پاورپوینت کامل متن درسی مقطع دبیرستان ;جوان و نوگرایی ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل متن درسی مقطع دبیرستان ;جوان و نوگرایی ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل متن درسی مقطع دبیرستان ;جوان و نوگرایی ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل متن درسی مقطع دبیرستان ;جوان و نوگرایی ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

آن چه بیش از هر چیز در نظام هستی جلوه می کند، وجود تغییر، تحول و نو شدن است. گذر
ایام و هفته ها، شکل گیری ماه ها و فصل ها، سپری شدن زمستان و از راه رسیدن بهار،
بازتابی از وجود حرکت فراگیر و تحولات سریع در عالم طبیعت است.

انسان هم که یکی از پدیده های جهان است، از این قاعده مستثنا نیست. او از بسیاری
چیزها خسته می شود و به چیزهای تازه و نو رو می آورد.

جوانی، سرآغاز ورود انسان به جهان پرشور و رنگارنگ است. جوان با پشت سر گذاشتن
دوران کودکی و نوجوانی، این تصور در او به وجود می آید که هر چه در گذشته اتفاق
افتاده، متعلق به دوران ناتوانی و نادانی بوده و باید از آن فاصله گرفت یا آن را
فراموش کرد؛ بنابر این به دنبال هویتی متمایز از پیشینیان، نقد گذشته و در جست و
جوی طرح های نو و بی سابقه است.

اصولاً نوخواهی، از گرایش های اصیل و فطری انسان است که در جوانی، ظهور و بروز
بیشتری دارد.

حال این پرسش ها مطرح می شوند که تا چه میزان باید تحولات زندگی جدید را با نام
امروزی شدن یا نوخواهی پذیرا باشیم و به چه میزان باید دست از گذشته بشوییم؟ آیا هر
چیزی که تازه شد مطلوب است و هر چیز کهنه و قدیمی، نامطلوب؟ برای پاسخ گویی به
پرسش های فوق، دراین نوشتار، به بررسی این موضوع مهم که دغدغه بسیاری از جوانان
است، می پردازیم.

مفهوم نوگرایی و مدرنیته

واژه مدرن، به معنای اکنونی، امروزی و جدید است. اصل و ریشه واژه مدرن به لفظ
لاتینی «modernus» بر می گردد.(۱) تجدّد گرایی و نوگرایی، معادل مدرنیسم است.

در باره تعریف «مدرنیته» آرای متعددی وجود دارد. به طور خلاصه، می توان مدرنیته را
شیوه زندگی جدید و امروزی دانست.

ویژگی اصلی مدرنیته، تحول دائمی و پویایی است. پیتر آزبورن، جامعه شناس معروف
آمریکایی، مدرنیته را بیان گر تازگی و نو بودن زمان حال به عنوان گسست و انقطاع از
گذشته می داند.(۲)

رابطه بین سنت و مدرنیته، همواره در محافل علمی مطرح بوده که پرداختن به از حوصله
این بحث خارج است. ما در این نوشتار، تنها به بعد اخلاقی و روان شناسی مدرنیته
می پردازیم.

اقسام نوگرایی

از نظر عقلی و منطقی، نوگرایی یا امروزی شدن، همانند سکه دو رویی است که یک روی آن،
مفید و مثبت و روی دیگر آن، منفی و مضر می باشد. بر این اساس، نوگرایی به دو نوع
تقسیم می شود:

الف ) نوگرایی مثبت

جهان طبیعت با تغییر و نو شدن، عجین است، پس انکار و یا جبهه گیری در برابر آن،
کاری عبث می باشد؛ اما بدیهی است که هر نوع تغییر و تحولی، مطلوب و پسندیده نیست.
به همان اندازه که آمدن بهار، طراوت و شادابی ایجاد می کند پاییز و زمستان، رخوت و
سستی به دنبال دارد. همان طوری که انسان از تبدیل شکوفه به میوه خوش حال می شود، از
فاسد شدن میوه ناخرسند می گردد؛ بنابر این نمی توان بر هر تغییر و تازه شدنی مُهر
تأیید زد.

