پاورپوینت کامل از عالم پندار تا عالم دیدار ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از عالم پندار تا عالم دیدار ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از عالم پندار تا عالم دیدار ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از عالم پندار تا عالم دیدار ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۲

منتظر کشف بهانه ای برای نوشتن
سرمقاله ویژه نامه نیمه شعبان بودم که
خبر رسید گردانندگان نشریه ای برای
مصاحبه آمده اند. وقتی رویاروی هم
نشستیم طبق معمول پرسیدم از کدام
نشریه اید؟ گفتند «پندار».

گفتم: چرا پندار؟ می دانید پندار به چه
معنی است؟

«پندار»، وهم است و خیال، چیزی که
واقعیت ندارد. خودنمایی است و عجب و
تکبر.

مردان خدا پرده پندار دریدند یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند

و به قول عطار نیشابوری:

گرچه حجاب تو برون از حد است هیچ حجابیت چو پندار نیست

ما جملگی گرفتار «عالم پندار»یم و
غافل از «عالم دیدار» که عین یقین و
خودآگاهی است.

«آدمی» مسافر «عالم دیدار» است،
سالکی که از سراب پندار و وهم
می گذرد تا در دشت فراخ و سرسبز
دیدار، دیدار حضرت دوست را دریابد.
چه، روزی و روزگاری دور، او در عالمی
شاهد جمال دلربای «یار» بوده. دیداری
که او را رها نمی سازد. و همین آتش بر
خرمن او می زند و از او بی قراری ناآرام
می سازد. بسان مرغی در قفس که پر و
بال بر در و دیوار این قفس می کوبد تا
شاید رها شود و در دشت «یقین»
صورت یار را دیدار نماید.

صورت افتاده در آینه جان، او را
متذکر «عالم دیدار» می کند و آرام از وی
می ستاند تا شاید از قفس «پندار»
خلاصی یابد.

همه آنچه اتفاق افتاده از
همین جاست. «اینهمه آوازه ها از شه
بود». همه آمد و شدها، همه ماندگاری و
همه فراز و فرودها.

افسوس که ما همگی در گرو پندار
مانده ایم. جان، رهن «عالم اعتبار و
عبارت» گزارده ایم و غرق در گمان از
عالم دیدار و «اشارت» دور افتاده ایم.

جمله بی قراریت از طلب قرار توست طالب بی قرار شو تا که قرار آیدت

همه بی سامانی ما از دورافتادگی از
«عالم اشارت» است. و وجه تمایز انسان
با سایر موجودات نیز همین «تعلق خاطر
پوشیده به عالم اشارت» است.

حقیقت آدمی نیز همین است چنانکه
سرّ «و نفخت فیه من روحی» نیز همه
هویت او را و وطن مألوفش را
می نمایاند. اگر چه به غلط و از روی
پندار وطن خویش را آب و خاک و علیق
می پندارد اما ناگزیر خواهد فهمید که
«این وطن مصر و عراق و شام» نیست،
وطن مألوف نیستان وجود است و عالم
دیدار که اینک از آن دور مانده و در
«مغاک پندار» فرو افتاده است.

شاید نسبت میان همین وطن و عالم
دیدار است که حضرت ختمی مرتبت،
دوستی و مهر آن را عین «ایمان» دانسته
«حُبُّ الوطن من الایمان» و فرموده: ورنه با
بودن در عالم پندار و سیر در وهم و
گمان که ایمان حاصل نمی شود.

آدمی برخاسته از عالم دیدار و
مسافر این عالم است و دیدار عین دیدن.
«مقصد و مقصود» دیدار است و هر چه
جز این، عین واماندگی و ایستایی است
چنانکه ماندن در بند سراب عین
بی خردی است.

به این دوستان جوان گفتم: جای شما
بودم نشریه ای را که به نام «مهدی(ع)» و
به یاد ایشان منتشر می شود مزین به
عنوان «دیدار» می ساختم و نه «پندار».

طالب «مهدی(ع)»، طالب دیدار است.
و این «دیدار» بی گذار از «پندار» و عالم
اعتبار و گمان ممکن نیست. «مهدی(ع)»،
منادی، داعی، سبیل، ذاکر و مبشر «عالم
دیدار» و دوستی است و دیدار وی عین
فرود در «عالم دیدار» و خلاصی از پندار
است.

وقتی در دعای عهد می خوانیم:

«اللّهمّ أرنی الطلعه الرشیده و الغرّه الحمیده
واکحل ناظری بنظرهٍ منّی إلیه»؛ خدایا دیدار
آن طلعت و رشیده آن چهره تابناک
حمیده را نصیب من کن و…

متذکر این نکته می شویم که این
دیدار چشمی پاک از پلیدی و پندار
می طلبد که بی اذن حضرت حق ممکن
نیست تا شاید نظاره گر چهره ای شود
که «دیدارش عین دیدار حق» است. چه او
«وجه اللّه » است و «وجه خدا» را با چشم
مانده در وهم و صورت پرستی نمی توان
دیدار داشت.

«چشم مرد خدا» پرده پندار را دریده؛
از همین رو در هر جایی جز حق و چهره
حق
نمی بیند. چشم «مردخدا» در وقت دیدار
ناظر بر ابتدا و انتهای عالم می شود «فَثَمَّ
وجه اللّه ».

جمال یار ندارد حجاب و پرده ولی غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد

«حافظ»

در ادبیات شیعی و ادب شیعه بودن،
جمال حق در سیمای انسان کامل،
حضرت صاحب ا