پاورپوینت کامل صرفه جویی و اجتناب از اسراف ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صرفه جویی و اجتناب از اسراف ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صرفه جویی و اجتناب از اسراف ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صرفه جویی و اجتناب از اسراف ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

سرمقاله

در شماره قبل، اندکی درباره سیره عالمان شیعی در چگونگی «اصلاح الگوی مصرف» بحث کردیم. در این شماره، صرفه جویی و دوری از اسراف را از نگرگاه قرآن و سنّت، بررسی می کنیم.

معنای واژگانی اسراف و تبذیر

اسراف در لغت به معنای از حد درگذشتن، زیاده از حد خرج کردن، بیهوده خرج کردن، زیاده روی و…(۱) آمده است.

تبذیر به مفهوم پراکندن و پخش کردن است و اصل آن از پاشیدن بذر گرفته شده است. به کسی که اموال خود را بیهوده پراکنده و ضایع می کند از باب کنایه، مبذّر گفته می شود.(۲)

اسراف و تبذیر به اعتبار متعلق و مصادیق، مفهوم گسترده ای پیدا می کند و شامل خروج از حد اعتدال در هر کاری و عملی می شود.

قناعت و صرفه جویی به معنای درست و به جا مصرف کردن و ضایع نکردن اموال و نعمت های خدادادی است.

در نگاه عقل و اسلام، اسراف و زیاده روی و ریخت و پاش های بی حد و حساب، یک عمل نامعقول و نامشروع است. اسراف و تبذیر از نظر اقتصادی نیز محکوم است و چنان چه در منطقه ای در سطح کلان رخ دهد باعث محرومیت مناطق دیگر خواهد شد و به نسل های آینده نیز آسیب وارد می کند.

۱ – در قرآن کریم،، اسراف و تبذیر از گناهان بزرگ شمرده شده و کفران نعمت تلقی گردیده است، چرا که خداوند متعال در برابر نعمت های فراوانی که در اختیار انسان قرار داده شکر آن ها را خواستار شده است: «لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید؛(۳) اگر شکرگزار نعمت ها باشید آن را بر شما می افزاییم و اگر کفران کنید عذابی دردناک در انتظارتان است.»

قرآن با آهنگ های مختلف، اسراف و تبذیر را در تمام موارد محکوم می کند:

گاهی با لحن عاطفی در مورد خوردنی ها و آشامیدنی ها می فرماید: «کلوا و اشربوا و لا تسرفوا انه لا یحبّ المسرفین؛(۴) بخورید و بیاشامید ولی زیاده روی نکنید، تحقیقاً خداوند متعال مسرفان را دوست نمی دارد.»

زمانی آهنگ قرآن به شکل توبیخ و سرزنش مطرح می شود: «بل انتم قوم مسرفون»؛(۵) منظور قوم لوط است که در مسائل جنسی از حد خارج شده بودند.

در برخی از آیات در توصیف بندگان خدای رحمان می فرماید: آنان هنگامی که انفاق کنند نه زیاده روی می کنند و نه سخت گیری و امساک، بلکه طریق اعتدال را می پیمایند.

در برخی از آیات لحن تهدیدآمیزی دارد و می فرماید: «و ان المسرفین هم اصحاب النار.»(۶)

گاهی اسراف در اعمال قدرت را از صفات مستکبران می شمارد: «ان فرعون لعال فی الارض و انه لمن المسرفین».(۷) علو و برتری جویی در زمین، یک نوع اسراف و زیاده روی در قدرت است.

قرآن کریم هرگونه تجاوز از حد اعتدال و عقلانیت را اسراف می داند و تنها به زیاده روی در خوردن و آشامیدن و یا انفاق و بخشش منحصر نمی کند بلکه قتل، آدم کشی، انتقام و قصاص، قضاوت و داوری، مدح و انتقاد و گذرانیدن وقت و عمر را نیز در این دایره می گنجاند.

در این کتاب آسمانی، برتری جویی و زورگویی و بالاخره ارتکاب هرگونه گناه و هنجار شکنی نیز اسراف محسوب می شود: «قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله؛(۸) آنانی که بر ضد سعادت و سلامت خود زیاده روی کرده اند از رحمت خدا مأیوس نشوند، چرا که او همه گناهان را می بخشد.»

واژه مشابه دیگری را که قرآن در این زمینه به کار برده لغت «تبذیر» است که یک مقدار از اسراف بالاتر است. قرآن می فرماید: «و آت ذی القربی حقّه و المسکین و ابن السبیل و لا تُبذّر تبذیراً؛(۹) حق خویشاوند و مسکین و در راه مانده را عطا کن، ولی بیش از حد ریخت و پاش نکن، چرا که اسراف کاران با شیطان برادرند.»(۱۰)

فرق اسراف و تبذیر

از مجموع آیات و احادیث و مفاهیم لغوی به دست می آید که «اسراف» به معنای خارج شدن از حد اعتدال در مصرف و انفاق است، بی آن که چیزی را ضایع کرده باشند؛ مانند خریدن ماشین گران قیمت یا منزل هزار متری که بیش از نیاز یک خانواده می باشد. اما «تبذیر» به معنای ریخت و پاش کردن است؛ مثلاً غذای ده نفر را برای پنج نفر مهیا ساختن و برای هر عضوی از خانواده یک ماشین خریدن.

نگارنده به مرحوم آیهالله فاضل لنکرانی(ره) عرض کردم: منزل شما کوچک است و مناسب نیست. بهتر است منزل مرحوم آقازاده را خریداری کنید. ایشان فرمودند: همین منزل کافی است و چنین کاری با توجه به وضع رقّت بار طلاب یک نوع اسراف است.

قرآن، اسراف در قتل و آدم کشی را نیز ناروا می داند و می فرماید: «کسی که مظلوم کشته شود برای ولی او سلطه ای قرار دادیم تا قصاص کند. ولی او نباید بیش از حق خود مطالبه کند و در قتل، اسراف و زیاده روی نماید.»(۱۱)

البته این آیه ممکن است از یک حقیقت کلی و قانون اجتماعی پرده بردارد که اگر در بحران های اجتماعی و کودتاهای نظامی و غیره، برای ایجاد آرامش، برخورد قهرآمیز لازم باشد باید به کم ترین نفرات بسنده کرد تا آرامش جامعه به هم نریزد: «فلا یسرف فی القتل انه کان منصورا».(۱۲)

یاری خدا به حاکمان اسلامی در صورتی است که در قتل و آدم کشی و دستگیری، اسراف و زیاده روی نکنند. البته در حکومت های مشروع جز در ضرورت ها و مواردی که دشمنان پیش دستی کنند و دفاع از جان و کیان ملت واجب باشد ظاهراً مجوّزی برای قتل و انتقام وجود ندارد.

اطعام در سوگواری ها

برخی گمان می کنند هزینه ای که نیکوکاران در سوگواری ها و بزرگداشت مراسم دینی هم چون موالید ائمه اطهار(ع) و اعیاد مذهبی انجام می دهند یک نوع اسراف و افراط در انفاق است، اما چنین نیست و این گونه مراسم در نهایت سادگی انجام می گیرد. به خصوص صاحبان مجالس مقیدند به شکلی ساده و به دور از تشریفات از میهمانان پذیرایی کنند. مضافاً این که انگیزه این نوع دعوت ها در راستای ترویج اسلام و فرهنگ اهل بیت(ع) و زدودن شب