پاورپوینت کامل ویژگیهای عصر ظهور ۹۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویژگیهای عصر ظهور ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژگیهای عصر ظهور ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژگیهای عصر ظهور ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

۶

گفت وگو با حجت الاسلام والمسلمین

اشاره :

بسیارند کسانی که نخستین قدمها برای

آنچه در پی خواهد آمد حاصل گفت وگوی ما با

در روایات دو لفظ را زیاد می بینیم؛ یکی

بسم اللّه الرحمن الرحیم. با تشکر از شما
عزیزان و دیگر دست اندرکاران مجله موعود، که
امیدواریم خداوند تلاشهای شما را برای عصر
ظهور مولا، ذخیره کند و این تلاشها مورد عنایت
آقا قرار بگیرد. ان شاءاللّه .

واژه «آخرالزمان» با واژه «عصر ظهور» تقریبا
مربوط نیست. واژه آخرالزمان یک تعبیر کشداری
است که از بعد از دوران رسالت آقا رسول اللّه (ص)
آغاز شده است. مطابق حدیثی که از آقا
رسول اللّه (ص) داریم آن حضرت در حالی که به
انگشت سبابه و وسطای خود اشاره می کنند،
می فرمایند: «أنا والسّاعه کهاتین»؛ من و قیامت مانند
این دو انگشت هستیم. یعنی پشت سر هم هستیم،
یعنی من که آمدم آستانه قیامت است. آنچه از
علائم که برای آخرالزمان گفته شده، علائمی است
که برای قبل از ظهور است و در نتیجه واژه
آخرالزمان به حسب واژه لغوی یقینا شامل عصر
ظهور نیز می شود. ولی همه علائم و مشخصه هایی
که در احادیث برای واژه آخرالزمان آمده، بر دوران
قبل از ظهور منطبق است بنابراین آخرالزمان
عصری است که از زمان آقا رسول اللّه (ص) آغاز
شده و تا کنون ادامه دارد. به تعبیر ما طلبه ها واژه
آخرالزمان مقولٌ بالتّشکیک است؛ یعنی هر چه از
زمان می گذرد عنوان آخرالزمان بر آن منطبق است.
ولی این انطباق تنها شامل دوران قبل از ظهور
می شود و در نتیجه آنچه به عنوان «اشراط
الساعه»، در تعبیر اهل سنت، و «علائم ظهور»، در
تعبیر اهل بیت(ع) آمده، بر آخرالزمان منطبق است و
انتهای آن با ظهور است. اگر چه زمان ظهور نیز
بخشی از آخرالزمان است ولی کاربرد این تعبیر
بیشتر از عصر رسالت تا قبل از ظهور است.

عصر ظهور طبعا آغاز مشخصی دارد. در شب
بیست و سوم ماه رمضانی که بین زمین و آسمان
منادی الهی ندا می کند که: «ای اهل عالم بقیه اللّه
آمد»، از آن لحظه عصر ظهور آغاز می شود. منتها
ظهور، مقدماتی دارد که از شب بیست و سوم ماه
رمضان آغاز می شود و تا دهم ماه محرم (روز
عاشورا) سال بعد ـ که روز قیام جهانی است ـ ادامه
می یابد. در واقع عصر ظهور از همان لحظه ظهور
آغاز می شود، ولی عصر فرمانروایی و حکومت
جهانی آن حضرت از زمانی آغاز می شود که
حضرت مهدی(ع) از مکه معظمه به مدینه تشریف
می آورند و دوباره از مدینه به مکه برمی گردند و از
آنجا به همراه سیصد و سیزده نفر اصحاب خاص
خود، بیش از ده هزار نفر از شیعیان و پنج هزار
فرشته در حالی که جبرئیل در سمت راست و
میکائیل در سمت چپ آن حضرت حرکت می کنند به
کوفه تشریف می آورند و این شهر را به عنوان
مرکز حکومت خود انتخاب می کنند. اگر چه در
مورد زمان این انتخاب به صراحت مطلبی در
احادیث نقل نشده ولی آنچه برآورد شده حدود دو
ماه بعد از ظهور است.

عصر ظهور تعبیر شفاف و روشنش مربوط به
روزهایی است که حضرت مهدی(ع) در کوفه
مستقر می شوند و لشکرها را از آنجا به سراسر
عالم می فرستند. این عصر از این زمان آغاز
می شود و سیصد و نه سال ادامه پیدا می کند.
مطابق روایات صحیح، مدت حکومت آقا بقیه اللّه (ع)
سیصد و نه سال است، به تعداد سالهایی که
اصحاب کهف در غار بوده اند. بعد از آن دوران
رجعت آغاز می شود. این دوران اگر چه تداوم
دوران ظهور است، اما ما معتقدیم که عصر ظهور
همان سیصد و نه سالی است که دوران فرمانروایی
آقا بقیه اللّه است.

