پاورپوینت کامل نگرشی به زیارت آل یاسین(۸) ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگرشی به زیارت آل یاسین(۸) ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگرشی به زیارت آل یاسین(۸) ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگرشی به زیارت آل یاسین(۸) ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۹۰

سلام بر تو ای میثاق و پیمان خدا که آن را گرفته و محکم گردانیده است

خوب است ابتدا، کلمه «میثاق » و «وکد» را معنا کنیم. میثاق به معنای عهد است بر وزن مفعال و از وثاق یا وثاق مشتق است که
ریسمان یا قیدی بود که اسیر و مرکب را با آن می بستند. این واژه در اصل «موثاق » بوده که «واو» آن به واسطه کسره ما قبل به «ی »
تبدیل شده و «میثاق » گردیده است.

در حدیث حضرت باقر، علیه السلام، است که خداوند از شیعیان ما در حالی که ذراتی بودند در روز عالم ذر میثاق و پیمان ولایت ما
را گرفته است. توضیح مطلب این که در آن روز ارواح به اجساد کوچکی چون مور تعلق پیدا کرد و از آنها اقرار خواست; جمعی
اعتراف نمودند و عده ای منکر شدند… (۱) وکده و اکده هر دو به یک معنی است; چه گاهی «واو» قلب به همزه می شود. با «واو»
فصیح تر است و به معنای محکم نمودن و بستن چیزی است. (۲) در این جمله به امام زمان، علیه السلام، به عنوان میثاق الله عرض
سلام داریم; آن هم میثاقی که گرفته و محکم بسته شده است. مقصود از این تعبیر چیست؟ چگونه امام زمان، علیه السلام، میثاق
خداست و پیمان و عهد پروردگار است؟

نکته ای که ابتدا توجه به آن لازم است این است که متعلق میثاق و پیمان اعمال اختیاری انسان است. می گوییم: میثاق بستم که
این کار را انجام دهم. یا: پیمان منعقد نمود که این عمل را ترک کند. هیچ وقت به ذات و نفس آدمی میثاق تعلق نمی گیرد. من
میثاق هستم یا شما پیمان هستید معنی ندارد. پس چگونه در این جمله کلمه میثاق، آن هم میثاق خدا به نفس نفیس امام عصر،
علیه السلام، تعلق گرفته است؟ (سلام بر تو ای میثاق و پیمان خدایی.)

یقینا در این جمله عنایتی به کار رفته و شدت مبالغه این تعبیر را موجب شده است; همانند: «زید عدل ». از بس که زید عدالت دارد
و عادل است گویا نفس عدل و عدالت است.

عنایت در این تعبیر به یکی از دو جهت می تواند باشد:

یا آن که میثاقی که از آن وجود مقدس گرفته شده آنقدر شدید و اکید است که گویا خود وجود مبارکش میثاق و پیمان شده است.
میثاقی که خدای، عز و جل، از حضرتش اخذ نموده; میثاق در اصل غیبت، میثاق در تحمل مشکلات غیبت، پیمان نسبت به در به
دری ها، خون جگری های روزگار غیبت، پیمان صبر و پایداری در برابر بلایای دوران غیبت و شدائد دوستانش در آن روزگار، تعهد
تسلیم فرمان و اراده حق بودن نسبت به امد و مدت غیبت و همچنین تعهداتی که خدای لطیف از آن وجود شریف نسبت به ظهور
و قیام و اقامه عدل و داد در سطح هستی و تاسیس حکومت حقه الهیه در محدوده آفرینش گرفته است و هکذا سایر تعهدات و
مواثیق محکم و استواری که از حضرتش اخذ شده … همه و همه اسراری است میان او و خدایش و رازهایی است در بین آن عبد و
معبود.

آن مسؤولیت خطیری که خدا به دوش او نهاده و آن بار سنگین و اعبایی که بر دوش شریفش گذارده است مسؤولیت و باری است
که از آغاز عالم به کسی عرضه نشده و با شانه کسی آشنا نگردیده است. این چنین بار سنگینی ایجاب می کند که پیمان و میثاق
نسبت به آن، آن قدر شدید و اکید گرفته شود که گویا صاحب این میثاق خود نفس میثاق است و دهنده این پیمان خودش پیمان.

از احادیث لوح و اخبار خواتیم استفاده می شود که کتابچه هایی مهر کرده و مختوم از آن عالم برای هر کدام از معصومین،
علیه السلام، آمده که به آنچه در آن نوشته شده بوده عمل می کردند. در واقع نوشته های آن صحیفه ها همان حقایقی بوده که از
حضراتشان در عوالم گذشته پیمان گرفته بودند و آنان میثاق سپرده بودند.

رسول خدا، صلی الله علیه وآله، فرمودند:

ان الله عز وجل انزل علی اثنتا عشر صحیفه اسم کل امام خاتمه و صفته فی صحیفته. (۳)

بدرستی که خدای، عز و جل، بر من دوازده صحیفه نازل فرمود که اسم هر امامی بر مهر آن رقم خورده و صفتش در کتابچه
مخصوص به خودش ثبت شده است.

در آن عالم از هر امامی پیمان آنچه باید انجام دهد گرفته اند و در این عالم به عنوان دستورالعمل بر او عرضه داشته اند; چنان که
میثاق تشنگی و شهادت، پیمان خون و اسیری با سیدالشهدا، علیه السلام، بستند و از او عهد وفا نسبت به همه آنها گرفتند.

