پاورپوینت کامل کمیت اسدی (شاعر فضیلت ها( ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کمیت اسدی (شاعر فضیلت ها( ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کمیت اسدی (شاعر فضیلت ها( ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کمیت اسدی (شاعر فضیلت ها( ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

آشنایی با چهره های پرفروغ مدافعان اهل بیت و پیروان فضیلت، الهام بخش زندگی بر مدار پاکی هاست. آن چه در این بخش از «اسوه ها» می خوانید، گذری بر زندگی یکی از شاعران مکتبی و مدافعان خاندان رسالت است که پیوسته با مشعل هنر و ادب و شعر خویش، «راه حق» را نشان می داد و از عقیده و ایمان راستین دفاع می کرد و با باطل می جنگید و سلاحش شعرش بود؛ یعنی «کمیت اسدی».

مطلع زندگی

کمیت بن زیاد اسدی در سال ۶۰ هجری در قبیله «بنی اسد» به دنیا آمد. بنی اسد، از قبایل معروف، شجاع، مؤمن و پیش تاز در اسلام و تشیع بودند و در اطراف کوفه سکونت داشتند.

کمیت، از کودکی دارای نبوغ و تیزهوشی و روحیه بزرگ و جسور بود و به مسائل ادبی و ذوقی و شعر علاقه داشت و در دوران جوانی به سبب سروده هایش میان مردم و در محفل بزرگان ادب مطرح بود و با علاقه در مجالس ادبی شاعران آن روزگار شرکت می کرد و ادب می آموخت و با ظرایف شعری آشنا می شد و با شاعران بزرگی هم چون «فرزدق» در ارتباط بود.

شاعر عقیده

از ابعاد گوناگونی می توان به حیات پربار کمیت اسدی نگریست، اما بارزترین جنبه شخصیت او، بُعد ادبی و شعر مکتبی اوست. وی شعر را ابزاری برای تبیین حقایق و دفاع از خطّ ولایت و مبارزه با ستم گران و افشای ظلم حاکمان به کار می برد و «عقیده مکتبی» و «باورهای شیعی» در سروده های او موج می زد.

«کمیت»، دوران سه امام معصوم را درک کرد؛ امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم السلام) و دل و جان و زبان خود را وقف ترویج مکتب ائمه و نشر فضایل خاندان پیامبر (ص) کرد. امامان نیز عنایت خاصی به او داشتند و از او حمایت و ستایش می کردند. وقتی قصیده معروفش «من لقلب متیم مستهام» را در محضر امام سجاد (ع) خواند، حضرت فرمود: «ما از پاداش خدمت تو ناتوانیم، اما خداوند از اجر سروده تو ناتوان نیست. خدایا! کمیت را از کرم خویش محروم مگردان». آن گاه دستور داد تا مبلغی به عنوان صله و تشویق به او دادند، همراه با لباسی که با بدن مطهّر امام متبرّک شده و امام در آن نماز خوانده بود.(۱)

یکی از سروده های معروف او قصیده «هاشمیات» است. این شعر بلند، خیلی سریع در زمان خود شاعر پخش شد و همه جا مطرح گشت، چرا که ستم ها و زشتی های امویان را برملا ساخته بود و به سبب آن از سوی حاکمان اموی تحت تعقیب بود و برای سر او جایزه تعیین کرده بودند.

در جایی از این قصیده معروف، با اشاره به گرایش اعتقادی خود به اهل بیت، می گوید:

«در عشق ورزی به آل محمد، انگشت نما شده ام.

گروهی مرا به سبب دوستی با خاندان رسول، تکفیر می کنند.

اما تکفیر و عیب جویی آنان در نظرم هیچ است.»

شهید مطهری درباره کمیت اسدی چنین می نویسد:

«کمیت اسدی را می دانید کیست؟ دلم می خواهد شما اشعار کمیت اسدی را با همین اشعار محتشم که هزار تا خواب برایش نقل می کنند مقایسه کنید و ببینید آن کجا و این کجا؟ کمیت اسدی دارد با اشعارش مکتب حسین (ع) را نشان می دهد. کمیت اسدی با همان اشعارش از یک سپاه بیش تر برای بنی امیه ضرر داشت. این مرد، کی بود؟ یک روضه خوان بود، اما چه روضه خوانی؟ شعری می گفت که تکان می داد دنیا را، تکان می داد دستگاه خلافت وقت را… این مرد به خاطر همین اشعار و همین نوع مرثیه خوانی چه سختی ها کشید و چه روزگارها دید و به چه وضع او را کشتند.»(۲)

در خط اهل بیت

از ویژگی های بارز کمیت اسدی، حرکت او در خط اهل بیت بود. گرچه پیش از او هم شاعرانی بودند که در راستای فرهنگ اهل بیت، شعر را در خدمت عقیده ناب به ولایت به کار گرفته بودند، ولی برخی از ایشان سابقه خوبی نداشتند، یا سرانجام نیکی نیافتند و به راه های دیگر لغزیدند. اما «کمیت»، چه در سابقه و چه در لاحقه، پرونده ای روشن و شخصیتی بارز و قابل دفاع داشت و به همین دلیل امامان شیعه از او تقدیر می کردند.

مرحوم علامه امینی (ره) به طور مفصّل درباره او و اشعارش سخن گفته و از این که صله های شخصیت های بنی هاشم را برای شعرش قبول نمی کرد و سروده های خود را ادای دین به ساحت حق و عترت می دانست، یاد کرده و آن را نشانه علوّ همت، صدق در عقیده، خلوص در ولاء، قوّت در ایمان، سلامت در باور و رسوخ در دین و ثبات در راه اسلام می داند و نقل می کند که به امام سجاد (ع) گفت: من تو را از این حیث مدح و ستایش کردم تا نزد پیامبر خدا (ص) برایم وسیله نجات باشد.(۳)

یک بار در مدینه، خدمت امام محمدباقر (ع) رسید و قصیده خود را که در ستایش اهل بیت و امامان و مرثیه ای در رثای امام حسین (ع) بود برای حضرت خواند. حضرت او را مورد تفقّد و عنایت قرار داد و دعایش کرد و فرمود: «تا وقتی که از اهل بیت و حق دفاع می کنی، روح القدس پشتیبان و تأیید کننده تو باد!»(۴)

در نوبتی دیگر که شعری درباره امام صادق (ع) و فضایل او سروده بود و برای امام خواند، حضرت خواست برای صله، چیزی به او عطا کند، ولی کمیت نپذیرفت و گفت: «به خدا سوگند، سروده من در مدح شما برای درهم و دینار نیست و در برابر آن مزدی نمی گیرم، چرا که برای رضای خدا و رسول گفته ام». حضرت نیز دعایش کرد و برایش ثبات و دوام توفیق و تأیید از سوی روح القدس را طلبید.(۵)

این خط روشن و نورانی تا آخر حیات کمیت اسدی استمرار داشت. بارها در ستایش بزرگان هاشمی و شهدای آل الله شعر سرود و همه خطرات آن را به جان خرید. حتی درباره «زید بن علی» فرزند امام سجاد (ع) که بر ضدّ