پاورپوینت کامل زینب کبری(س)مفسر معنی زندگی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زینب کبری(س)مفسر معنی زندگی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زینب کبری(س)مفسر معنی زندگی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زینب کبری(س)مفسر معنی زندگی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۱

پایان روز عاشورا ، سرآغاز حضور هنرمندانه و باشکوه یگانه زنی است که گوییا همه صحنه عاشورا برای نقش آفرینی او
فراهم آمده بود. چنانست که الگوی ازلی و نمونه ابدی ساخته شده در ظهر عاشورا بی حضور زینب(س) ناقص می ماند،
بدان سان که بی نقش آفرینی او ، داستان کربلا بی سرانجام رها می شد. آغاز حضور زینب(س)، پایان نبرد حسین(ع) است،
پایان هنگامه رویارویی مردی با مرگ سرخ تا از پس آن آدابی سر بر آورد و سنتی آغاز شود که تمامیت آن را زینب(س)
عهده دار است.

آنگاه که همه گرد و خاک میدان فرو نشست و غوغای ساز و طبل جنگی خاموش شد، زینب(س) برپای خاست تا
بنیانگذار رسمی شود که حسین(ع) و تمامیت نقش آفرینی اش را به ابدیت پیوند زند.

زینب(س)، دخت علی(ع)، تربیت یافته خانه فاطمه(س) است، پرورده مادری که در هنگامه آشفتگی و پریشانی، در وقت
اختلاط حق و باطل، به پا می خیزد و برای دفاع از حقیقت، خطبه سر می دهد. خطابه بلندی که طنین آن همچنان از
گوشه ها و زوایای مسجد پیامبر به گوش می رسد و حسین(ع) و زینب(س) ، سر برآورده از میان خانه خطابه و شمشیر ،
خانه تمامیت حق و ایستادگی فرا روی باطل.

چنین بود که در ظهر عاشورا، آن هنگام که خورشید به نیمه آسمان رسید و حسین(ع) در خون خود غلطید، زینب(س)
بناگاه خود را در مقابل همه حوادث و مسؤولیتها تنها یافت تا پیش از این ، او حسین را در کنار خود داشت و فرزندانی که
با جوانمردی تمام با شمشیرهای آخته خصم را می راندند اما، دیگر مردی در میانه میدان نبود. مردی که بتوان در گذار
از صحنه کربلا بازو در بازوی او انداخت. از این رو حرکت غمگنانه و در عین حال جوانمردانه زینب(س) در تنهایی آغاز
می شود. با انبوهی از مصیبت دیدگان و افتادگان که چشم به دستان زینب(س) دوخته اند زینب ناگزیر به معنی کردن
زندگی است واسپس معنی سترگ مرگ که حسین(ع) بتمامی عهده دار آن بود. دخت فاطمه(س)، از همان مسیری
گذشته بود که حسین(ع) در همه طول حیات تا به مکه و از مکه تا به دشت کربلا پشت سرنهاده بود و فراروی خود یک
نشانه داشت ، یک نشان از آزادگی ، همو که در تمامی دوران زندگی به بالای بلندش می نگریست، بدو عشق می ورزید و در
کابین خویش، بودن در کنار او را شرط ازدواج با جعفر قرار داده بود. او ناگزیر به مقابله و ادامه راهی بود که حسین(ع)
آغاز کرده بود . هیهات که این راه را با کوله باری از سختیها می پیمود تا هم حافظ یاد حسین(ع) باشد و هم حافظ
بازماندگانی که ضربت تازیانه ها را تاب می آورند.

میوه زندگی از درخت پرثمر مرگ سر برمی آورد و زینب(س) تفسیر آن را عهده دار بود اما ، آنچه که چونان همیشه در
کمین این تفسیر بزرگ زندگی و معنی سترگ مرگ خونین حسین(ع) نشسته بود، رسم تحریف فرزندخواندگان
شیطان بود که زینب(س) با وجود همه سختیها ناگزیر به حراست از آن بود. مبلغ و مبین امینی که لحظه به لحظه در
طی مسیر کربلا تا کوفه و از کوفه تا شام خود را می نمود تا از مقلوب جلوه دادن حرکت زیبای حسین(ع) جلوگیری کند.
کاروان ، بی قافله سالار به راه می افتد ، زینب(س) دامن بر کمر زده از جای بر می خیزد، باقیمانده های قافله کربلا را فراهم
می آورد و به راه می افتد تا با داغ مانده بر دلها راهی شهری شود که تا چندی پیش او را با عنوان دخت امیرالمؤمنین و
خلیفه مسلمین می شناختند. او ناگزیر پای در صحنه ای نهاد که تماشاگران رسم دیدار ذلت بار در اسارت ماندگان و
بندیان را چشم می داشتند اما او ، نقشی آفرید که همگان حیرتزده، انگشت بر دهان ماندند و همه هنرمندی در عرضه
نقشی بود خلاف انتظار تماشاگران . همانان که در غفلت تام به زندگیئی عاری از معنی چسبیده بودند و سخن زینب(س)
هیچ نسبتی با زندگی و مطلوب مردم کوفه نداشت، هیچ نسبتی با زندگی انسانهایی که بر عرصه زمین و تا ابدالاباد
طالب زندگی کوفیان اند. شاید با خود می اندیشید:

آیا اینجا، همان کوفه ایست که به همراه پدر در آن می زیستم؟ و اینان همان مردم اند که حسین مرا کشتند و اینک برای
تماشای خاندانش انتظار می کشند؟