پاورپوینت کامل الگوها و اسوه هاجعفر طیّار (مهاجرِ حبشه، شهید موته) ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگوها و اسوه هاجعفر طیّار (مهاجرِ حبشه، شهید موته) ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگوها و اسوه هاجعفر طیّار (مهاجرِ حبشه، شهید موته) ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگوها و اسوه هاجعفر طیّار (مهاجرِ حبشه، شهید موته) ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۶۵

یکی از چهره های تابان و شخصیت های برجسته ای که الگوی ایمان و عمل و اخلاص و جهاد
و شهادت است، جعفر بن ابی طالب است. در این نوشته سعی شده گوشه هایی از زندگی سراسر
درس او نشان داده شود.

جعفر طیّار کیست؟

جعفر بن ابی طالب، برادر علی بن ابی طالب (ع)، از اسوه های ایمان و هجرت و جهاد و
از چهره های دوست داشتنی و الهام بخش است. مادرش فاطمه بنت اسد و پدرش ابوطالب نام
داشت. وی بیست سال پیش از بعثت پیامبر خدا (ص) در مکه به دنیا آمد و در آن دوران
جاهلیت و فساد اخلاقی و اعتقادی، پاک زیست و با شرافت ماند. پیش از بعثت که در مکه
قحطی شده بود و ابوطالب زندگی خود و فرزندانش را به سختی می گذراند، برای این که
کمکی به زندگی او شود، حضرت محمد (ص)، علی (ع) را به خانه خود آورد و عمویش عباس،
جعفر را. از این رو جعفر بخشی از دوران عمر خود را با سرپرستی عباس بن عبدالمطّلب
گذراند.(۱)

دوران نوجوانی و جوانی جعفر، دور از آلودگی های آن روزگار سپری شد. وی با آن که در
آن محیط فاسد می زیست و سرزمین جزیره العرب آلوده به فساد اخلاقی و انحرافات
اعتقادی بود، شرافت خانوادگی و کرامت خویش را حفظ کرد و هرگز به می گساری، روابط
نامشروع، بت پرستی و دروغ آلوده نگشت و همین ها چهار صفتِ ارزش مند بود که بر اساس
حدیثی، سبب شده بود خداوند متعال از جعفر تقدیر کند.(۲)

جعفر بن ابی طالب (ع) در جوانی به اسلام گروید و پس از علی بن ابی طالب (ع) دومین
مردی بود که به دعوت حضرت رسول (ص) پاسخ مثبت داد. روزی که پیامبر و علی و خدیجه در
مسجدالحرام به جماعت نماز می خواندند، ابوطالب و جعفر که از آن جا می گذشتند، به
تماشا ایستادند. آن گاه ابوطالب به پسرش جعفر گفت: برو کنار پسر عمویت نماز بخوان.
او هم رفت و چنان کرد و این آغاز مسلمانی او بود. پدرش ابوطالب نیز از این کار
خشنود شد و در ستایش کار شایسته پسرش، اشعاری را سرود.(۳)

فضیلت های جعفر

جعفر بن ابی طالب، از پیش گامان اسلام و از مسلمانان نخستین بود و پیامبر (ص)
علاقه ای شدید به او داشت. ستایش های متعدد پیامبر از وی، جای گاه والای او را نشان
می دهد. یک بار آن حضرت فرمود: مردم از ریشه ها و تبارهای مختلفی اند، اما من و
جعفر از یک درخت و ریشه ایم.(۴) یک بار هم فرمود: ای جعفر! تو در خلقت و اخلاق،
شبیه منی.(۵)

نیز از کلمات دیگرش درباره جعفر این است: بهترین مردم، علی، جعفر و حمزه سیدالشهدا
هستند.

وی از کسانی بود که دو بار هجرت کرد؛ یک بار به حبشه و بار دیگر به مدینه.

