پاورپوینت کامل گزیده ای از پژوهش های ارسالی شماره ۶۶ – موضوع پژوهش (۲)پیامبر اعظم (ص)، محور وحدت ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزیده ای از پژوهش های ارسالی شماره ۶۶ – موضوع پژوهش (۲)پیامبر اعظم (ص)، محور وحدت ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزیده ای از پژوهش های ارسالی شماره ۶۶ – موضوع پژوهش (۲)پیامبر اعظم (ص)، محور وحدت ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزیده ای از پژوهش های ارسالی شماره ۶۶ – موضوع پژوهش (۲)پیامبر اعظم (ص)، محور وحدت ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

سیدمنصور طبیبیان، شماره اشتراک ۵۱۴، از اهواز

حضرت محمد بن عبدالله (ص) در روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول سال عام الفیل دیده به
جهان گشود. پدرش عبدالله قبل از او از دنیا رفت و مادرش آمنه و عبدالمطّلب، جدّ
بزرگوارش، کفالت او را بر عهده گرفتند. در همان سنین او را برای شیر دادن به
دایه ای به نام حلیمه سعدیه سپردند. بعد از دوران شیرخوارگی، حلیمه وی را به مادرش
سپرد و حضرت محمد (ص) از آن به بعد کنار مادر و جدّ خود زندگی می کرد تا به سن شش
سالگی رسید. در این زمان، مادر خود آمنه را نیز از دست داد و پس از آن تحت تکفّل و
سرپرستی عبدالمطّلب در آمد و تا سن هشت سالگی نیز با ایشان زندگی نمود. در این سن،
جدّش را نیز از دست داد و ابوطالب، عموی رسول خدا (ص) و پدر امام علی (ع) کفالت آن
حضرت را عهده دار گشت.

رسول اکرم (ص) در مکه بزرگ شد و خدا او را در تمام احوال از پلیدی ها و عادات زشت
دوران جاهلیت حفظ فرمود تا به سن جوانی رسید. در تمام قریش، مردی خوش خلق تر و
بردبارتر و راست گوتر و در مروّت و رفاقت و حفظ امانت، بهتر از او کسی نبود. به این
دلیل بود که مردم مکه به آن حضرت لقب «محمد امین» داده بودند. ۲۵ سال از عمر شریفش
می گذشت که با خدیجه، زنی ثروت مند و محترم، ازدواج نمود و در چهل سالگی به نبوت
مبعوث گشت. خدیجه، اولین زن و علی بن ابیطالب، اولین مردی بود که دعوت او را
پذیرفتند و مسلمان شدند.

حضرت محمد (ص) در راه اثبات دین حق و هدایت کردن مردم در طول ۲۳ سال پیامبری خویش،
زحمات و زجرهای بسیاری را متحمل شدند؛ از آزارهای قریش در اوایل بعثت در مکه گرفته
تا اذیت های منافقان در اواخر رسالت ایشان در مدینه.

نقش وحدت در پیروزی

ایوب محمدی، شماره اشتراک ۱۸۷۱، از ایوان غرب

به تجربه ثابت شده است که متراکم ساختن نیروها در به وجود آمدن پدیده ها، نقشِ
عظیم تری را در تأثیر همان عوامل به طور جداگانه ایفا می کند؛ مثلاً هر گاه بنا شود
دایره المعارفی بزرگ و جامع نوشته شود، این کار هم ممکن است از نیروی شخصِ واحدی
پدید آید و هم از روی هم گذاشتن نیروهای جمعی از دانشمندان و متخصصان فن. شکی نیست
که صورت دوم، هم جامع تر است و هم اصولی تر و قابل دوام تر.

