پاورپوینت کامل سرمقاله ;زیارت جامعه، نمادی از توحید ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرمقاله ;زیارت جامعه، نمادی از توحید ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرمقاله ;زیارت جامعه، نمادی از توحید ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرمقاله ;زیارت جامعه، نمادی از توحید ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۲

توحید، زیر بنای عقاید شیعه و همه مذاهب اسلامی است. بدون اعتقاد به یکتایی خدا،
همه کردارهای دیگر باطل است. به دلیل اهمیت این اصل، پیشوایان معصوم (علیهم السلام)
دقیق ترین و لطیف ترین تبیین ها را از «خدا» و «توحید» به عمل آورده اند. خطبه های
توحیدی نهج البلاغه، همه عالمان ژرف اندیشِ سنّی و شیعه را به اعجاب وا داشته است.

احادیث ائمه معصومین (علیهم السلام) درباره «توحید»، غنای مذهب اسلام راستین را در
عشق به یکتاپرستی، نشان می دهد. آنان به ما آموخته اند که محور همه چیز «خدا»ست و
هیچ یک از انبیا و امامان – اگر اذن خدا نباشد – هیچ اختیاری ندارند. پس آیین
تشیّع، مذهب «خدامحوری» است و آداب و مناسک آن هم در جهت تقرّب به خداست. زیارت
انبیا و اولیا از راه دور و نزدیک هم، در حقیقت احترام به معلمان توحید است. ما
مربیان و معلمان خود را که درس توحید و آداب زندگی به بشر آموختند، احترام می کنیم.
به علاوه، آن جا که خدا «اذن» داده واسطه هایی را برای تقرّب به او انتخاب کنیم، از
آنها مدد می جوییم.

ائمه دین به حکم «یا ایها الذین آمنوا اِتَّقوا اللّه و ابتَغُوا الیه الوسیله و
جاهدوا فی سبیله لعلَّکم تُفلحون»(۱) از جمله «واسطه ها» هستند که در قرآن از آنها
به «وسیله» یاد شده است.

یکی از زیارت های شریف، «زیارت جامعه کبیره» است که نمادی از توحید می باشد. گرچه
برخی بر آن اشکال گرفته و آن را «مرام نامه شیعه غالی» معرفی کرده اند، اما با مرور
این زیارت نامه، روشن می شود که سراسر آن، مفاهیم توحیدی و عالی ترین درس معرفت
الهی و توحید عرفانی است.

اما پیش از آن، به حکمت های زیارت قبور پیامبران و امامان می پردازیم، سپس به شرح
برخی از جملات زیارت جامعه می پردازیم تا ابهامات برطرف شود.

الف) زیارت، عامل قرب به حق

اصولاً زیارت ائمه اطهار (علیهم السلام) و اولیای خدا، از عوامل تقرّب به حق تعالی
است و باعث می شود که زائران حرم الهی در پرتو زیارت مقرّبان درگاهش، به درجات رفیع
و مقامات منیع دست پیدا کنند؛ چنان که در این زمینه حدیثی از پیامبر اکرم (ص) رسیده
است که به حضرت علی (ع) فرمودند: «ای علی! هر کس مرا در زمان حیات یا بعد از رحلت و
هم چنین تو و حسن و حسین را در حیات و پس از مرگ، زیارت کند، تضمین می کنم که او را
از اهوال و شداید قیامت نجات دهم و به درجه و مقام خود برسانم.»(۲)

زیارت در واقع عهد و پیمان مجدّدی است که زائر با فرد زیارت شونده می بندد و باید
به آن وفادار باشد؛ چنان که یکی از راویان حدیث به نام وشّا از امام هشتم (ع) نقل
می کند که می فرمودند: برای هر امامی عهد و پیمانی در گردن دوستان و پیروانش است و
بدون شک تکمیل وفای به پیمان ها و حسن انجام تعهّدات، زیارت قبور آنان می باشد. پس
هر کس با میل و رغبت به زیارت آنها شرف یاب شود و به آن چه آنان رغبت دارند راغب
باشد، در روز قیامت از شفاعتشان بهره مند می گردد.

ب) زیارت، تجدید پیمان با اولیا

حقیقت زیارت، تشرّف به محضر امام معصومی است که زائرانش او را زنده و آگاه می دانند
و یقین دارند که او از عالم برزخ با روح بزرگ و دید تیزبینش همه زائران را مشاهده
می کند و سلام آنان را پاسخ می دهد و برای حل خواسته های آنها در پیش گاه احدیّت
دعا می کند. به همین دلیل اگر زائران آداب و ترتیبی را که برای زیارت مقرّر شده
رعایت نمایند، انقلاب روحی پیدا می کنند؛ مانند: پوشیدن لباس تمیز، غسل زیارت،
آهسته گام برداشتن، با خلوص و متانت وارد حرم شدن و… لیکن از آن جایی که انسان در
سیر معنوی، مراتب و درجاتی دارد که اولین مرتبه آن، جسم و آخرین درجه آن، روح و
حقیقت اوست، برای حضور جسم نیز آدابی معیّن شده است.

