پاورپوینت کامل امنیت روانی و اجتماعی در زمان حضرت ولی عصر(ع) ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امنیت روانی و اجتماعی در زمان حضرت ولی عصر(ع) ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امنیت روانی و اجتماعی در زمان حضرت ولی عصر(ع) ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امنیت روانی و اجتماعی در زمان حضرت ولی عصر(ع) ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

سخنرانی دکترگلزاری

«امنیت» جزو نیازهای اساسی انسان و
فصل مشترک همه مشکلات انسان از
بیماریهای روانی گرفته تا خودکشی، اعتیاد و
بزهکاری است. مبحث امنیت از نظر
روان شناسی به خصوص در بهداشت روانی و
در آسیب شناسی روانی اهمیت بسیار دارد.
آرامش، رشد، شکوفایی انسان، بروز همه
استعدادها و خلاقیتها و نیل به همه کمالات
انسانی در سایه امنیت به دست می آید.

روان شناسان بر این باورند که انسان نیاز
دارد در سایه احساس امنیت، دنیا و حوادث
دنیا را قابل پیش بینی، قانونمند، منظم و قابل
اعتماد و اطمینان تصویر کند.

امنیت در لغت مقابل ترس و اضطراب و
مترادف با آرامش قلب است. دانشمندان علوم
سیاسی از زوایای دیگری به امنیت نگاه
می کنند. «لورنس مارتین» امنیت را تضمین
رفاه مادی می داند. «جان مورس» آن را رهایی
از تهدیدات زیان بخش تعریف می کند. «والتر
ریتمن» از نظریه پردازان مسائل سیاسی
اجتماعی معتقد است: هر ملتی تا جایی دارای
امنیت است که در صورت عدم توسل به جنگ
مجبور به رها کردن ارزشهای خود نباشد و
چنانچه در معرض چالش قرار بگیرد بتواند با
پیروزی آنها را حفظ بکند. صاحبنظر دیگر
علوم سیاسی «آرنولد ولفرز» معتقد است که
امنیت در معنای عینی آن یعنی فقدان تهدید
نسبت به ارزشهای کسب شده و در معنای
ذهنی آن یعنی فقدان هراس از این که ارزشهای
مزبور مورد حمله قرار گیرد.

در کتاب گرانسنگ غررالحکم و دررالکلم، که
در آن حدود یازده هزار روایت از علی(ع)
جمع آوری شده، روایات بسیار جالب و
سازنده ای درباره امنیت به خصوص از بعد
روان شناسی آمده است.

علی(ع) در آنجا می فرماید که:

لانعمه أهنأ من الأمن.

هیچ نعمتی گواراتر از امنیت نیست.

جای دیگری می فرماید که:

ماهیّه العیش فی الأمن.

اصل و اساس زندگی امنیت است.

و یا

شرّ البلاد بلد لا أمن فیه ولا خضب.

بدترین شهرها جایی است که امنیت و
سرسبزی در آن نباشد.

باز در همین کتاب داریم که:

شرّ الأوطان مالم یأمن فیه القطّان.

بدترین وطنها جایی است که اقامت کنندگان
در آن احساس امنیت نکنند.

خلاقیت و استعدادهای انسان در پرتو
امنیت شکوفا می شود و نیل به کمالات انسانی
برای او میسر می گردد. برای مسئله امنیت و
این که چه بکنیم تا انسان یا انسانها دارای
امنیت روانی باشند؛ باید در نظر بگیریم که
عوامل مهم امنیت بر دو دسته اند: «عوامل
فردی» و «عوامل اجتماعی ـ حکومتی».

در زمینه عوامل فردی باید توجه داشت که
اگر انسان مقهور تکانه های نفسانی خود باشد؛
اگر خشم، شهوت، حرص، طمع، بخل و… بر او
حکومت کند، هرگز به امنیت و آرامش دست
نمی یابد.

در زمینه عوامل اجتماعی ـ حکومتی هم
باید گفت که: یک دولت با ثبات و مشروع و
مقتدر بهترین منبع ایجاد امنیت است، ولی اگر
خود دولت دچار مشکلاتی باشد؛ امنیت افرادش
را دچار مخاطره می سازد.

