پاورپوینت کامل تاریخ نگارش در موضوع غیبت ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ نگارش در موضوع غیبت ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ نگارش در موضوع غیبت ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ نگارش در موضوع غیبت ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۶۸

قسمت پایانی

کتابهای غیبت بعد از امام حسن عسکری، علیه السلام

بعد از وفات امام حسن عسکری و در زمان غیبت صغری نیز کتابهایی درباره غیبت امام زمان تالیف شد از باب نمونه:

۱- حسن بن حمزه عبدالله بن محمد بن حسن بن حسین بن علی سجاد کتابی در غیبت تالیف نمود. او از بزرگان و
فقهای امامیه بوده و در سال ۳۵۸ق. وفات نموده است. (۱)

۲- عبدالله بن جعفر بن حسن حمیری کتابی در غیبت نوشته است. او از بزرگان و شخصیتهای بزرگ قم بوده و در حدود
سال ۲۹۰ق. به کوفه رفت و اهل کوفه از وی استماع حدیث نمودند. (۲)

۳- حسن بن محمد بن یحیی معروف به ابن اخی طاهر نیز کتابی در غیبت ولی عصر نگاشته، و در سال ۳۵۸ق. وفات
نموده است. (۳)

۴- محمد بن ابراهیم بن جعفر نعمانی معروف به ابن ابی زینب کتابی در غیبت تالیف نموده است. نجاشی درباره اش
می نویسد:

محمد بن ابراهیم از بزرگان اصحاب و جلیل القدر و صحیح العقیده و کثیرالحدیث است. دارای کتابهایی است که یکی از
آنها «الغیبه » است. (۴)

کتاب مذکور به چاپ رسیده و در دسترس می باشد. مؤلف کتاب در اوایل غیبت صغری متولد شده و چنانکه از خود
کتاب معلوم می شود در موقع تالیف کتاب هشتاد و چند سال از عمر شریف حضرت صاحب الامر می گذشته است. (۵)

نعمانی از اصحاب مخصوص محمد بن یعقوب کلینی بوده که در سال ۳۲۹ق. یعنی سال وفات آخرین نایب امام زمان،
علی بن محمد سمری وفات نموده است.

نعمانی به طوری که از کتابش معلوم می شود تا اواسط قرن چهارم هجری زنده بوده است، زیرا محمد بن ابی الحسن
شجاعی می گوید:

نعمانی در سال ۳۴۲ق. کتاب غیبت را برای من قرائت نمود. (۶)

۵- محمد بن قاسم بغدادی نیز کتابی در غیبت نوشته است. او از مشاهیر متکلمین امامیه و معاصر ابن همام بوده که در
تاریخ ۳۲۸ق. وفات نموده است. (۷)

۶- سلامه بن محمد بن اسماعیل ارزنی کتابی در غیبت تالیف نموده و از بزرگان و موثقین امامیه بوده و تلعکبری در
سال ۳۲۸ق. از او استماع حدیث نموده است. او در سال ۳۳۳ق. به شام رفت. بعدا به بغداد مراجعت نمود و در همانجا
وفات کرد. (۸)

۷- محمد بن شلمغانی نیز کتابی در غیبت نوشته است. (۹) وی معاصر حسین بن روح نایب سوم امام زمان بوده است.
نجاشی در رجالش و شیخ در «فهرست » می نویسد:

در آغاز امر، خوب بود ولی بعدا به حسین بن روح حسد ورزید و موضوعات باطلی را ادعا کرد و بدین جهت توقیعی در
مذمت او از ناحیه مقدسه صادر شد و به دستور خلیفه وقت توقیف و به قتل رسید. (۱۰)

۸- مظفر بن علی بن حسین حمدانی – که اواخر زمان مفید را درک نموده – کتابی در غیبت نوشته است. (۱۱)

۹- حنظله بن زکریا بن یحیی بن حنظله تمیمی نیز کتابی در غیبت نوشته است. (۱۲) شیخ طوسی در رجالش او را از جمله
کسانی که از ائمه روایت نکرده اند ذکر نموده و می نویسد:

از امامیه بوده و تلعکبری از او حدیث شنیده و اجازه دارد. (۱۳)

