پاورپوینت کامل متن پایه سه;مخصوص مشترکین دوره راهنمایی;درس هایی از فروع دین ـ۲ روزه در اسلام ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل متن پایه سه;مخصوص مشترکین دوره راهنمایی;درس هایی از فروع دین ـ۲ روزه در اسلام ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل متن پایه سه;مخصوص مشترکین دوره راهنمایی;درس هایی از فروع دین ـ۲ روزه در اسلام ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل متن پایه سه;مخصوص مشترکین دوره راهنمایی;درس هایی از فروع دین ـ۲ روزه در اسلام ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۸

روزه یکی از فروع دین است و سالی یک ماه (رمضان) بر کسانی که به حد تکلیف رسیده
اند, واجب می شود. قرآن کریم می فرماید: (یا أیُّهَا الَّذینَ آمنَوا کُتِبَ
عَلَیْکُمْ الصِّیَامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ
تَتَّقُونَ;۱ ای کسانی که ایمان آورده اید, روزه بر شما نوشته شد; همان طور که بر
پیشینیان شما نوشته شد تا مگر پروا پیشه کنید.)

در زمینه حقیقت روزه و مفهوم آن و نیز آداب, آفات و انواع آن, بحث های مختلفی مطرح
است. ما به تناسب سطح فهم و معلومات مشترکین پایه سه و ظرفیت مجله, مطالبی را در
این بخش ارائه می دهیم.

واژه شناسی

روزه معادل (صوم) و (صیام) در عربی است. در قاموس قرآن, ذیل واژه صوم آمده است:
(صوم, روزه. هم چنین است صیام. اصل آن امساک [خودداری] از مطلق فعل [هر کاری] است,
خوردن باشد یا گفتن, یا رفتن; لذا به اسبی که از خوردن و راه رفتن خودداری کند, می
گویند صائم, …صامت الریح, یعنی باد ایستاد. صامت الشمس, یعنی آفتاب در وسط روز
ایستاد.)

صوم در نگاه مجمع البحرین به معنی خودداری از خوردن و گفتن است, لذا در معنای صائم
می گوید: (هرکس از خوردن و سخن گفتن خودداری کند, او صائم است.)

در جمع بندی آنچه مراجع و کارشناسان علوم اسلامی با توجه به مدارک دینی درباره روزه
و آثار آن ارائه داده اند, می توان آن را این گونه تعریف کرد:

(روزه یعنی خودداری از انجام کارهایی مخصوص; مانند: خوردن, آشامیدن, سر زیر آب فرو
بردن, دروغ بستن به خدا و پیامبر(ص) و غیر آن, در شرایط و زمانی مخصوص, همراه با
انقلابی اخلاقی و معنوی از درون که انسان را به خدا نزدیک کند و او را در کنترل
تمایلات سرکش و تسلط بر نفس اماره ای که به کارهای خلاف دستور می دهد, یاری رساند.)

ساده ترین و نازل ترین درجه روزه, خودداری از خوردن و نوشیدن است و چه بسا اگر این
عمل با روزه دل و روح و روان و اعضا و جوارح بدن همراه نگردد, نتوان نام روزه بر آن
نهاد. از این رو در سخنان پیامبر گرامی اسلام(ص) آمده است: (رُبَّ صَائِمٍ حَظُّهُ
مِنْ صِیَامِهِ الْجُوعُ والعَطَش;۲ چه بسا روزه داری که بهره اش از روزه فقط
گرسنگی و تشنگی است.)

روزه در ادیان الهی

روزه گرفتن در میان ادیان الهی, تاریخی بس طولانی دارد. می توان گفت از زمان حضرت
آدم و حوا(ع) تا زمان پیامبر خاتم(ص), یکی از برنامه های انبیا و امت های آنان,
روزه داری بوده است. قرآن کریم در آیه ۱۸۳ سوره بقره به این موضوع اشاره کرده است.

