پاورپوینت کامل متن درسی مقطع دبیرستان راه و رسم زندگی (۶)خِرَدورزی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل متن درسی مقطع دبیرستان راه و رسم زندگی (۶)خِرَدورزی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل متن درسی مقطع دبیرستان راه و رسم زندگی (۶)خِرَدورزی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل متن درسی مقطع دبیرستان راه و رسم زندگی (۶)خِرَدورزی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۸

ارزش و عظمت عقل و خرد، بر کسی پوشیده نیست. عقل، پایه انسانیت و پرورش عقل، رکن
رکین تربیت آدمی است و همچون چراغی فروزان، بر تارک وجود انسان می درخشد.

اساس همه پیشرفت های مادی و معنوی بشر در طول تاریخ، اندیشه و تلاش خردورزان بوده
است و امور مختلف انسان به دست عقل، تدبیر می شود. از این رو همه برنامه ها و
اقدامات تربیتی برای این است که انسان به مرتبه کمال عقلی دست یابد. همه کوشش ها
باید به این سمت و سو حرکت داده شود تا انسان، اهل تعقّل بار آید و در رویارویی با
مسائل، عقلانی رفتار کند و به تجزیه و تحلیل خوب و بد بنشیند و بهترین را پیروی
کند. در این صورت از تحجّر و جمود و عوام زدگی و اباحی گری به دور خواهد بود.

صرف وجود عقل در آدمی، نمی تواند خوش بختی او را تضمین کند، بلکه با استفاده از این
گوهر ارزش مند و پرورش و حکومت آن، می توان به حیات انسانی و متعالی نایل شد.

اگر به عوامل موفقیت و شکست افراد، درست بنگریم متوجه می شویم کسانی که افکار و
رفتار عاقلانه ای داشته اند و در وقت مناسب تصمیم حکیمانه ای گرفته اند، به
موفقیت های بزرگ دست یافته اند؛ اما آنان که درست نیندیشیده اند و به افکار غیر
واقعی روی آورده اند، رفتاری نامعقول داشته و از رسیدن به هدف باز مانده اند. این
گروه به جای تحلیل منطقی از مسائل، به دنبال بهانه جویی اند و از زمین و زمان شکایت
می کنند و همه ناکامی ها را به پای سرنوشت و قضا و قدر می نویسند و خود را کم شانس
و نگون بخت معرفی می کنند. در حالی که اگر خوب فکر کنند می فهمند که ریشه بسیاری از
مشکلات را باید در عدم تدبیر، شتاب زدگی، ضعف در تصمیم گیری، عدم استفاده صحیح از
وقت و بی نظمی، جست وجو کرد.

مهم ترین راه حل در هر مسئله و یا اتفاقی که برای جوان پیش می آید، تعقّل و تفکر
صحیح است که خود به خود، موجب به دست آوردن مهارت در حل مسئله خواهد بود. اصولاً
تفکر صحیح، رفتار صحیح را در پی خواهد داشت.

تفکر و تعقّل منطقی به ما کمک می کند که درباره خود و دیگران، عاقلانه داوری کنیم و
با عینک خوش بینی به همه بنگریم و به دلیل داشتن یا نداشتن امکانات و یا ضعف ها و
کمبودها، خود یا دیگران را دائماً سرزنش نکنیم و جلو احساسات و هیجانات مخصوص دوره
جوانی را بگیریم و از تجربه دیگران استفاده کنیم و قبل از هر عمل یا تصمیمی، موضوع
را آگاهانه بررسی نماییم و خود را محکوم به شکست ندانیم.

از آن جا که خردورزی، مقوله ای است که بر رفتار و تصمیم گیری ها و عکس العمل های
آدمی در عرصه های مختلف، سایه افکنده و در مراحل گوناگون با او درگیر است، در این
شماره، به اختصار به این موضوع می پردازیم.

مفهوم لغوی عقل

عقل، واژه ای عربی است که معادل آن در فارسی، خرد است. از نظر لغوی، عقل و عقال از
یک ریشه اند و به معنای بستن و محدود کردن است. عقال یعنی زانوبند شتر که به وسیله
آن، زانوی شتر سرکش، بسته می شود و طغیان گری اش مهار می گردد. به همین دلیل عقل در
لغت، به معنای امساک و استمساک(۱) آمده است.

