پاورپوینت کامل ایرانیان و آغاز زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی، علیه السلام ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایرانیان و آغاز زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی، علیه السلام ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایرانیان و آغاز زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی، علیه السلام ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایرانیان و آغاز زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی، علیه السلام ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۴۸

روایات مربوط به قم و مرد موعود این شهر

ترجمه: عباس جلالی

از زمره روایات ظهور، به پا خاستن مردی از قم و یاران وی است، از امام کاظم، علیه السلام، روایت شده است که فرمود:

مردی از قم، مردم را به سوی خدا دعوت می کند، افرادی گرد او جمع می شوند که قلبهایشان همچون پاره های آهن
ستبر است که بادهای تند حوادث، آنان را نمی لغزاند، از جنگ خسته نشده و نمی ترسند اعتماد آنان بر خداست و
سرانجام کار از آن پرهیزکاران است. (۱)

و همچنین مطالب بعد از آن مربوط به قم است.

نکته قابل توجه این است که، امام، علیه السلام، در روایت، تعبیر به «مردی از قم » نموده و نفرموده است از اهل قم،
می توان این جمله را بر امام خمینی تطبیق داد. چه اینکه ایشان اهل خمین و ساکن قم می باشند و اینکه او «مردم را به
سوی خدا دعوت می کند» نه فقط اهل قم و یا اهل مشرق زمین را. و به اینکه بادهای تند کینه توزی دشمنان و یا جنگ و
درگیریها که برای وی و طرفدارانش پیش می آید، همچنان مقاوم می ایستند و مبارزه می کنند و هیچ تزلزلی به خود راه
نمی دهند.

روایت، زمان وجود این مرد را که به آن بشارت داده شده مشخص نکرده است اما در تاریخ قم و ایران چنین شخصیت و
یارانی دارای این صفات برجسته، قبل از امام خمینی و طرفدارانش بی سابقه بوده است… البته احتمال اینکه این روایت
ناقص باشد وجود دارد و یا اینکه امام آن را به مناسبتی فرموده اند، همین روایت را صاحب بحارالانوار، از کتاب تاریخ قم
نوشته «حسن بن محمد بن الحسن قمی » که هزار سال پیش آن را تالیف نموده است نقل کرده که متاسفانه نسخه آن
کتاب یافت نمی شود.

گاه گفته می شود: درست است که در تاریخ قم و ایران ظاهر شدن چنین مرد وعده داده شده ای را با یارانی دارای این
صفات برجسته، کسی سراغ نداشته است… اما دلیلی هم نداریم که این روایت، منطبق بر امام خمینی و طرفداران وی
باشد شاید منظور مرد دیگر و یاران دیگری باشد که در عصر و زمان ما ظاهر خواهند شد و یا اینکه بعد از مدتی طولانی
و یا کوتاه خواهند آمد…

پاسخ: آری درست است که در روایت، آنگونه که بیان کردیم زمان این پیشامد مشخص و روشن نشده است اما مجموعه
صفاتی که در روایت آمده، به علاوه آنچه که در روایات متعدد دیگر، پیرامون قم و ایران وارد شده است موجب اطمینان
این معناست که مراد از صفات یاد شده، امام خمینی و یاران وی اند… بنابراین اگر پیامبر، صلی الله علیه وآله، و امامان،
علیهم السلام، به حادثه و پیشامدی خبر دادند که منطبق بر وضع موجود باشد، معقول نیست که از آن چشم پوشی نموده
و آن را بر قضیه و حادثه ای مشابه آن و یا واضحتر، که وعده پیامبر، صلی الله علیه وآله، و اهل بیت او بر آن منطبق شود،
حمل نماییم.

از روایاتی که درباره قم و برتری و آینده آن از اهل بیت، علیهم السلام، نقل شده است بخوبی روشن است که این شهر نزد
آن بزرگواران از ارزش و اهمیت ویژه ای برخوردار است، بلکه می توان گفت مؤسس و بنیانگذار این شهر و طرح و ایجاد آن
در قلب ایران در سال ۷۳ ق. به دست با کفایت امام باقر، علیه السلام، بوده است که بعد از آن نسبت به این شهر
نایت خاصی داشته اند. و آنان با دانشی که از جد بزرگوارشان داشته اند، خبر داده اند که در آینده، این شهر مقدس از
جایگاهی والا برخوردار خواهد شد و اهالی این شهر، از یاران باوفای حضرت مهدی، ارواحنا فداه، خواهند بود.

