پاورپوینت کامل گفتگوی درباره مهدی (ع) ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگوی درباره مهدی (ع) ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگوی درباره مهدی (ع) ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگوی درباره مهدی (ع) ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۷۱

پس از اثبات مساله ولادت و وجود مبارک حضرت مهدی ،علیه السلام، مطلب دیگری درباره آن حضرت باقی می ماند که
همان ادامه و استمرار وجود مبارک ایشان از زمان غیبت صغری تا قطع نمایندگی و وقوع غیبت کبری است که خواننده
گرامی و پژوهشگر جوینده حق، مطلوب خود را در این زمینه در نوشته شهید صدر ، قدس سره، می یابد. وی موضوع را
بخوبی توضیح داده و به قدری ادله عقلی و منطقی و علمی ذکر کرده است که تشنگان را سیراب می کند و همه اوهام و
افسون شک آوران را از ذهنها می زداید.

شهیدصدر درباره روش موافقان متذکر این نکته است که آنان برای اثبات نظر خود از دو روش استفاده کرده اند:

۱. روش روایی:

کسانی که در گذشته و حال درباره حضرت «مهدی » مطلب نوشته اند بسیارند.برخی کتابی مستقل نگاشته و برخی یک
فصل یا چند فصل کتاب خود را به آن اختصاص داده اند.

«عبدالمحسن عباد» در پژوهش خود در مجله «الجامعه الاسلامیه » که در مدینه منوره منتشر می شود بیش از ده تن از
مؤلفان بزرگ اهل سنت را در این زمینه بر می شمارد از جمله: «حافظ ابونعیم »، «سیوطی »، «حافظ ابن کثیر»، «علی متقی
هندی » صاحب کتاب «کنزالعمال »، «ابن حجر مکی » در کتاب «القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر»، «مریم بن
یوسف حنبلی » در کتاب «فوائد الفکر فی ظهورالمهدی المنتظر»، «قاضی محمد ابن علی شوکانی » در کتاب «التوضیح فی
تواتر ماجاء فی المهدی المنتظر والدجال والمسیح » و دیگران.

همچنین درمیان شیعیان دههاکتاب و رساله در گذشته و حال انتشار یافته است. از جمله کتابهای جدید چنین است:
«منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر» از «شیخ لطف الله صافی گلپایگانی »، «الزام الناصب فی اثبات الحجه الغائب » از شیخ
علی یزدی حائری، «المهدی الموعود المنتظرعند علماءاهل السنه والامامیه » از «شیخ نجم الدین عسکری » از انتشارات
موسسه امام مهدی – تهران و «الامام المهدی » از «علی محمد علی دخیل » چاپ بیروت، که کتابی بسیار جالب است.

این دسته از عالمان در برابر منکران بیشتربه ادله نقلی تکیه کرده و صحت احادیث مهدی را از طریق اهل سنت و شیعه، (۱)
اثبات کرده اند و همچنین تعدد طرق روایت و کثرت راویان از صحابه و تابعین و تابعین تابعین (از همه فرقه ها و مذاهب
اسلامی) را یادآور شده اند.

«شیخ عبدالمحسن عباد» نقل کرده است که راویان حدیث مهدی از صحابه بیست وشش تن هستند. و در مقابل ائمه [اهل
سنت] که احادیث و روایات مهدی را آورده اند شمارشان به سی وهشت تن می رسد که نامهای ایشان را ذکر می کند و
برخی از آنها اینانند:«ابوداود»در «سنن »، «ترمذی » در«جامع »،«نسائی »در«سنن »،«احمد» در «مسند»، «ابوبکر بن شیبه » در
«المصنف »، «حافظ ابونعیم » در «حلیه الاولیاء» و در کتاب «المهدی »، «طبرانی » در «المعجم الکبیر» و در «المعجم الاوسط »،
«ابن عساکر» در تاریخ خود، «ابویعلی موصلی » در «مسند»، «ابن حریر» در «تهذیب الاثار»، «بیهقی » در «دلائل »، «ابن سعد»
در «طبقات » و …

در اینجا می خواهیم از «احمدامین » و کسانی که از او تبعیت کرده اند بپرسیم آیا افرادی همانند این ائمه که از محدثان و
راویان معتبر هستند و امت، ایشان را قبول دارد و در نقل اخبار صحیح به ایشان اعتماد هست، تبانی بر نقل «اسطوره »
داشته اند؟ چگونه ممکن است امت و علمای بزرگ و محققان و صاحبان صحاح و مسانید، تا این حد به «اسطوره » اهمیت
دهند؟!