با این که روح یک جوهر مجرّد است که تمام مراتب تکامل مادی و معنوی آدمی و قوام
حیات او بدان بستگی دارد و جسم به منزله مرکب است که روح از آن کار می کشد، در عین
حال حضور جسم با وجود روح معنا پیدا می کند، زیرا میان جسم و روح، وحدت عمیقی
برقرار است و در یک دیگر تأثیر متقابل دارند. به قول شاعر:

هست اندر این تنِ جرم صغیر

روح رخشانیّ و دنیایی کبیر

روح چون گنجی زیر درّه ای

آفتابی در دل یک ذره ای

جان بلندی داشت تن پستیّ خاک

مجتمع شد جسم پست و روح پاک

چون بلند و پست با هم یار شد

آدمی اعجوبه اسرار شد

در هر صورت، چون حقیقت عبودیت و طهارت انسان در مراتب عبودیت، به اهدای مال و صرف
آن در راه رضای مولا بستگی دارد، از این رو حضور فیزیکی انسان در مقام عبادت و
زیارت، مطلوب است و موجب ثواب مضاعف می شود؛ چنان که ابراهیم خلیل به فرشته ای که
سرودِ «سبوحٌ قُدوسٌ ربّنا و ربّ الملائکه و الرّوح» سر می داد گفت: اگر یک بار
دیگر محبوبم را این گونه توصیف کنی، یک سوم گوسفندانم را به تو می دهم. البته در هر
بار مقداری اضافه می کرد تا سرانجام مال و جانش را در راه حضرت دوست یک جا اهدا
کرد.

فلسفه غسل زیارت

هر چه انسان از حضرت حق، غفلت و از هوا و هوس ها پیروی کند، از طهارت جسم و روح او
کاسته می شود. از این رو لازم است در هر مرتبه کارهایی انجام دهد که طهارت آن مرتبه
را فراهم می سازد؛ مانند گذشتن از مال در راه زیارت محبوب و آزادی از وابستگی های
مادی و تطهیر بدن.

از جانب دیگر، چون قوام حقیقت عبودیت با دخول در حوزه ولایت آل محمد و خروج از
ولایت دشمنان اهل بیت فراهم می گردد، پس ناگزیر در مرتبه طهارت جسمانی، به استعمال
آب تحت عنوان «غسل زیارت» نیازمند است، چرا که آب از یک سو رمز پیدایش حیات است(۳)
و از سوی دیگر، موجودیت و بقای هر موجود زنده ای به آن بستگی دارد.(۴)

نکته جالب آن که در آیه «ان اصبح ماؤکم غورا فمن یأتیکم بماء معین»،(۵) آب خوش گوار
به امام معصوم تفسیر شده است، زیرا حیات معنوی و بقای حیات اجتماعی و شفاف شدن روح
مؤمن، به ولایت امام معصوم بستگی دارد که پاک کننده حیات معنوی و مادی انسان ها از
تیرگی ها و آلودگی هاست. از طرف دیگر، آب هم مظهر ولایت در عالم اجسام است برای
پاک سازی ظواهر جسم از آلودگی ها. از این رو امام هادی (ع) در آداب زیارت جامعه
دستور می دهد که زائر با غسل کردن، کثافات بدن را بشوید، چرا که این نوع پاکی،
انسان را برای تشرّف به محضر ولی خدا آماده تر می کند.

اما نقش تکبیرات در زیارت جامعه کبیره برای این است که عظمت غیر خدا از درون ذهن و
فکر انسان بیرون برود. در کافی شریف در باب «معبود و اشتقاق اسماء الله»، از هشام
بن حکم بازگو شده است که امام صادق (ع) فرمودند: برای خدای متعال ۹۹ اسم است که
همان گونه که امیرالمؤمنین در دعای کمیل می فرماید: «و باسمائک اللتی ملأت ارکان
کلّ شی ء»، ارکان اشیا از آنها لب ریز است و در هر چیزی برای هر یک از این اسم ها
نشانه و آیینه ای است که مبدأ ظهور آثار اسم خدا می باشد، که اگر آن (نشانه) نبود،
برای این اسم در آن اثری دیده نمی شد. و این همان حقیقتی است که به آدم ابوالبشر
تعلیم داده شد: «و علّم آدم الاسماء کلها».(۶)

در هر صورت، برای اسم خدا چهار رکن و برای هر رکنی، سی عدد اسم و حجاب است که با
تکبیرات در مقام زیارت باید آن پرده ها را یکی پس از دیگری پاره کرد تا محضر ولایت
را ادراک نمود.

تمام این آداب و اذکار برای مبارزه با شرک است تا برخی از کم سوادها از تعبیرات
زیارت جامعه، برداشت ناروا و غلوّآمیزی نداشته باشند و از عظمت الهی در باب صفات
اولیای حق، غفلت نورزند.

نکته مهم و هشدار دهنده دیگر آن است که هنگام زیارت یا در هر شرایط دیگر، اگر انسان
مسلمان از پیامبر اکرم (ص) یا امامان معصوم (علیهم السلام) و یا اولیای خدا حاجتی
بخواهد و به آنان به چشم خدایی بنگرد و آنها را در تأثیر و برآوردن حاجات خلق،
مستقل بداند، بی گمان در پرت گاه شرک سقوط کرده است. ولی اگر با دید استقلالی به
آنها ننگرد، بلکه آنها را واسطه فیض و سبب ارتباط بین خدا و خلق بداند، نه تنها شرک
نیست، بلکه عین توحید است.

وانگهی، اگر مطلق حاجت خواستن از غیر خدا و توسل به اسباب طبیعی برای قضای حوایج،
شرک باشد باید بگوییم جهانیان یک سره مشرک می باشند، بلکه بنیاد و اساس جهان بر
شالوده شرک بنا شده است، چون نظام حیات کنونی و قضای حوایج خلق، بر اساس تعاون و
همکاری پایه ریزی شده است. پیامبرا