پاورپوینت کامل آموزش کلمه ها در نگارش ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آموزش کلمه ها در نگارش ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آموزش کلمه ها در نگارش ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آموزش کلمه ها در نگارش ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۵۷

بحث قبل درباره نقشِ جمله ها در نگارش بود. گفتیم که هر چه نویسنده در آوردنِ
جمله های زیبا و بی عیب تلاش کند نوشته اش خواندنی تر می شود. اما نباید فراموش کرد
که جمله ها از کلمه ها و واژه ها ساخته می شود؛ یعنی واژه های قاعده مند و خوش
ترکیب، جمله های جذاب به وجود می آورد. از همین روست که در این قسمت به نقش کلمه ها
در نگارش می پردازیم.

روشن است که در هر جمله ای، سه نوع کلمه دیده می شود: فعل، اسم و حرف. بحثِ ما نیز
به ترتیبِ همین تقسیم بندیِ مشهور است. اما به این موضوع از دو زاویه می نگریم:
یکی، ضرورتِ داشتنِ چنته غنیِ واژگانی از فعل و اسم و شیوه چفت و بست دادنِ کلمه ها
و دیگری، غلطهای مشهور در زمینه فعل و اسم و حرف.

چنته واژگانی

نویسنده باید چنته واژگانی غنی و پرباری داشته باشد. هر چه در ذهن و حافظه او
کلمه ها و لغت های گوناگونی باشد، در هنگام نگارش، زیباتر و خلّاق تر می نویسد.
نویسنده ای که به فقر واژگانی دچار است، نوشته خود را با کلماتِ یک سان و تکراری
می نویسد و خواننده را در جاده ای کویری و کم آب و گیاه و بدون تنوع، حرکت می دهد و
در نهایت، او را خسته و رنجور می سازد و یا از ادامه راه باز می دارد. نویسنده در
هر رشته ای از علوم که قلم می زند باید مجموعه وسیعی از واژه ها، ضرب المثل ها،
حکایت ها و داستان ها را در ذهن داشته باشد و به موقع و ماهرانه از آنها بهره برد.

آری، فصاحت و بلاغتِ نوشته تا حدّ زیادی به گزینش واژه ها و تعبیرها بستگی دارد.
گاهی انتخابِ یک واژه به جا و پر محتوا، کارِ چند جمله را می کند و نویسنده با
یافتنِ چنین واژه های مشکل گشا از توضیح و تفضیل، معاف می شود.

چگونه چنته واژگانی خود را غنی کنیم؟

نویسنده از دو راه می تواند حافظه خود را غنی و پرواژه سازد: مطالعه و تمرین.
مطالعه متن های معیار که زبانی فاخر و عالی دارند، راه بسیار مؤثری در غنی سازی
حافظه واژگانی است. برای این کار باید هرگونه متن – اعم از شعر و نثر – را خواند و
عبارت ها و واژه های جالب و خوش ترکیب آنها را یادداشت و پیوسته به آن رجوع کرد. هر
مطالعه کننده هوشیاری، حتماً همراه خود، دفتر یادداشتی دارد که نکته ها، جمله ها و
کلمه های بدیع را در آن ثبت می کند و بارها به آن رجوع می نماید و به ذهن می سپارد.

دیوانِ شاعرانِ ممتازی چون فردوسی، مولوی، سعدی، حافظ، نظامی و دیگران، مالامال از
واژه ها، ترکیب ها و ضرب المثل های زیباست که می تواند ما را در هنگام نگارش، یاری
رساند. درست است که ما نثر می نویسیم و شعر نمی گوییم، اما از آن جا که آنها
واژه ها و کلمه ها را استادانه و صیقل زده به کار گرفته اند، استفاده از آنها نثر
ما را بسیار جذّاب و فصیح خواهد ساخت. قسمت عمده موفقیت نویسندگان بزرگ معاصر،
مرهون اُنس دائمی با دیوان شعرای ممتاز است. فراموش نکنیم که استنادِ به جا به
تک بیت ها و تک مصراع ها، نوشته را زیبا می کند و کسی به این کار موفق می شود که
اشعار زیادی خوانده باشد.