شاید به عقل آدمی، از این حیث عقل می گویند که انسان به وسیله آن، از رهایی مطلق و
بی انضباطی اندیشه ای نجات می یابد و به افکار و آرای خود نظم و انتظام می بخشد.

گاهی عقل از طریق آثار و عوارض و لوازم آن تعریف شده است؛ مانند: «عقل، قوّه
شناسایی مجهولات و حابس از اقوال و افعال مذموم» است(۲) یا «نوری [است ] روحانی که
نفس به وسیله آن، علوم بدیهی و نظری را درک می کند… و گاه از عقل، حالتی مقدماتی
برای ارتکاب خیر و اجتناب از شر اراده می شود.»(۳)

مفهوم اصطلاحی عقل

در منابع دینی، از عقل تفسیر دیگری شده است. امام صادق (ع) می فرماید: از امام علی
(ع) سؤال کردند: عقل چیست؟ در جواب فرمود: «العقل ما عبد به الرحمن و اکتسب به
الجنان؛(۴) عقل، چیزی است که به واسطه آن، خداوند عبادت شود و کسب درجات بهشتی
فراهم گردد». راوی می گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: آیا در معاویه هم این عقل
بود؟ حضرت فرمود: آن چه در معاویه بود عقل نبود، بلکه شیطنت بود؛ آن شبیه عقل است،
ولی عقل نیست.

به طور کلی در روایات معصومین (علیهم السلام) عقل بر اموری اطلاق شده است:

۱ – تعادل روانی: عاقل به کسی گفته می شود که دیوانه نباشد و بتواند خوبی و بدی را
از یک دیگر تشخیص دهد. عقل به این معنا، از شرایط عامه تکلیف و ملاک ثواب و عقاب
است.

۲ – تدبیر صحیح زندگی (عقل معاش): گاهی عقل بر تدبیر و برنامه ریزی انسان در امور
زندگی اطلاق می شود که عقل معاش نام دارد.

۳ – رفتار خردورزانه: در بسیاری از روایات، وقتی سخن از عقل و عاقل به میان می آید
این معنا اراده شده است؛ یعنی عاقل کسی است که در تمامی عرصه ها همه حرکات و
سکناتش، حکیمانه و خردمندانه باشد.

اقسام عقل

با توجه به کارکرد عقل، می توان آن را به چند قسم تقسیم کرد:

۱ – عقل نظری: عقل نظری، منشأ فعالیت های علمی انسان است و به بیان دیگر، قوّه
تشخیص و شناسایی حق و باطل در قلمرو شناخت های نظری، و شناخت خیر و شر در قلمرو
شناخت های عملی است. روایاتی که دست یابی به علم و حکمت و خودشناسی و خداشناسی و
دین شناسی را از رهگذر عقل می داند، ناظر به عقل نظری است. در این صورت، ارتباط خاص
و دو سویه ای میان عقل و دین وجود دارد؛ مثلاً امام علی (ع) می فرماید: عقل، اصل و
منشأ علم و دعوت کننده به فهم است.(۵) در جای دیگر می فرماید: برترین عقل، خودشناسی
است.(۶)

۲ – عقل عملی: منظور از عقل عملی، قوّه بازدارنده از اعمال ناپسند و سوق دهنده به
اعمال پسندیده است. از این رو امام علی (ع) آن را سرچشمه همه فضایل اخلاقی (اعم از
ملکات و اعمال اخلاقی) دانسته اند؛ مثلاً آن حضرت سخاوت و حیا و مدارا کردن با مردم
را نتیجه عقل گرایی و خردورزی بر شمرده اند(۷) و در یک سخن جامع فرموده اند: آن که
عقلش کمال یابد، رفتارش نیکو گردد.(۸)

۳ – عقل ابزاری: عقل ابزاری، معطوف به معاش و زندگی دنیوی است. با این عقل، انسان
با حساب گری، وقایع آینده را پیش بینی می کند و با استفاده از آن، به معاش خود
سامان می دهد. امام علی (ع) در این باره می فرماید: بهترین دلیل بر زیادتی عقل، حسن
تدبیر است.(۹) در جای دیگر فرموده اند: برترین مردم در عقل، بهترین آنهاست در تقدیر
و برنامه ریزی معاش خود.(۱۰)

رابطه عقل و دین

یکی از مسائل مهم که در طول تاریخ همواره برای بشر مطرح بوده و هست، نوع رابطه و
تعامل میان عقل و دین است. انسان به طور طبیعی هم با دین و هم با عقل سر و کار دارد
و نمی تواند از یکی از آن دو غافل باشد.

