پاورپوینت کامل موضوع پژوهش مقطع دبیرستان; بهداشت و تندرستی در آموزه های دینی ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موضوع پژوهش مقطع دبیرستان; بهداشت و تندرستی در آموزه های دینی ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موضوع پژوهش مقطع دبیرستان; بهداشت و تندرستی در آموزه های دینی ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موضوع پژوهش مقطع دبیرستان; بهداشت و تندرستی در آموزه های دینی ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

جسم در خدمت تعالی روح

از نشانه های جامعیت اسلام و نگرش چند بعدی دین به انسان، اهتمام به «تندرستی» و
«حفظ صحت» است. از آن جا که در نظر دین، سلامت روح و تعالی جان، مهم تر از سلامتی
جسم است و جسم و تن مرکبی برای رشد معنوی و شکوفایی عقلانی انسان می باشد، رسیدن به
این هدف، در سایه جسمی نیرومند، شاداب و سالم میسّر است و چون بدن، مرکب روح و
وسیله قوای درونی در مسیر رشد و بالندگی است، رعایت نکات بهداشتی و حفظ صحت و
تندرستی و برخورداری از برنامه ای درست در مورد خوردن و آشامیدن، معیشت و امور
جسمی، ضروری است. توصیه ها و رهنمودهای فراوان دین در این زمینه، هم گواه جامعیت
مکتب های آسمانی است و هم به لحاظ برخورداری از جهات علمی، نشانه بُعد الهی و غیر
بشری آموزه های دینی است.

اهمیت طبّ

مسائل پزشکی، درمانی و بهداشتی، به صورت گسترده در متون دینی مطرح شده و یکی از
سودمندترین دانش ها به شمار آمده است. این سخن حضرت رسول صلی الله علیه وآله معروف
است که دانش را به دو بخشِ «عِلم دین» و «عِلم بدن» تقسیم کرد: «العلمُ عِلمانِ:
علمُ الادیانِ و علمُ الابدان.»(۱)

آن حضرت در حدیثی دیگر، دانش ها را به چهار بخش تقسیم فرمود: «علم فقه برای
دین شناسی، علم طبّ برای شناخت بدن، علم نحو برای زبان و ادبیات و علم نجوم برای
زمان شناسی.»(۲)

دقت در احکام شرعی و قوانین حلال و حرام الهی در موارد مرتبط با خوردنی ها و
نوشیدنی ها، نشان می دهد که آن قوانین، مبتنی بر فلسفه عمیق در تشریع بوده و برای
حفظ صحت و تندرستی انسان وضع شده است. سخن حضرت علی علیه السلام که وسعت مال را
نعمت می شمارد و برتر از آن را، تندرستی و صحت بدن می داند، گواهی دیگر بر اهمیت
مسائل پزشکی و بهداشتی در دین است: «اِنَّ مِنَ النّعمِ سِعَهُ المالِ، و اَفْضَلُ
من ذلک صَحّهُ الْبَدَنِ… .»(۳)

از معجزات بزرگ حضرت عیسی علیه السلام دانش طبّ و درمان دردهای علاج ناپذیر به اذن
الهی بود. دستورهای پزشکی پیامبر اسلام و ائمه معصومین علیهم السلام نیز در روایات
آمده است. مجموعه احادیث طبّی پیامبر خدا، امام صادق و امام رضاعلیهما السلام با
نام های: «طبّ النّبی»، «طبّ الصادق» و «طبّ الرّضا» به چاپ رسیده که مطالعه و دقت
در رهنمودهای آنان، روشن کننده بسیاری از حقایق علمی می باشد که در تعالیم اولیای
الهی نهفته است.

پیشگیری و درمان

از نکات مهم در قلمرو و بهداشت و تندرستی، رعایتِ «بهداشت» در تغذیه، مسکن، لباس و
امور دیگر است. بهداشت، متّکی به پیشگیری، و طبّ، مبتنی بر درمان است. روشن است که
پیشگیری، هم آسان تر است، هم کم هزینه تر و هم تندرستی دراز مدت را بهتر تضمین
می کند.

همه پزشکان بر این عقیده متّفق اند که بسیاری از بیماری ها، ناشی از پرخوری یا
بدخوری است و از سوی دیگر، عمده ترین درمان بیماری ها را در پرهیز، مراعات بهداشت،
پیشگیری و مراقبت های پیش از ابتلا به بیماری و درمان می دانند.