استاد مطهری (ره) می گوید: «زمان همان طوری که پیش روی و تکامل دارد، فساد و انحراف
هم دارد، [پس ] باید با پیش رفت زمان، پیش روی کرد و با فساد و انحراف زمان هم باید
مبارزه کرد. مصلح و مرتجع هر دو علیه زمان قیام می کنند، با این تفاوت که مصلح،
علیه انحراف زمان و مرتجع، علیه پیش رفت زمان قیام می کند.»(۳)

با این بیان، معلوم می شود که «نوگرایی مثبت» ویژگی هایی دارد که باید به آنها توجه
کرد:

۱ . حقیقت خواهی: نو و امروزی شدن در صورتی بار مثبت دارد که با حقیقت خواهی همراه
باشد. استاد مطهری (ره) معتقد است: قرآن نمی گوید هر چه که سنت است باید از بین
برود و هر چه که نو است باید پذیرفت؛ قرآن می گوید حقیت گرایی با عقل گرایی و منطق
گرایی؛ یعنی باید سنت را با مقیاس عمل و حقیقت سنجید، اگر درست بود، آن را پذیرفت و
اگر نادرست بود – چنان چه پیشینیان نیز انجام می داده اند – به آن پشت پا بزن.

در مقابل، عده ای هم به نوگرایی اعتقاد دارند؛ این درست نیست، زیرا هر نویی، رشد و
پیش رفت به دنبال ندارد. هر کهنه ای در ابتدا نو بوده است، هر سنت احمقانه ای یک
روزی نو بوده است؛ باید دید روز اولی که نو بود آیا درست بود یا خیر، که کهنه آن بد
شده است؟ شاید همان روز اولی هم که نو بود، چرند بود.(۴)

۲ . میانه روی: از نشانه های نوگرایی مطلوب آن است که از جاده اعتدال خارج نشود.
استاد مطهری (ره) می گوید: «دو بیماری خطرناک همواره آدمی را در این زمینه تهدید
می کند: بیماری جمود و جهالت. نتیجه بیماری اول، توقف و سکون و باز ماندن از پیش
روی و توسعه است و نتیجه بیماری دوم، سقوط و انحراف است. جامد، از هر نو است متنفر
است و جز با کهنه خو نمی گیرد و جاهل، هر پدیده نو ظهوری را به نام مقتضیات زمان،
به نام تجدّد و ترقی، موجّه می شمارد.»(۵)

۳ . هدف مندی: نوخواهی مثبت، از هدف و غایت مشخصی برخوردار است. در این صورت، شخص
نوگرا می داند که کیست، چه هدفی دارد و چه باید بکند و کورکورانه از روش زندگی
دیگران الگوبرداری نمی کند.

۴ . ثبات شخصیت: امروزی شدن و نوگرایی مثبت، در عین ارضای نیاز تنوع طلبی، ثبات
شخصیت و رفتار ثابت انسان را از بین نمی برد. در این صورت، نوخواهی، تهدیدی برای
حفظ هویت جوان محسوب نمی شود و احساس تنهایی، پوچی و بحران هویت، فرصت عرض اندام
پیدا نمی کند.

۵ . قابل دفاع بودن: این نوع نوگرایی (مثبت) به داده های تجربیِ غیر مطمئن متکی
نیست، بلکه از پشتوانه عقلانی و وحیانیِ قابل دفاع برخوردار است؛ به بیان دیگر، سبک
جدید زندگی، از نظر عقل و شرع قابل توجیه است و برای فرد و اجتماع، منفعت دارد.