هرچند برای بررسی دقیق موضوع, کتاب های تاریخی فراگیر و دقیقی در دسترس نیست, اما
برای کسب اطلاع از وجود روزه در امت های گذشته علاوه بر قرآن کریم می توان از منابع
موجود و روایات تاریخی نیز بهره گرفت.

ابن مسعود می گوید: (شنیدم پیامبر(ص) می فرمود: وقتی حضرت آدم(ع) خدا را نافرمانی
کرد و او را به زمین آورد, چهره اش سیاه شد. پس از اظهار ناراحتی ملائکه و
پادرمیانی آنان, ندا آمد برای برطرف شدن سیاهی از چهره آدم, او می تواند روز سیزدهم
از ماه را روزه بگیرد, و او روزه گرفت و یک سوم چهره اش سفید شد و پس از آن نیز روز
چهاردهم و پانزدهم روزه گرفت و چهره او درخشان شد; از این رو سه روز یاد شده را
(ایام الیض) می نامند. از آن به بعد حضرت آدم(ع) در هر ماه این سه روز را روزه می
گرفت.)۳

مردی از ابن عباس راجع به چگونگی روزه انسان های برگزیده تاریخ پرسید, او گفت:
پیامبر(ص) فرمودند: بهترین روزه, روزه برادرم داوود (پیامبر) است که در سال همیشه
یک روز را روزه بود و یک روز را افطار می کرد. سلیمان نیز در هر ماه, سه روز اول
ماه و سه روز از نیمه ماه و سه روز آخر ماه را روزه می گرفت. حضرت عیسی(ع) همواره
روزه بود و مریم(س) نیز همیشه دو روز را روزه و دو روز را افطار می کرد. و این چیزی
است غیر از آن چه در قرآن و در داستان ولادت حضرت عیسی(ع) آمده که به عنوان روزه
صمت معروف است. پیامبر اسلام(ص) نیز در هر ماه, اول و وسط و آخر آن را روزه می گرفت
و می فرمود: معنی همیشگی بودن روزه این است.)۴

صابئین که در آیات ۶۲ بقره, ۶۹ مائده و ۱۷حج صریحاً از آن ها یاد شده است, هر سال
سی روز روزه دارند.

از تورات و انجیل چنین استفاده می شود که روزه در میان امت های گذشته معمول بوده
است. تورات از قول حضرت موسی(ص) نقل می کند که چهل روز روزه دار بوده است.۵

حضرت عیسی(ع) نیز چهل روز روزه داشته و حواریون پس از او نیز روزه دار بوده اند.۶

در تقویم های کلیسای مسیحیت, از قرن هشتم میلادی, روزه ثبت شده است و جزو آداب
مذهبی به شمار می رود. البته از قرن دهم میلادی, کلیساها هم مراسم مذهبی در ایام
روزه برگزار می کنند و حتی صرف ماهی قبل از آغاز روزه از جمله آداب مربوط به مراسم
مذهبی روزه داری است.

تاریخ روزه داری در مسیحیت به قبل از قرن هشتم می رسد. در سال های اول میلاد مسیح
نیز روزه داری مرسوم بوده و پول غذا و خوار و باری که در اثر کم خوری و کم مصرفی
باقی می ماند, به فقرا و محرومان داده می شد.۷

از مجموع مطالب گفته شده دو نکته به دست می آید:

۱. وجود روزه در امت های گذشته از دوره حضرت آدم(ص) تاکنون.

۲. تفاوت روزه داری در ادیان از جهت تعداد روزها و چگونگی روزه ها; برخی ۴روز, بعضی
۳۰روز, برخی هفت هفته و غیر آن, و بعضی سکوت, برخی خودداری از خوردن گوشت و شیر و
بعضی نیز چیزهای دیگر را توصیه کرده اند.

روزه در اسلام که از سال دوم هجرت واجب شده است برای مسلمانان اولیه و مسلمانان پس
از آن متفاوت بوده است. در حال حاضر, به فتوای مراجع محترم تقلید, پس از نیت کردن و
خودداری از چیزی که روزه را باطل می کند, روزه تحقق می یابد.

