پاورپوینت کامل ویژگی های حکومت امام علی(ع) ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویژگی های حکومت امام علی(ع) ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژگی های حکومت امام علی(ع) ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژگی های حکومت امام علی(ع) ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

سوسن امامی

اگر کسی به مطالعات و تحقیقات خود درباره زندگانی علی بن ابیطالب مغرور شود و گمان کند حق مطلب را درباره این رادمرد و شهسوار اسلام ادا کرده، اشتباه کرده و خود را فریب داده است. حِلم و علم عظیم این اقیانوس بی کرانه خداوندی به قدری وسیع است که فقط در ح یطه علم خدایی می گنجد و بس. در میان تمام حکومت ه، حکومت علی(ع) جلوه و فروزشی خاص دارد; عدالت، حقانیّت، رشد افکار و بها دادن به مردم، حاکمیّت نظام ارزش ه، صلح طلبی و… بیشتر از دیگر حکومت ها خود را نمایان می کند. او همان شخصی است که پا بر شانه پیامبر گذا شت و بت های جاهلیت را شکست، او همان شیرمردی است که در لیلهالمبیت در بستر پیامبر خوابید و نقشه شوم کفار را نقش بر آب کرد، او که گنجینه اسرار خدایی است، خود را با فرودست ترین انسان ها یک سان می بیند، با آن ها هم سفره می شود و در کنار تنورشان می نشیند، آتش را به جان می خرد تا برای کودکان یتیم که گمان می کنند علی از یادشان غافل مانده است، نانی تهیه کند، شب هنگام تنها و بی یاور انبان آذوقه و آرد را بر شانه می گذارد و به صورت ناشناس خانه به خانه درها را به صدا درمی آورد تا فقیران با شکم گرسنه سر بر بالین نگذا رند.

حبیبه سادات لطیفی

شماره اشتراک۵۸۰۴، از اصفهان

(ابن ابی الحدید معتزلی، دانشمند و مورخ و ادیب و شاعر و نویسنده عالی مقام سنّی از علمای برجسته عامه در نیمه اول قرن هفتم هجری در قطعه ای پر شور می گوید:

به من می گویند درباره علی مدایحی بگو;

ـ اگر من آن حضرت را مدح نکنم، می گویند دشمن او هستم;

ـ اگر گاهی شعری درباره او نگویم، از ضعف نفس نیست;

ـ و من کسی نیستم که از مذهب حق بازگشت کنم;

ـ اگر آب هفت دریایی که آفریده شده است، مرکّب شوند و آسمان ها نیز کاغذ گردند و قلم شوند درختانی که خدا آفریده و مردم آن ها را از بین برده و دوباره به صورت نخست درآیند و تمام جن و انس نویسنده گردند و آن ها نیز یکی پس از دیگری از نوشتن خسته شوند، آن گاه یک یک مناقب آن حضرت را بنگارند حتی یک فضیلت از فضایل و مناقب آن حضرت نوشته نشده است.)۱

سهیلا راست پور

شماره اشتراک۵۷۹۰، از اندیمشک

امام علی(ع) بنده راستین حق بود که حجاب های نور را درنوردیده و به محبوب خویش پیوسته بود. ضرار بن ضمره چنین می گوید: خدا را گواه می گیرم در یکی از شب ها امام علی(ع) را دیدم که به عبادت ایستاده بود و در محراب هم چون مار گزیده به خود می پیچید و چون مص یبت زدگان ناله می کرد و می گفت: ای دنیا دیگری را فریب ده! آیا بر سر راه من کمین کرده و خود را برای من آراسته ای؟ هیهات، هیهات، من تو را سه طلاقه کردم و دیگر رجوع نمی کنم، زیرا عمر تو کوتاه است و زندگانی تو حقیر. هرگاه وقت نماز می رسید، چهره مبارکش دگرگون می گشت و بر خود می لرزید. از ایشان سؤال شد: این چه حالتی است که به شما دست می دهد؟ فرمود: وقت ادای امانت الهی رسیده است.