۶ . ضامن سعادت دنیوی و اخروی: در نوگرایی مثبت، تغییرات، ناظر بر نیازهای دنیوی و
ضامن سعادت اخروی است و یکی فدای دیگری نمی شود. از نظر اسلام، همه چیز در نظام
خلقت، هدف مشخصی را دنبال می کند و تلقی هدف مند نبودن جهان، حاکی از عدم شناخت
صحیح از فلسفه خلقت است؛ بنابر این همه وسایل مدرن و پیش رفته برای رسیدن انسان به
سرای جاویدان است. قرآن می فرماید: «آیا چنین می پندارید که شما را بدون هدف و
بیهوده خلق کردیم و شما به سوی ما باز نمی گردید!؟»(۶)

ب ) نوگرایی منفی

در نقطه مقابل نوگرایی مثبت، نوگرایی منفی قرار دارد که هم اکنون در غرب به عنوان
امروزی شدن مطرح است و از اصول و ویژگی های ذیل تبعیت می کند:

۱ . لذت گرایی: هدف اساسی زندگی، به دست آوردن لذت و خوشی است.

۲ . فردگرایی: توجه به خود، برتری طلبی و سودگرایی، حتی به بهای از دست دادن شرف
انسانی، از شاخصه های مهم تجدّد خواهی مورد نظر غرب است.

۳ . نادیده گرفتن اهداف عالی انسانی: در طرح نوگرایی مدرن، اهداف عالی انسانی که در
بر گیرنده سعادت ابدی انسان است، نادیده گرفته می شود.

۴ . دنیا گرایی: غرق شدن در زرق و برق وسایل لوکس، ترویج فرهنگ مصرف گرایی و تغییر
مُد و شکل ظاهری، یکی دیگر از ویژگی های امروزی شدن از نوع منفی است.

۵ . سنت ستیزی: عطش تجدّد خواهی باعث شده که با هر سنت قدیمی و یا پایدار مخالفت
شود، در حالی که بسیاری از سنت ها و آداب اجتماعی با هویت انسانی آمیخته اند.

اسلام و نوگرایی

اسلام، هر پندار و کرداری را به صرف وصف دیرینگی و کهنگی و سنتی بودن، مرجع و حجت
نمی داند، ضمن این که هیچ نظر و عملی را تنها به دلیل تازگی و نوبر بودن، امضا و
تأیید نمی کند. انسانی که در آرمان اسلام تصویر می شود، نه عقده سنت شکنی دارد و نه
تعصب بر قدمت گرایی؛ تنها دغدغه چنین انسانی، حقیقت و حقانیت است.(۷)

آیین اسلام، نه مانند عده ای، نوگرایی را کاملاً مضر می شمارد و نه مثل مارکس، آن
را کاملاً مفید می داند، بلکه حد و ضابطه خاصی برای آن در نظر گرفته و آن، چارچوب
موافقت با حکم خدا و مصلحت عمومی و عقلانی است. در واقع، اسلام، خواهان نوگرایی
مثبت است.

با نگاهی به آموزه های متعالی اسلام در می یابیم که این مکتب مترقی هرگز مخالفتی با
مظاهر تجدّد و نوگرایی و پیش رفت ندارد. توصیه قرآن به سیر در طبیعت و کاوش و جست و
جوی حقایق تازه و دست آوردهای نو، صرفاً برای مطالعه تاریخی و جغرافیایی نیست، بلکه
سفارشی است برای کسب علوم و فنون جدید و دست یابی به فن آوری روز و پی بردن به
اسرار تازه و پیچیده عالم وجود.

استاد مطهری (ره) می گوید: اسلام، به شکل ظاهر و صورت زندگی که وابستگی به میزان
دانش بشر دارد، نپرداخته است، بلکه با قرار دادن هدف ها در قلمرو خود و واگذاشتن
شکل ها و ابزارها در قلمرو علم و فن، از هرگونه برخوردی با توسعه فرهنگ و تمدن،
پرهیز کرده و حتی با تشویق عوامل توسعه تمدن؛ یعنی علم، اراده، همت و استقامت، خود،
نقش عامل اصلی پیش رفت تمدن را بر عهده گرفته است.(۸)

