پاورپوینت کامل پیامبر (ص) و تعدّد زوجات در اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیامبر (ص) و تعدّد زوجات در اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیامبر (ص) و تعدّد زوجات در اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیامبر (ص) و تعدّد زوجات در اسلام ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۷

اشاره: در ادامه مباحث قبلی، در این شماره نیز به مواردی دیگر از اشکالات نویسندگان
غربی و مخالفان مکتب محمدی (ص) پرداخته و آنها را پاسخ می گوییم.

از آن جا که قوانین اسلام، مطابق با وجدان و ناموس خلقت و برخاسته از فطرت انسانی
است، می تواند نیازهای فردی و اجتماعی بشر را در تمام عصر، تأمین نماید. لیکن
مستشرقان و ملحدان بی انصاف همواره سعی کرده و می کنند تا از راه های گوناگون
شبهاتی را وارد نموده و این آیین مقدس را زیر سؤال ببرند.

ما در بحث نبوت خاصه سعی داریم برخی از مهم ترین شبهات آنان را بیاوریم و پاسخ
مناسب بدهیم تا کسانی که اطلاعات کافی درباره اسلام ندارند، تحت تأثیر این نوع
شبهات واقع نشوند.

می گویند: اسلام با تجویز تعدّد زوجات، قلوب قشر عظیمی از بانوان را جریحه دار کرده
و محیط آرام زندگی خانوادگی را متشنّج نموده است، زیرا زن با وجود «هوو»، حس محبت
را به خشونت و انتقام تبدیل می کند، در صورتی که مسیحیت با حرام کردن بیش از یک زن
برای مرد، باعث تشدید محبت و انسجام خانوادگی شده است.

پاسخ به این اشکال، مقدماتی را می طلبد:

۱ – اصل ازدواج از لوازم تفکیک ناپذیر حیات انسان ها و بقای نسل آنها به شمار
می رود و اصولاً آرامش زندگی بدان بستگی دارد. از همه مهم تر، حفظ اصالت اخلاق و
ارزش های متعالی انسانی و جلوگیری از انواع انحرافات جنسی، بر پایه ازدواج استوار
است. در نگاه بنیان گذار اسلام، بنایی مقدس تر و محبوب تر از پیوند زناشویی نیست؛
چنان که خانه ای مبغوض تر از منزلی نیست که طلاق در آن واقع شده باشد.

۲ – در آیین اسلام، رهبانیت و عزوبت وجود ندارد. بعضی از نویسندگان بر این باورند
که رهبانیت در جوامع مسیحی، پس از قرن سوم شیوع یافته است؛(۱) ولی نباید نادیده
گرفت رهبانیتی که حضرت مسیح (ع) آن را ترویج کرده، با گذشت زمان – مانند سایر
دستورات ایشان – تحریف یا تغییر نموده است. قرآن می فرماید: «و رهبانیه ابتدعوها ما
کتبناها علیهم الا ابتغاء رضوان الله فمارعوها حق رعایتها؛(۲) در دل های آنان رأفت
و رحمت و رهبانیتی افکندیم که آن را ساخته بودند و ما بر آنها ننوشته بودیم.»

این آیه، دو نوع تفسیر دارد: مطابق تفسیر اول، نوعی رهبانیت و زهد در آیین مسیح
بوده است، ولی آن چه پیروان مسیح بعد از وی به وجود آوردند، یک نوع بدعت است. مطابق
تفسیر دوم، رهبانیت مسیح همان زهد و بی رغبتی وی به دنیا بوده و بس. البته تفسیر
اول مقبول تر و مشهورتر است، زیرا علت پیشرفت رهبانیت انحرافی در آیین مسیح، سوء
برداشتی بوده که از شخصیت استثنایی حضرت مسیح شده و در پی آن، مفاسد اخلاقی و
اجتماعی به وجود آمده است.