انواع روزه

روزه از نظر حکمی به چهار بخش تقسیم می شود: واجب, حرام, مستحب و مکروه. در این
قسمت به مواردی از آن اشاره می کنیم:

الف) روزه های واجب

۱. روزه ماه رمضان

رمضان ماه خدا و بهار قرآن است. در این ماه, زمینه پالایش درون و اصلاح برون و بهره
مندی از رحمت و بخشش و میهمانی خدا برای همگان فراهم می باشد. پیامبر(ص) فرمود:
(شعبان ماه من است و رمضان ماه خداست, پس هرکس در ماه من روزه گیرد, در قیامت او را
شفاعت کنم و کسی که ماه رمضان را روزه گیرد, از آتش در امان خواهد بود.

این ماه به دلیل فضیلت منحصر به فردش نسبت به سایر ماه های سال, برای روزه داری
انتخاب شده است. قرآن کریم و هم چنین همه کتاب های بزرگ آسمانی در این ماه نازل شده
اند. امام صادق(ع) می فرماید: (تورات در ششم ماه مبارک رمضان و انجیل در دوازدهم و
زبور در هجدهم و قرآن مجید در شب قدر نازل شده است.)۸

استاد شهید مطهری درباره فلسفه وجودی ماه مبارک رمضان می فرماید: (برنامه این است
که انسان های معیوب در این ماه خود را تبدیل به انسان های سالم, و انسان های سالم
خود را تبدیل به انسان های کامل کنند. برنامه ماه مبارک رمضان برنامه تزکیه نفس
است, برنامه اصلاح معایب و رفع نواقص است, برنامه تسلط عقل و ایمان و اراده بر
شهوات نفسانی است, برنامه دعاست, برنامه پرستش حق است, برنامه پرواز به سوی خداست,
برنامه ترقی دادن روح است… اگر بنا باشد که ماه مبارک بیاید انسان سی روز گرسنگی و
تشنگی و بی خوابی بکشد… و با روز آخر شعبان یک ذره هم فرق نکرده باشد, چنین روزه ای
برای انسان اثر ندارد.)۹

۲. روزه پدر بر پسر بزرگ

پدری که از دنیا رفته است و نماز یا روزه به گردن دارد, بر پسر بزرگ او واجب است که
روزه های پدر را قضا کند و یا برای او اجیر بگیرد; یعنی به کسی پول دهد تا روزه های
پدرش را به جا آورد و یا در بین خانواده تقسیم کنند.

۳. روزه نذری

یکی از روزه های واجب آن است که به واسطه نذر بر انسان واجب می شود. نذر آن است که
انسان بر خود واجب کند کار خوبی را انجام دهد برای خدا یا کار بدی را انجام ندهد
برای خدا; بنابراین در صورتی که بگوید: اگر در امتحانات قبول شدم یا مریض من شفا
یافت, برای خدا بر من لازم است که روز جمعه را روزه بگیرم. وقتی به خواسته اش رسید
و در امتحانات قبول شد, روزه جمعه بر او واجب می شود.

۴. روزه شکستن قسم

اگر کسی قسم بخورد و بگوید به خدا قسم, فلان کار را انجام می دهم و یا فلان کار را
انجام نمی دهم, باید به سوگند خود پایبند باشد و برخلاف آن عمل نکند و در صورت
تخلف, باید کفاره دهد; یعنی یا یک بنده آزاد کند, یا ده فقیر را در حدّ سیر شدن غذا
دهد و یا سه روز روزه بگیرد.

۵. روزه جریمه

کسی که به حد تکلیف رسیده است و هیچ مشکلی برای روزه گرفتن ندارد, در صورتی که بدون
عذر روزه ماه رمضان را نگیرد, واجب است کارهایی را به عنوان کفاره انجام دهد که یکی
از آن ها شصت روز, روزه گرفتن است.۱۰

ب) روزه های حرام

بعضی از روزهای سال و نیز در شرایطی خاص, روزه گرفتن جایز نیست. در این جا به چند
نمونه اشاره می کنیم.

