پاورپوینت کامل عبرت شناسی ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عبرت شناسی ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عبرت شناسی ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عبرت شناسی ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

از جمله شناخت هایی که در سعادت انسان مؤثّر است، «پاورپوینت کامل عبرت شناسی ۴۸ اسلاید در PowerPoint» است. حوادث تاریخی و سرگذشت انسان ها دارای عبرت و پند است و می توان تاریخ را «موزه عبرت» دانست.

پاورپوینت کامل عبرت شناسی ۴۸ اسلاید در PowerPoint، گستره زیادی دارد: گذشت زمان، سرگذشت اقوام پیشین و ظهور و افول قدرت ها و دولت ها، برای همگان عبرت است. سپری شدن عمر و جوانی و فرا رسیدن فصل پیری، موعظه و پند دارد. گرفتارانی که به نجات می رسند و شاهد «فرج بعد از شدت» می گردند، مایه پند و الهام دیگرانند. مرگ ومیر انسان ها نیز عبرت آموز است. حوادث طبیعی و تحولات اجتماعی، سیل ها، زلزله ها، طوفان ها، تصادفات، آتش سوزی ها، قحطی ها و کمبودها، هر کدام به نحوی برای بشر مایه عبرت است و بسیاری مسائل دیگر وجود دارد که اگر پیام و پند دریافت شود، می تواند چراغی فرا راه انسان باشد و جلوی خطرها و آسیب ها را بگیرد.

سرنوشت جوانانی که با اعتیاد، طراوت و نشاط خود را از دست می دهند، زنانی که طلاق می گیرند و عمری دچار عوارض و عواقب آن می شوند، دانشجویانی که بدون مشورت، انتخاب رشته می کنند و عمرشان تلف می شود، نویسندگانی که به سبب بی دقتی یا شهرت طلبی، مطالب مشکل ساز مطرح می کنند و آبرویشان می رود، شهرت طلبانی که ادعای کرامات می کنند و رسوا می شوند، همه و همه می تواند نمونه هایی از موارد عبرت آموزی باشد.

هر یک از محورهای یاد شده، می تواند موضوع مستقلی برای پژوهش باشد و روشن است که در نوشته حاضر نمی توان به همه ابعاد آن پرداخت. ناچار به بخشی از آن ها می پردازیم و تحقیق پیرامون ابعاد دیگر را برعهده خوانندگان می گذاریم.

عبرت چیست؟

عبرت، از ریشه «عبور» و گذشتن است؛ یعنی عبور از سطح و ظاهر حوادث و وقایع و رسیدن به عمق و پیام یک حادثه و تغییر حالت. راغب اصفهانی آن را «گذر کردن از حالی به حال دیگر» معنا کرده و عبرت گرفتن را حالتی دانسته که از شناخت مطالب مشهود و آشکار، به دریافت مطالب پنهان می توان رسید.(۱)

بعضی با دیدن و خواندن و دانستن برخی رخ دادها، از آن ها عبور نمی کنند و به واقعیات دیگر نمی رسند و در همان پوسته ظاهری و نماد محسوس و مشهودِ واقعه می مانند. بعضی هم از آن می گذرند و به اعماق می رسند و پیام ها و درس هایی می گیرند.

قرآن کریم، پس از ذکر سرگذشت اقوام پیشین، انسان ها را به عبرت گرفتن توصیه می کند و تاریخ امت های گذشته را نوعی عبرت برای آیندگان می شمارد و با تعبیر «فانظروا کیف کان…» (بنگرید که چگونه بود وضع امت های گذشته) ما را به تأمّل و شناخت و بهره گیری فرا می خواند. می توان گفت: آیاتی که در آن ها «کذلک» یا «کیف» به کار رفته، اشاره به این عبرت آموزی از تاریخ دارد.

اگر مطالعه تاریخ و سرگذشت افراد و اقوام و افول و شکست تمدن ها و حکومت ها، بدون این نگاه «عبرت آموز» باشد، مطالعه تاریخ بی اثر خواهد بود و به قول بعضی، تاریخ، تنها نبش قبر گذشتگان خواهد شد، نه فراگرفتن درس از گذشته و گذشتگان.

مایه های عبرت

موارد عبرت، بسیار است. به فرموده امام علی (ع):

«ما اکثر العبر و اقّل الاعتبار؛(۲) عبرت ها چه بسیار است و پند گرفتن چه اندک!»

از میان عوامل مختلف عبرت، به دو موضوع می پردازیم: یکی، عبرت گرفتن از تحولات تاریخی و سرنوشت افراد؛ دیگری، عبرت گرفتن از مرگ دیگران.

۱ – عبرت از سرگذشت دیگران

دنیا محل گذر است و انسان ها با همه ویژگی هایی که دارند، می آیند و می روند و این دنیا هم چنان باقی است. قدرت مندان و ثروت مندان، گاهی از روی غرور و غفلت، قدرت و ثروت خود را جاودانی می شمارند. دقت در وضع کسانی که قدرت مندتر و ثروت مندتر بوده اند ولی آن ها را از دست داده اند، برای چشم های بینا و دل های آگاه، مایه عبرت است تا غافل از این دگرگونی نشوند و «مُلک عاریت» را ابدی نشمارند.