یک نخ نازک ابریشم هر چقدر نیرومند و محکم باشد قابل گسستن است، اما همان طور که از
قدیم گفته اند:

صد هزاران خیط یکتا را نباشد قوّتی

چون به هم برتافتی اسفندیارش نگسلد

بر این اساس، یک ملت متّحد و یک پارچه که تمام نیروهایش را در راه تحقق آرمان ها و
اهدافش بسیج می کند و در ساختن کشوری آباد و مستقل از هیچ گونه کوششی دریغ ندارد،
طبعاً می تواند در گردباد طوفان حوادث روزگار، روی پایش بایستد و ستاره اقبالش
همواره بر تارک آن بدرخشد. چنین ملتی قادر است پر جمعیت ترین ملل جهان را که هدف
مشترک و هم بستگی کاملی ندارند در خود هضم کرده، بر آنان پیشی گیرد. به طور قطع یکی
از عوامل مهم پیروزی ملت های فاتح در طولِ تاریخ، وجود این اصل در آنها بوده است.

با توجه به نقش عظیم وحدت در تحقق آرمان ها و پیشرفت امور، اسلام به پیروان خود
دستور می دهد از این گنج شایگان بهره برداری کنند و از عواقب سوء تفرقه و اختلاف که
موجب به هدر رفتن نیروهاست، بر حذر باشند: «واعتصموا بحبل اللّه جمیعاً و لا تفرقوا
اذکروا نعمت اللّه علیکم اذ کنتم اعداء فالّف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخوانا و
کنتم علی شفا حُفرهٍ من النار فانفذکم منها؛(۱) و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و از
هم متفرق نشوید و به یاد آورید نعمت های خدا را بر شما در آن زمانی که با هم دشمن
بودید و میان قلب های شما الفت برقرار ساخت و به موهبت آن با هم برادر گشتید و حال
آن که بر لب پرتگاهی از آتش بودید و شما را از آن برهانید.»

دین مبین اسلام ثمره دوری از هم بستگی و دامن زدن به آتش اختلاف را از دست دادن عزت
و آسایش و استقلال انسان ها می داند و می فرماید: «و اطیعوا الله و رسوله و لا
تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم و اصبروا ان اللّه مع الصابرین؛(۲) از خدا و پیامبرش
اطاعت کنید و هیچ گاه با هم نزاع و اختلاف نکنید که ناتوان خواهید شد و عزت و
آسایش تان از بین خواهد رفت. شکیبا باشید که خدا با صبرکنندگان است.»

پیامبر اسلام در ضمن روایتی، یک پارچگی امت اسلام را مایه ایمنی، و تفرقه و اختلاف
مسلمانان را موجب هلاک و نابودی می داند؛ آن جا که می فرماید: «همراه عموم باشید،
زیرا دست خدا با جماعت است. از تفرقه بپرهیزید، زیرا همان طور که گرگ، گوسفندهای از
گله مانده را شکار می کند، اهریمن نیز افراد بازمانده از اجتماع را شکار می نماید.»

بهلول رضایی درزی، شماره اشتراک ۱۳۷۹، از نورآباد ممسنی

پیامبر اکرم (ص) در رفتار با مردم همواره بردبار و حلیم بودند، به طوری که با اخلاق
کریمانه خویش و با مهر و محبت بی شائبه، جان ها را شیفته خود ساختند و تا آن جا که
توانستند در جامعه منحط آن روز عربستان انسان هایی را تربیت کردند که هر کدام
الگویی برای انسانیت و حجّتی برای اثبات اصالت این آیین آسمانی شدند. خداوند درباره
خلق و خوی آن حضرت در قرآن خطاب به پیامبر (ص) می فرماید: «همانا تو بر خلقی عظیم
آراسته ای».(۳) در جای دیگر می فرماید: «ای پیامبر! به موجب رحمت و لطف الهی است که
تو با مردم مهربان هستی و اخلاق نرم و ملایمی داری. اگر خشن و سخت دل بودی و اخلاق
درشتی داشتی، همه از دورت پراکنده می شدند. پس بر آنها ببخشای و بر ایشان آمرزش
بخواه و در کارها با ایشان مشورت کن و آن گاه که بر کاری تصمیم گرفتی بر خدا توکل
کن، چه آن که خدا توکل کنندگان را دوست دارد.»(۴)

سیره همه انبیا بر همین منوال بوده است که همواره با مردم به ملایمت و مهربانی
رفتار می کردند؛ هم چنان که خداوند متعال درباره اعزام حضرت موسی و برادرش هارون به
سوی فرعون فرمود: «با فرعون، نرم و ملایم سخن بگویید، شاید در اثر سخنان نرم شما
متذکر حقایق شود یا از عذاب الهی بهراسد.»(۵)