شما فرمودید مدت حکومت امام عصر(ع)

اولاً روایت مربوط به ۳۰۹ سال که در غیبت
شیخ طوسی و در کتابهای فضل ابن شاذان آمده از
صحت بیشتری برخوردار است. این روایت، از
لحاظ حدیث شناسی، حدیثی صحیح و صحیح
اعلایی است. ثانیا، عقل بشر این معنا را درک می کند
که اگر بنا باشد در دنیا هزاران سال ظلم و ستم
باشد و آن دولت ایده آل فقط هفت سال بیاید و برود،
این با برداشت کلی از حکمت پروردگار سازگار
نیست. ثالثا، روایاتی که در آنها بر عدد هفت به
عنوان مدت حکومت آن حضرت تأکید شده عمدتا از
طریق اهل سنت نقل شده است. رابعا، عدد هفت
بالخصوص علامت کثرت است؛ یعنی یک جا که
می خواهند چیزی را بگویند که زیاد است عدد هفت
را به کار می برند. حتی در مورد تعداد آسمانها که
عدد هفت به کار می رود، گفته اند که هفت عدد نیست
بلکه نشان کثرت است، بنابراین اعدادی داریم که
برای نشان دادن کثرت است، مثلاً الآن تعبیر میلیون
و میلیارد نشانه ای است برای کثرت ولی در روایات
عمدتا تعبیر هفت برای کثرت به کار رفته است.

آخرالزمان و عصر ظهور چه تفاوت ماهوی

در احادیث فراوانی که در مورد آخرالزمان
وارد شده هیچ مدحی دیده نمی شود. برخلاف
دوران ظهور، که دوران گسترش فرهنگ، تمدن،
پیشرفت، آرامش، آسایش، وفور نعمت و نزول
بارانهای رحمت است، دوران آخرالزمان، به عنوان
دوران قبل از ظهور، همه اش هرج و مرج، فتنه،
تشویش، اضطراب، نگرانی، آشوب، حق کشی و
تبعیض است و اگر بارانی هم می بارد باران نکبت،
عذاب و مشکلات است نه باران رحمت. بنابراین این
دو عصر با هم فرق اساسی دارند.

چگونه جهان از یک مقطع زمانی که همه اش

این درست مانند طلوع فجر در پس یک شب
سیاه و تیره است. وقتی خورشید غروب می کند،
جهان هر لحظه سیاه تر و تیره تر می شود ولی یک
مرتبه با طلوع فجر همه ظلمات تبدیل به نور
می شود. به تعبیر قرآن «وأشرقت الأرض بنور ربّها»؛
زمین با نور صاحب زمین روشن می شود. در
احادیث هم عبارت «والفجر» را به فجر دولت آقا
بقیه اللّه (ع) تفسیر کرده اند، بنابراین در انتهای شدت
وقتی که شدت به نهایت رسید آن موقع دوران فرج،
وفور، ظهور و روشنایی است.

چگونه مردمی که در دوران آخرالزمان به

گذشت زمان راه را باز و هموار می کند و
موجب می شود که مردم تشنه عدالت شوند. وقتی
مردم تشنه عدالت شدند زورمندان هم راه نجات را
تنها در تسلیم و پیروی می دانند. اگر هم تسلیم
نشدند آن موقع آنها را وادار به تسلیم می کنند.

امام مهدی(ع)، براساس روایات، با قدرتی
می آید که رعبش تا مسیر یک ماه در دلها نفوذ
می کند، همه زورمندان از آن حضرت می ترسند و
در مقابل ایشان تسلیم می شوند.

این گسترش ظلم، فساد، هرج و مرج و

در آن دورانها هم طلب عمومی برای عدالت
وجود داشت، ولی مشکلاتی بود که مانع از تحقق
عدالت می شد؛ مشکلاتی که در زمان ظهور آقا
بقیه اللّه (ع) وجود نخواهد داشت. امیرالمؤمنین(ع)
زمانی خلافت را به دست گرفتند که بیست و پنج
سال علیه ایشان تبلیغ شده بود. در این تبلیغ برای
امیرالمؤمنین(ع) چهره دیگری ترسیم کرده بودند.
به طوری که با کمال تأسف و تعجب در تاریخ
می خوانیم که وقتی به مردم شام خبر رسید که
امیرالمؤمنین(ع) در مسجد کوفه به شهادت
رسیده اند، آنها گفتند: او که نماز نمی خواند در
مسجد چه کار داشت؟ یعنی این قدر تبلیغ مؤثر شده
بود. ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه می گوید: من
به استادم گفتم: چه خوب شد که امیرالمؤمنین(ع)
بعد از بیست و پنج سال به خلافت رسید، اگر زودتر
می رسید این فتوحاتی که در زمان خلفا شده
نمی شد. استادم گفت: تو اشتباه می کنی. خدا برای
امیرالمؤمنین(ع) مقامی در نظر گرفته، که اگر نبود
این دوران بیست و پنج ساله ظلمانی، وقتی آن
حضرت روی کار می آمد تمام دنیا در مقابلش
تسلیم می شدند و جز اسلام چیزی بر روی زمین
باقی نمی ماند.

