پاورپوینت کامل متن پایه دو مخصوص مشترکین دوره دبیرستان;جوان و اعتماد به نفس;بخش اول ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل متن پایه دو مخصوص مشترکین دوره دبیرستان;جوان و اعتماد به نفس;بخش اول ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل متن پایه دو مخصوص مشترکین دوره دبیرستان;جوان و اعتماد به نفس;بخش اول ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل متن پایه دو مخصوص مشترکین دوره دبیرستان;جوان و اعتماد به نفس;بخش اول ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

۶۹

قال علی (ع): (اَلتقی رَئیس الأخلاق)

ترجمه: پرهیزگاری سَرِ خلق هاست.

نهج البلاغه، کلمات قصار، ش۴۱۰

یکی از اهداف تربیتی که همواره مورد توجه مربیان بوده، پرورش روحیه خودباوری و
اعتماد به نفس است. قبل از ورود به بحث لازم است مراد از اعتماد به نفس و محدوده آن
روشن و منقّح گردد تا از این ره گذر نقش و جایگاه این مقوله تربیتی در فرهنگ اسلامی
مشخص شود.

اتکای به نفس عبارت است از این که انسان به خود تکیه کند، خود را مسئول کارهای خویش
بداند، موفقیت و ناکامی را معلول افکار و اعمال خود بپندارد و به یاری دیگران چشم
ندوزد. ریشه این کمال انسانی در وجود هر فردی نهفته است. کودک در ماه های اول و حتی
در دو سال اول زندگی از خودآگاهی کافی برخوردار نیست و تشخیص (من از غیر من) در این
دوران صورت ناقصی دارد. به عقیده روان شناسان، این تشخیص از زمان از شیر گرفتن آغاز
شده و در سن سه سالگی به صراحت می رسد و کودک به تدریج به خود توجه پیدا می کند۱،
از این رو استقلال طلبی و ب ی نیازی از دیگران از ژرفای احساسات بشری و تمایلات
فطری سرچشمه می گیرد. دین اسلام که آیین و دستوراتش منطبق بر فطرت است، نه تنها از
این تمایل درونی جلوگیری نکرده بلکه در جهت رشد و تعالی آن برنامه ریزی کرده است.
اساس تعلیم و تربیت اسلامی بر مسئولیت فردی، تک الیف شخصی و اعتماد به نفس استوار
است. قرآن کریم سعادت هر انسانی را مرهون عمل و تلاش و مجاهدت او می داند و برای او
جز حاصل کوشش و فعالیتش پاداشی در نظر نمی گیرد: (کل نفس بما کسبت رهینه; هر انسانی
در گرو عملی است که انجام داده است).۲ در جای دیگر می فرماید: (لیس للانسان الاّ
ماسعی; برای انسان جز حاصل تلاش او پاداشی نیست۳). امام علی(ع) نیز می فرماید: (قدر
الرجل علی قدر همّته; ارزش هر انسانی به مقدار همت او است۴); یعنی قیمت شخصیت افراد
بشر را باید در مقدار اعتماد به نفس جست وجو کرد. از مقدمه می توان چنین نتی جه
گرفت که (اعتماد به نفس، اصل تازه ای نیست که بعضی تصور کنند دنیای غرب آن را
فهمیده و به مردم جهان عرضه کرده است. آیین مقدس اسلام در چهارده قرن قبل، این
حقیقت درخشان را که راز سعادت و کامیابی فرد و اجتماع است، در کمال صراحت به مردم
آموخته است.)۵

تفاوت اعتماد به نفس با خودپسندی

اعتماد به نفس که یک فضیلت اخلاقی است، نباید با نخوت و خودپسندی اشتباه شود، زیرا
تفاوت بین واقع بینی و خودپسندی بسیار بارز و برجسته است. در اعتماد به نفس، تکیه
بر واقعیت ها و تصویر منطقی از خویشتن است در حالی که در خودپسندی، تصویری افراطی و
اغراق آ میز به چشم می خورد و هرگز تصویر ذهنی با واقعیت تطبیق ندارد. بر این اساس،
اسلام آن را معلول نارسایی عقل و عامل انحطاط فکر و اندیشه و سد راه ترقی و کمال
دانسته و به شدت محکوم کرده است.