برخی روایات، تصریح دارد به اینکه فلسفه نامگذاری این شهر مقدس به قم مناسب با نام حضرت مهدی که قائم بحق
است می باشد و مناسب با قیام و به پا ساختن اهل قم و منطقه جغرافیایی آن شهر در زمینه سازی و یاری نمودن آن
حضرت است. از طرفی وجود یک آبادی، در نزدیکی این شهر در زمان تاسیس آن به نام «کمندان » و یا «کمد»، به این
معنی نیست که در نامگذاری به «قم » عربی بودن این کلمه ملاحظه نشده است، جز این مناسبت که نام آن قم گذاشته
شده و یا تغییر و دگرگونی در نام فارسی آن به وجود آمده است بویژه زمانی که تاسیس این شهر از ناحیه علما و
روایت کنندگان حدیث، از امام باقر و صادق، علیهماالسلام، و زیر نظر آن دو بزرگوار بوده است.

«عفان بصری » از امام صادق، علیه السلام، روایت کرده که گفت:

امام، علیه السلام، به من فرمود: آیا می دانی از چه رو این شهر را قم می نامند؟ عرض کردم: خدا و رسولش آگاه ترند
فرمود: همانا قم نامگذاری شده برای اینکه اهل قم، اطراف قائم، علیه السلام، گرد آمده و با وی قیام می نمایند و در کنار
او ثابت قدم مانده و او را یاری می کنند. (۲)

این روایت، و امثال آن قرینه هایی هستند بر اینکه آغاز تاسیس شهر مقدس قم توسط «عبدالله » پسر «مالک اشعری » و
برادرش «احوص » و هواداران آنان که همگی از یاران خاص امام باقر، علیه السلام، و راویان حدیث آن بزرگوار بوده اند همه
اینها موجب این اطمینان است که تاسیس این شهر به امر امام باقر، علیه السلام، بوده است و این نام را آن حضرت برای
این شهر انتخاب فرموده اند.

نام قم در روایات به صیغه مذکر به معنی «بلد سرزمین » و به صیغه مؤنث «بلده شهر» آمده است این کلمه (قم) هم قابل
صرف کردن است و هم به صورت غیر منصرف به کار می رود.

ظاهر برخی روایات این است که امامان، علیهم السلام، نسبت به شهر قم عنایت خاصی داشته اند و مفهومی را برتر و
وسیعتر از یک شهر و توابع آن، به این شهر بخشیده اند، لذا نام این شهر را به معنای خط و روش و اسلوب قم، نسبت به
ولایت اهل بیت، علیهم السلام، و قیام آنان با مهدی آل پیامبر، صلی الله علیه وآله، به کار برده اند. عده ای از بزرگان ری نقل
کرده اند که حضور امام صادق، علیه السلام، رسیدند و:

عرض کردند، ما از اهل ری هستیم که خدمت رسیده ایم، حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما، سپس عرض
کردند ما اهل ری هستیم، حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. مجددا عرض کردند: ما اهالی ری هستیم، امام
نیز کلام اول خود را تکرار کرد، آنان گفته خود را چندبار یادآور شدند، امام نیز مانند اول آنان را پاسخ داد و چنین فرمود:
خداوند دارای حرمی است که عبارت است از مکه مکرمه و پیامبر دارای حرمی است و آن مدینه منوره است و
امیرالمؤمنین، علیه السلام، دارای حرمی است که کوفه است و ما اهل بیت نیز دارای حرمی هستیم که آن شهر قم است،
بزودی بانویی از سلاله من بنام فاطمه در این شهر دفن خواهد شد کسی که آن بزرگوار را در قم زیارت کند اهل بهشت
می باشد.

