پاورپوینت کامل گزیده ای از پژوهش های ارسالی شماره ۶۵ – موضوع پژوهش (۲)حجّت شناسی ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزیده ای از پژوهش های ارسالی شماره ۶۵ – موضوع پژوهش (۲)حجّت شناسی ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزیده ای از پژوهش های ارسالی شماره ۶۵ – موضوع پژوهش (۲)حجّت شناسی ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزیده ای از پژوهش های ارسالی شماره ۶۵ – موضوع پژوهش (۲)حجّت شناسی ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۴۲

اتمام حجّت خداوند با بشر

مجتبی نواپور، شماره اشتراک ۸۵۳۰ ، از اهر

به دلیل این که عقل و استعدادهای بشر برای هدایت او کافی نیست، لذا خداوند برای
هدایت نوع بشر و رساندن انسان ها به کمال مطلوب و سعادت جاویدان، پیامبران و
رسولانی فرستاده و تکالیف و برنامه های زندگی را از طریق آنها به بشر عرضه کرده است
تا عذر و بهانه ها قطع شود و کسی نخواهد با فرمان های الهی مخالفت کرده و گمراهی
خودش را توجیه کند. اما اگر خداوند متعال رسولانی نمی فرستاد، هدف آفرینش بشر، حاصل
نمی شد و انسان ها در گرداب گمراهی غوطه ور می شدند و در این صورت، در پیش گاه الهی
عذر داشتند.

یقینی است که خداوند حکیم نیز هیچ کدام از انسان ها را بدون این که حجّت الهی بر
آنها تمام شود و سخن پیامبران به گوششان برسد، مکلّف قرار نمی دهد و مجازات و
مؤاخذه نمی کند: «رسلاً مبشّرین و منذرین لئلا یکون للنّاس علی اللّه حجّه بعد
الرّسل و کان اللّه عزیزاً حکیما؛(۱) پیامبرانی را فرستاد که بشارت دهنده و بیم
دهنده بودند. تا از آن پس، مردم را بر خدا حجّتی نباشد و عذری باقی نماند و خداوند
عزیز و حکیم است.»

یکی خط است از اول تا به آخر

بر او خلق جهان گشته مسافر

در این ره انبیا چون ساربان اند

دلیل و رهنمای کاروان اند(۲)

بنابر این، مقتضای حکمت الهی و نصّ قرآن آن است که خداوند برای هر امّتی رسولی
فرستاده تا آنان راه را از چاه باز شناسند و در مسیر کمال و سعادت قدم بردارند.
هم چنین خداوند حکیم، حجّت های خود را در شکل آدمیان قرار داد تا مردم با آنها انس
بگیرند و سخنانشان را بشنوند. آن بزرگواران نیز همواره بر این نکته اصرار
می ورزیدند که ما هم مانند شماییم و همچون شما عبادت می کنیم و وظایف خود را انجام
می دهیم. این کلام جاودانه در قرآن، جای گاهی بسیار والا در شناخت مقامات حجّت های
الهی دارد: «قل انّما انا بشر مثلکم یوحی الیّ؛(۳) ای پیامبر! بگو: من بشری مانند
شما هستم که به من وحی می رسد.»

امام صادق (ع) در کلامی گویا، در تفسیر این آیه می فرماید: پیامبر (ص) در مخلوق
بودن، مانند آنها مخلوق و بنده خداست.(۴)

انسان برای دست یابی به هدف نهایی، نیاز به یک برنامه جامع دارد تا تمام نیازهای
فردی و اجتماعی، دنیوی و اخروی مادی و معنوی او در پرتو آن پاسخ داده شود. با توجه
به نارسایی عقل و استعدادهای بشری در هدایت انسان و پاسخ گویی به نیازهای وی،
خداوند این نیاز ضروری آدمی را به وسیله ارسال رسل تأمین کرده تا عقل در مسیر خود
به سوی هدف و مقصد، دچار گمراهی نشود و به سعادت و نیک بختی برسد. اما این به معنای
تعطیل شدن قدرت تعقّل انسان نیست، بلکه بر اساس آیات و روایات اسلامی، عقل، «رسول
باطنی» و نبی، «رسول ظاهری» است؛ یعنی نه تنها عقل و وحی با هم تضادی ندارند، بلکه
هر دو برای هدایت انسان و رساندن او به سر منزل نهایی، لازم و ضروری اند.