این بحث، دامنه گسترده ای دارد که در این مقاله، مجال طرح مفصّل آن نیست. در شماره
۵۴ و ۵۶ مجله به این موضوع پرداخته شده است. اما به اختصار می گوییم: نه تنها عقل و
دین در برابر یک دیگر نیستند، بلکه مکمّل هم هستند؛ یعنی بدون عقل، دینِ کامل، سالم
و صحیح و منطقی به وجود نخواهد آمد و بدون دینِ جامع و صحیح، عقل آدمی مسئولیت اصلی
خودش را که هدایت قوای زیر مجموعه و تشخیص درست مسائل است، نمی تواند ایفا نماید.

نیاز آدمی به عقل و دین در این دو حدیث بیان شده است: امام علی (ع) می فرماید:
«الدین لا یصلحه الا العقل؛(۱۱) چیزی جز عقل، دین را اصلاح نمی کند». و در جای دیگر
می فرماید: «علی قدر العقل یکون الدین؛(۱۲) دین انسان ها به اندازه عقل آنهاست.»

دلیل این کلام روشن است، زیرا بسیاری از اعتقادات و باورهای دینی مانند اصل وجود
خدا و نبوت، با عقل اثبات می شود. یکی از مشکلات بشر در گذشته و حال، توجه به یکی
از این دو و غفلت از دیگری است؛ یعنی افرادی، جانب دین را گرفته و از تعقّل جدا
شده اند و عده ای دیگر، جانب تعقّل (عقل ابزاری) را گرفته و دین را کنار
گذاشته اند. این دو گروه، منشأ مصیبت هایی در جامعه شده اند. بر این اساس، امام علی
(ع) می فرماید: عبادت کننده نادان، همچون خر آسیاب است که به گِرد خود می گردد و
گامی به پیش نمی رود.(۱۳)

مصداق این حدیث، گروه خوارج اند که به ظاهر افرادی متعبّد و معتقد و قاری قرآن
بودند اما به تعبیر استاد مطهری (ره)، جاهل و سبک مغز و کم عقل بلکه مخالف فکر و
تعقّل در کار دین بودند.(۱۴) امام علی (ع) در توصیف آنها می فرماید: «و انتم
معاشِرُ أخفّاءُ الْهام، سُفهاء الاحلام».(۱۵)

گروهی در محضر پیامبر (ص) فردی را ستودند و از خصلت های نیک او یاد کردند. حضرت
فرمود: عقل آن مرد چگونه است؟ گفتند: ای پیامبر! ما از کوشش او در عبادت و دیگر
خوبی های او سخن می گوییم و شما درباره عقل او می پرسی؟ حضرت فرمود: مرد احمق به
سبب حماقت خود، بیش از انسان گناه کار به گناه آلوده می گردد. فردای قیامت درجات
بندگان خدا و دست یابی ایشان به قرب پروردگار، به اندازه عقل های آنان است.(۱۶)

از بعضی روایات بر می آید که در دین داریِ کسی که تعقّل ندارد باید شک کرد. رسول
اکرم (ص) می فرماید: انسان به وسیله خرد و عقل، به نیکی ها دست می یابد. هر کس عقل
ندارد دین ندارد.(۱۷)

از طرفی دیگر، در عقل و خرد کسی که دین ندارد هم باید تردید کرد، زیرا اگر عقل،
مغلوب هوای نفس نباشد حق را می یابد.

آثار مشترک عقل و دین

۱ – اصل اعتماد: اعتماد و اطمینان به انسان ها در گرو تعمیق روابط دینی و عقلانیت
است. اگر کسی فاقد یکی از این دو باشد نمی تواند به عهد و پیمانش اعتماد کرد. امام
علی (ع) می فرماید: «لا تثقن بعهد من لا دین له؛(۱۸) به عهد و پیمان کسی که دین
ندارد اطمینان نداشته باشید.»