آقا بقیه اللّه (ع) با قدرت و معجزات باهره تشریف
می آورند. دولت ایشان ـ که خداوند منان آن را
وعده داده و توسط یک صدوبیست وچهار هزار
پیامبر اعلام شده ـ دولتی است که وقتی می آید تمام
راهها برایش باز است. آن حضرت مجاز است از
قدرت استفاده کند. ایشان در مقابل تمام ابزار و
ادوات جنگی دولتهای استکباری می ایستد و آنها را
از کار می اندازد. ولی این برنامه برای
امیرالمؤمنین(ع) در نظر گرفته نشده بود. ایشان
آمدند و دلها را به طرف خود جذب کردند ولی مرتب
مشکلاتی برایشان می آفریدند و جنگهایی ایجاد
می کردند. افرادی بودند که تشنه عدالت بودند ولی
آنها نیرویی نداشتند که بتوانند آن عدالت را حاکم
کنند. ولی وقتی حضرت بقیه اللّه (ع) تشریف
می آورند این مسائل در کار نیست تمام قدرتهای
پوشالی آن روز ناچار به تسلیم اند.

افزون بر این اگر مردم بتوانند حق را بشنوند،
خود حق یک اثری دارد که راه را باز می کند. در
روایات داریم که وقتی آقا بقیه اللّه (ع) تشریف
می آوردند، ایشان در شرق عالم صحبت می کنند در
غرب عالم، مردم ایشان را می بینند و صدایشان را
می شنوند و به پیغام رسان هم نیاز ندارد. این مطلب
می رساند که حضرت بدون ابزار این کار را می کند.
اگر چه ابزارهایی مثل رادیو و تلویزیون که در
زمان ما هست تصور موضوع یاد شده را برای ما
هموار کرده و می توانیم بفهمیم که این کارها شدنی
است و به راحتی انجام می شود. بنابراین وقتی
مردم امکان یافتند که حق را بشنوند طبعا در مقابل
آن تسلیم می شوند و به صورت شفاف آن را
می پذیرند.

شما در بین صحبتهایتان بحث تبلیغ منفی

ما در حال حاضر در عمق دوران تیرگی
هستیم. اما در عصر ظهور یک مرتبه همه چیز
واضح می شود؛ یک مرتبه صدای جبرئیل بین زمین
و آسمان شنیده می شود. امام(ع) می فرماید هر
چیزی هم برای شما مخفی بماند، دیگر بانگ
جبرئیل بر شما مخفی نخواهد ماند. این ندا، صدای
خاصی است که به هیچ وجه قابل اشتباه با صدای
ماهواره و مانند آن نیست. براساس روایات فراوان،
هر کسی با زبان مادری خود آن صدا را می شنود.
یعنی برای کسی بد ترجمه نمی شود. بنابراین
تک تک افراد مخاطب این ندا هستند و لذا وقتی آن
چهره مثل قرص قمر جلوی چشم مردم است، چه
دور و چه نزدیک، و همه آن را می بینند، صدای او را
می شنوند و سیره او را مشاهده می کنند، دیگر هیچ
راهی برای این که چهره آن حضرت را مشوش
نشان بدهند باقی نمی ماند و طبعا تبلیغات منفی نیز
هیچ اثری نخواهد داشت.

این که در روایات آمده، ندای آسمانی را هر

یقینا این طور نیست؛ زیرا شاخصه هایی برای
این ندا گفته شده که با این تأویل جور نمی آید. اولاً
گفته شده در بین مشرق و مغرب حتی یک نفر هم
نمی ماند که این صدا را نشنود. آیا وقتی رادیو و
تلویزیون مطلبی را پخش می کنند در تمام دنیا آن را
می شنوند یا فقط در جاهایی که رادیو و تلویزیون
وجود دارد آن را می شنوند؟ در حال حاضر ما
مناطق زیادی در جهان داریم که برق ندارند و یا
تحت پوشش رادیو و تلویزیون نیستند، خوب در
این جاها این ندا چگونه شنیده می شود؟ ثانیا، در
بسیاری از روایات در مورد ندای آسمانی این تعبیر
وارد شده که هیچ خفته ای نیست مگر این که با
شنیدن آن بیدار می شود. آیا صداهای معمولی، چه
از طریق ماهواره پخش شود چه از طریق اینترنت و
چه از طریق رادیو تلویزیون خفته ای را بیدار
می کند؟ باید اول شخص بیدار بشود، دستگاه رادیو
یا تلویزیون را روشن کند تا بعد بشنود. بنابراین
این تعبیراتی که در مورد ندای آسمانی داریم از
تأویل به دور است. این را نمی شود تأویل کرد.
ثالثا، در روایات آمده که هیچ کس نیست جز این که
این ندا را به زبان خودش می شنود، یعنی اگر در
دنیا هزار زبان و لهجه مختلف باشد؛ این ندا به هزار
زبان و لهجه شنیده می شود؛ مثلاً اگر من در کنار
شما نشسته ام ولی به دو زبان مختلف صحبت
می کنیم، من به زبان خودم می شنوم و
حضرت عالی هم به زبان خودتان می شنوید که این
مطلب به هیچ وجه با وسایل و دستگاههای امروزی
منطبق نیست. بنابراین، این احادیث به تعبیر ما
طلبه ها، آبی از تأویل است؛ یعنی إبا دارد از این که به
ابزار و ادوات تأویل شود.