این گستاخی که با ساده ترین قواعد ذوقی، منطقی، عملی و اخلاقی در تضاد است برای چیست؟

آیا این وسوسه گریها نشان از هوسرانی ندارد و یا راه افتادن دنبال تحریکات وهابیان، نیست؟

علمای پیشین و حاضر همگی «تواتر» احادیث مهدی را اثبات کرده اند تا راه را برای شک آوران و توجیه گران ببندند مانند
«شوکانی » (م ۱۲۵۰ ق) در رساله اش به نام «التوضیح فی تواتر ما جاء فی المهدی والدجال والمسیح » و «برزنجی » (م ۱۱۰۳ ق)
در کتاب «الاشاعه لاشراط الساعه »، «شیخ عبدالمحسن عباد» در پژوهش خود درمجله «الجامعه الاسلامیه » افراد دیگری
ذکر می کند از جمله:

«حافظ آبری سجزی » (م ۳۶۳ ق)، «شیخ محمدسفارینی » (م ۱۱۸۸ ق)در کتاب خود «لوامع الانوار البهیه » و
«شیخ صدیق حسن قنوچی »(م ۱۳۰۷ق) وازمتاخران که «تواتر» احادیث مهدی را نقل کرده اند، «شیخ محمدبن جعفر کتانی »
(م ۳۶۳ ق) است در کتاب «نظم المتناثرمن الحدیث المتواتر».

علما افزون بر نقل روایات، به ادعاهای مخالفان پرداخته و به اشکالات و خدشه های ایشان نسبت به روایات، جوابهای
محکم و متین داده اند. (۲) باید گفت مهم ترین پژوهشهای جدید عبارتند از:

الف) پژوهشی از «عبدالمحسن عباد» (۳) – استاد دانشگاه و از علمای اهل سنت – این اثر که البته اشتباهاتی نیز دارد
مباحث زیر را مطرح کرده است:

۱. به صورت گسترده نام صحابه ای که احادیث حضرت مهدی را از رسول اکرم ،صلی الله علیه وآله، نقل کرده اند، گرد
آورده و بیست و شش تن را نام می برد.

۲. اسامی ائمه ای که احادیث مهدی را گرد آورده اند برشمرده و سی و هشت تن را ذکر می کند.

۳. نام علمایی که تالیفی جداگانه درباره مهدی دارند آورده و ده تن را نام برده است .

۴. نام برخی از علما که تواتر احادیث مهدی را نقل کرده اند، آورده است.

۵. روایاتی را که اندک رابطه ای با مهدی دارد و در صحیح بخاری و صحیح مسلم آمده است ذکر می کند.

۶. برخی احادیث را که در غیر صحیحین (سنن و مسانید) آمده است می آورد.

۷. نام علمایی را می برد که به احادیث مهدی استدلال کرده و به مفادآن پای بندبوده اند.سپس به جنگ منکران احادیث
مهدی و کسانی که درباره آن حضرت شک می ورزند همانند «ابن خلدون »، می رود و اشکالات زیادی به او می گیرد و ثابت
می کند که وی آشنایی با این مسائل نداشته است. از «شیخ احمد شاکر محقق » که مسند «امام احمد حنبل » را بررسی
کرده و احادیثش را تبیین کرده است، نقل می کند که گفته است: «ابن خلدون مساله ای را پی گیری کرده که درباره آن
آگاهی نداشته و به میدانی پای نهاده که مرد آن نبوده است و در فصلی که درباره مهدی گشوده مرتکب اشتباهات فاحشی
شده است…». و در نهایت [این محقق] بدین جا رسیده که «مهدی » حقیقتی است ثابت و غیرقابل شک.

ب) تحقیق دوم از پژوهشگر و محقق «ثامر عمیدی » است، ایشان روشی راکه علمای بزرگ در این مسیر پیموده اند، به کار
برده است و به صورت کامل و گسترده مساله را تحقیق کرده است.

این پژوهشگر فاضل، توانسته است مطالب را دسته بندی کند و همه مسائل را ذکر نماید; بخوبی توضیح دهد، بررسی
کند و آنها را به صورت روش علمی صحیح درآورد.