۱. عید فطر; ۲. عید قربان; ۳. روزی که معلوم نیست آخر ماه شعبان است یا اول ماه
رمضان, در صورتی که به نیت اول ماه رمضان روزه بگیرد; ۴. زنی که بخواهد روزه ای غیر
از روزه ماه رمضان یا قضای آن را بگیرد و با این کار حقی از شوهر او ضایع شود و یا
شوهر او اجازه روزه مستحبی به او ندهد; ۵. روزه مستحبی برای فرزند در صورتی که
اسباب اذیت و آزار پدر و مادر را فراهم سازد; ۶. روزه کسی که می داند روزه برای او
ضرر دارد.۱۲

ج) روزه های مستحب و مکروه

روزه در بعضی روزها مستحب و در برخی دیگر مکروه است که برای اطلاع از آن به رساله
های عملیه مراجعه کنید.

فلسفه و آثار روزه

از آنچه گذشت, جایگاه روزه در نگاه ادیان الهی و برنامه های مذهبی به خوبی روشن می
شود. در مجموعِ آموزه های دینی و آثار باقی مانده از بزرگان دین و نیز علوم تجربی و
نوشته ها و تحقیقات بسیاری از دانشمندان و پزشکان, به اهمیت و آثار و پیامدهای مثبت
هیچ عبادتی همانند روزه اشاره نشده است.

روزه عملی است عبادی و هماهنگ با روح و روان انسان که در صورت تحقق دقیق, با توجه
به شرایط و معیارهای یک روزه واقعی, نتایج گران سنگی در زمینه امور روحی, روانی,
معنوی و بهداشتی, اقتصادی و غیر آن برای فرد و اجتماع به ارمغان می آورد که در این
بخش به مواردی از آن اشاره می کنیم.

۱. تقواپیشگی

قرآن کریم مهم ترین ثمره روزه را تقوا می داند. تقوا یعنی پرهیزکاری, نزدیکی به
خدا, جدا گشتن از گناه و هوا و هوس; یعنی لگام زدن به نفس اماره و خواسته های نفس.
تقوا مرکب راهواری است که انسان را از بیراهه رفتن باز می دارد و به او کمک می کند
تا بدون ترس و هراس در راه های پر پیچ و خم زندگی گام گذاشته و از گرفتار آمدن به
امواج پر خروش طغیان و سرکشی ها در امان ماند. بنابر توصیه پیامبر(ص) به ابوذر,
(تقوا, سرچشمه همه کارهای نیک است).۱۲

روزه داری که در طول یک شبانه روز یا یک ماه و یا بیشتر از تمامی آنچه نهی شده
خودداری می کند و برای اطاعت فرمان خدا, از هر آنچه برایش حلال بود نمی خورد و نمی
آشامد و با گرسنگی و تشنگی, شعله های سرکش غرایز حیوانی را مهار می کند, به مرور
زمان و با مقاومت در برابر سایر کشش های نفسانی و کنترل دست و زبان و گوش و چشم و
سایر اعضای بدن راه را برای اصلاح خود و جامعه هموار می سازد. در برابر هر خواسته
نامشروع و غیر قانونی می ایستد, از هرچه دلش خواست نمی خورد, هرچه خوشش آمد نمی
گوید, اگر روزی هوای نفس او را به دزدی, خیانت در امانت, حرام خواری, تجاوز به حقوق
دیگران تشویق کرد, اطاعت نمی کند; اگر روزی شرایط اجتماعی و اقتصادی و سیاسی, راه
بی بندوباری, دروغ و دغل و چاپلوسی و ضعیف کشی را برای او هموار کرد, آن را همراهی
نمی کند. و این است مهم ترین اثر روزه.