۲ – رهبانیت، اساس انحرافات اخلاقی، تنبلی، بدبینی، غرور و خودبرتربینی می باشد.
رهبانیت با ترک ازدواج است که عقده های روانی تولید می کند. ما منکر آن نیستیم که
راهب و راهبه های مسیحی خدمات ارزنده ای دارند؛ مانند: پرستاری از بیماران صعب
العلاج؛ ولی در این نکته نباید تردید کرد که بعضی از دیرها و صومعه ها کانون فحشا
شده اند.(۳)

حضرت عیسی (ع) مطابق حکمت الهی و مقتضیات آن زمان، شخصاً همسری انتخاب نکرد و تجرّد
را بر تأهّل و رهبانیت را بر اجتماعی زیستن ترجیح داد. همین امر زمینه سوء برداشت و
پیشرفت رهبانیت را فراهم کرد؛ چنان که در انجیل متی می خوانیم: «و هر که به خاطر
اسم من خانه ها یا برادران و یا خواهران یا پدر و مادر یا زن و فرزندان و یا
زمین ها را ترک کرد، صد چندان خواهد یافت و وارث حیات جاودانی خواهد شد.»(۴)

در همین کتاب، در پاسخ جوانی که راه حیات جاودانی را از او می طلبید، می گوید: اگر
می خواهی کامل شوی، برو مایملک خود را بفروش و به فقرا بده که در آسمان گنجی خواهی
داشت، آن گاه بیا و از من تبعیت کن.(۵)

به همین دلیل است که قرآن کریم امت اسلامی را یک امت معتدل توصیف می کند و آن را با
وصف «لا شرقیه و لا غربیه» معرفی می کند و پیامبر (ص) نیز تصریح می کند: رهبانیت و
عزوبت، بر خلاف آیین اسلام و بلکه در تضاد با فطرت انسان است، چرا که خدای حکیم
غرایزی در نهاد انسان و حیوان خلق کرده که باید در حد معقول و طبیعی از آن بهره مند
شود. حیوان به حکم جبر غریزی در محدوده طبیعی از آن استفاده می کند، ولی انسان به
یمن اختیار و آزادی، ممکن است افراط و تفریط کند؛ اسلام با احکام و دستورات
ویژه ای، او را به اعتدال دعوت می کند.

۳ – پیامبران الهی در هر زمان و مکان و قوم و ملتی که قرار می گرفتند، احکام مقطعی
و دستورات ابدی داشتند. بسا به دلیل مصالحی، حلال واقعی را به گونه موقت برای
مجازات قومی، حرام می کردند. ازدواج نکردن شخص حضرت عیسی (ع) که یک عمل استثنایی
است، حکمت های ظاهری و پنهانی زیادی دارد. اولاً: شکی نیست که عیسی بن مریم (ع)
بدون پدر به دنیا آمده است و فرشته وحی پس از تمثّل به شکل جوانی زیبا نوید باردار
شدن حضرت مریم (س) را داده است. بدین دلیل ممکن است حضرت مسیح (ع) یا نیازی به
غریزه جنسی نداشته و یا در حد بسیار ضعیفی بوده که نیازمند همسر نبوده است، چرا که
هر مولودی مطابق حکمت عالی و نظام احسن، خصلت های مادی و معنوی را از پدر و مادر
خود به ارث می برد و به حکم وراثت، انسان ها در ضعف و قوّت غرایز، متفاوت می شوند.

از سوی دیگر، کمبود ضعف جنسی و سایر جهات حیوانی، نقصی برای پیامبر محسوب نمی شود.
صحیح است که اگر پیامبری خواجه یا فلج باشد و یا بیماری مسری و مزمنی در او دیده
شود، نمی تواند پیامبر باشد، ولی ضعف غریزی و عدم نیاز به همسر در افراد زیادی دیده
می شود و غالباً بر اثر وراثت، اختلالات عصبی و ترشح هورمون های زنانگی یا مردانگی
ایجاد می شود؛ چنین افرادی بسا ممکن است از نظر انسانی متعالی باشند. مضاف بر این
اگر حضرت عیسی ازدواج می کرد و اولادی به وجود می آورد، بنی اسرائیل گرفتار ضلالت
بیشتری می شدند؛ فرزند عیسی را پسر و یا نوه خدا یا مولود جبرائیل تلقی می کردند؛
چنان که این شایعات درباره ایشان و سایر پیامبران اتفاق افتاده است. بعضی عزیر را
پسر خدا خواندند و برخی مسیح را و جمعی عیسی و مریم را تا سر خدایی پرستیدند و در
حق آنان غلو کردند.