۱۰- احمد بن محمد بن عمران معروف به ابن جندی نیز کتابی در غیبت تالیف نموده است. نجاشی می نویسد:

ابن جندی استاد من است و کتابهایی نوشته که از جمله آنها کتاب غیبت است. (۱۴) او در سال ۳۹۶ق. وفات نموده است. (۱۵)

۱۱- محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی صدوق کتاب بزرگی در غیبت تالیف نموده به نام «کمال الدین و
تمام النعمه » که به چاپ رسیده است. نجاشی درباره اش می نویسد:

از فقهای بزرگ امامیه است و کتابهای زیادی تالیف نموده که از جمله آنها کتاب غیبت است. و در سال ۳۸۱ ق. در ری
وفات نمود. (۱۶)

شیخ طوسی در «الفهرست » می نویسد:

محمد بن علی بن حسین مرد جلیل القدر و دانشمند بی نظیری است و در حدود سیصد کتاب نوشته و از جمله آنها
کتاب «غیبت » است. (۱۷)

۱۲- محمد بن محمد بن نعمان، معروف به شیخ مفید نیز چندین کتاب و رساله در غیبت تالیف نموده است. او از بزرگان
علمای امامیه و استاد شیخ طوسی و نجاشی است و در سال ۳۳۶ق. تولد یافته و در سال ۴۱۳ق. وفات نمود. (۱۸)

۱۳- علی بن حسین بن موسی، معروف به سید مرتضی، کتابی در غیبت تالیف نموده به نام «المقنع »، نجاشی درباره اش
می نویسد:

عالم بی نظیری بوده، در علم حدیث و کلام و ادبیات دست داشت. و در سال ۴۳۶ق. وفات نمود. (۱۹)

شیخ طوسی نیز درباره او می نویسد:

در علوم بی نظیر بود. در علم کلام و فقه و اصول و ادبیات تبحر داشت. کتابهایی نوشته که یکی از آنها کتابی است به نام
«المقنع » در غیبت، در سال ۳۵۵ق. تولد یافت و در سال ۴۳۶ق. وفات نمود. (۲۰)

دفاع از اندیشه دوازده امامی

چنانکه نوبختی در کتاب «فرق الشیعه » و سعد بن عبدالله اشعری در «المقالات و الفرق » نوشته اند، بعد از وفات امام
حسن عسکری پیروانش چهارده فرقه شدند. جمعیت قلیلی از آنان گفتند که امام حسن عسکری فرزندی دارد و اوست
مهدی موعود و غایب است. ولی طرفداران این عقیده، خیلی کم بودند، چنانکه نعمانی که در زمان غیبت صغری
می زیسته می نویسد:

این جمعیت کمی که در این عقیده پا بر جا ماندند همانهایی هستند که علی بن ابیطالب درباره شان می فرماید: «در
پیمودن راه حق از کمی نفرات وحشت نکنید». (۲۱)

آن جمعیت کم هم کاملا در تقیه و تحت فشار مخالفان بودند و نمی توانستند عقیده خودشان را اظهار دارند. حتی جرات
نداشتند که نام امام غایب را در یکی از مجالس عمومی بر زبان جاری سازند. زیرا اگر چنین سخنی از دهان یک نفر صادر
می شد، جانش در معرض خطر قرار می گرفت.

حسن بن موسی نوبختی و سعد بن عبدالله اشعری که در همان عصر می زیسته اند می نویسند:

بر ما جایز نیست که درباره امام غایب بحث کنیم و در جستجویش باشیم زیرا جانمان در معرض خطر قرار می گیرد. و ما
حق نداریم امام دیگری برای خودمان اختیار کنیم، زیرا خدا آن حضرت را برای ما انتخاب نموده و خودش بهتر صلاح ما
را می داند. و خود امام وظیفه خودش و اوضاع زمانه را بهتر می داند.

امام صادق، علیه السلام، با اینکه در بین مردم معروف، و ولادت و جایش معلوم بود باز هم می فرمود:

هرکس مرا در مجلس عمومی ذکر کند خدا لعنتش کند.