نیروی عقل مانند ناخدای کشتیِ زندگی بشر است که باید او را در مسیری که در پیش
دارد، حرکت دهد. آموزش های رسیده از طریق وحی نیز مانند قطب نمایی است که جهت صحیح
حرکت را به او نشان می دهد. بنابر این با مشارکت و همکاری این دو موهبت الهی، حرکت
به سوی مقصد، میسّر می گردد. در حدیثی از امام کاظم (ع) آمده است که: «انّ للّه علی
النّاس حجّتین: حجّه ظاهره و حجّه باطنه، فامّا الظّاهره فالرّسل و الأنبیاء و امّا
الباطنه فالعقول؛(۵) خداوند بر مردم دو حجّت دارد: حجّت آشکار و حجّت پنهان. حجّت
آشکار همان رسولان، انبیا و امامانند و حجّت باطنی، عقول و افکار هستند.»

حجّت یعنی دلیل قاطع و برّنده. خدای سبحان، انبیا و ائمه (علیهم السلام) را برگزید
و صلاحیت های لازم از قبیل «علم و عصمت» را به ایشان بخشید و امانت دارشان کرد تا
بندگان را به همان شکلی که خود می خواست تربیت کنند و آنها را تکامل دهند. در بخشی
از فرمایش های امام رضا (ع) در باب حجّت بودن امامان آمده است: «امام، امانت دار
الهی در میان خلقش و حجّت و خلیفه او بر بندگانش و خلیفه او در سرزمین هایش و دعوت
کننده به سوی خدا و دفاع کننده از حقوق واجب او بر بندگان است. امام، پاک نگه داشته
از گناهان و بر کنار گشته از عیب هاست که همه علم به او اختصاص دارد و به حلم
شناخته می شود. امام، نظام دهنده به دین و باعث سربلندی مسلمانان و خشم منافقان و
از بین رفتن کافران است. امام، یگانه روزگار خویش است. هیچ کس در مقام به منزلت او
نزدیک نمی شود و هیچ عالمی با او برابری نمی کند و جای گزینی برای او پیدا نمی شود.
او شبیه و مانند ندارد. همه فضیلت ها مخصوص اوست، بدون آن که آنها را طلب کرده و به
اختیار خود کسب کرده باشد. بلکه این امتیازی از طرف فضل کننده بسیار بخشنده
(خداوند) برای امام است.»(۶)

بر این اساس، وظیفه هر مسلمانی در هر حال و در مورد هر خیری، رجوع و درخواست از
ایشان (امام) است. نمی توان پذیرفت که شخصی ادعای معرفت خدا را داشته باشد، اما به
امر حجّت زمانش، گردن ننهد. کسی که خدا را باور دارد، باید پیامبرش را به پیامبری و
امامش را به امامت قبول داشته باشد و اگر در یکی از آنها تزلزل و تردید داشته باشد،
در حقیقت در خداشناسی تردید کرده و لذا معرفت خدا را نیز نپذیرفته است. بنابر این،
معرفت امام جزئی از معرفت خدا و لازمه آن است و خداباوری بدون اعتقاد به مسیر
عبودیت و بندگی خدا، امکان ندارد.

جابر جعفی از امام باقر (ع) نقل کرده که فرمود: «فقط کسی اهل معرفت خدا و بندگی
اوست که هم معرفت خدا را داشته باشد و هم اهل معرفت امامش از ما اهل بیت باشد و کسی
که خدا را نشناسد و معرفت به امامی از اهل بیت نداشته باشد، چنین کسی غیر از خدا را
شناخته و بندگی کرده است.»(۷)

عقل نیز حجّت است؛ یعنی وسیله احتجاج و سند و مدرک برای خداوند است. بنابر این اگر
بنده ای در روز قیامت بگوید: «من در این امر اشتباه کردم، نفهمیدم»، حجّتی نخواهد
داشت، بلکه خدا می گوید: «من اولاً: پیغمبران را فرستادم و آنان دعوتشان را ابلاغ
کردند و ثانیاً: عقل روشنی به تو دادم.»

آری، خداوندی که برای آسایش زندگی انسان همه اسباب و امور را آفریده چگونه ممکن است
از امر مهمی چون وجود رهنما و رهبر که از ضروری ترین نیازهای زندگی آدمی است، غفلت
کند. امام کاظم (ع) به شاگرد برجسته خود، هشام بن حکم فرمودند: «ای هشام! خداوند
رسولانش را به سوی بندگانش نفرستاد جز برای آن که در پیام الهی تعقّل کنند.»(۸)

عقل از نعمت های بزرگی است که خداوند تعالی به انسان عطا کرده است. انسانیت انسان
به بهره مندی از عقل است. انسان فاقد عقل، هر چند دارای پیکری زیبا باشد، باز