ارزش و اهمیت این صفت پسندیده تا آن جاست که وقتی «اسامه بن شریک» از رسول خدا (ص)
پرسید: ای پیامبر! بهترین چیزی که به انسان عطا شده چیست؟ حضرت فرمود: حسن خلق.(۶)
حضرت امام حسین (ع) نیز می فرمایند: رسول اکرم (ص) فرمودند: برای افراد خوش خلق
پاداشی است مثل پاداش کسانی که روزها را روزه می گیرند و شب ها را نماز
می خوانند.(۷) و باز از آن حضرت نقل شده است که فرمود: خوش خلقی، گناهان را ذوب
می کند و از بین می برد؛ همان طوری که خورشید یخ را ذوب می کند.(۸)

حضرت رضا (ع) از رسول خدا (ص) نقل می کند که فرمود: «جبرئیل از جانب پروردگارم بر
من نازل شد و گفت: ای محمد! بر تو باد که حسن خلق را ملازم خود سازی، زیرا بد خلقی،
خیر دنیا و آخرت را از بین می برد. سپس فرمود: آگاه باشید که شبیه ترین شما به من
کسانی هستند که اخلاقشان از همه نیکوتر باشد.»(۹)

رسول اکرم (ص) در مقابل تندخویی های دیگران بسیار ملایم و مهربان بود. روزی عربی
بیابانی با لحنی تند و خشونت آمیز خطاب به ایشان گفت: یا محمد! آیا این مال، مال
خداست یا مال پدر توست؟ در این هنگام یکی از حاضران به قصد جان او شمشیر کشید، ولی
پیغمبر (ص) او را از این کار باز داشت و فرمود: او را واگذار، زیرا هر صاحب حقی را
سخنی هست. رسول اکرم (ص) در برابر آن اعرابی تبسّمی بر لب آورد و چیزی جز این نگفت
که: ای وای بر تو… اگر من عدالت نکنم کدامین کس عدالت کند و خواهد کرد؟(۱۰)

در یکی از روزها وقتی حضرت رسول (ص) عازم مسجد بودند در بین راه شخصی خدمت ایشان
آمد و مدعی شد که من از شما طلب کارم و همین الآن و همین جا بایستی طلب مرا بدهید.
پیغمبر (ص) فرمودند: اولاً، شما از من طلب کار نیستید و ثانیاً، چون پول همراه
ندارم، اجازه بدهید که بروم منزل و برای شما پول بیاورم. گفت: نمی گذارم حتی یک قدم
از این جا بردارید. هر چه پیامبر نرمش نشان دادند، او بیشتر خشونت کرد تا آن جا که
عبا و ردای پیامبر اکرم (ص) را گرفت و به دور گردن حضرت پیچید و کشید، به طوری که
اثر سرخی آن در گردن مبارک حضرت به جا ماند. مسلمانان که در مسجد منتظر پیامبر (ص)
بودند، وقتی دیدند آن حضرت تشریف نیاوردند بیرون آمدند و متوجه شدند یک نفر یهودی
جلو ایشان را گرفته است. خواستند او را کنار کشیده و احیاناً کتک بزنند، اما حضرت
فرمود: شما کاری نداشته باشید. من خودم می دانم که با رفیقم چه باید بکنم. آن قدر
نرمش نشان دادند که یهودی در همان جا گفت: “” اشهد ان لا اله الا الله و اشهد انک
رسول اللّه “ و افزود: این چنین قدرت و بردباری و تحملی از عهده یک فرد عادی، خارج
است و شما مسلّماً از جانب خدا مبعوث شده اید.(۱۱)

ویژگی های وحدت آفرین رسول خدا (ص)