رضایت مندی خودپسند از کار خود سبب عقب ماندگی و رکود او می گردد. امام علی(ع) می
فرماید: (الاعجاب یمنع الازدیاد;۶ خودپسندی مانع تکامل و پیش رفت انسان است). اما
انسان واقع بین و ژرف اندیش، به میزان توانایی خویش اعتماد به نفس دارد و از
نارسایی ها و کاستی ها غفلت نمی ورزد. خودپرستی دایره افکار را محدود و طبع انسان
را به رذالت و پستی می کشاند، در حالی که خودباوری آدمی را به فروتنی و از
خودگذشتگی وامی دارد.

انسان مؤمن، دو صفت اعتماد به نفس و تواضع را توأمان در خود جمع می کند، چنان که
امام علی(ع) در توصیف مؤمنان می فرماید: (نفسه اصلب من الصلد و هو اذل من العبد;
روح و روان مؤمن از سنگ سخت محکم تر است، در حالی که در رفتار با مردم از بندگان
زرخرید افتاده تر است .۷)

اعتماد به نفس و توکل

چه بسا تصور شود که اعتماد به نفس با اعتماد به حق و توکل منافات دارد، در حالی که
در معنای اعتماد به نفس، نفی اتکای به خدا لحاظ نشده است; هم چنان که در توکل،
نادیده گرفتن توانایی های فردی و ضعف نفس اخذ نشده است. انسان مؤمن با این که از
سرمایه اعتماد به نفس برخوردار است اما هرگز خود را بی نیاز از خالق نمی داند، بلکه
تدبیر همه امور را در دست قدرت بی انتهای پروردگار می بیند. توکل که ثمره مستقیم
توحید افعالی خدا است، نقطه مقابل تکیه کردن بر غیر است. امام صادق(ع) می فرماید:
بی نیازی و عزت در حرکت اند، ه نگامی که محل توکل را بیابند در آن جا وطن می
گزینند.۸ از پیامبر(ص) نقل شده که فرمود: از جبرئیل پرسید: توکل چیست؟ گفت: علم به
این که مخلوق نفع و ضرری نمی رساند و بنده ای که مأیوس از کمک دیگران باشد، برای
غیر خدا کاری انجام نمی دهد و به غیر از خدا امید نمی بندد و از غیر خدا نمی ترسد و
به غیر خدا طمع نمی ورزد.۹ بنابراین تفسیر، توکل بر خدا می تواند سبب افزایش اعتماد
به نفس و تقویت آن باشد، چون در سایه توکل، آدمی از وابستگی ها نجات می یابد و ضریب
قدرت روحی و مقاومت او در برابر مشکلات بالا می رود. کسی که کانون قلبش سرشار از
عشق به خدا است، سرچشمه تمام قدرت ها و نیروها را خدا می داند و در آن جا که بر
انجام کاری خود را توانا می بیند، باز مؤثر اصلی را خدا می داند و لحظه ای از این
باور قلبی غفلت نمی ورزد. تعجب از بعضی نویسندگان است که می گویند: اسلام اعتماد به
نف س را امضا نمی کند، در سایه اعتماد به حق و دین است که انسان می تواند به موفقیت
واقعی برسد و پیش رفت کند… ما بایستی کلمه و عبارت بهتر و مناسب تری را جای گزین
اعتماد به نفس کنیم… انسانی که مالک نفع و ضرر و حیات و موت خود نیست، چگونه به خود
تکیه کند؟ آن چه ر ا اسلام بدان بها می دهد اعتماد به خدا است.۱۰