ابودرداء می گوید: علی بن ابیطالب(ع) را دیدم در حالی که از یاران خود دوری جسته و در میان نخلستان بنی نجار در حرکت بود و لحظاتی بعد در میان انبوه نخل ها از دیدگاه من پنهان شد، با خود گفتم: باید به دنبال او بروم و ببینم کجا رفت. پس از مدتی جست وجو آهنگی حزی ن مرا به خود جلب کرد. چون نزدیک شدم صدایی دردناک شنیدم که می گفت: (خدای من! اگر عمرم در معصیت تو به طول انجامید و گناهانم در صحیفه اعمال، بزرگ جلوه کرد، جز به آمرزش تو به کسی امیدوار نبوده و جز رضایت تو به چیزی دل نبسته ام). گوشه ای پنهان شدم و بی حرکت ا یستادم، امام در دل تاریک شب رکعت هایی نماز خواند، سپس به دعا و مناجات پرداخت و فرمود: الهی چون در عفو تو اندیشه می کنم، خطایم آسان می نماید و چون از انتقام تو یاد می کنم، مصیبت من بزرگ جلوه می کند… پس در گریه فرو رفت و دیگر صدایی از او نشنیدم و حرکتی ندی دم. با خود اندیشیدم چون تمام شب را بیدار بوده شاید خواب بر وی غلبه کرده باشد، برای نماز صبح بیدارش خواهم کرد. لحظاتی بعد به ایشان نزدیک شدم، دیدم چون قطعه چوب خشکی بر زمین افتاد، او را حرکت دادم تکان نخورد، خواستم از جا بلندش کنم، برنخاست. گفتم: انا لله و انا الیه راجعون، به خدا علی بن ابیطالب از دنیا رفت: سراسیمه خود را به خانه امام رسانده و گفتم: دختر پیامبر(ص) چه نشسته ای که علی از دنیا رفت! آن گاه ماجرا را گفتم. زهرای مرضیه(س) با خونسردی فرمود: ای ابودرداء نگران نباش به خدا قسم او نمرده، بلکه از خوف خدا آن حالت به او دست داده است. چون امام به حال آمد به من، که می گریستم، نگاه کرد و فرمود: چرا گریه می کنی؟ گفتم: از کاری که شما با خود می کنید! فرمود: آه از آتشی که گوشت بدن را از استخوان جدا می کند! آه از زبانه آتشی که سوزش آن همه وجود آدمی را برمی ک َند! ای ابودرداء چه خواهی گفت: اگر مرا ببینی که برای حساب فرا خوانده شده ام و در برابر فرمانروایی جبار ایستاده ام و دوستان مرا رها ساخته و اهل دنیا از خود رانده باشند; تو در چنان حالتی بیش تر بر من رحم خواهی آورد. با خود گفتم: به خدا احدی از یاران رسول خ دا را در چنین حالتی ندیده ام.۲

کبری بهاری

شماره اشتراک۲۰۵۷، از ملایر:

(علی(ع) اگر رنگ خدا نمی داشت و مردی الهی نبود، فراموش شده بود. علی(ع) نه تنها با کشته شدنش نمرد بلکه زنده تر شد. خود می گوید: سهلک خزان الاموال وهم احیاء والعلماء باقون ما بقی الدهر…; گردآورندگان دارایی ها در همان حال که زنده اند مرده اند و دانشم ندان و علمای ربانی پایدارند تا روزگار پایداری; جسم های آن ها گم شده است، اما نقش های آن ها بر صفحه دل ها موجود است.

درباره شخص خودش می گوید: (غداً ترون ایامی ویکشف لکم عن سرائری وتعرفوننی بعد خلو مکانی و قیام غیری مقامی; فردا روزهای مرا می بینید و خصایص شناخته نشده من برایتان آشکار می گردد و پس از تهی شدن جای من و ایستادن دیگری به جای من مرا خواهید شناخت.)۳

سید مرتضی مسعودی علوی

شماره اشتراک۵۳۶۵، از قم

تلاش های ناجوان مردانه خاندان اموی در محو آثار و فضایل خاندان علوی، فراموش ناشدنی است. معاویه طی بخش نامه ای به استان داران خود چنین خطاب کرد که: (اگر ثابت شد که فردی دوست دار علی و خاندان او است، نام او را از فهرست کارمندان دولت محو کنید و حقوق ا و را قطع و از همه مزایا محرومش سازید.)۴

در بخش نامه ای دیگر به طور موکّد دستور داد که (گوش و بینی افرادی را که به دوستی خاندان علی تظاهر می کنند ببرند).۵ (از طرفی شصت سال تمام، لعن و سبّ مولا علی(ع) بر فراز منابر و در مجالس وعظ و درس و حدیث ادامه داشت، به طوری که وقتی عمر بن عبدالعزیز می خواست این لکه ننگین را از جامعه اسلامی پاک کند، ناله گروهی از تربیت یافتگان مکتب اموی بلند شد که: خلیفه می خواهد سنت اسلامی را از بین ببرد.)۶