این حقیقت، در آموزه های دینی به صورت گسترده و مکرّر مطرح شده است که به چند نمونه
اشاره می شود:

پیامبر خداصلی الله علیه وآله فرمود: «اُمُّ جمیعِ الادویه قِلَّهُ الاَکل؛(۴)
مادرِ بسیاری از دواها و درمان ها، کم خوری است.»

امام صادق علیه السلام نیز فرموده است: «قلّه الاکل محمودٌ فی کُلِّ قومٍ، لاِنَّ
فیه مَصْلَحهُ الباطنِ و الظّاهر؛(۵) کم خوری نزد هر گروهی پسندیده است، چرا که
مصلحتِ درون و برون، در آن می باشد.»

امامان بزرگوارعلیهم السلام در مقوله های معنوی و عرفانی و سیر و سلوک اخلاقی هم،
به پرهیز از پرخوری توصیه کرده و صفای باطن را در سایه کم خوری دانسته اند. از قول
حضرت رسول صلی الله علیه وآله نقل است که فرمود: هر گاه انسان خوراکش را کم کند،
دلش مملوّ از نور و روشنایی می شود: «اِذا اَقَلَّ الرَّجُلُ الطُّعَمَ مُلِی ء
جَوفُه نوراً.»(۶) به قول سعدی:

اندرون از طعام خالی دار

تا در آن نور معرفت بینی

تهی از حکمتی، به علت آن

که پری از طعام، تا بینی

در این زمینه، در تعابیر دینی، کلمه «حِمْیَه» زیاد به چشم می خورد و معنای آن،
پرهیز – به عنوان یک برنامه پیشگیری از ابتلا، یا درمانِ بیماری های موجود – است.
این سخن نورانی و استوار حضرت پیامبر صلی الله علیه وآله مشهور است که فرمود:
«المِعدَهُ بیتُ کُلِّ داءٍ و الحِمْیَهُ رأسُ کُلِّ دَواءٍ؛(۷) معده، خانه و
جایگاه هر دردی است و پرهیز، ریشه و اصل هر درمانی می باشد.»

از حضرت علی علیه السلام نیز روایت است که فرمود: «لا تَنالُ الصِحَّهُ اِلا
بِالحِمْیَهِ؛(۸) جز با پرهیز و خودداری، به تندرستی نمی توان رسید.»

اهتمام به درمان

بعضی افراد عادت دارند هنگام بیماری از مراجعه به پزشک خودداری کنند و با رنج و
دردِ بیماری بسازند. این کار، بر خلاف توصیه های پیشوایان دین است. در روایات
اسلامی تأکید شده است که خداوند برای هر دردی، درمانی قرار داده و با مداوا نزد
پزشک، شفا را هم باید از خدا خواست. یکی از فرموده های پیامبر خداصلی الله علیه
وآله این است که: «درمان کنید، خداوند هیچ دردی نفرستاده، مگر آن که درمان آن را هم
فرستاده است؛ جز مرگ، که آن را درمانی نیست.»(۹)

در حدیثی آمده است که یکی از پیامبران خدا بیمار شد. با خود گفت: آن را درمان
نمی کنم تا آن خدایی که مرا بیمار کرده است، خودش شفایم دهد. خداوند به او وحی
فرمود: تا مداوا نکنی شفایت نمی دهم، زیرا شفا، از من است.(۱۰)

این سخن که شفا دست خداست، درست است؛ ولی خدا هم بر اساس قانون علل و اسباب، شفای
خود را در اسباب خاصی قرار داده و از آن طریق شفا می دهد. بنابر این در درمان
بیماری ها، باید از اسباب ظاهری استفاده کرد و شفا را هم از خدا خواست و معالجات
پزشک را نیز به عنوان وسیله نگریست.

ابعاد گوناگون بهداشت و درمان

دستور العمل های فراوانی که در آموزه های دینی وجود دارد، شامل این موارد است:
تغذیه و خوردنی ها، آب و نوشیدنی ها، لباس و پوشاک، خانه و مسکن، نظافت و تمیزی
و…؛ از سوی دیگر، درمان هایی که برای بیماری های مختلف در روایات بیان شده، بسیار
است. این درمان ها از طریق بهره گیری از مواد غذایی، سبزیجات مختلف، حبوبات، گوشت
حیوانات، پرندگان و جانوران دریایی، انواع میوه ها و… بیان گردیده و خواص فراوانی
برای هر یک از آنها ذکر شده است، که در این مجال کوتاه، حتی اشاره به آنها هم
نمی گنجد.

