین(ع)) گـذاشـت.
اسـتـاد محمدرضا حکیمی می گوید: (علامه امینی این کتاب خـانه عظیم و گران سنگ را
وقف آستان قدس رضوی کرد. از این روی، ایـن کـتـاب خانه اکنون یکی از ثروت های ملی و
معنوی ایران است در نجف، و مایه سرافرازی ملت ایران است.) ۱۱

۲ـ انتشار نشریه صحیفه المکتبه

از آن جـایـی کـه کتاب خانه امیرالمومنین(ع) از جمله کتاب خانه هـای مـهـم بـود و
مـحـقـقان و پژوهش گران و دوست داران علم می بـایـستی از آثار گران سنگ موجود در آن
مطلع باشند، علامه را بر آن داشـت تـا نشریه ای با نام (صحیفه المکتبه) منتشر کند
که سه شـماره از این نشریه درباره اهمیت کتاب