(با این همه، صفحات تاریخ اسلام گواهی می دهد که تلاش های فرزندان امیّه نقش بر آب شد و آفتاب وجود سراپا فضیلت امام(ع) از ورای اوهام و القائات خطیبان دستگاه اموی به روشنی درخشیدن گرفت.)۷

مریم عظیمی

شماره اشتراک۵۰۳، از کاشان

آیات فراوانی درباره شخصیت حضرت علی(ع) در قرآن آمده که در کتاب های شیعه و سنی نقل شده است; از جمله:

الف) آیه ۴۰ از سوره تحریم که می فرماید: (فان الله هو مولاه وجبریل و صالح المؤمنین). سیوطی در (درالمنثور) در ذیل این آیه از اسماء بنت عمیس نقل کرده که در معنای (وصالح المؤمنین) گفته است: مراد علی بن ابی طالب است.

ب) آیه ۵۴ از سوره مائده: (یا ایها الذین آمنوا من یرتد منکم عن دینه فسوف یأتی الله بقوم…). فخر رازی در تفسیر کبیر در ذیل این آیه می گوید: جمعی گفته اند این آیه درباره علی(ع) نازل شده است.

ج) آیه ۱۱۹ از سوره توبه: (یا ایها الذین امنوا اتقوا الله وکونوا مع الصادقین). سیوطی در درالمنثور ذیل این آیه می گوید: ابن عباس روایت کرده که: منظور از صادقین، علی بن ابی طالب است.

هم چنین در تفسیر ابن جریر طبری۸ به سند خود از جابر جعفی روایت کرده که وقتی آیه ۴۳ از سوره نحل: (فاسئلوا اهل الذکر ان کنتم لاتعلمون) نازل شد، علی(ع) فرمود: اهل ذکر ما هستیم.

اباصلت ابراهیمی

شماره اشتراک۵۹۵۸، از اردبیل

امام علی(ع) بارها به لزوم یک حکومت مقتدر تصریح کرده و با افکار خوارج که مدعی بودند با وجود قرآن از حکومت بی نیازند، مبارزه کرده است. ایشان در جواب کسانی که معتقد بودند حکومت منحصراً از آنِ خداست و بشر حکومت ندارد، فرمودند: وضع قانون با خدا است، ول ی قانون بایستی به وسیله افراد بشر اجرا شود. در پرتو حکومت است که مؤمن برای خدا کار می کند و کافر بهره دنیایی خود را می برد و کارها به پایان خود می رسد. به وسیله حکومت است که مالیات ها جمع آوری و با دشمن نبرد و راه ها امن و حق ضعیف از قوی باز ستانده می شو د، تا آن وقتی که نیکان راحت گردند.

علی(ع) حکومت و زعامت را در صورتی که به عنوان یک پست و مقام دنیوی و هدف و ایده آل زندگی باشد، سخت تحقیر می کند و آن را پشیزی بیش نمی شمارد، اما همین حکومت و زعامت را در مسیر اصلی و واقعی اش یعنی به عنوان وسیله ای برای اجرای عدالت و احقاق حق و خدمت به اجتم اع، فوق العاده مقدس می شمارد، زیرا چنین حکومتی مانع دست یافتن افراد فرصت طلب و استفاده جو به مطامع دنیوی می گردد. به همین دلیل از شمشیر زدن برای حفظ و نگه داری اش از دستبرد چپاول گران دریغ نمی ورزد.

ارزش حکومت در اجرای عدالت است. ایشان برای جلوگیری از تکاثر و رشوه گیری که اقتصاد کشور را به خطر انداخته و کمر جامعه اسلامی را می شکند، از مسئولانش گزارش حساب و وضع اقتصادی می خواست و با دقت کامل بر آن ها نظارت می کرد. حضرت علی(ع) می فرماید: در کار خراج، چنان بنگر که صلاح خراج دهندگان در آن است، چه، صلاح خراج و خراج دهندگان به صلاح دیگران است و کار دیگران سامان نگیرد تا کار خراج دهندگان سامان نپذیرد، که مردم همه، هزینه خوار خراج و خراج دهندگان هستند.

ایشان در قسمتی دیگر، علت تنگ دستی مردم را رفاه زدگی و ثروت اندوزی والیان می دانند، زیرا اگر در جامعه ای کارگزاران به جای این که به فکر مردم باشند به فکر جیب خود باشند، کشور دچار اقتصادی بیمار می شود.