یکی از اصحاب او را در بین راه ملاقات نمود ولی کناره گرفت. پس امام صادق، علیه السلام، از او تشکر کرد و فرمود:

فلان شخص مرا در راه دید و صحبت و سلام کرد. در صورتیکه کار خوبی انجام نداد.

همچنین موسی بن جعفر، علیه السلام، به اصحابش می فرمود:

نام مرا در مجالس نبرید.

در صورتیکه آنان چنین بودند پس چگونه برای ما جمعیت اندک امکان دارد که نام آن حضرت را ببریم با اینکه مخالفین،
با کمال جدیت در جستجوی آن حضرت می باشند و از طرف خلیفه وقت چه ستمها می شود و مراعات حقوق امثال او را
نمی کنند. مگر امام حسن عسکری، علیه السلام، مورد تعدی صالح بن وصیف قرار نگرفت؟ مگر آن حضرت را زندان نکرد
تا از نام و جای فرزندش اطلاع پیدا کند. (۲۲)

فرقه دوازده امامی و معتقدین به وجود امام حسن عسکری، در زمان غیبت صغری، کاملا در اقلیت بودند و بیش از حد،
تقیه و تحفظ می نمودند و بدین جهت چندان مورد توجه واقع نمی شدند و بحث و انتقاد زیادی در عقیده شان به عمل
نمی آمد.

کتاب الغیبه نعمانی که در آن زمانها تالیف شده، ایراد و بحثهای دامنه دار و مفصل در آن دیده نمی شود. و در آن به ذکر
روایاتی که دلالت دارند بر اینکه ائمه دوازده نفرند و زمین هرگز از امام خالی نمی شود و روایات غیبت اکتفا شده است.

گاهی هم که بحثی به میان آمده به جوابهای ساده و کوتاه اکتفا شده است. مثلا بعد از ذکر روایات غیبت می نویسد:

مردم می گویند جانشین امام حسن کجاست و تا کی غایب خواهد ماند، در صورتی که هم اکنون هشتاد و چند سال از
عمرش می گذرد؟ بعضی می گویند: مرده است. بعضی اصل ولادت را انکار می کنند و معتقدان او را مسخره می نمایند و
مدت هشتاد سال عمر را بعید می شمارند و نمی دانند که خداوند قدرت دارد عمر ولی خود را طولانی گرداند. ما هم
اکنون افرادی را مشاهده می کنیم که صد سال یا زیادتر عمر دارند و حواس و قوایشان برجاست. (۲۳)

هرچه زمان غیبت طولانی تر می گردید; تعداد معتقدان به غیبت ولی عصر زیادتر می شد و دعوتشان علنی تر می گشت و
در اظهار عقیده خودشان بیشتر پافشاری می کردند. و به همین نسبت، تعداد مخالفان آن عقیده نیز، افزایش می یافت و
زبان طعن و انتقاد و بحث و رد و ایرادشان بازتر می شد. بطوری که وقتی زمان شیخ صدوق فرا رسید دائره مباحث و رد و
ایرادها توسعه یافته بود.

شیخ صدوق و مساله غیبت

صدوق در اواخر زمان غیبت صغری تولد یافت و در سال ۳۸۱ق. وفات نمود. او کتاب «کمال الدین و تمام النعمه » را در
اواخر عمرش تالیف کرده است. اما علت تالیف کتاب یاد شده این بود که در آن عصر، از طرف فرقه اسماعیلیه که فرقه
قابل توجهی بودند و فرقه زیدیه و طرفداران جعفر کذاب و اهل تسنن که اکثریت داشتند، ایرادات و اشکالاتی به فرقه
امامیه وارد می شد و بدین وسیله اذهان مردم را مشوب می کردند. از این جهت شیخ صدوق، علیه الرحمه، کتاب «کمال
الدین » را تالیف نمود. در اول آن کتاب اشکالات مخالفان را نقل می کند و بدانها پاسخ می دهد. و بخوبی از عقیده امامیه
دفاع می کند و بتفصیل درباره قائم آل محمد بحث می کند.

شیخ مفید و مساله غیبت

وقتی نوبت به شیخ مفید رسید باز هم دایره اشکالات توسعه یافته بود و مساله امامت، یکی