پاورپوینت کامل فرجام تاریخ و انسان واپسین ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرجام تاریخ و انسان واپسین ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرجام تاریخ و انسان واپسین ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرجام تاریخ و انسان واپسین ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

محمد تقی سبحانی

اشاره :

آنچه در پی خواهد متن سخنرانی حجه الاسلام والمسلمین سبحانی ، رئیس مرکز
مطالعات و تحقیقات اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم است ، که در
نخستین همایش «امام مهدی ؛ استراتژی انتظار و جهان آینده » که در نیمه
شعبان سال جاری از سوی مؤسسه فرهنگی موعود برگزار شد، ایراد شده است .

ایام با سعادت میلاد حجت بر حق حضرت ولی عصر(عج ) را خدمت خواهران و
برادران عزیز تبریک عرض می کنم . موضوعی که برای گفت وگوی حاضر انتخاب شده
اشاره به مسأله ای است که هم به لحاظ تاریخی یکی از دغدغه های بزرگ
بشریت به حساب می آید و هم در دوران معاصر، مکاتب گوناگون اندیشه ها و آرای
متفاوتی را در این باب مطرح کرده اند.

مسأله آینده جهان یا به تعبیر دیگر فرجام تاریخ ، بحثی است که جابه جا در
ادیان الهی از جمله بودیسم ، یهودیت ، مسیحیت ، اسلام و عرفان های گوناگون
مطرح شده و مکتب های معاصر غرب نیز ـ حتی کسانی که معتقدند عصر ایدئولوژی ها
به پایان رسیده و انسان دیگر رویکردی به ایدئولوژی و مکتب نخواهد داشت ـ
نسبت به آینده جهان ، آینده تاریخ ، طرح و تئوری تازه ای را عرضه کرده اند.
به خصوص در سده بیستم میلادی در غرب اندیشمندان و نحله های فراوان نوظهور
در مورد فرجام تاریخ سخن بسیار گفته و این جریان را فوتوریسم (Futurism) یا
آینده گرایی یا موعودگرایی لقب داده اند. امروز بحث موعودگرایی یا به تعبیر
دیگر هزاره گرایی از بحث های جدّی محافل علمی و دینی در دنیای غرب است .
مروری بر سایت های اینترنتی و توجه به آرای اندیشمندان معاصر اهمیت این
نکته را روشن می کند. پاورپوینت کامل فرجام تاریخ و انسان واپسین ۹۱ اسلاید در PowerPoint (The end of history and
the last man) عنوان مقاله ای است از متفکر بزرگ معاصر غرب و شاید بزرگ ترین
استراتژیست دنیای غرب و امریکا، فوکویاما.

در اینجا مروری خواهم داشت از زاویه نگاه این متفکر و اندیشمند غربی به
مسأله فرجام تاریخ و سرنوشت انسان واپسین و از آنجا پلی می زنم و ارتباطی
برقرار می کنم به اندیشه اسلامی در مورد جهان آینده و انسان واپسین اسلامی
تا مشخص شود رابطه و نسبت این دو جریان و دو اندیشه چیست ؟

در ابتدا لازم است مفهوم آینده جهان یا فرجام تاریخ را در این بحث روشن
کنیم . چون گاهی گمان می شود وقتی می گوییم فرجام تاریخ یا آینده جهان
یعنی آینده تاریخی زمان مند؛ یعنی مثلاً آن صد سال آخر تاریخ چه خواهد شد.

سخن از آینده جهان یا فرجام تاریخ ، تاریخ زمانی و تاریخ عدد و رقم نیست .
در این نگاه ، جهان آینده یا فرجام تاریخ یعنی جامعه ای ، محیطی و دوره ای
از تاریخ بشریت که تمام تمنیات انسان ، آرزوها و انگیزه های انسانی در آن
جامعه ارضاء می شود و انسان به آرامشی می رسد که دیگر انگیزه ای برای حرکت
بعدی تاریخ وجود نخواهد داشت .