۴ – حکمت دیگر این است که چون فلسفه بعثت حضرت عیسی در پی افراط کاری بنی اسرائیل
در ماده گرایی و گوساله پرستی بود، رسالت جدید جز با زهد و ترک نسبی دنیا و زرق و
برق آن، نمی توانست اصلاح و تعدیل به وجود آورد؛ چنان که در قرآن می خوانیم: حضرت
موسی (ع) یک ماه مأموریت پیدا کرد به کوه طور برود، اما زمانی که ده روز بر
مأموریتش افزوده شد شیطان، سامری را وسوسه کرد تا گوساله ای بسازد و بنی اسرائیل را
به پرستش آن دعوت کند. هنگامی که حضرت موسی (ع) برگشت، شدیداً عصبانی شد و برادرش
هارون را عتاب کرد. سپس به جرم طغیان و سرکشی غیر منتظره، بر آنها فرض شد که
توبه ای خونین و بی سابقه انجام دهند: «اذ قال موسی لقومه یا قوم انکم ظلمتم انفسکم
باتخاذکم العجل فتوبوا الی بارئکم فاقتلوا انفسکم؛(۶) موسی به قومش گفت: شما با
گوساله پرستی به خویش ستم روا داشتید، پس به سوی خدا بازگردید و یک دیگر را بکشید.»

این امر یک حکم استثنایی و موقّت بود که در آن زمان برای جمعی از پیروان موسی صادر
گردید و از آن پس، توبه همان ندامت واقعی و جبران مفاسد انجام شده اعلام گردید.

۵ – اسلام یک آیین معتدل در تمام زمینه هاست. قرآن می فرماید: «و کذلک جعلناکم امّه
وسطاً لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیداً؛(۷) شما را یک امت وسط و
میانه رو قرار دادیم تا الگو و شاهدی برای مردم جهان باشید و رسول اکرم شاهد و
سرمشق برای شما باشد». در واقع اعتدال به مثابه یک استراتژی و خط مشی کلی آیین
محمدی است که باید در تمام اصول اعتقادی و فروعات دینی و شیوه های اخلاقی و رفتاری
انسان، ساری و جاری باشد. اسلام نه افراط در گرایش های معنوی دارد و نه تفریط در
امور مادی.»(۸)

با روشن شدن این مطالب، اینک به اصل پاسخ بر می گردیم.

تعدّد زوجات در میان ملت ها

چند همسری اختصاص به اسلام ندارد. اسلام در گام اول، بر تک همسری تأکید کرده است.
قرآن می فرماید: «و ان خفتم الا تعدلوا فواحده؛(۹) اگر خوف آن دارید که میان همسران
عدالت را مراعات نکنید، به یک زن بسنده کنید»، ولی در مورد سایر بانوان (غیر یتیم)
اگر حکمت و ضرورت فردی و اجتماعی ایجاب کند و تمکین مالی دارید، می توانید تا چهار
زن انتخاب نمایید.

پیش از ظهور اسلام، تعدّد زوجات در میان ملت های عرب و عجم و هند و چین معمول بوده
و در بعضی از مناطق، مردها چندین همسر داشتند، اسلام آمد و اعتدال را در میان آنها
برقرار نمود؛ نه مانند مسیحیت تک همسری را واجب نمود و نه مثل احکام سایر ملل،
زن های بی حد و حساب را تجویز کرد، بلکه در گام اول، بر تک همسری تأکید نمود و صورت
ضرورت و داشتن امکانات مالی و بلوغ عقلانی، تا چهار زن را مجاز دانست نه واجب (دقت
کنید).