یوسف ابراهیمی، شماره اشتراک ۱۲۴۶۷، از آمل

پیامبر رحمت (ص)، مظهر انسان کامل بود؛ چنان که قرآن کریم می فرمایند: «انّک لعلی
خلق عظیم؛(۱۲) تو را خلقی عظیم است». آن حضرت با چهره گشاده از مردم استقبال
می کرد، در کارهای عمومی، همکاری وافر داشت و به کسی فرمانِ کاری نمی داد، با کسی
که به او ستم می کرد، رحیم و مهربان بود و به عیادت وی می رفت و در حق او دعا
می کرد. به دلیل همین خُلق عظیم بود که او را «رحمهٌ للعالمین» خواندند. حتی در فتح
مکه، پس از آن که پیروز شد، همه فکر می کردند بر سر آنها خواهد تاخت؛ در حالی که
فرمود: «از سر خطاها و لغزش های شما گذشتم.»

در جنگ حنین نیز وقتی اسرا را نزد او آوردند، خواهر رضایی اش شیما از پیامبر (ص)
طلب بخشش کرد. حضرت با آن که در جنگ سختی فراوانی کشیده بود، او و تمامی افراد
قبیله اش را آزاد کرد. اینها و بسیاری دیگر از فضایل اخلاقی رسول خدا (ص) باعث شد
که مسلمانان بیش از پیش متحد گردند.

او در مسیر دعوت خود، برای اتحاد و وحدت مردم، در برخورد با قوم جاهل، چنان متحمل
مرارت ها شد که فرمود: «ما اوذی نبیّ مثل ما اوذیت؛ هیچ پیامبری مانند من سختی
نکشید.»

موفقیت پیامبر اکرم (ص) در قرآن مجید

سعیده غیاثی، شماره اشتراک ۳۶۵۱، از محلات

از مهم ترین توفیقات پیامبر گرامی اسلام (ص)، ایجاد وحدت و برادری در میان قومی بود
که جز قتل و غارت افتخار دیگری نداشتند. قرآن مجید این واقعیت را چنین بیان می کند:
«و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را به یاد آورید که
چگونه دشمن یک دیگر بودید و او میان دل های شما الفت ایجاد کرد و به برکت نعمتِ او
برادر شدید و شما بر لب حفره ای از آتش بودید و خدا شما را از آن نجات داد. خداوند
این چنین آیات خود را برای شما آشکار می سازد. شاید پذیرای هدایت شوید.»(۱۳)

این آیه به نعمت بزرگ اتحاد و برادری اشاره می کند و وضعیت اندوه بار گذشته
مسلمانان را یادآوری می نماید. اگر سابقه دشمنی و عداوت را در گذشته اعراب به درستی
مطالعه کنیم که چگونه کینه های ریشه دار در طول سال های متمادی در دل های آنان
انباشته شده بود و چگونه یک موضوع جزئی و ساده کافی بود آتش جنگ خونینی را در میان
آنها بیفروزد و مخصوصاً با توجه به این که مردم نادان و بی سواد و نیمه وحشی، حاضر
به فراموش کردن کوچک ترین مسائل گذشته نبودند، اهمیت موفقیت رسول گرامی اسلام (ص)
در ایجاد وحدت و برادری آشکارتر می گردد و ثابت می شود که از طریق عادی و معمولی
امکان پذیر نبود که در طی چند سال، از چنان ملت پراکنده، کینه توز و نادان، ملتی
واحد، متحد و برادر ساخته شود.

مهوش آجیلی، شماره اشتراک ۱۱۱۸، از سنقر

با هجرت پیامبر (ص) به مدینه همه احساس کردند گویا گشایشی به وجود آمده است. لذا
دل ها متوجه و بیدار شد. وقتی مردم شنیدند پیغمبر (ص) وارد قبا گردیده، شوق دیدن
ایشان روز به روز در دل آنان بیشتر شد. این نسیم لطیف و ملایم، به طوفانی در دل های
مردم تبدیل شد و آنها را عوض کرد. ناگهان احساس کردند عقاید و عواطف و وابستگی های
قبایلی و تعصّبات آنها، در چهره و رفتار و سخن این مرد محو شده است. همین طوفان بود
که ابتدا در دل ها انقلاب ایجاد کرد و سپس بعد به اطراف مدینه گسترش پیدا نمود، دژ
طبیعی مکه را تسخیر کرد و سر