پاورپوینت کامل الگوها و اسوه ها;جابر بن عبدالله انصاری ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگوها و اسوه ها;جابر بن عبدالله انصاری ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگوها و اسوه ها;جابر بن عبدالله انصاری ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگوها و اسوه ها;جابر بن عبدالله انصاری ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۶۸

این بار نیز چشم دل به سیمای یک اسوه متعالی و الگوی ایمان و جهاد و علم و معنویت
می دوزیم تا از او معرفت و بصیرت بیاموزیم و از هدایت هایش چراغی فرارویمان و فرا
راهمان بر افروزیم؛ یعنی «جابر بن عبدالله انصاری»، از اصحاب بزرگوار پیامبر و
یاوران نستوه خاندان عصمت و طهارت.

تبار و دودمان

«جابر»، فرزند عبدالله بن عمرو بن حرام و نام مادرش نسیبه بنت عقبه(۱) بود. پدرش
اهل یثرب و از مسلمانان اولیه ای بود که از مدینه به مکه آمد و همراه هفتاد نفر
دیگر از انصار و مردم مدینه، در «عقبه» با رسول خدا (ص) بیعت کرد و در جنگ بدر و
احد نیز شرکت داشت. وی نخستین نفر از شهدای جنگ احد بود که پس از مقاومتی دلیرانه
در تنگه احد و تپه تیراندازان، به شهادت رسید و همان جا به خاک سپرده شد.

جابر بن عبدالله، تنها فرزند این خانواده بود و پس از ایمان به رسول خدا (ص) و
پذیرش اسلام، در دفاع از دین خدا و مبارزه با مشرکان، در میدان های نبرد حضور یافت.
خود او نقل می کند: پیامبر خدا (ص) در ۲۱ نبرد، شخصاً حضور داشت و من در ۱۹ تای
آنها حضور داشتم و تنها توفیق شرکت در دو جنگ در کنار رسول خدا (ص) نصیبم نشد.(۲)

در رکاب پیامبر

جابر بن عبدالله، کودک بود که همراه پدرش به مکه آمد و در پیمان عقبه دوم همراه
هفتاد نفر از انصار حضور داشت و با پیامبر بیعت کرد(۳) و بر ایمان خود وفادار بود.
وی پس از هجرت رسول خدا (ص) به مدینه در کنار پیامبر و در رکاب او به عنوان یک جوان
مسلمان و با ایمان حضور داشت. در نقل های تاریخی، حضور او در جنگ احد و غزوه حمراء
الاسد (که پس از نبرد احد پیش آمد) و جنگ ذاتُ الرّقاع در سال چهارم هجری، جنگ
احزاب، بنی قریظه، صلح حدیبیّه، بیعت رضوان، جنگ خیبر، نبرد موته، فتح مکه، حجّه
الوداع و صحنه های مختلف از حوادث تاریخ اسلام و حماسه آفرینی های مسلمانان، نقل
شده است. این، نشانه ایمان راسخ، شجاعت فراوان و ایثارگری او در راه دین و دفاع از
حق است.

انس و الفت جابر بن عبدالله با پیامبر خدا و محبت و عنایت آن حضرت به این صحابی
والا قدر، از حکایت های مختلفی که با پیامبر داشته و احادیث فراوانی که از رسول خدا
نقل کرده، به خوبی آشکار است. حضرت محمد (ص) سخنان و حکمت های خاصی به او می آموخت
که به کمتر مسلمانی یاد می داد. ایمان و خلوص و صفا و قرب وی به پیامبر (ص)، از
همین سخنان و آموزه ها به دست می آید.

وی در سایه این انس و قرابت پیامبر (ص)، به اهل بیت آن حضرت، به خصوص امیرالمؤمنین
(ع) ارادت و محبت ویژه ای داشت و در هر مناسبتی فضایل آن امام را بازگو می کرد و
آیاتی را که درباره حضرت علی (ع) نازل شده بود یادآور می شد. شخصی به نام ابوزبیر
مکّی می گوید: جابر بن عبدالله را دیدم که عصا زنان در کوچه ها و محله های انصار
می چرخید و می گفت: «یا معشر الانصار! ادّبوا اولادکم علی حبّ علیٍ…»،(۴) ای
گروه انصار! فرزندانتان را با محبت علی (ع) تربیت کنید.»