در احادیث معصومین (ع)، مسلمانان به فراگیری دانش و علم آموزی دعوت شده اند. شهید
مطهری (ره) پس از نقل حدیثی از پیامبر اکرم (ص) که فرموده اند: «اطلبوا العلم و لو
بالصین؛ علم را جست و جو کنید، گر چه در چین باشد»، می گوید: «علت این که نام چین
برده شده این است که در آن روز، از چین به عنوان دورترین نقاط جهان… نام برده شده
و یا علت این است که در آن زمان، چین به عنوان یک مهد علمی و صنعتی معروف بوده
است.»(۹)

حدیث فوق، توجه به عنصر زمان و پیش رفت و هم گام حرکت کردن با تمدن روز را به خوبی
نشان می دهد.

در تعالیم دینی، زمان شناسی از جایگاه خاصی برخوردار است. امام صادق (ع) می فرماید:
«العالم بزمانه لا تهجم علیه اللّوابس؛(۱۰) دانشمندی که به زمان خود آگاه باشد،
مشکلات و شبهات بر او غالب نخواهد شد.»

به فرموده امام علی (ع): «آگاه ترین انسان کسی است که در برخورد با نوآوری و
رویدادهای تازه، شگفت زده نشود».(۱۱) آن حضرت در بیانی دیگر می فرمایند: «در نادانی
انسان همین بس که در برخورد با پدیده ها و رویدادهای نو، دچار شگفتی می شود.»(۱۲)

بر این اساس، امام خمینی (ره) یکی از وظایف روحانیون را توجه به مقتضیات زمان
می داند و می گوید: «حوزه ها و روحانیت باید نبض تفکر و نیاز آینده جامعه را همیشه
در دست خود داشته باشد و همواره چند قدم جلوتر از حوادث، مهیّای عکس العمل مناسب
باشد.»(۱۳)

در طرح ها و برنامه های پرورشی نیز باید به عنصر زمان توجه کرد. امام علی (ع)
می فرماید: «لا تقسروا اولادکم علی آدابکم فانهم مخلوقون لزمان غیر زمانکم؛(۱۴)
فرزندانتان را به ادب خود مجبور نسازید، چرا که آنان پدیده های زمان دیگری هستند.»

استاد مطهری (ره) می گوید: در هدایت و رهبری نسل امروز باید و لازم است تا تغییر و
اصلاح عمیقی در بیان و تبلیغ و کتاب ها صورت گیرد. باید با منطق، زبان و افکار روز
آشنا شد و از همان راه به هدایت و رهبری پرداخت.(۱۵)

بعضی از افراد بین اسلام و شرایط عصری و تغییرات جدید در روابط انسان ها و امروزی
شدن تنافی می بینند، از این رو می گویند یا باید «دین» را برگزید یا «زندگی امروز»
را؛ بر این اساس، با روی کردی متحجّرانه، از هرگونه نوگرایی پرهیز کرده و گروهی
دیگر، تسلیم دگرگونی ها شده اند و اسلام را پدیده ای متعلق به گذشته دانسته، آن را
به بایگانی تاریخ سپرده اند.

اما به نظر می رسد هیچ یک از این دو نظریه، مطابق با واقع نیست و نگاهی افراطی یا
تفریطی به دین و واقعیت های خارجی دارد. البته برخی از ویژگی های تجدّد و مدرنیته
با سنت و دین، قابل جمع نیست و هیچ راهی برای هم آهنگی بین آنها نمی توان پیدا کرد؛
مانند: قربانی کردن مصالح جامعه به پای منافع فرد، سکولار بودن و غیر اخلاقی بودن
قدرت و حاکمیت، خارج کردن دین از صحنه زندگی و… اما این سخن به معنای ضدیت اسلام
با دست آوردهای مثبت تجدّد نیست. استاد مطهری (ره) در تثبیت سازگاری اسلام با توسعه
تمدن و فرهنگ و صورت های متغیر زندگی، توجه آن را به روح و معنا (معناگرایی) نه
قالب و شکل، مطرح کرده و قوانین آن را به دو دسته ثابت و متغیر تقسیم نموده است و
اصل مهم اجتهاد را قوّه محرّکه اسلام و هم آهنگ کننده دین با پیش رفت تمدن
دانسته اند.(۱۶)