شما مهم ترین عامل پذیرش مردم را شنیدن

این ندا، تنها یکی از اسباب پذیرش مردم است.
خود سیره حضرت، و اصلاحاتی که ایشان انجام
می دهند اسباب دیگر پذیرش عمومی است. آقا
بقیه اللّه (ع) در همان روز اولی که وارد کوفه
می شوند اصلاحات خود را آغاز می کنند. آقا امام
صادق(ع) می فرماید که آقا بقیه اللّه (ع) در اول
حکومت اعلام می کند: «من مات و ترک دینا فإلیّ و
علیّ»؛ هر کسی از دنیا برود و دَینی بر گردنش باشد
بر من است [پس طلبکار [به سوی من بیاید. «من
مات و ترک مالاً فلورثته»؛ ولی اگر کسی از دنیا برود
و مالی از او باقی بماند مال ورثه اوست به من ربطی
ندارد. مالش مال ورثه اش، دینش بر عهده من.

همانجا شروع می کنند به پاکسازی محیط. به
طوری که در احادیث داریم که: «لایبقی ذو علّه»؛ یک
بیمار روی زمین نمی ماند؛ «ولا ذو آهه»؛ هیچ
مشکلداری در روی زمین نمی ماند. «لایبقی أعمی ولا
مُقعد»؛ یک نابینا و یک زمینگیر در روی زمین
نمی ماند. این یعنی سلامتی و بهداشت جهانی به
تمام معنا.

موضوع دیگری که در زمینه عصر ظهور مطرح
است، گسترش دانش بشری است. آنچه از علوم که
توسط انبیا به مردم رسیده و یا خود مردم به آن
دست یافته اند مجموعا دو حرف است ـ به تعبیری ـ
که از امام سجاد(ع) و از امام صادق(ع) رسیده است
ـ اما وقتی حضرت مهدی(ع) تشریف می آوردند، ۲۵
حرف دیگر به آن اضافه می کنند؛ یعنی تمام آن ۲۷
حرفی که خداوند برای بشر در نظر گرفته جاری
می شود. شما حساب کنید تا ۱۰۰ سال قبل برق
نبود، برق که آمد یک علم بر هزاران علم بشر افزوده
شد، رنگ دنیا عوض شد. بعد از آن تلفن و تلگراف و
امثال اینها آمد و جهان عوض شد. در زمان خود ما
اینترنت که آمد کلاً سیمای جهان عوض شد. یعنی
یک علمی که بر صدها علم بشر اضافه می شود
جهان رنگش عوض می شود. حال تصور کنید اگر
یک مرتبه بر دو علم بشر بیست و پنج علم افزوده
شود؛ یعنی ۵/۱۲ برابر علم موجود، بر آن افزوده
شود، اصلاً عالم، عالم دیگری می شود. ما هر چه
تلاش کنیم، مطالعه کنیم و قوه مخیله خود را به کار
اندازیم که زمان ظهور را ترسیم کنیم، عاجزیم و
نخواهیم توانست. یعنی دقیقا همان طوری که ما
برای ترسیم روز قیامت و عالم آخرت عاجزیم و هر
چه تلاش کنیم نمی توانیم براساس برداشتی که از
این جهان داریم به تصویری از آن جهان دست
یابیم، عصر ظهور هم نسبت به عصر ما آنقدر از
لحاظ عظمت، شکوه و زیبایی در سطح بالایی است
که برای ما قابل تصور نیست. بنابراین وقتی عصر
ظهور آغاز می شود، مردمی که دوران قبل را
دیده اند؛ یک مرتبه دورانی را می بینند که همه چیز
آن عوض شده است و اگر کسی بین خود و فهمش
سدی ایجاد نکرده باشد برایش خیلی روشن خواهد
بود که نه این جهان، مشابه آن جهان است، نه این
رهبر، مانند رهبرانی که تا حالا دیده است و نه این
حک