در آموزه های دینی، نمونه های فراوانی دیده می شود که به تشریع ابعاد مختلف بدن
انسان و دستگاه های موجود در وی پرداخته است؛ از جمجمه و چشم و گوش و… گرفته، تا
قلب و ریه و عضلات و اعضای درونی و کیفیت خاصّ هر کدام از آنها.

بیماری ها و امراض گوناگونی که در متون دینی آمده و دستورهایی که برای درمان آنها
بیان شده، گوشه دیگری از دامنه گسترده آموزه های اهل بیت علیهم السلام را در این
زمینه نشان می دهد. اگر اندکی ریزتر به این موضوع نگاه کنیم، به موضوعاتی از این
قبیل بر می خوریم:

طبّ و آداب طبابت، مسئولیت طبیب در مقابل بیمار،اسباب طول عمر و تندرستی، عوامل
پیری زا و بدن سوز و بیماری آفرین، آثار سوء غم و اندوه، خواص جسمی عطر و بوی خوش،
نظافت و بهداشت، چیدن ناخن و زدودن موهای بدن، کفش و پا پوش مناسب و راحت، وظایف
مریض و آداب عیادت از بیمار، حکمتِ خلقت خاص بدن و اجزای آن، مطالبی مربوط به قلب و
عروق و مغز و اعصاب، عوامل تقویت کننده حافظه، بیماری های چشم و گوش، تب و درمان
آن، بیماری هایی همچون: سل، وبا، زکام، بلغم، نفخ، کوری، ضعف بینایی و دندان درد،
مباحث مربوط به مسواک و نظافت دهان و دندان، حمام رفتن و آداب شست و شو و غسل و
خضاب، تأثیر آب گرم و سرد بر بدن، غذا و دستگاه هاضمه، خون و کبد و بیماری های کبدی
و کلیوی، عطریات و بوییدنی ها و گیاهان دارویی و جوشانده ها، بیماری های آمیزشی و
جنسی، نقش خوردنی ها و آشامیدنی ها در تندرستی، آثار و خواص صدها نمونه از حبوبات و
غذاها و گیاهان همچون: سیب، انار، برنج، گوشت، شیر، عسل، آب، پیاز، خرما، گردو،
سرکه، زیتون، انجیر، عدس و… .

چند نمونه از توصیه های بهداشتی و درمانی

در این جا به چند نمونه از توصیه های بهداشتی و درمانی که در آموزه های دینی آمده
است، اشاره می شود تا مشتی از خروار و قطره ای از اقیانوس معارف اهل بیت علیهم
السلام را نشان داده باشیم:

۱ . نظافت: پیامبر خداصلی الله علیه وآله فرمود: «مَن اتّخذ ثوباً
فَلْیُنَظِفْهُ؛(۱۱) هر کس جامه ای می پوشد، آن را تمیز کند.»

۲ . حجامت: امام علی علیه السلام فرمود: «اِنّ الحِجامهَ تُصَحِّحُ البَدَنَ و
تَشُدُّ العَقْلَ؛(۱۲) حجامت، بدن را سالم و عقل را استوار می سازد.»

۳ . وقت خوردن: امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: «لا تَجْلِسْ عَلی الطّعامِ اِلاّ
وَ انتَ جائِعُ، وَ تَقُِم عَنِ الطّعامِ اِلا و اَنت تَشْتَهیهِ وَ جَوِّدِ
المَضْغَ؛(۱۳) بر سر سفره غذا منشین، مگر آن گاه که گرسنه باشی و دست از غذا بر
مدار، مگر آن گاه که هنوز اشتها داری، و عمل جویدن را خوب انجام بده.»

۴ . شروع و ختم غذا به نمک: پیامبر خداصلی الله علیه وآله فرمود: «اِفْتَتحْ
طَعامَکَ بالمِلْحِ وَ اخْتِم بِالملح…؛(۱۴) غذایت را با نمک شروع کن و با نمک به
پایان برسان. هر کس خوردن را با نمک آغاز کند و با نمک به پایان برد، از ۷۲ نوع
بیماری مصون می شود؛ از جمله: جذام، جنون و پیسی.»

۵ . مسواک: امام صادق علیه السلام فرمود: «علیکم بالسِّواک، فانّه یَجْلُو
البَصَرَ؛(۱۵) مسواک بزنید که مسواک زدن، نور چشم را می افزاید.»

۶ . خلال دندان: رسول خداصلی الله علیه وآله