راوی گفت این سخن را امام صادق، علیه السلام، زمانی فرمود که هنوز حضرت کاظم، علیه السلام، متولد نشده بودند. (۳)

یعنی قم، حرم امامان، علیهم السلام، از اهل بیت، تا زمان حضرت مهدی، علیه السلام، و مرکز ولایت و یاری آن بزرگواران
می باشد و اهل ری و غیر آن نیز اهل قم محسوب می شوند زیرا آنان نیز پیرو خط و روش اهل قم نسبت به اهل بیت،
علیهم السلام، هستند. از این رو بعید نیست که مراد از اهل قم که در روایات آمده و اینکه آنان یاوران حضرت مهدی،
علیه السلام، می باشند، همه ایرانیانی باشند که در ولایت و دوستی و جنگ و جهاد پیرو امامان، علیهم السلام، هستند،
بلکه شامل مسلمانان غیرایرانی نیز بشود.

و معنای کلام راوی که گفت: «حضرت این کلام را زمانی فرمود که هنوز حضرت کاظم متولد نشده بود» یعنی این گفته
امام صادق که قبل از ولادت امام کاظم بوده مشعر به این است که آن حضرت از ولادت نوه خویش فاطمه معصومه دختر
موسی بن جعفر، علیهم السلام، پیش از ولادت پدر بزرگوارش یعنی قبل از سال ۱۲۸ هجری قمری، خبر داده است و اینکه
آن بانوی بزرگوار در قم دفن خواهد شد، و این قضیه هفتاد سال بعد، تحقق پیدا کرده است..

بزرگان قم نقل کرده اند زمانی که مامون، علی بن موسی الرضا، علیه السلام، را در سال ۲۰۰ هجری از مدینه خارج کرد و به
طرف مرو فرستاد، در سال ۲۰۱ هجری خواهر گرامی او حضرت فاطمه معصومه در پی برادر از مدینه خارج شد و به
سمت ایران حرکت کرد تا به شهر ساوه رسید در آنجا بیمار شد، سؤال کرد چقدر فاصله بین من و قم است؟ عرض کردند
ده فرسخ.»

… زمانی که این خبر به اولاد سعد – یعنی سعد پسر مالک اشعری – رسید همگی با هم آهنگ ساوه نمودند تا از آن
حضرت تقاضا کنند که به شهر آمده و در آنجا بماند چون حضور او رسیدند، موسی پسر خزرج از بین آن جمعیت خارج
شد و به طرف حضرت رفته و مهار شتر ایشان را گرفته و تا قم همراهی کرد و آن بزرگوار را در منزل خویش جای داد،
پس از اقامت ۱۶ یا۱۷ روز در شهر قم، در اثر بیماری قبلی به رحمت و رضوان الهی پیوسته و روح پاکش به ملکوت اعلی پر
گشود. موسی پسر خزرج پس از مراسم غسل و کفن آن حضرت، بدن شریفش را در زمینی که متعلق به خودش بود و
هم اکنون نیز مرقد مطهرش در آنجاست، به خاک سپرد و سقفی از بوریا و حصیر بر قبر آن حضرت سرپا نمود، تا زمانی
که توسط زینب دختر حضرت جواد، علیه السلام، بر قبر مطهر آن بزرگوار گنبد و بارگاهی بنا نمودند. (۴)

از این روایات چنین برمی آید، که فاطمه معصومه، بسیار اهل عبادت و زهد و بزرگواری بود، همانند مادرش حضرت
فاطمه زهرا، سلام الله علیها، آن بزرگوار در عین اینکه از سن کمی برخوردار بود، نزد اهل بیت، علیهم السلام، مقامی خاص
و ارزش و اهمیت والایی داشت چه اینکه این مقام و منزلت حضرت، نزد علما و بزرگان قم نیز محرز بوده است; زیرا برای
ارج نهادن به مقام آن بانو از قم به طرف ساوه حرکت کرده و به استقبال وی شتافتند و پس از رحلت آن بانو، ساختمان
نسبتا ساده ای بر مزارش ساخته سپس گنبدی بنا کردند و آنجا را زیارتگاه دوستداران اهل بیت قرار دادند و عده ای از آن
بزرگان وصیت کردند که در جوار حضرتش به خاک سپرده شوند.

در روایات آمده است که سن مبارک حضرت معصومه، سلام الله علیها، کمتر از بیست سال بوده است، و شاید علت اینکه
ایرانیها آن حضرت را «فاطمه معصومه » و یا «معصومه قم » می نامند به خاطر کمی سن آن بزرگوار باشد; زیرا معصوم در
لغت فارسی به معنای بیگناه می آید و از همین رو به طفل خردسال نیز که بی گناه است معصوم می گویند و شاید هم به
جهت