پاورپوینت کامل گفتگو درباره مهدی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگو درباره مهدی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگو درباره مهدی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگو درباره مهدی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۸۰

اشاره:

در شماره قبل به بررسی روش کسانی که در صحت اندیشه مهدویت تردید کرده اند پرداخته و در ادامه گفتیم که
«شهرستانی » در کتاب «ملل و نحل » ادعا کرده که معتقدان به امامت امام حسن عسکری ،علیه السلام، پس از مرگ ایشان
به یازده گروه تقسیم شدند; اما هیچ اشاره ای به نام این گروهها و رهبران آنها نکرده است. که این خود نادرست بودن
ادعای او را ثابت می کند. اینک در ادامه مطالب پیشین و برای روشن تر شدن سستی ادعای یادشده ، کلمات برخی از
بزرگان را که به نقد سخنان شهرستانی پرداخته اند، مورد بررسی قرار می دهیم.

به عنوان نمونه به پاورقی «علامه عبدالحسین شرف الدین » در کتاب «الفصول المهمه » راجع به این دروغی که شهرستانی
در کتابش آورده است اشاره می کنیم. وی می نویسد: «ای کاش ایشان حرفهایی را که از این فرقه ها نقل می کند با ذکر نام
کتاب یا شخصی مستند می کرد! یا حداقل یکی از مکانهایی را که در آن زندگی می کردند و یا زمانی را که در آن
می زیسته اند و یا حتی نام این فرقه ها را ذکر می کرد. شما را به خدا قسم تا کنون دیده اید که گروههایی با هم بجنگند و یا
مکتبی را می شناسید که آراء و نظریاتش مورد نقد و بررسی باشد ولی کسی نه از زنده و نه از مرده شان خبری نداشته
باشد و نام و نشانی از آنها موجود نباشد؟!» (۱)

گویااخیرا یکی از آنها به اشتباه خود پی برده و گفته است: «من امامی را که از اهل بیت،علیهم السلام،باشد و وجودش
ثابت شده باشد انکار نمی کنم، البته برای من نسبت به ولادت امام دوازدهم فقط شک حاصل شده است.» او در ادامه
مدعی شده که علت این شک در دست نبودن دلایل کافی و یا قانع کننده نبودن دلایل موجود است!!

اما در اینجا این پرسش مطرح است که اینها در جستجوی چه نوع دلیلی هستند؟ آیا دلیلی قوی تر از اتفاق جماعت
دانشمندان امت و راویان موثق، در مورد ولادت امام حجه بن الحسن العسکری وجود دارد؟ چون برای اثبات این موارد،
هیچ چیز مثل خبر صحیح، شواهد فراوان و وجود قرائن و مؤیدات عقلی و منطقی نیست و در این زمینه همه اینها
موجود است.

بی مناسبت نیست که در اینجا به آنچه که «ثامر العمیدی » در جزء اول کتاب خود به نام «دفاع عن الکافی » اثبات کرده
است، اشاره کنیم. وی ولادت امام و بقای وجود شریف آن حضرت را از طریق روایات و احادیث صحیح و نقلهای متواتر
تاریخی اثبات کرده و اعترافات و اقرارهای فقیهان، محدثان، مفسران، مورخان، پژوهشگران، ادیبان و نویسندگان اهل
سنت و جماعت را درباره ولادت حضرت مهدی، علیه السلام، آورده است.

«عمیدی » از آغاز قرن چهارم هجری شروع کرده و از افرادی مثل «رویانی » در کتاب «المسند»، «سهل بن عبدالله بخاری »
(م ۳۴۱ ق) در کتاب «سرالسلسله العلویه » و «خوارزمی » (م ۳۸۷ ق) درکتاب «مفاتیح العلوم » (چاپ لیدن ۱۸۹۵م) اسم برده
است.

وی اعترافات رجال قرن پنجم تا قرن چهاردهم را نیز ذکر کرده است. از آن جمله اند:

«ابونعیم اصفهانی » (م ۴۳۰ ق) در کتاب «الاربعین حدیثا»

«یحیی بن سلامه خصفکی شافعی » (م ۵۶۸ ق) آنچنان که در کتاب «تذکره الخواص ابن جوزی » آمده است.