جعفر، فردی مردم دوست و بخشنده بود و به دیگران احسان می کرد و به دلیل همین خصلت
جوان مردانه اش، رسول خدا (ص) به او لقب «ابوالمساکین» (پدر بینوایان) داده بود.(۶)

هجرت به حبشه

با سخت شدن شرایط زندگی برای مسلمانان در مکه و افزایش شکنجه های قریش، رسول خدا
(ص) در سال پنجم بعثت دستور داد عده ای از مسلمانان به حبشه (در شرق آفریقا) هجرت
کنند. مردم آن جا مسیحی بودند و پادشاهشان به نام «نجاشی» رفتار خوبی با آنان داشت.
یک گروه ۸۳ نفری از مسلمانان که عده ای زن و عده ای مرد بودند، به آن سرزمین هجرت
کردند. پیامبر (ص) جعفر بن ابی طالب را سرپرست این گروه انتخاب کرد. مهاجران به
حبشه رفتند و مدتی در آسایش بودند، اما مشرکان مکه در تعقیب آنان و با قصد
برگرداندن مهاجران، دو نفر از نیروهای خود را به دربار نجاشی فرستادند؛ آن دو نفر
«عمر و عاص» و «عبدالله بن ربیعه» بودند.

فرستادگان قریش، همراه با هدایایی به حبشه رسیدند و ضمن تقدیم آنها به پادشاه،
درخواستِ خود را در مورد اخراج مهاجران مطرح کردند. پادشاه خردمند آن جا پیش از هر
اقدامی، گفت: من باید سخنان آنان و انگیزه آمدنشان را بدانم. مهاجران را به دربار
طلبید. سخن گوی این جمع، جعفر بود. وی درباره علت دست کشیدن از آیین قریش و گرویدن
به اسلام و سفر به حبشه، سخنان مفصّلی گفت که خلاصه اش چنین است:

«ای شهریار! مردم در دوران جاهلیت، بت می پرستیدند، مردار می خوردند و به کارهای
زشت آلوده بودند. خداوند بر ما منت نهاد و از میان ما مردی را به پیامبری برگزید که
دودمان و نسبت او را می شناختیم. ما را به یکتاپرستی، راست گویی، امانت داری، پیوند
با خویشاوندان، پرهیز از فحشا و زشت کاری و ترک دروغ و بهتان فرا خواند. چون
راست گویی و امانت او را باور داشتیم، به او و خدای یکتا و دین و قرآن او ایمان
آوردیم. هم وطنان ما که مشرک بودند، به دشمنی و آزار ما پرداختند و ما را شکنجه
کردند تا از آیین خود دست برداریم و به بت پرستی برگردیم، چون عرصه را بر ما تنگ
کردند، به کشور شما آمدیم و به حمایت شما امید بستیم و امیدواریم که در کنار شما به
ما ظلم نشود… .»

سخنان جعفر بر دل نجاشی نشست. پرسید: از آن چه به نام قرآن بر پیامبر شما نازل شده
است چیزی در یاد دارید؟ جعفر از سوره مبارکه مریم، آیاتی را که درباره حضرت عیسی و
نبوت او و درباره مادر پاکش حضرت مریم بود، تلاوت کرد. نجاشی و همراهانش مطمئن شدند
که اینها کلام خداست و حضرت محمد (ص) فرستاده اوست. آن گاه به فرستادگان قریش گفت:
بروید، من هرگز اینان را به شما تحویل نخواهم داد. آنان رسوا شدند و دست خالی
برگشتند. جعفر و مسلمانان مهاجر، سال ها در حبشه در کمال آزادی و عزت ماندند و با
درایت و هدایت شایسته جعفر، توانستند دین و عزت خود را حفظ کنند و از گزند کفار در
امان باشند.(۷)

بازگشت مهاجران

چند سال از هجرت گروهی از مسلمانان به حبشه گذشته بود. با افزایش دشمنی های قریش با
مسلمانان و تصمیم آنان برای کشتن پیامبر خدا (ص)، آن حضرت تصمیم گرفت به مدینه
مهاجرت کند. پیشتر با گروهی از مردم مدینه (یثرب) که به اسلام گرویده بودند، در
ایام حج دیدار کرد و با آنان پیمان دفاعی بست و قرار گذاشتند که در صورت فراهم