این شبهه که انسان نیازهایی دارد که در حال جدید و متنوع شدن است و اسلام نیز دینی
است قدیمی که چهارده قرن از آن گذشته است پس نمی تواند پاسخ گوی نیازهای بشر امروز
باشد، به کلی باطل است، زیرا انسان علاوه بر نیازهای متغیر، نیازهای ثابت هم دارد
که با گذشت زمان تغییر نمی کند. علاوه بر آن، اسلام مطلقاً ثابت نیست، بلکه ساز و
کاری دارد که می تواند خود را با شرایط و تحولات هر دوره ای تطبیق دهد. اسلام در
عین حال که بر قوانین ثابت و محکمات خود پافشاری می کند، انعطاف پذیری بسیاری نیز
دارد. در زمان غیبت امام زمان (عج)، مجتهدان (کارشناسان امور دینی) با استفاده از
قرآن و سنت معصومین (ع)، نوع برخورد با حوادث جدید را مشخص می کنند و به سؤالات
جدید مردم پاسخ می دهند. بر این اساس، با اطمینان می توان گفت: اسلام هرگز از حل
معضلات اجتماعی و حوادث جدید، ناتوان نیست و نخواهد بود و در همه اعصار می تواند
پاسخ گوی نیازهای بشر امروز باشد.

نکته مهم دیگر آن است که فرهنگ، اخلاق و تعلق داشتن به خدا، از نیازهای ثابت بشری
است که در جریان تغییر، هم چنان باقی و جاودانه است.

استاد مطهری (ره) می گوید: انسان ها در زندگی، یک سری هدف های کلی دارند که همیشه
باید برای دست یابی به آنها تلاش کنند؛ مثلاً رابطه خود را با خدا باید به گونه ای
نظم دهند یا در اجتماع خود، نظم و امنیت را برقرار کنند؛ اما ممکن است با گذشت
زمان، ابزارهای لازم برای نظم دهی تغییر کنند. این ابزارها تا آن جا که غیر مشروع
نباشند اهمیتی ندارند؛ مهم، هدف های اصلی است که باید به آنها دست یافت.(۱۷)

پس نمی توان به صورت یک قاعده کلی گفت: هر چیزی که زمان بر آن بگذرد به درد
نمی خورد. می گویند: نفت، حاصل موجودات باقی مانده از دریاهای گذشته است که پس از
هزار سال بر جای ماندن در زیر زمین، به نفت امروزی تبدیل شده اند و اکنون بسیار
ارزش مند و سود آور است.

سعدی می گوید:

سنگی به چند سال شود لعل پاره ای

زنهار تا به یک نَفَسش نشکنی به سنگ

پرسش اساسی انسان، از دوران غارنشینی تا عصر فضانوردی، همیشه و در همه حال، از آغاز
و سرانجام هستی بوده و هست.

زکجا آمده ام آمدنم بهر چه بود

به کجا می روم آخر ننمایی وطنم

پاسخ به این پرسش، صرفاً از ناحیه دین امکان پذیر است، پس نیاز به دین، نیاز انسان
امروز نیز هست. بر خلاف تصور غلطی که دین داری را با پیش رفت و تمدن و به روز شدن
در تعارض می بیند، اسلام، نه تنها با رشد و توسعه علم و فن آوری کاملاً موافق است،
بلکه بدون اغراق می توان گفت: تمدن بشری، وام دار زحمات دین داران و در رأس آنان،
پیامبران بزرگ الهی است.

شهید مطهری (ره) می گوید: تمدن عظیم و حیرت انگیز جدید اروپایی که چشم ها را خیره و
عقل ها را حیران کرده است و امروز بر سراسر جهان سیطره دارد، به اقرار و اعتراف
محققین غربی، بیش از هر چیز، از تمدن با شکوه اسلام مایه گرفته است.(۱۸)

نمونه هایی از نوخواهی در اسلام

۱ . یکی از سوره های قرآن، «عصر» نام دارد که به آن نیز سوگند خورده است و این،
نشان دهنده توجه خداوند به عصر و زمانه می باشد.