آینده نگاران و آینده گرایان معتقدند که آینده بشریت ختم به حاکمیتی یا
دولتی یا دوره ای خواهد شد که در آنجا تلاش جست وجوگرانه انسان برای تغییر
وضعیت خود به اتمام می رسد. انسان دیگر نقطه تضاد و چالشی نخواهد داشت و به
سوی مطلوب و محبوب خود جهت گیری مستقیم خواهد کرد. نه اینکه تحولی نخواهد
بود، نه اینکه تغییر و تکاملی نخواهد بود، برعکس جهان آینده و فرجام تاریخ
از دیدگاه کسانی که آینده تاریخ را تحلیل کرده اند نشان از جامعه ای دارد
که انسان در آنجا به بیشترین مطلوبیت های خود دست پیدا می کند. پس آینده
تاریخ چه از دیدگاه مادی گرایان و چه از دیدگاه الهی گرایان یک دنیای
موعود و جهان موعودی است که بشریت در طول تاریخ تمام تحرک و تکاپوی خودش
را برای رسیدن به آن جهان و آن حاکمیت و آن جامعه سپری کرده است . از
این تعریف معلوم می شود که وقتی سخن از انسان واپسین می گوییم کدام
انسان است . انسانی که برخلاف تاریخ گذشته بشریت ، چالش ها، ستیزها و
تکاپوهایش برای جنگ با موانع و ستیز برای محدودیت ها نیست بلکه آن انسان
در جامعه مطلوب خود همه چیز را آماده و در دسترس می بیند و اهداف را نزدیک و
قابل وصول .

انسان واپسین که ادیان الهی تعریف می کنند، جهان آینده ای که این مکاتب
ارائه می کنند و آنچه را که آخرین متفکران غرب از انسان واپسین گفته اند
چنین جامعه ای است . در این نقطه گمان نمی کنم میان ادیان الهی و
نظریه پردازان مادی غرب هم اختلاف نظری وجود داشته باشد. وقتی به تاریخ
جدید غرب مراجعه می کنید متفکران بزرگ و قله های اندیشه غرب را می بینید که
بدون استثناء نظریه ای در مورد فلسفه تاریخ و در انتها جامعه ای به عنوان
فرجام این تاریخ و فرجام این تکاپو دارند.

مارکسیسم یکی از این مکاتب است . لیبرالیسم در شکل لیبرال دموکراسی و
سوسیال دموکراسی هم از این مکتب ها هستند. همه این مکتب ها آینده جهانی و
انسان واپسینی دارند.

اگزیستانسیالیسم که در نقد اندیشه های مدرن غرب شکل گرفت ، خود دارای یک
آینده جهان و انسان واپسین است . اینها مکتب های مدرن بودند. مکتب های پست
مدرن و فرا مدرن هم دارای تصویری و آینده ای از انسان واپسین اند. اختلاف
میان این

آینده نگاران و آینده گرایان معتقدند که آینده بشریت ختم به حاکمیتی یا
دولتی یا دوره ای خواهد شد که در آنجا تلاش جست وجوگرانه انسان برای تغییر
وضعیت خود به اتمام می رسد. انسان دیگر نقطه تضاد و چالشی نخواهد داشت و به
سوی مطلوب و محبوب خود جهت گیری مستقیم

خواهد کرد.

مکتب ها و ادیان در خصوصیات آن جهان و خصوصیات آن انسان واپسین است وگرنه
همه اینها یک تیپ ، یک نقطه ایده آل و یک جامعه نمونه و انسان نمونه
معرفی می کنند. ما در اینجا مقایسه ای می کنیم میان آنچه که متفکران معاصر
غرب به عنوان جهان آینده مطرح می کنند و آنچه که در اندیشه موعودگرایی
اسلام و بحث مهدویت در بین همه فرق اسلامی وجود دارد. که اگر این موضوع
را دنبال کنید می بینید که ریشه اش در مسیحیت و یهودیت هم با همین مضمون
وجود دارد. برای مطالعه این موضوع پیشنهاد می کنم نگاهی به مبانی فرهنگ
مدرن غرب داشته باشید و مبانی این فرهنگ را با فرهنگ اسلامی مقایسه کنید
تا از آنجا به دست بیاید که مبانی مهدویت و موعودگرایی تا چه اندازه با
آنچه که مدرنیته غربی به عنوان آینده جهان ارائه می کند تفاوت و فاصله
دارد.

متأسفانه در بعضی از نوشته ها دیده می شود بی توجه به این مبانی سراغ
علائم ظهور یا علائم بعد از ظهور می روند و دقیقاً ویژگی هایی را ارائه می کنند
که در تفکر مدرنیته به عنوان پایان جهان و جهان آینده مطرح می شود. حال
آنکه مهدویت اندیشه ای است مستقل و از نظر مبانی فکری و ایدئولوژی از
جریان مدرن و فلسفه مدرن کاملاً فاصله دارد.

در بین متفکران غرب اختلاف نظر وجود دارد که ما مدرنیته را چگونه معنا
کنیم . نخست تعریفی مختصر از مدرنیته ارائه می کنم و سپس براساس این تعریف
و مبنا اشاره خواهم کرد که فلسفه های معاصر و اندیشمندان معاصر در باب مبانی
آینده جهان و جهان آینده چه دیدگاهی دارند و از چه پایگاهی سخن گفته اند.