این از شعر، اما مطالعه نثرهای معیار، گام اولِ نویسندگی است. کسی که در مقام
نویسندگی بر آمده باید از سابقه این هنر و میراثی که گذشتگان در این زمینه از خود
به جای نهاده اند آگاه باشد. نکته مهم آن است که کتاب و نوشته زیاد است، ولی همه
آنها ارزش خواندن ندارند، بلکه باید با راهنمایی مربّیان، گزینش کند و بهترین ها را
مطالعه نماید، زیرا خواندنِ نثرها یا شعرهای سطح پایین، ذوقِ آدمی را در مسیر کژی و
کاستی، فرو می غلتاند و از شکوفایی آن جلوگیری می کند.

در این جا برای نمونه، چند نویسنده معاصر را نام می بریم که به نثر «معیار»
می نویسند و از میان کتاب های متعددِ آنها، یک یا دو اثر را معرفی می کنیم؛ با این
توضیح که ممکن است ما با محتوای برخی مطالب آنها موافق نباشیم، اما آن چه دراین
مقام برای ما مهم است، شیوه جمله بندی و نحوه انتخاب واژه است.

– دکتر غلامحسین یوسفی، کتابِ «دیدار با اهل قلم» و «برگ هایی در آغوش باد».

– دکتر سید جعفر شهیدی، کتابِ «پس از پنجاه سال، پژوهشی تازه درباره قیام امام حسین
(ع)».

– استاد شهید مطهری، کتابِ «عدل الهی»، «مقدمه ای بر جهان بینی اسلامی»، «داستان
راستان».

پاورقی های استاد مطهری در کتاب «اصول فلسفه و روش رئالیسم» نمونه اعلای نثر علمیِ
معیار است. ایشان قواعد مشکل فلسفی را به نثر روان و پخته، نگاشته است. قبل از
ایشان، هیچ سابقه ای در زبان فارسی در این گونه موضوعات علمی و پیچیده، وجود ندارد،
حتی متن کتاب هم که علامه طباطبائی به فارسی نگاشته است به روانی و فصاحتِ
پاورقی ها و حاشیه های استاد مطهری نیست.

– دکتر عبدالحسین زرین کوب، «با کاروان حلّه».

– دکتر علی شریعتی، «فاطمه، فاطمه است».

– استاد محمدرضا حکیمی، «فریاد روزها»، «ادبیات و تعهد»، «میرحامد حسینی».

– جلال آل احمد، «مدیر مدرسه»، «در خدمت و خیانت روشنفکران»، «غرب زدگی».

– نثرهای سیاسی و اجتماعی حضرت امام خمینی، که در بیانیه های ایشان منعکس است،
نمونه ای از نثرِ روانِ فارسی معاصر است (ر.ک: صحیفه نور).

– استاد احمد سمیعی (گیلانی)، «آیین نگارش».

– استاد ابوالحسن نجفی، «خانواده تیبو» (رمان سه جلدی).

– استاد بهاءالدین خرمشاهی، «حافظ نامه»، «ذهن و زبانِ حافظ».

– سیدمهدی شجاعی، «کشتی پهلو شکسته».

البته در زمینه «نثر معیار» عمدتاً باید به دو عرصه توجه کرد: نثر علمی و نثر ادبی.
در شماره قبل، از این دو نثر، سخن گفتیم و کتاب هایی که در فوق معرفی کردیم بیشتر
مربوط به نثر علمی است. اما در نثر ادبی، می توان کتاب های زیادی را ارائه داد: از
سید محمدعلی جمال زاده گرفته تا نویسندگان امروز.

نمونه های دیگری از نثرهای معیار را می توانید در متن های گزینش شده کتاب های دوره
دبیرستان، خصوصاً رشته «ادبیات و علوم انسانی» ببینید.