«محی الدین بن عربی » (م ۶۳۸ ق) در کتاب «الفتوحات المکیه » آنچنان که «شعرانی » در کتاب «یواقیت » نقل کرده است.

«ابوالفداءاسماعیل بن علی » (م ۷۳۲ ق) در کتاب «المختصر فی اخبارالبشر»

«ابن صباغ مالکی » (م ۸۵۵ ق) در کتاب «الفصول المهمه »

«جلال الدین سیوطی » (م ۹۱۱ ق) در کتاب «احیاء المیت »

«ابن طولون حنفی » مورخ دمشقی (م ۹۵۳ ق) در کتاب «الائمه الاثناعشر»

«احمد بن یوسف العباس قرمانی حنفی » (م ۱۰۱۹ ق) در کتاب «اخبارالدول »

«شبراوی شافعی » (م ۱۱۷۱ ق) در کتاب «الاتحاف بحب الاشراف »

«محمد امین سویدی » (م ۱۲۴۶ ق) در کتاب «سبائک الذهب »

و بالاخره «زرکلی » (م ۱۳۹۶ ق) در کتاب «الاعلام »

آیا این همه روایت، نقل قول و شاهد برای اثبات وجود و ولادت یک شخص کافی نیست؟ که در غیر این صورت باید در
همه رویدادهای گذشته، شخصیت های علمی و تاریخی و آنچه در گذشته های دور و نزدیک اتفاق افتاده است شک کنیم.
یعنی وضعیتی که در آن هیچ چیز پابرجا نخواهد ماند.

حال باید پرسید: آیا این وضعیت پژوهشگران تازه به دوران رسیده ای مانند اینها را خشنود می کند؟

اما اگر بخواهید مساله را از نظر عقلی مورد بررسی قرار دهید، این کتاب یعنی «پاورپوینت کامل گفتگو درباره مهدی ۴۱ اسلاید در PowerPoint، علیه السلام » نوشته
شهید صدر ، رضی الله عنه، مناسب ترین کتاب است. این کتاب از هر نظر مفید و کامل است و برهانی قاطع و دلیلی
محکم برای کسانی است که می اندیشند و تعقل می کنند و به گفته ها و بافته های کسانی که به دنبال اهداف خاصی
هستند یا مغالطه می کنند مثل «ظهیر» و «بنداری » و دیگران توجهی ندارند.

شاید برای نمونه ذکر یکی از مغالطه های آنان، برای آشناشدن خوانندگان عزیز بد نباشد. اینها می گویند:

«بعید نمی دانیم که خداوند عمر یک انسان را طولانی کند… ولی عقیده به وقوع این مورد، از راه «قیاس » درست نیست.
امام صادق هم قیاس در فرع را جایز نمی دانست، چه رسد به مسائل تاریخی و عقیدتی!»

اینان نمی دانند که قیاس در اینگونه موارد جایز است. یعنی در مواردی که انسان راهی برای درک مساله ندارد از نظر
اهل منطق و صاحب نظران قیاس و تشبیه دلیلی معتبر و اسلوبی علمی و منهجی قرآنی است.

خداوند می فرماید:

«و یضرب الله الامثال للناس » (۲)

خداوند برای مردم مثلها می آورد.

همچنین سخن منکران معاد را که درباره مسائل اعتقادی است نقل می کند و پاسخ می دهد:

«و ضرب لنا مثلا و نسی خلقه قال من یحیی العظام و هی رمیم قل یحییها الذی انشاها اول مره…» (۳)

برای ما مثلی آورد در حالی که خلقت خودش را فراموش کرده بود. گفت: چه کسی این استخوانهای پوسیده را زنده
می کند؟ بگو همان کسی که اولین بار آن را آفرید، زنده اش می کند…

ملاحظه می کنید که این تازه به دوران رسیده ها چگونه از منهج عملی و قرآنی دوری می جویند و فرقی میان «قیاس » در
حکم شرعی که جایز نیست (چون علت حکم شارع، احراز نشده است و نمی شود آن را تعمیم داد) با قیاسی که در موارد
عقلی به کار گرفته می شود و هیچ اشکالی ندارد، نمی گذارند.

خلاصه اینکه کسانی که روش ایجاد شک را پی گرفته اند، هیچ دلیل و برهان و سند علمی یا تاریخی قابل قبول و منطقی
برای انکار خود، در دست ندارند. همه اینها گ