چند تعریف و چند نقطه امتیاز مهم در تفکیک میان دنیای مدرن و دنیای پیش از
مدرن وجود دارد. به تعبیر دیگر از مجموع مباحثی که در باب مدرنیته صورت
گرفته سه خصوصیت و سه نقطه امتیاز برای مدرنیته برشمرده اند. اولین ویژگی
که برای مدرنیته برشمرده اند این است که فرهنگ مدرن برخلاف فرهنگ های
دینی و فرهنگ های گذشته جهان را به جای اینکه طولی نگاه کند در عرض و در
کف می بیند. جهان از دیدگاه مدرن دیگر چند لایه نیست ؛ یک سطح و یک رویه
دارد. همه چیز در جهان مدرن حقیقت است . مجازی وجود ندارد و حقیقت آن چیزی
است که شما با گوش می شنوید، با چشم می بینید و با دست لمس می کنید.

در فرهنگ مدرن ، تأمل و تفکر به معنای «رسوخ در ماهیت جهان و ماهیت انسان »
وجود ندارد؛ چون ماهیتی جدا از آنچه که هست و آنچه که احساس می کنیم وجود
ندارد. جهان در تفکر مدرن ـ از زمانی که امثال بیکن و دکارت در غرب
دیدگاه های خود را مطرح کردند ـ جهانی کاملاً قابل لمس و قابل محاسبه است ،
و لذا دیگر «اندیشه » مطرح نیست ، «مشاهده » است . «تدبیر» نیست ، «محاسبه » است .
جهان را می توانید با علائم ریاضی نشان دهید. این اولین ویژگی است که
غرب شناسان برای جهان مدرن نام برده اند.

ویژگی دوم جدا کردن انسان از هستی بیرونی و جهان است . ویژگی اول این بود
که در این تفکر جهان لایه لایه و جهان طولی که سر به آسمان داشت ؛ همه
در زمین خلاصه شده است ؛ ویژگی دوم هم این است که باید در همین لایه
سطحی و رویی ، میان انسان و محیط پیرامونش تفکیک و تمایز قائل شد. تفکیک
میان «سوژه » (Subject) و «ابژه » (Object) مبتنی بر همین نظریه است .

انسان پیش از مدرنیته خود را با جهان همگام و هماهنگ می دید، خود را بخشی از
هستی و هستی را بخشی از خود تلقی می کرد و با هستی می زیست ، اما در تفکر
مدرن فاصله ای عمیق میان انسان به عنوان یک «سوژه » و جهان به عنوان یک
«ابژه » پدید آمد و این انسان مأمور شد که سراغ یک جهان بیگانه از خود و
برون از خود برود تا معرفتی را فراچنگ آورد. و لذا در این تفکر انسان تبدیل
به موجودی شد که تلاش می کند خود را از حقیقت هستی خود جدا کند تا بتواند
جهان را محاسبه کند.

یکی از شاعران بزرگ غرب «تی .اس . الیوت » که انگلیسی زبان است در شعر
معروفش وقتی به این ویژگی غرب می رسد می گوید:

این کار غربی ترین گناهی است که انسان مرتکب شد.

کدام گناه ؟ گناه جدایی میان انسان و جهان پیرامونش . این جدایی چه
اشکالی داشت که الیوت از آن به عنوان بزرگ ترین گناه یا غربی ترین گناه
یاد می کند. نتیجه این جدایی ، از خودبیگانگی انسان و فرو رفتن انسان در
درون خود و غربت نسبت به محیط پیرامونش بود.

در جهان مدرن وقتی انسان از جهان جدا شد، قرار شد از انسان و جهان تعریف
جدیدی شود.

انسان چیست ؟ متفکران مدرن به تدریج به این نقطه رسیدند: انسانی که یک
لایه است و می شود او را مشاهده کرد، چیزی جز احساسات و عواطف زودگذر ندارد.
چیزی جز مجموعه ای از احساسات ، تمنیات و تمایلات در او نیست . ما هر چه
انسان را جست وجو می کنیم لذت جو، قدرت جو و رفاه جوست و فراتر از این در
انسان مدرن دیگر چیزی وجود ندارد. این انسان می خواهد با جهان پیرامون خود
برخورد کند، چه باید بکند، چگونه برخورد کند؟

ویژگی سوم عصر مدرنیته در اینجا ظاهر می شود. انسانی که از همه هستی تنها
چیزی به نام احساسات ، تمنیات ، تمایلات و خواست های جزئی ، برایش
باقی مانده تمام تلاشش این است که در جهان تصرف کند تا بتواند از جهان در
مسیر تمنیات خود بهره جویی نماید. کار علم مدرن در بنیاد چنین هدفی بود. علم
مدرن برای تصرف در محیط و برای محاسبه و اندازه گیری اشیای بیرونی است .
برای امکان سنجی و توان سنجی است تا انسان بتواند از محیط پیرامون خود آن
چیزی را برگیرد که امروز احساس می کند و به آن میل دارد.