مهدی علمی دانشور

شماره اشتراک۱۱۷۹، ازکرج

دیدگاه مولا در باب حکومت این نیست که حکومت هدف است و باید به هر قیمتی آن را نگه داشت، این فکر در نزد علی(ع) مطرود است; امام حکومت را برای احیای ارزش ها و حاکمیت دین می خواهد و بس و برای او مقصد نهایی این است نه حکومت کردن. علی(ع) در خطبه شقشقیه در مورد چگونه قبول کردن حکومت می فرماید: اگر نبود آن که خداوند از عالمان پیمان گرفته که در برابر شکم پارگی ستم کاران و گرسنگی مظلومان آرام نگیرند، مهار شتر خلافت را به پشتش می افکندم و رهایش می کردم.۹

ایشان در جایی دیگر به ابن عباس فرمودند: نزد من ارزش کفش کهنه وصله دار بیشتر است از حکومت بر شم، مگر آن که حقی را به پای دارم و یا باطلی را به دور افکنم.۱۰

شاه حسین مطهری فرد

شماره اشتراک۱۵۵۰، از بجنورد

حکومت حضرت علی(ع) با توجه به ابعاد وجودی و شخصیت والا و برجسته آن حضرت در تمامی زمینه های علمی، اخلاقی، عرفانی، عبادی، اجتماعی و سیاسی حکومت برجسته و الگو می باشد. خدامحوری، عدالت طلبی، مردم داری، وفای به عهد، اصلاح طلبی، شایسته سالاری، مبارزه با ظلم و تبعیض و مفاسد اجتماعی، دوری از تشریفات و اسراف و تبذیر، نظارت شدید بر بیت المال، ایجاد امنیت و آزادی از جمله ویژگی های حکومت آن امام همام است. بدیهی است در هر حکومتی باید تقسیم کار صورت گیرد و مسئولیت ها بین افراد تقسیم گردد، بنابر این یکی از وظایف مهم و حساس حاکم، مسئولیت ها و عزل و نصب مدیران است. اما سؤال این است که معیار در عزل و نصب ها و تقسیم مسئولیت ها چیست؟

در بعضی حکومت ها مثل حکومت سلطنتی پهلوی، تقسیم مسئولیت ها خانواده ای و خویشاوندی است. وقتی شاه می میرد، پسر او یا برادر وی و یا یکی از خویشاوندانش بر تخت می نشیند، چه لیاقت حکومت داشته باشد و چه نداشته باشد و پست های مهم را بین اقوامش تقسیم می کند. تقسیم پست ها و مسئولیت ها در بعضی حکومت ه، جناحی، در بعضی حزبی و گاهی براساس توصیه ها و سفارشات افراد با نفوذ و به اصطلاح براساس پارتی و رابطه است، ولی در حکومت امام علی(ع) عزل و نصب ها از روی ضابطه است نه رابطه. معیار، اسلام گرایی، شایسته سالاری و لیاقت افر اد است.

آری، علی(ع) از حکومت هدفی جز اجرای احکام اسلام و رضای خداوند و گسترش عدالت نداشت. در اول خلافتش وقتی که از روش حکومتی او می پرسند، می فرماید: من براساس قرآن و سنت پیامبر و اجتهاد خودم حکومت می کنم.

آن حضرت با این که می دانست عزل معاویه مشکلاتی را برای حکومتش ایجاد خواهد کرد، ولی حتی یک روز هم حکومت شخص فاسد، ستم گر و حیله گری مثل معاویه را تحمل نکرد.

رمضانعلی نریمانی زمان آبادی

شماره اشتراک۵۶۰۳، از اصفهان

حضرت علی(ع) بسیار تأکید داشتند که در حکومتشان بر مردم مهربانی کنند و همواره مردم را راضی نگه دارند تا رضایت خداوند را جلب کنند. او از آزار دادن مردم بسیار ناراحت می شد.

حضرت علی(ع) در عهدنامه خود به مالک می فرماید: مالک، باید دل تو کانون مهر و محبت به رعیت و کسانی باشد که تو مسئولیت اداره آن ها را داری و از گونه لطف و مهربانی درباره آن ها دریغ نکن و با آن ها آیین دوستی و ملاطفت را مبذول کن و هرگز در مقابل آن ها مانند ح یوان گزنده ای نباشی که آن ها را نابود سازی و این را موفقیتی بزرگ دانی.

مولا علی(ع) همان طور که از مالک می خواهد مشکلات مردم ر