آن حضرت شبیه این جمله را در مورد خردورزی فرموده است: «لا یوثق بعهد من لا عقل
له؛(۱۹) به عهد و پیمان کسی که عقل ندارد نمی توان اعتماد کرد.»

۲ – پای بندی به ارزش ها: در سایه عقل و دین می توان به فضایل انسانی، وفادار بود.
امام علی (ع) می فرماید: «الدین تقید عن المحارم؛(۲۰) دین، انسان را از ارتکاب
گناهان مانع می شود». و در مورد عاقل نیز می فرماید: «العاقل من تورع عن الذنوب و
تنزه عن العیوب؛(۲۱) عاقل کسی است که از گناهان پرهیز می کند و خود را از عیب ها
پاک می سازد.»

۳ – مقاومت و ایستادگی: ملازم حق بودن و دفاع از حق و استقامت، از مشترکات دین و
عقل به شمار می رود. امام علی (ع) می فرماید: «ثمره العقل، الاستقامه؛(۲۲) نتیجه
عقل، استقامت در کارهاست» و در باب دین نیز می فرماید: صیانت و سلامتی هر شخصی به
اندازه دیانت اوست.(۲۳)

در مجموع می توان گفت: بین عقل و دین رابطه دوسویه است؛ یعنی عقل در دین و دین در
عقل، تأثیر مثبت دارد. امام علی (ع) دین و ادب را نتیجه عقل دانسته اند.(۲۴)

در برخی از احادیث نیز عقل، حجّت باطنی و پیامبران، حجّت ظاهری قلمداد شده اند.(۲۵)

همان گونه که عقل در دیانت انسان تأثیر دارد، دین نیز در خردورزی او مؤثر است. امام
علی (ع) یکی از فلسفه های بعثت پیامبران را آشکار کردن گنجینه عقول بشری ذکر
کرده اند؛(۲۶) یعنی بدون تذکر و برانگیختن پیامبران، آدمی از معلومات فطری و ذاتی
عقل خود، غافل است. پس یکی از کارهای دین، به فعلیت در آوردن عقل و معلومات فطری
است. افزون بر آن، دین، چراغ عقل را شعله ورتر می کند. امام علی (ع) می فرماید: یاد
خدا، روشنای عقل است.(۲۷)

بنابر این، تفکرِ تضاد و تناقی میان تعقّل و تدیّن، ناشی از عدم شناخت عقل و دین و
ارائه تعریف نادرست از این دو مقوله ارزش مند است. یکی از لطیف ترین تعابیری که
رابطه عقل و دین را ترسیم می کند روایتی است که از امام علی (ع) نقل شده است:
جبرئیل بر آدم نازل شد و گفت: من مأمورم تو را میان یکی از این سه موهبت، مخیّر کنم
تا یکی از برگزینی و بقیه را رها کنی. آدم گفت: آنها چیست؟ جبرئیل پاسخ داد: عقل و
حیا و دین. آدم گفت: من عقل را برگزیدم. جبرئیل به حیا و دین گفت: او را رها کنید.
گفتند: ما مأموریم همه جا با عقل باشیم و از آن جدا نشویم. جبرئیل گفت: حال که چنین
است به مأموریت خود عمل کنید، سپس به آسمان صعود کرد.(۲۸)

جای گاه خردورزی در اسلام

اسلام برای اندیشه و خردورزی و صاحبان عقل و خرد، ارزشی والا و حیاتی قائل است. در
قرآن، بیش از هزار بار کلمه «علم و مشتقات آن» که نشانه باروری خرد است، تکرار شده
و افزون بر هفده آیه به طور صریح انسان را به تفکر دعوت کرده و بیش از ده آیه با
کلمه «انظروا؛ دقت کنید» شروع شده و بیش از پنجاه مورد نیز کلمه «عقل و مشتقاتش» به
کار رفته است.

قرآن مجید انسان هایی را که از خرد نورانی بهره ای نبرده اند، نازل ترین موجودات
شمرده و فرموده است: «ان شر الدّوابّ عندالله الصم البکم الذین لا یعقلون؛(۲۹)
بدترین جنبندگان در نزد خدا، کران و گنگانند که خرد را به کار نمی بندند.»