این پژوهش، صص ۶۱۱ – ۱۷۱ جزء اول ارزشمند «دفاع عن الکافی » را دربرمی گیرد. این کتاب از انتشارات «مرکز الغدیر
للدراسات الاسلامیه » در سال ۱۹۹۵ م است.

از مهم ترین چیزهایی که با روش علمی بدان پرداخته است چنین است:

۱. بررسی نظریه اعتقاد به مهدی. (۴)

۲. ردسخنان ابن خلدون در تضعیف روایات مهدی ،علیه السلام. (۵)

۳. نقل بیش از پنجاه وهشت (۶) مورد گواهی نسبت به صحت احادیث مهدی، علیه السلام، یا تواتر آن.

۴. ذکر منکران ولادت مهدی ، علیه السلام.

۵. ذکر ادله فراوان و محکم و اعترافات از طرف اهل سنت از ابتدای قرن چهارم هجری تا حال نسبت به ولادت حضرت
مهدی ،علیه السلام، و وجود شریفش. (۷)

۶. و در آخر بحث جالب او درباره دروغ سرداب و دیگر دروغها. (۸)

این دو کار پژوهشی نمونه های جدیدی هستند از تحقیقاتی که به روش گذشتگان عمل کرده اند و گرنه در این مورد،
دهها تحقیق از دانشمندان برجسته وجود دارد که در این زمینه بسیار خوب کار کرده اند. (۹)

روش عقلی (روش شهید صدر رحمه الله علیه)

شهید صدر در بررسی مساله [امام] مهدی به مقدمات بدیهی استدلال نکرده و به تتبع در کتابهای تفسیری و روایی
نپرداخته است. همچنین در سند روایات کنکاش نکرده; بلکه روش دیگری در پیش گرفته است. ایشان ابتدا اشکالات و
سؤالاتی را که در این زمینه شده یا می شود،مطرح کرده سپس با تکیه به دلیل عقلی و داده های دانش و تمدن کنونی، به
بررسی عمیق و دقیق آن پرداخته است. سرفصلهای این روش چنین است:

الف) شهید صدر برای بحث خود، زمینه روشنی را درباره مهدویت (۱۰) و وجود ریشه های آن در میراث دینی – انسانی،
ترسیم می کند; سپس به اصالت بخشیدن آن در تفکر اسلامی می پردازدومی گوید مهدویت در دیدگاه اسلام یک آرزو و
خیال نیست که احساسات را به بازی بگیرد و مسکنی برای دردها و رنجهای روحی او باشد – چنانکه برخی از
پژوهشگران پنداشته اند – بلکه «مهدی ،عجل الله » انسانی زنده است (۱۱) که با مردم زندگی می کند و در درد و رنج ایشان
شریک است و خود نیز همانند مردم، منتظر روز موعود است.

ب) قبول این تصور اصیل، قدری مشکل است و در اذهان مردم اشکالات و سؤالاتی را مطرح کرده که آشکار و پنهان آن را
به زبان می آورند.

از این رو شهید صدر ،رحمه الله علیه، با صراحت و روشنی این اشکالات و پرسش ها را مطرح می کند و سپس با روش
خاص خود به جواب می پردازد زیرا می خواهد مساله را در جایگاه طبیعی خود قرار دهد البته در چارچوب تفکر اسلامی
که مبنای آن عقل، واقعیت و برهان است.

۱. اولین پرسشی که شهید صدر مطرح می کند این است:

اگر «مهدی » انسانی زنده است که در بیشتر از ده قرن هم عصر مردم گذشته بوده است و در آینده هم خواهد بود، این
عمر طولانی برای ایشان چطور ممکن شده است؟! چگونه ایشان از قوانین طبیعی که باید وی را پیر کرده و درهم
شکسته باشد، گریخته است؟! سپس از سؤالی به سؤال دیگر و از اشکالی به اشکال دیگر می پردازد به گونه ای منطقی که
جواب قبلی، زمینه سؤال بعدی می شود و همه مباحث و مضامین در ارتباط کامل هستند.

نسبت به اشکال اول دوباره چنین مطرح می کند: آیا ممکن است یک انسان قرنهای زیادی زندگی کند چنانکه درباره
مهدی گفته می شود که بیش از هزار و اندی سال عمر کرده است؟ (این شکل سؤال هیچ فرقی با قبلی ندارد