۲ . در روایات پیشوایان دینی، بر «شناخت زمان» تأکید شده است تا جایی که امام علی
(ع) می فرماید: «شناخت آدمی از زمان خود، برای شناخت های او کافی است».(۱۹) همو
می فرماید: «مردم، فرزند زمان خود هستند.»(۲۰)

شناخت زمان و شرایط جدید به انسان کمک می کند تا با حفظ اصالت و هویت شخصی و ملی،
بر قطار زمان سوار شود و همپای آن به حرکت خود ادامه دهد. امام علی (ع) می فرماید:
«هر کس با زمان، دشمنی ورزد، او را به خاک خواهد نشاند.»(۲۱)

۳ . در سیره و منش امامان معصوم (ع) نمونه هایی از نوگرایی و برخورد منطقی با
پدیده های نو و اقتضائات عصر خویش ملاحظه می شود:

الف ) حماد بن عثمان گفت: به محضر امام صادق (ع) رسیدم، مردی به حضرت عرض کرد:
خداوند تو را اصلاح کند. شیوه امیر المؤمنین (ع) این بود که جامه زبر و زبون در بر
می کرد و پیراهن چهار درهمی می پوشید، ولی اکنون بر تن شما، جامه های نو و پرارزش
می بینم. حضرت در پاسخ فرمود: امیر المؤمنین(ع) آن لباس ژنده را در زمانی می پوشید
که بر او زشت نمی شمردند، اما اگر من امروز مانند آن لباس را بپوشم انگشت نما
می شوم؛ بهترین جامه هر زمانی، جامه معمول آن زمان است.(۲۲)

ب ) زمانی که پیامبر (ص) در مدینه به سر می بردند برای ارتباط با جوامع مختلف، به
چند مترجم نیاز داشتند؛ بدین منظور، زید بن ثابت موظف شد دو زبان بیگانه را فرا
گیرد.(۲۳)

ج ) هنگامی که پیامبر (ص) با خبر شد در یمن، دو نوع اسلحه جدید به کار برده شده است
فوراً به دو نفر هزینه سفر دادند و آنها را به یمن فرستادند تا درباره آن دو نوع
اسلحه، تحقیق و در صورت امکان، راه ساختن آن را یاد بگیرند و یا آن را خریداری
کنند.(۲۴)

د ) مردی نزد پیامبر (ص) آمد در حالی که موهایش ژولیده بود، حضرت او را به اصلاح و
آراستن، فرمان داد. پس از اصلاح، مجدداً نزد حضرت بازگشت. رسول خدا (ص) به وی
فرمود: آیا این وضع بهتر نیست؟ قبلاً هر کس تو را می دید، یاد شیطان می افتاد.(۲۵)

ه ) روزی امام صادق (ع) وارد منزل یکی از اصحاب خود شد که با وجود زن و فرزند و
تمکن مالی، در خانه ای کوچک زندگی می کند و خانواده اش در رنج و زحمت افتاده اند.
حضرت فرمود: چرا این جا زندگی می کنی؟ تو که می توانی خانه ات را برای زن و فرزندت
توسعه دهی؟ عرض کرد: این خانه پدری من است، من در این جا متولد شده ام، پدر و پدر
بزرگم هم در این جا متولد شده اند و زندگی کرده اند، نمی خواهم از خانه پدری ام
بیرون بروم. امام صادق (ع) با کمال صراحت فرمود: شاید پدر و پدر بزرگ تو هیچ کدام
شعور نداشتند، آیا تو می خواهی جریمه بی شعوری پدر و مادرت را متحمل شوی!؟ زن و
بچه ات را بردار و از این جا برو.(۲۶)

پی آمدهای نوگرایی منفی

اکتفا به ظاهر و سطح بیرون