نویسندگان مذکور با توسل به بیانی از مرحوم علامه طباطبائی در ذیل آیه (ألم تر الی
الذین یزکّون أنفسهم; آیا نمی بینی آنان را که خودستایی می کنند)،۱۱ گفته اند:
اعتماد به نفس که بعضی از نویسندگان ما به تقلید از غربی ها جزء فضایل انسانی
دانسته اند، در قاموس د ین وجود ندارد. قرآن فقط اعتماد و اعتزاز به خداوند را می
شناسد.۱۲

ایشان از کلام دیگر مرحوم علامه غفلت کرده اند که صراحتاً اعتماد به نفس را تأیید
کرده است، آن جا که می فرماید: هر فرد مسلمانی باید به نفس خود اعتماد داشته باشد و
از موهبت استقلالی که خدای متعال به وی داده، استفاده کند و وسایلی را که به وی
ارزانی داشته، به کار اندازد و راه زندگی را بپیماید; نه این که به دیگران امید
بسته و هر روز شریکی برای خدا بگیرد و بت تازه ای بتراشد. خادم باید بداند که نان
خود را می خورد نه نان مخدوم را… انسان آزاد نباید جز خدا به کسی امید بسته و کرنش
کند وگرنه در باطن همان پستی و بردگی شرک را خواهد داشت که بت پرستان در ظاهر
دارند.۱۳ تمام نکته در جمله پایانی است که اعتماد به نفس مورد تأیید اسلام را تعریف
کرده اند، آن جا که می گویند: مراد از اعتماد به نفس این است که انسان در زندگی
لیاقت ذاتی خود را به کار انداخته به امید دیگران ننشیند، نه این که از خدای تعالی
بریده، خود را مصدر هر امید و آرزو و مؤثر حقیقی بداند.۱۴

آثار و فواید اعتماد به نفس

اعتماد به نفس آثار فردی و اجتماعی زیادی دارد که مهم ترین آن ها عبارت اند از:

۱ـ موفقیت: یکی از عوامل مهم پیش رفت علمی و کامیابی در انسان، اعتقاد به توانایی
های فردی است. (مطالعات روان شناسان بارها نشان داده است که علت اصلی توفیق اشخاص
در کارها آن است که از خود انتظار موفقیت داشته اند. محمدعلی کِلِی هر بار که به
خارج سفر می کرد طب ق معمول اظهار می داشت که پیروز می شود، او می گفت: وقتی که
برنده شوم… [و نمی گفت] اگر در این مسابقه برنده شوم. پس ملاحظه می شود که ادای این
جمله، همان داشتن اعتماد به نفس است. ارسطو می گوید: چیزی که انتظارش را داشته
باشید، همان را پیدا خواهید کرد.۱۵

با مطالعه زندگی بزرگان به این حقیقت مسلّم تاریخی پی می بریم که پیروزی درخشان
مردان بزرگ تاریخ در سایه اعتماد به نفس به دست آمده است. چه بسا افرادی که از نظر
استعداد در سطح متوسطی قرار داشته اند ولی با اعتماد به نفس و مجاهدت و تلاش خستگی
ناپذیر خود، به مد ارج عالی نایل گشته اند. متأسفانه استعدادهای بسیاری بر اثر
کمبود اعتماد به نفس، مخفی مانده و به شکوفایی نرسیده است. دانشمند معروف، ساموئیل
اسمایلز می نویسد: (اعتماد به نفس، اساس هر رستگاری و هر پیش رفتی است. اگر اکثر
افراد ملتی بدین فضیلت آرایش یافتند، آن ملت، بزرگ و توانا می شود و سرّ ارتقا و
توانایی او فقط داشتن همین خصلت است.)۱۶

اعتماد به نفس، تردید و بی ثباتی را زایل می کند و به انسان این امکان را می دهد که
با تعقل و اندیشه، راه صحیح را انتخاب کرده و با متانت و پشتکار آن را به اتمام
برساند. (تحقیقات انجام شده در مدارس مختلف به ویژه مدارس استثنایی نشان می دهد که
بین پیش رفت تحصی لی و نگرش فرد نسبت به خودش، رابطه مستقیمی وجود دارد. هر قدر فرد
احساس و نگرش مثبتی نسبت به خود داشته باشد، موفقیت بیش تری در امور تحصیلی از خود
نشان می دهد.)۱۷