در این زمینه صاحب اسرارالشهاده بیانی مستوفی و شرحی گسترده آورده و آن را با آیات و روایات بسیار همراه نموده است که
قسمتی از آن را می آوریم:

منادی حق متعال که در عوالم سابقه ندا داد: کیست در مقام رفع ظلمات بر آید؟ حضرت سیدالشهداء، علیه السلام، در مقام تلبیه
برآمد و پاسخ مثبت به این ندا داد که: حاضرم خودم و عیالم و اولاد و هر چه در اختیار دارم در راه رضای تو از دست بدهم و لذاست
که هر چه متعلق به آن حضرت است با همه آنچه متعلق به سایر حضرات معصومین، علیهم السلام، است، از اشک و تربت و حرم و
زیارت فرق دارد. (۴) خداوند وحی نمود که این معنی جز با رضایت جد و پدر و مادر و برادر و ابرار از فرزندانت تمام نمی شود و امر
کرد قلم اول را که در لوح، عهدی به این مضمون بنویسد. آن (لوح) را به خدمت رسول خدا، صلی الله علیه وآله، و به حضور
امیرالمؤمنین، علیه السلام، و به محضر صدیقه کبری، علیهاالسلام، و حضرت مجتبی، علیه السلام، آورده و همگی با گریه و فغان آن
را به خاتم خود مختوم نمودند. (۵) سرانجام آن عهد را به خود سیدالشهدا دادند. آن حضرت هم خاتم شریف را بر آن نهاد و روح
القدس به امر ذات کبریا آن را گرفت و در خزائن غیبی حفظ نمود. از آن روز، خدای امام حسین حضرتش را به سیدالشهدا ملقب
نمود و به ابوعبدالله مکنی ساخت. (۶) چون امام حسین، علیه السلام، یکه و تنها ماند و ناله استغاثه اش بلند شد، ارکان عرش به لرزه
آمده و جوش و خروش در آسمانها و فرشتگان پدید آمد. در این میان، صحیفه ای از آسمان در دست شریفش قرار گرفت. «فلما فتحها
رای انها هی العهد الماخوذ علیه بالشهاده قبل هذه الدنیا». دید همان عهدی است که قبل از این عالم از حضرتش گرفته اند
سبت به شهادت و چون به پشت آن نگاه کرد، دید نوشته شده که ما شهادت را بر تو حتم ننمودیم. اختیار با خود توست; اگر
می خواهی این بلیه را بر داریم و همه هستی در اختیار و تحت حکم و فرمان تو هستند. هر چه بخواهی امر کن که همه در انتظار
فرمان تواند. در این حال حضرتش آن صحیفه را به آسمان افکند و اظهار رضایت و به نفس نفیسش مباشرت قتال نمود. (۷) با صاحب
زیارت شریفه آل یس هم در آن عالم مواثیق شدیدی بسته اند و پیمانهای بسیار محکم گرفته اند… تا آنجا که میثاق الله گشته است.

پسر نرجس خاتون! عهد می کنی از همه انبیا و اولیا بیشتر خون دل بخوری؟ بیشتر از همه شاهد تضییع حقوقت باشی؟ بیشتر از
همه از دوست و دشمن نسبت به مقام مقدست اسائه ادب بشنوی؟ فرزند فاطمه! با ما پیمان می بندی که از پس پرده غیبت ناظر
تاراج حقوق و غصب همه شؤون متعلق به خود باشی؟ آن هم به نام تو و به عنوان حمایت از حقوق تو!

ای شبل حیدر کرار! با جدت امیرالمؤمنین، علیه السلام، میثاق خانه نشینی بیست و پنج ساله بستیم. با تو پیمان پرده نشینی در
پرده اراده و مشیت قاهره خود منعقد می سازیم. پذیرا می شوی؟

با عم گرامیت امام مجتبی، علیه السلام، پیمان خون دل خوردن ده ساله بستیم. با تو میثاق خون دل خوردن در روزگار طولانی
غیبت می بندیم قبول می کنی؟ از جد امجدت موسی بن جعفر، علیه السلام، خواستار پذیرش چهار سال زندان شدیم; پذیرفت.
پیمان ما با تو زندانی شدن در چاه غیبت است; از گاه ولادت تا هنگامه ظهور. پذیرایی؟

جانها به فدای تو و پیمانت! به قربان تو و میثاقت! چه پیمانی! چه عهدی! چه میثاقی!

اگر نه این است که دست لطف پروردگار پیوسته بر دل پاک آن گنجینه اسرار کردگار بوده و هست، مگر می شود از عهده این
میثاقهای سخت و پیمانهای دشوار بیرون آمد و به آنها وفا نمود.

آنچه تاکنون آوردیم توضیح احتمال اول بود که مقصود از میثاق، پیمانی باشد که از خود آن حضرت گرفته شده است. ممکن است
مراد پیمان و میثاقی باشد که از خلق نسبت به آن آیت حق گرفته شده است. این معنا از احادیث بسیاری استفاده می شود که
خداوند متعال در عالم ذر و میثاق به دنبال پیمان گرفتن از بندگان برای خودش به وحدانیت، از آنان اقرار به رسالت حضرت
خاتم النبیین و ولایت حضرات معصومین، علیهم السلام، را خواسته است که حضرت صادق، علیه السلام، فرمود:

کان المیثاق ماخوذا علیهم بالربوبیه و لرسوله بالنبوه و لامیرالمؤمنین و اللائمه بالامامه. فقال: الست بربکم و محمد نبیکم و علی
امامکم و الائمه الهادون ائمتکم؟ (۸)

از خلق نسبت به ربوبیت پروردگار و نبوت رسول خدا و امامت امیرالمؤمنین و ائمه، علیهم السلام، پیمان گرفته شده و خدای – در
عالم ذر و میثاق – فرمود