این سه ویژگی در فرهنگ مدرن ، انسان مدرن را از گذشته خود و از حقیقت هستی
خود جدا و بیگانه می کند.

«وبر» جامعه شناس معروف آلمانی معتقد است دوران مدرنیته بر سه واژه یا سه
مفهوم استوار است . طبیعت ، تعقل و ترقی . این سه واژه هر چند در گذشته نیز
وجود داشت امّا در دوران مدرن معنایی متفاوت یافته است . از دیدگاه ماکس
وبر «هستی » فرو کاهش پیدا می کند به «طبیعت ». شما دیگر بعد از دوران مدرنیته
سخن از «هستی » نمی شنوید، واژه «هستی » جای خود را به «طبیعت » می دهد. هر جا
هم سخن از هستی یا جهان است شما می توانید واژه هستی یا جهان را حذف کنید
و به جای آن طبیعت را بگذرید. پس تمام حقایق عالم در فرهنگ مدرن تبدیل
به واژه ای و مفهومی می شود به نام طبیعت . واژه دوم «ترقی » است انسان
آمده با این طبیعت چه کند، چه جایگاهی نسبت به این طبیعت دارد؟ می گوید
انسان دنبال ترقی و پیشرفت است . پیشرفت یعنی چه ؟ مفهوم پیشرفت یعنی
تصرف هر چه بیشتر در امکانات بیرونی برای ارضای تمینات درونی . و واژه سوم
«تعقل » است . واژه تعقل واژه آشنا و مأنوسی است اما وبر می گوید گمان نکنید
که امروز واژه تعقل همان چیزی است که شما در بدو امر می اندیشید، تعقل در
دوران مدرن تعقل ابزاری است . عقلانیت به این معناست که انسان از خرد خود
کمک می گیرد، تا بتواند امیال درونی خود را از محیط بگیرد و در محیط تأمین
کند.

سه اصل تعقل ، طبیعت و ترقی پایه گذار اندیشه ای در غرب می شود و بنیادی را
ایجاد می کند که آن را اصطلاحاً مدرنیته یا مدرنیسم می نامند.

این تصویر هستی شناسانه یا جهان شناسانه در دیدگاه مدرن است .

اگوستین که بزرگ ترین متفکر قرون وسطای مسیحی است معتقد است که مسیحیت
نیامده است شهر زمین را آباد کند، انسان ها عموماً در شهر زمین زندگی می کنند.
کار مسیح این بود که شهر خدا را آباد کند. شهر خدا کجاست ؟ کلیساست ؛ شهر خدا
روز موعودی است که مسیح ظهور می کند.

در فرهنگ مدرن ، تأمل و تفکر به معنای «رسوخ در ماهیت جهان و ماهیت انسان »
وجود ندارد؛ چون ماهیتی جدا از آنچه که هست و آنچه که احساس می کنیم وجود
ندارد.

اگر شما به این تصویر یک تصویر دیگر اضافه کنید می توانید حدس بزنید که
متفکران معاصر غرب در مورد تاریخ و آینده تاریخ چگونه می اندیشند. آن تصویر
دوم تصویر انسان است . از دیدگاه متفکران معاصر آنچه که تاریخ را حرکت
می دهد و تحولات تاریخی را به دنبال دارد نزاع میان انسان و موانع محیطی
است . حرکت تاریخ یعنی چالش و درگیری میان انسان با محیطش برای تغییر
وضعیت به سمت مطلوب . تصویری که شما از انسان ارائه می کنید، انگاره ای که
از آدمی در پهنه تاریخ ارائه می کنید نشان می دهد که شما آینده این تاریخ
را چگونه می بینید. آینده تاریخ به معنی دوره ای از تاریخ که این انسان
می خواهد به آرامش برسد.

این انسان می خواهد تمام تمنیات تاریخی خود را در آنجا به تمام و کمال
دریافت کند. در فرهنگ مدرن کدام انسان است که با طبیعت و محیط بیرونی
چالش می