حکمت روزه داشتن مگذار

باز هم گفته و شنیده شود

صبرت آموزد و تسلّط نفس

وز تو شیطان تو رمیده شود

(شهریار)

پیامبر گرامی اسلام(ص) می فرماید:(روزه از من است و من به آن پاداش می دهم, پس
روزه, خواسته نفس و طبیعت حیوانی را نابود می سازد و قلب را صفا می دهد و اعضا و
جوارح را پاک, و ظاهر و باطن انسان را تعمیر می کند.)۱۳

باید توجه داشت روزه ای که انسان را به چنین موقعیتی نرساند, روزه کامل نیست. امام
علی(ع) می فرماید: (روزه دل از روزه زبان و روزه زبان از روزه شکم بهتر است).۱۴

امام صادق(ع) می فرماید: وقتی روزه داری, گوش و چشم تو نیز باید از حرام روزه دار
باشد و قلب و دل و جمیع اعضا و جوارحت از کارهای زشت به دور باشد; بنابراین,
بیهودگی و اذیت به دیگران را از خود دور کن و لباس وقار روزه داران را بر تن کن و
هرچه می توانی با سکوت همراه باش مگر از ذکر خدا, و روزی را که روزه هستی همانند
غیر آن قرار مده….)۱۵

و نیز می فرماید: پیامبر(ص) فرمود: (کمترین چیزی که خداوند از روزه دار خواسته است,
نخوردن و نیاشامیدن است.)۱۶

۲. همدردی با فقیران

یکی از فواید دیگر روزه, بیدار کردن حس همدردی در ثروت مندان درباره تهی دستان است.
از قدیم گفته اند: سیر از گرسنه خبر ندارد و کسی که در رفاه و آسایش و ناز و نعمت
به سر می برد, درد محرومان و بینوایان را احساس نمی کند.

خفتگان را خبر از عالم بیداری نیست تا غمت پیش نیاید غم مـردم نخوری

(سعدی)

امیر مؤمنان علی(ع) می فرماید: (دل خود را با خوردن و نوشیدن فراوان بیمار نکنید,
زیرا دل می میرد; همان طور که گیاه به علت زیادی آب فاسد می شود.)

اسلام براساس عدالت اجتماعی و در جهت محرومیت زدایی از پیکره اجتماع و ایجاد شرایط
و امکانات مناسب زندگی برای همگان, برنامه هایی را تنظیم کرده است که یکی از آن ها
روزه است.

روزه دار با چشیدن طعم گرسنگی و تشنگی, وضعیت اسف انگیز و فشارهای اقتصادی و رنج
های اجتماعی محرومان را بهتر درک می کند و همین نکته او را به یاری رساندن به
مستمندان وادار می سازد. و از این رهگذر, زمینه برای کاهش فاصله بین ثروت مندان و
تنگ دستان که به هر دلیل عقب مانده اند, فراهم می گردد.

نیم نانی گر خورد مرد خدای

قسم درویشـان کنـد نیم دگر

امام صادق(ع) می فرماید: (خداوند روزه را واجب کرد تا ثروت مند و فقیر در یک سطح
قرار گیرند.)۱۷

از امام حسین(ع) پرسیدند: چرا خداوند روزه را واجب کرد؟ فرمود: (برای این که ثروت
مند با روزه گرفتن خود, گرسنگی را لمس کند و توجه و عنایتش به بینوایان باز
گردد.)۱۸

مسلم کسی را بود روزه داشت

که درمانده ای را دهد نان چاشت

وگرنه چه حاجت که زحمت بری

ز خود بازگیری و هم خود خوری

(سعدی)

علاوه بر روزه که در ایجاد فرهنگ کمک رسانی به بینوایان تأثیر دارد, بزرگان دین ما
نیز در این زمینه به تشویق مردم پرداخته و جایگاه چنین افرادی را نشان داده اند.
امام صادق(ع) می فرماید: ثواب افطاری دادن تو