این کتاب الهی دلیل ورود بسیاری از جن و انس را به جهنم، عدم تعقّل ذکر کرده(۳۰) و
از زبان اهل جهنم می فرماید: «و قالوا لو کنّا نسمع او نعقل ما کنّا فی اصحاب
السعیر؛ می گویند: اگر ما گوش شنوا داشتیم یا تعقّل می کردیم، در میان دوزخیان
نبودیم.»(۳۱)

شواهد فراوانی نشان می دهد که اسلام منزلتی والا برای عقل قائل است که به مهم ترین
آنها اشاره می کنیم:

۱ – قوام انسان: رکن اساسی انسانیت و وجه ممیّز او از حیوان، عقل و خرد است. پیامبر
اسلام (ص) می فرماید: «قوام المرء عقله؛(۳۲) رکن نگاه دارنده انسان، خرد اوست».
امام علی (ع) نیز می فرماید: «الانسان بعقله؛(۳۳) انسان به عقل خود انسان است.»

آن حضرت در حدیثی دیگر تفاوت انسان و حیوان و فرشته را بدین گونه بیان فرموده اند:
خداوند در فرشتگان، عقلی بدون شهوت نهاد و در چارپایان، شهوت بدون عقل و در فرزندان
آدم، هر دو را قرار داد. پس هر که عقلش بر شهوتش غالب گشت، از فرشتگان برتر و هر کس
شهوتش بر عقلش پیروز شد، از چارپایان بدتر است.(۳۴)

ای برادر تو همه اندیشه ای

ما بقی خود استخوان و ریشه ای

گل گل است اندیشه تو گلشنی

ور بود خاری تو هیمه گُلخنی

۲ – هدیه الهی: خداوند نعمت های فراوانی به انسان ارزانی داشته که در بین آنها،
نعمت عقل برجستگی خاصی دارد. امام رضا (ع) می فرماید: «العقل حباءٌ من الله؛(۳۵)
خرد، هدیه خداوند است». رسول اکرم (ص) نیز می فرماید: خداوند نعمتی را بین بندگانش
تقسیم نکرده که برتر از نعمت عقل باشد.(۳۶)

۳ – برترین عبادت: عده ای به غلط، عبادت را در نماز و روزه منحصر کرده اند، در حالی
که از دیدگاه اسلام، اندیشیدن، برترین عبادت است.(۳۷) امام رضا (ع) عبادت اصلی را
در زیادی اندیشیدن می داند و می فرماید: عبادت، در زیادی روزه و نماز نیست، بلکه
بسیار اندیشیدن در امر خداوند است.(۳۸)

شاید دلیلش آن باشد که فکر صحیح، موجب توجه به نماز و روزه و لذت بردن از آن دو، و
نیز عمل کردن به ارزش های متعالی می گردد.

۴ – حجّت باطنی: امام کاظم (ع) می فرماید: خداوند بر مردم دو حجّت دارد: حجّت آشکار
و حجّت پنهان. حجّت آشکار، رسولان و پیامبران و امامان، و حجّت پنهان، عقل مردم
است.(۳۹)

۵ – معیار ارزش گذاری: هر چند در میان مردم، رشد ظاهری و تقویمی، مقیاس و ملاک برای
ارزش گذاری است اما در اسلام، ارزش اعمال هر فردی بستگی به بلوغ عقلانی وی دارد.
امام صادق (ع) به نقل از رسول اکرم (ص) فرموده اند: «اذا بلغکم عن رجل حسن حال
فانظروا فی حسن عقله فانّما یجازی بعقله؛(۴۰) اگر از احوال شایسته و صفات نیک فردی
به شما خبر دادند، از میزان عقل و خردش بپرسید که ارزش و پاداش انسان ها به عقل
آنهاست.»