شاید این سؤال به ذهن بسیاری خطور کند که چرا اسلام گرفتن چهار زن را مجاز شمرده،
در حالی که نارضایتی همسر اول را در پی دارد؟ این دو چگونه با هم سازگارند؟

در پاسخ می گوییم: ناراحت شدن زن اول دلیلی بر تعطیل کردن قانون جواز تعدّد زوجات
نمی شود؛ هم چنان که ناراحت شدن یکی از طرفین دعوا که محکوم شده، موجب تعطیلی
دستگاه قضایی نمی گردد. ضمن این که زن های دوم و سوم از داشتن هوو ناراحت نمی شوند،
بلکه ناراحتی آنها به این دلیل است که با چشم خود بی عدالتی مردان هوس باز و ستم گر
را مشاهده کرده و می کنند؛ چنان که برخی از مردها پس از گرفتن زن دوم، در کمال
بی رحمی و سنگ دلی، همسر اول را با فرزندان خود به کلی رها ساخته و حق و حقوق آنان
را ظالمانه پایمال کرده اند و باعث بیماری زن اول و آوارگی اعضای خانواده شده اند.

در مقابل، برخی دیگر از مردانِ با ایمان و منصف هستند که عدالت را در میان همسران
خود رعایت کرده و می کنند و زن هایشان با کمال صمیمیت در کنار هم به زندگی ادامه
می دهند. کسانی هم هستند که یک زن بیشتر ندارند و همواره از ناسازگاری می نالند و
علت اصلی، عدم آشنایی با وظایف اسلامی یا عمل نکردن به آنهاست. به قول شاعر:

وظیفه زن و مرد ای حکیم دانی چیست؟

یکی است کشتی و آن دیگری است کشتی بان

چو ناخداست خردمند و کشتی اش محکم

دگر چه باک ز امواج و ورطه طوفان

می گویند: رواج چند همسری به انحطاط مقام نوع زن و کاستن از ارزش او منجر می شود.
می گوییم: تعدّد زوجات نه تنها باعث تنزل مقام زن نمی شود، بلکه ارزش و موقعیت اش
را نیز بالا می برد، زیرا متاعی که خریدارش بیشتر باشد کم یاب تر و طبیعتاً
ارزش مندتر می گردد. بدیهی است اگر بانوان بی شوهر در جامعه کمتر یافت شوند ارزش
زن ها بالا می رود، در مقابل اگر بانوان بی سرپرست و دختران بی همسر در جامعه زیاد
باشند، بی گمان ارزش وجودی آنها کاسته می شود.

جای بسیار شگفتی است که منتسکیو می نویسد: «تعدّد زوجات نتایج بد دیگری هم دارد و
آن این است که رسم عشق بازی مستهجن و مخالف طبیعت را می آموزد و رواج می دهد، زیرا
در عرصه شهوت رانی هر میلی که از حدود معیّن خارج گردید باعث کارهای بی قاعده دیگر
می شود. وقتی در اسلانبول برای خلع سلطان احمد شورش کردند و او را از تخت سلطنت
پایین آوردند، در تمام حرم سرای این پادشاه یک زن جوان وجود نداشت، چه او با عشق
بازی های مخالف طبیعت، روزگار خود را می گذرانید.»(۱۰)

هدف نویسنده از عشق بازی بر خلاف طبیعت، انحراف جنسی و به پسران و مردان پرداختن
است و این چه ارتباطی با تعدّد زوجات اسلامی دارد؟ اگر این پادشاه منحرف از لحظه
جوانی با دختری ازدواج کرده بود، احتمالاً چنین انحرافی پیدا نمی کرد. مضاف بر
این که آیا سلطان ترکیه که در حرم سراها با پسران سر و کار داشته، به جرم جواز چند
همسری اسلام بوده است و یا مولود سوء تربیت و انحراف جنسی اوست؟ اگر کسی بگوید
گرایش به هم جنس بازی ممکن است زاده اکتفا کردن به یک همسر و یا زن باشد، به عقل
شیطانی و سفسطه نزدیک تر می باشد، نه چند همسری که خود نشانه گریز از اندیشه هم جنس
بازی تلقی می گردد.