تهدیدات دولت یا ناشی از وضع و اجرای
قوانین داخلی یا ناشی از اقدامات سیاسی ـ
اداری مستقیم، علیه بعضی از افراد و
گروههاست و یا ناشی از روابط خارجی دولت
است. در هر صورت حکومت باید به جای اعمال
قدرت و اختناق و دیکتاتوری، عامل اقتدار باشد
و با تکیه بر مردم و مشروعیت و مقبولیت
خودش نه تنها ناامنی برای افراد ایجاد نکند
بلکه موجد امنیت فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی
و سیاسی باشد. آنچه که ما در تجربه تاریخی
دیده ایم و آنچه که در دیدگاههای دینی
به خصوص اسلام و برنامه های دقیق مربوط به
حکومت امام عصر(ع) در شیعه مطرح شده بنا
به دلایل مفصلی که من فقط یک اشاره کوتاهی
می کنم نشان می دهد که امنیت در قبل از زمان
حکومت امام عصر(ع) به این جامعیت و
فراگیری و گستردگی محقق نمی شود.

اگر دو زمینه عمده فردی و اجتماعی را به
معنای حکومتی و دولتی که عرض کردم در
نظر بگیریم انسانهای تربیت نشده، انسانهایی
که ناامنی درونی دارند، انسانهای اسیر
وابستگیها و تکانه ها، می توانند عامل ناامنی
باشند.

اسلام معتقد است که کمترین عامل امنیت
تربیت انسان است. در آیات ۸۱ و ۸۲ سوره
انعام خداوند می فرماید:

فأیّ الفریقین أحقّ بالأمن إن کنتم تعلمون الذین
امنوا ولم یلبسوا إیمانهم بظلم أولئک لهم الأمن و هم
مهتدون.

اگر می دانید بگویید که کدام یک از این دو گروه
به ایمنی سزاوارترند؟ کسانی که ایمان
آورده اند و ایمان خود را به شرک نمی آلایند،
ایمنی از آن ایشان است و ایشان هدایت
یافتگانند.

امنیت خالص را آنهایی دارند که ایمان
دارند و ایمانشان، ایمان خالص است.

آنان که به خاطر منافع یا به خاطر به دست
آوردن توجه دیگران مذهبی می شوند، نه تنها
از لذت گوارای امنیت مذهبی بهره مند نیستند؛
بلکه مرتب دچار ناامنی اند و این متأسفانه از
آفات حکومت دینی است؛ چون توجه به
گزینه های مذهبی و کلیشه های مذهبی زیاد
می شود و آدمها تلاش می کنند که نشان دهند
مذهبی اند و این خود ناامنیهای درونی شان را
بیشتر می کند. در هر صورت آن ایمان درونی؛
ایمانی که انسان خودش انتخاب می کند و به
تعبیر قرآنی «لم یلبسوا إیمانهم بظلم» این منشأ
امنیت و آرامش است: «أولئک لهم الأمن».

حضرت علی(ع) در همان کتاب بزرگ
غررالحکم می فرماید:

و من آمن أمن.

کسی که ایمان داشته باشد امنیت دارد.

همه آنچه که شما در کتاب هوش هیجانی
گلدمن می بینید پیامهای اصلی اخلاق مذهبی
است، کنترل نفس، کنترل تکانه ها، این که انسان
به دیگران رسیدگی کند و دیگر فاکتورهای مهم
هوش هیجانی پیام قدیمی ادیان الهی و
به خصوص اسلام است.

در مسئله حکومت هم متأسفانه به دلیل
این که انسانها خوب تربیت نمی شوند مربیان
الهی ندارند و حکومتها بطور جامع تربیت دینی
نمی کنند، این چنین آفاتی وجود دارد و
مشکلاتی دارند که شما در طول تاریخ می بینید.
این انسانهای تربیت شده در قبل از ظهور امام
عصر(ع) تعدادشان بسیار اندک است و ما در
سایه این حکومت عدل الهی ـ که ابعاد
حکومتی اش گستره فرهنگی، سیاسی و
اقتصادی است ـ این انسانهای تربیت شده
مؤمن واقعی را می بینیم و امنیت فردی آنجا
میسر می شود. در بحث امنیت اجتماعی و
حکومتی، قرآن در سوره نحل، مثال جالبی را از
یک کشور، از یک قریه می زند:

ضرب اللّه مثلاً قریه کانت امنه مطمئنّه