قرآن کریم در دعوت به ایمان و بندگی و هشدار درباره عواقب کفر و طغیان، از کسانی یاد می کند که پرقدرت تر، ثروت مندتر و دارای فرزندان بیش تری بودند، ولی هیچ یک از آن ها سودی به حالشان نبخشید و نابود شدند:

«کالّذین من قبلکم کانوا اشدّ منکم قوّهً و اکثر اموالاً و اولاداً…».(۳)

این حقیقت و هشدار عبرت آموز، در آیات متعدد دیگری هم آمده است.(۴)

در شعر معروف قاآنی درباره «دیوان مدائن» آمده است:

دندانه هر قصری، پندی دهدت نونو

پند سر دندانه، بشنو زبُنِ دندان

گوید که تو از خاکی، ما خاک توییم اکنون

گامی دو سه برمانِه، اشکی دو سه هم بفشان

امام علی (ع) می فرماید:

«اتّعظوا فیها بالّذین قالوا من اشدّ منّا قوّهً…؛(۵) در این دنیا، پند بگیرید از آنان که به خود می بالیدند و مغرورانه می گفتند: چه کسی از ما قوی تر است؟ بنگرید چگونه آنان را به گورهایشان بردند و نگذاشتند که خود، مرکب اختیار کنند و به قبرهایشان سپردند، بی آن که به عنوان مهمان دعوت شده باشند. از زمین برایشان آرامگاه، و از خاک گور برایشان کفن، و از استخوان های پوسیده برایشان همسایه و هم نشین قرار دادند.

آن گرد شتابنده که در دامن صحراست

گوید چه نشینی؟ که سواران همه رفتند!

امام علی (ع) در سخنی دیگر می فرماید:

«فاعتبروا بما اصاب الأمم المستکبرین من قبلکم من بأس الله وصولاته…؛(۶) از آن چه بر سر امت های مستکبر پیش از شما آمد و دچار عذاب و سخت گیری خدا و حوادث و کیفرهای آن شدند، عبرت بگیرید و از چهره های آنان که بر خاک نهاده شد و از پهلوهایشان که بر کفِ گورها آرمید، موعظه بگیرید.»

در حوادث جهان و تاریخ، «تحولات» بسیاری دیده می شود؛ «اشخاص»، جا به جا می شوند و «احوال»، دگرگون می شود. این درس عبرتی برای آنان است که امروز «کام روا» هستند، تا از «ناکامی فردا» غافل نباشند.

شهید مطهری با یک نگاه فلسفی به جهان، همین حقیقت را چنین بیان کرده است:

«این دنیای ما دنیای تغییر و تحول است. در این دنیا و از این اموری که ما به چشم خود می بینیم، هیچ چیزی نیست که برای همیشه باقی بماند. همه چیز عوض می شود، کهنه می شود، برچیده می شود و دوران عمرش منقضی می شود و به نهایت می رسد.»(۷)

حضرت علی (ع) می فرماید:

«اتّعظوا بالعبر و اعتبروا بالغیر؛(۸) از عبرت ها پند بگیرید و از دگرگونی ها عبرت بیاموزید.»

از نسیمی دفتر ایام بر هم می خورد

از ورق گردانی لیل و نهال اندیشه کن(۹)

قدرت مندانی که روزی در این دنیا بر مسند حکومت و عزت نشسته و فرمان می دادند، اکنون کجایند؟ چه بسیاری از آنان که مردند و فراموش شدند و از آنان حتی نامی هم باقی نمانده است. آیا این برای خردمندان و حاکمان، مایه عبرت نیست؟

در سخنان امام علی (ع) آمده است:

«و اتّعظوا بمن کان قبلکم، قبل ان یتّعظ بکم من بعدکم؛(۱۰) از گذشتگان خود پند بگیرید، قبل از آن که آیندگان از شما و سرنوشتتان موعظه بگیرند.»

پند گیر از مصایب دگران

تا نگیرند دیگران ز تو پند(۱۱)

دنیا و حکومت و ثروت، دست به دست می گردد و «هر که آمد، عمارتی نو ساخت، رفت و منزل به دیگری پرداخت» و چه عبرتی بالاتر از این؟!

قرآن، این «جا به جایی قدرت» را یک «عبرت تاریخی» ذکر می کند و از قلعه نشینان و ساکنان اثرهای مستحکم یاد می کند که رعب و وحشت در دل هایشان افتاد و از قلعه ها بیرون کشیده شدند و گروهی کشته و گروهی اسیر گشتند و زمین ها و خانه ها و اموال و ثروت هایشان به مسلمانان رسید و رزمندگان اسلام در سرزمین ها و جاهایی قدم گذاشتند که تا آن زمان پا به آن جا نگذاشته بودند و همه قدرت و کیان و شوکتشان بر باد رفت و تاج و تختشان به دیگران رسید:

«و اورثکم ارضهم و دیارهم و ام