۶ – بزرگ ترین خلقت: پیامبر اسلام (ص) می فرماید: خداوند عقل را آفرید و به او
فرمود: رو کن، پس او رو کرد. سپس فرمود: برگرد، پس او برگشت. آن گاه خدای تبارک و
تعالی فرمود: به عزت و جلالم سوگند که من آفریده ای از تو بزرگ تر و فرمانبردارتر
نیافریدم. به تو آغاز می کنم و به تو بر می گردانم؛ معیار ثواب و کیفر تویی.(۴۱)

آثار خردورزی

۱ – سرچشمه صفات نیک: تمام صفات اخلاقی و رفتارهای نیک، ریشه در عقل و خرد انسانی
دارد. پیامبر اکرم (ص) می فرماید: از عقل، بردباری نشأت گرفت و از بردباری، دانش و
از دانش، هوش یاری و از هوش یاری، پاک دامنی و از پاک دامنی، خویشتن داری و از
خویشتن داری، حیا و از حیا، وقار و از وقار، پایداری بر کار خوب و از پایداری بر
کار خوب، بیزاری از کار بد و از بیزاری از کار بد، پیروی از اندرزگو.(۴۲)

۲ – سامان دهی امور: عقل، منشأ صلاح و سامان و خیر و خوبی است. امام علی (ع)
می فرماید: «العقل مصلح کل امر؛(۴۳) عقل به سامان آورنده هر امری است.»

۳ – عامل تقرّب به خدا: پیامبر اکرم (ص) می فرماید: مردم در فردای قیامت به اندازه
خردشان به درجات بهشتی می رسند و به پروردگارشان تقرّب می یابند.(۴۴)

۴ – کنترل غرایز: یکی از مشکلات جوانان، طغیان غرایز و احساسات و تمایلات نفسانی
است. در عصر حاضر با ظهور فرآورده های جدید هنری و توسعه رسانه های تبلیغاتی و
پیچیدگی وسایل ارتباطی و تنوع خواسته ها، محصولات فرهنگی و ورود به دهکده جهانی از
طریق ماهواره و اینترنت، دسترسی جوانان به محصولات مبتذل فرهنگی اعم از فیلم و
تصویر، آسان گردیده است. استکبار جهانی به تعبیر مقام معظم رهبری، با شبیخون فرهنگی
خود، دل های پاک جوانان را نشانه گرفته و در کمینشان نشسته است.

به راستی راه مقابله با این تهاجم گسترده چیست و جوانان ما چگونه می توانند در
برابر امواج سهمگین عوامل فساد بایستند و از آلوده شدن به گناه پرهیز نمایند؟

تنها کاری که جوانان ما برای مقابله با این تهاجم می توانند انجام دهند مجهز کردن
خودشان به سلاح ایمان و خردورزی است. حتی ایمان هم زمانی برای آنان سودمند است که
هم گام و همراه با تعقّل و تفکر منطقی باشد. امام علی (ع) می فرماید: «لا یستعان
علی الدهر الا بالعقل؛(۴۵)بر روزگار نمی توان پیروز شد، مگر با تعقّل و تفکر.»

پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «لکل شی آله و عدّه و آله المؤمن و عدّته العقل؛(۴۶)
برای هر چیزی ابزار و ساز و برگی است و ابزار و ساز و برگ مؤمن، عقل است.»

اگر هر جوانی عقل خود را به کار بیندازد و آن را حاکم قرار دهد، می تواند با تحلیل
منطقی از مسائل و محاسبه سود و زیان هر عملی، نفس خود را مهار کند و غرایز درونی اش
را تعدیل نماید.

۵ – پاک دامنی: یکی از آثار خردورزی، عفت و پاک دامنی است. امام علی (ع) می فرماید:
«من عقل عفّ؛(۴۷) هر که عاقل باشد عفت پیشه می کند». شاید دلیلش آن باشد که عاقل با
دوراندیشی خود، سرانجامِ شهوت رانی و لذت طلبی را که ذلت دنیا و آخرت است، می بیند
و لذت همیشگی را بر لذت آنی ترجیح می دهد و به سخن امام علی (ع) می اندیشد که
فرموده است: در لذتی که موجب ندامت باشد و شهوتی که رنج و زحمت در پی داشته باشد،
خیری نیست.(۴۸)

نیاز عقل به بعثت

آن چه در اهمیت عقل و خرد گفته شد، نباید این باور را پدید آورد که با وجود این
گوهر ارزش مند، نیاز