در صحنه نبرد زندگی، کسی پیروز است که بتواند با تکیه بر اراده خویش، در دریای ژرف
شداید، به هر طرف که تمایل داشت، شنا کند نه این که مانند پر کاهی بی اختیار به
اطراف کشیده شود. افراد خودباخته و ضعیف النفس با وجود داشتن امکانات از اتخاذ
تصمیم و جرئت در انجام کار عاجزند، گویا منتظرند دستی از غیب بیرون بیاید و کارهای
سخت و پرمشقت را برایشان انجام دهد. آن ها در تمام عمر خود مردّد و متزلزل باقی می
مانند و فرصت های مناسب را یکی پس از دیگری از دست می دهند و ناگهان متوجه می شوند
که عمری را با تردید و بی ثباتی سپری کرده اند. این افراد درهای موفقیت را به روی
خود بسته اند. چه زیبا امام علی(ع) فرموده اند: (مَن لَم یُنجِد لَمْ یُنجَد; هرکس
خود را بلند نگرداند، کسی او را بلند نخواهد کرد).۱۸ حکم مذکور در مورد جامعه نیز
جاری و ساری است. اگر جامعه ای توانایی های خود را با ور نکند، نمی تواند پیش رفت
کند.

خودباختگی، شگرد دشمن

ییکی از شگردهای بزرگ استعمارگران در طول تاریخ، القای روحیه خودباختگی و سلب
اعتماد به نفس بوده است. قرآن مجید درباره فرعون می فرماید: (انّ فرعون علا فی
الارض وجعل اهلها شیعاً یستضعف طائفه منهم; فرعون در آن سرزمین برتری جست و اهل آن
را به گروه های م ختلفی تقسیم کرد; گروهی را به ضعف و ناتوانی کشاند.)۱۹

بدون شک استثمار و استضعاف مصریان از جانب طاغوت زمان به انگیزه سرکوب کردن روحیه
خودباوری آحاد افراد آن جامعه صورت گرفته است. بر این اساس، بزرگ احیاگر تفکر دینی
در عصر حاضر یعنی حضرت امام خمینی(ره) همواره بر خودباوری و استقلال فکری ملت تأکید
کرده و تنها را ه مقابله با خودباختگی را بازگشت به خویش و اتکای به فرهنگ متعالی
اسلام می دانستند. ایشان خطاب به جوانان می گوید: (عمده این است که شما دو جهت را
در نظر بگیرید که من کراراً عرض کرده ام: یکی اعتماد به خدای تبارک و تعالی که وقتی
که برای او بخواهید کار کنید، ب ه شما کمک می کند، راه را برای شما باز می کند، در
هر رشته که هستید راه های هدایت را به شما الهام می کند. و یکی اتکال به نفس،
اعتماد به خودتان; شما خودتان جوان هایی هستید که می توانید همه کارها را انجام
دهید. مخترعین می توانند در سطح بالا اختراع بکنند. مب تکرین ما می توانند در سطح
بالا ابتکار کنند. به شرط این که اعتماد به نفس خودشان داشته باشند و معتقد بشوند
به این که سمی توانیمز در رژیم سابق سنمی توانیمز را در بین همه قشرها شایع کردند،
به همه گفتند ما نمی توانیم و باید تواناها بیایند و به ما تعلیم بدهند… لازم است
که با این دو خصیصه ساتکال به خدای تبارک و تعالیز [و] اطمینان به نفس، با این دو
خصیصه به پیش بروید و بعد از مدت کوتاهی خواهید دید که راه های سعادت بر شما باز می
شود.)۲۰

مصلحان بزرگ تاریخ همواره از خودیابی و خوداتکایی به عنوان عامل موفقیت یاد کرده
اند.

فلسفه خودی

استاد مطهری(ره) درباره اقبال لاهوری می گوید: (اقبال فلسفه ای دارد که آن را فلسفه
خودی می نامد