وانگهی، همان گونه که گفتیم، شارع مقدس تعدّد زوجات را بر مردها واجب نکرده، بلکه
جواز آن را هم موقوف بر رعایت عدالت و مساوات حقوقی میان همسران نموده است. از جانب
دیگر، بسا یک قانون در جای گاه خود مستلزم مصالح و منافعی باشد ولی هنگامی که به
دست مردم ناصالح افتاد از آن سوء استفاده کنند و مفسده انگیز شود، چرا که اسلام
مجموعه ای از عقاید، احکام و اخلاقیات است که همه آنها به هم پیوسته و مرتبط است؛
همچون دارو و معجون را می ماند که پزشک متخصص تجویز می کند ولی در به کار بردن آن،
شرایطی راگوشزد می نماید. حال اگر مریض داروها را طبق شرایط استفاده نکرد، نمی توان
پزشک و داروساز را مقصر دانست؛ بلکه خود مریض گناه کار است.

دستورات اسلام بر اساس حکمت استوار است. ممکن است برای بعضی از افراد داشتن چند
همسر، سودمند و برای جمعی که شرایط لازم را ندارند، مضر باشد، ولی این گناهِ قانون
نیست؛ گناه کسانی است که قانون را نادیده می گیرند. قرآن می فرماید: «و ننزل من
القرآن ما هو شفاء و رحمه للمؤمنین و لا یزید الظالمین الا خساراً؛(۱۱) از قرآن
چیزهایی فرو فرستادیم که برای مؤمنان شفابخش و رحمت است، ولی برای ظالمان جز ضرر و
زیان روز افزون نتیجه ای ندارد». علت خسران و زیان ظالمان به دلیل ظالم بودن و عمل
نکردن به دستورات الهی است نه این که آیات قرآن باعث شده باشد که آنان به ظلم
بگرایند. به قول مرحوم شیخ بهایی:

مثنوی او چو قرآنِ مدلّ

هادی بعضیّ و بعضی را مُضِلّ

یکی از دوستان فاضل می گفت: چرا اسلام اجازه می دهد که ولیّ دختری طفل نابالغ خود
را به عقد ازدواج دیگری درآورد، با این که هنوز مصالح و مفاسد خویش را نمی فهمد؟ در
پاسخ گفتم: اولاً: اگر ولیّ دختر انسانی عاقل و حکیم باشد، هرگز چنین کاری را
نمی کند، مگر این که مصلحت واقعی دختر و پسر در آن باشد و به حکم ضرورت این عمل را
انجام دهد. در ثانی: به فرض این که دختر و پسر بعد از بلوغ عقلانی، یک دیگر را
نپسندند، می توانند عقد را فسخ کنند. ثالثاً: جهل و نادانی ولیّ دختر و یا شخص
دوشیزه را نباید به حساب احکام خدا گذاشت، چرا که به قول مولوی:

اسلام به ذات خود ندارد عیبی

هر عیب که هست در مسلمانی ماست(۱۲)

در زندگی های زناشویی نیز از این نوع نگرانی ها و نارضایتی ها پیش می آید. مکرّر
اتفاق افتاده که دوشیزه ای با اختیار و انتخاب خود همسری را برگزیده، اما به دلیل
ساده اندیشی و نادانی در انتخاب، پس از چندی کارش به طلاق و نزاع کشیده شده است.

بر این اساس آیا می توانیم بگوییم ازدواج با حفظ آزادی و انتخاب دختر و پسر، قانون
درستی نمی باشد؟ وانگهی، مگر اسلام کسی را مجبور کرده از ولایت خود بدون دلیل
استفاده کند و دخترش را پیش از سن بلوغ به ازدواج کسی درآورد. این گونه مجوزّها
منحصر در ضرورت ها و از کف رفتن فرصت هاست؛ مانند این که در بعضی از عشایر ایران
رسم است که اگر قتلی بین دو عشیره اتفاق افتاد، فقط با ازدواج یک دختر از طایفه
مقتول با طایفه قاتل، نزاع و خون ریزی تمام می شود. در چنین مواقعی پدر دختر از
ولایت خویش استفاده می کند و دختر صغیر خود را به عقد پسر یکی از افراد طایفه مقتول
در می آورد.