این خط تا پایان عمر ادامه داشت. حتی در کهن سالی هم، در حالی که ابروهای او روی
چشم هایش افتاده بود، وقتی از او درباره علی (ع) پرسیدند، با دستانش ابروها را بالا
زد و گفت: علی، بهترین انسان است، جز منافق با او دشمنی نمی کند و جز کافر درباره
او شک نمی کند.(۵)

در دوران امیرمؤمنان (ع)

جابر بن عبدالله، با عشق به خاندان رسالت و با عقیده به امامت و ولایت امیرمؤمنان
(ع) دوران خلفای سه گانه را گذراند و منتظر فرصتی بود که ایمان و صدق خود را در
دفاع از حق به ظهور برساند. سال ها گذشت و حضرت علی (ع) به خلافت رسید. با شروع
فتنه گری های بدخواهان و ریاست طلبان، وقتی «جنگ جمل» پیش آمد، جابر در رکاب امیر
مؤمنان با آن پیمان شکنان جنگید. برخی از خطبه های حضرت علی (ع) در جنگ جمل و پس از
آن، در کتاب های حدیث از قول جابر، ثبت و نقل شده است.(۶)

وقتی جنگ با طغیان گران شام پیش آمد، و پس از پایان یافتن جنگ طولانی صفّین، فتنه
خوارج نهروان رخ داد. جابر بن عبدالله در این دو جنگ نیز در رکاب مولایش و به فرمان
او با آنان جنگید.

مواضع جابر در حمایت از امام علی (ع) برای همه روشن بود. حتی در سال چهلم هجری قبل
از شهادت علی (ع) که مهاجمانِ سپاه شام به سرکردگی بسر بن ارطاه به شهرهای مختلف
هجوم آوردند، از جمله وقتی به مدینه یورش بردند، در پی جابر بن عبدالله
می گشتند.(۷)

در خدمت امامان حق

جابر بن عبدالله، این مسلمان موالی اهل بیت، پس از شهادت امام علی (ع) و قضایای پیش
آمده میان امام حسن مجتبی (ع) و معاویه و تسلط یافتن کامل معاویه بر همه جا و همه
چیز، هم چنان به خاندان رسالت وفادار ماند. با آن که سنّ او بالا بود، اما برای
حسنین (علیهما السلام) که یادگاران حضرت رسول بودند، احترام خاصی قائل بود. به نقل
تاریخ، در سال پنجاه هجری در برخوردی که جابر با امام حسن و امام حسین (ع) در
کوچه های مدینه داشت، جابر از روی علاقه و محبت، به دست و پای آن دو امام افتاد و
بر آنها بوسه زد. یکی از مروانیان که شاهد این صحنه بود، جابر را ملامت کرد که تو
از اصحاب قدیمی پیامبر و از جنگ آوران بدری و با این سنّ و سالی که داری، این گونه
رفتار می کنی؟ جابر با معرفت و بصیرتی که داشت، به او گفت: دور شو، اگر تو قدر و
فضیلت و جایگاه والای آن دو را می دانستی، خاک زیر پای آنان را می بوسیدی. سپس
حدیثی را از قول پیامبر (ص) در فضیلت خاندان وحی و سبط پیامبر نقل کرد؛ به این
مضمون که مهدی آخرالزّمان، از نسل حسین بن علی (ع) خواهد بود و خوشا به حال آن که
این دو نواده والاقدر و پدر و مادرشان را دوست بدارد.(۸)

جابر بن عبدالله، در نظر امام حسین (ع) هم جایگاه خاصی داشت. روز عاشورا هنگام
نصیحت سپاه کوفه و نکوهش آنان که به جنگ فرزند پیامبر آمده بودند، فرمود: هنوز
بزرگانی از صحابه همچون جابر بن عبدالله انصاری، ابو سعید خدری و سهل ساعدی و…
زنده اند، از آنان بپرسید که خواهند گفت: پیامبر (ص) فرمود: حسن و حسین، سرور
جوانان بهشت اند.(۹)

عشق و ارادت جابر بن عبدالله انصاری به سیدالشهدا، از زیارت اربعین او به