ریشه های تاریخی تعدّد زوجات

تعدّد زوجات، صرف نظر از نیاز طبیعی و ضرورت اجتماعی، اصولاً در تمام ادیان الهی و
جوامع بشری بوده است. بر خلاف پندار برخی از نویسندگان غربی، این موضوع مولود قدرت
مردان و ضعف جسمانی بانوان نبوده و نیست؛ چنان که پدر شاهی و پدرسالاری نیز آن را
به وجود نیاورده است. خنده دارتر از اینها نظریه کسانی است که گمان کرده اند چند
همسری زاده جهات جغرافیایی و مخصوص مناطق گرم سیری است. «منتسکیو» و «گوستاولوبون»
اصرار زیادی دارند تا علل جغرافیایی و آب و هوا را در گزینش چند همسری دخیل بدانند.

گوستاولوبون می نویسد: «رسم مذکور (تعدّد زوجات) فقط بر اثر آب و هوای مشرق و نتیجه
خصایص نژادی و علل و اسباب دیگری است، نه آن که مذهب آن را آورده باشد.»(۱۳)

منتسکیو نیز می نویسد: «در کشورهایی که دارای آب و هوای گرم است، زن ها در سنین
هشت، نه و ده سالگی بالغ می باشند و بعد از این که شوهر کردند بارور می شوند. پریدو
در شرح حال پیغمبر اسلامی می گوید: آن حضرت در پنج سالگی، خدیجه را به حباله نکاح
درآورد و در هشت سالگی با وی هم خوابه شد. این است که زن های کشورهای گرم سیر در
بیست سالگی پیر می شوند. بنابراین قانون منع تعدّد زوجات در اروپا و مجاز کردن این
عمل در آسیا، به مقتضای آب و هواست.»(۱۴)

بدیهی است که این توجیه درست نیست، زیرا رسم تعدّد زوجات، منحصر به مناطق گرم سیر
نبوده است؛ در ایران با این که آب و هوایی معتدل دارد، پیش از اسلام، تعدّد زوجات
معمول بوده است. بنابراین سخن منتسکیو ادعایی گزاف است. گزافه تر از آن، ازدواج
پیامبر در هشت سالگی است. در صورتی که به اتفاق مورّخان و مستشرقان، آن حضرت در ۲۵
سالگی با خدیجه چهل ساله ازدواج کرده است.

وانگهی، چرا مردم مشرق زمین همان راه و رسم مردم مغرب زمین را در قرون وسطی و قرون
جدید در پیش نگرفتند و به جای چند همسرگزینی به فحشا و زن بازی نپرداختند، زیرا به
قول گوستاولوبون، در مغرب زمین تک همسری فقط در کتاب های قانون درج است و در معاشرت
با جنس مخالف از آن خبری نیست. به قول شهید مطهری: «آنهایی که تعدّد زوجات را برای
شرقی ها یک گناه نابخشودنی می شمارند و احیاناً آب و هوای مشرق زمین را بسترساز این
عملِ به اصطلاح غیر انسانی می دانند و بر این باورند که آب و هوای سرزمین اروپا به
هیچ وجه اجازه بی وفایی به زن و تخطی از تک همسری را نمی دهد»(۱۵) پس چگونه است که
آن آب و هوا روابط نامشروع با زنان و دختران را تجویز کرده است.

اصولاً در طبیعت مردها تمایل به چند همسری وجود دارد، ولی اکثر آنان مصلحت خود را
در تک همسری می دانند و برخی هم امکاناتشان ایجاب نمی کند چند همسر داشته باشند
وگرنه این امر یک حقیقتی است که متفکران غربی بدان اعتراف کرده اند.

ویل دورانت می نویسد: «مرد ذاتاً طبیعت چند همسری دارد، ولی طبیعت زن تمایل به چند
همسری ندارد؛ بلکه به تک همسری علاقه مند است».(۱۶) آرتورشوپنهاور تحت عنوان «سخنی
چند با بانوان» می نویسد: قانون ازدواج در اروپا که مردان را وادار می کند به یک زن
اکتفا کنند، بنیانی نامعقول و فاسد دارد. در سراسر اروپا زنان بی شوهر فراوانند و
حتی عده ای از آنها تا آخر عمر در حالت گرفتاری یا عقده های روحی و امراض روانی به
سر می برند و تعداد زیادی از آنان به فحشا