پاورپوینت کامل رهبری؛ خلافت یا امامت ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رهبری؛ خلافت یا امامت ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رهبری؛ خلافت یا امامت ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رهبری؛ خلافت یا امامت ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

پس از وفات پیامبر (ص) تا به امروز، دو مکتب در
عالم اسلام وجود داشته است:

۱. مکتب امامت؛

۲. مکتب خلافت.

مکتب خلافت می گوید: پیشوا و زمامدار انتخابی
است. اما مکتب امامت می گوید: پیشوا و زمامدار امت
همان اوصیای پیامبرند و این امر انتصابی است، نه
انتخابی.

آن گروه که می گویند تعیین پیشوا براساس انتخاب
می باشد، معتقدند که این انتخاب به دست مردم انجام
می گیرد، و بعد از پیامبر این مردمند که زمامدار را
انتخاب می کنند.

اما مکتب امامت می گوید که تعیین پیشوا (اوصیای
پیامبر) از طریق انتصاب است، و این انتصاب از طرف
خداست، نه از جانب پیامبر (ص) و نه از جانب مردم.
خداوندمتعال پیشوا را منصوب می کند، و پیامبر (ص)
تعیین و انتصاب الهی را به مردم تبلیغ می نماید.

اینک پس از آغاز بررسی تفصیلی نظریات دو
مکتب، لازم است دو نکته را در این مقدمه یادآور گردیم:

۱. دانشمندان مکتب خلافت کتابهایی دارند که در آن
قانون و راه و روش تشکیل حکومت، واجبات این کار،
وظایف حاکم، حقوق دولت اسلام بر مردم، و حقوق
مردم بر دولت اسلامی و این که والی و وزیر را به چه
شکل باید انتخاب کرد، امام جمعه و قاضی چگونه
تعیین می شود، مالیات به چه نحو گرفته می شود، زکات
و خراج و جزیه چه اندازه است، و چه کسی باید بگیرد،
و چگونه بگیرد، و امثال اینها را بیان کرده اند. این
کتابها، نوشته های رسمی علمای معتبر و مشهور و
مورد اعتماد مکتب خلفا هستند و نظریات مکتب خلفا در
مورد تعیین زمامدار مسلمین و چگونگی انتخاب او را،
از این گونه کتب استخراج کرده و ارزیابی می کنیم.

۲. ابن اثیر گوید: خلیفه به کسی گفته می شود که
نیابت و جانشینی غیر را برعهده بگیرد.۱ و نیز راغب
اصفهانی گوید: خلافت نیابت از غیر است.۲

در قرآن کریم، در برخی از آیات، الفاظ «خلائف» و
«خلفا» که جمع «خلیفه»اند به همین معنای لغوی
استعمال شده است. چنان که در آیه ۶۹ از سوره اعراف
فرموده است:

و جعلکم خلفاء من بعد قوم نوح

شما را پس از قوم نوح جانشینان ایشان قرار داد.

در بعضی از فرموده های پیامبر اکرم (ص)
نیز استعمال لفظ خلیفه در همان معنای لغوی
خود مشاهده می شود. مانند این که می فرماید:

أللّهم ارحم خلفائی. أللّهم ارحم خلفائی. أللّهم ارحم
خلفائی.

بار خدایا خلفای مرا مورد رحمت خویش قرار
ده… (این عبارت را سه بار تکرار فرمود).

عرضه داشتند: ای رسول خدا، خلفای شما کیانند؟
فرمود:

الذین یاتون بعدی؛ یروون حدیثی و سنتی….۳

آن کسانی که بعد از من می آیند و حدیث و سنت
مرا بازگو می نمایند…

خلیفه در اصطلاح مسلمین

ما در اسلام نامگذاریهایی داریم که در زمان خود
پیامبر انجام شده، که البته یا شخص پیامبر این نام را
انتخاب کرده، یا از جانب خدا نامگذاری شده و پیامبر
آن را تبلیغ نموده است. این گونه نامگذاریها را
«مصطلاحات اسلامی» و «مصطلاحات شرعی»۴
نامیده اند؛ یعنی اصطلاحات یا نامهایی که به وسیله
شرع و شارع انتخاب شده است. اما یک دسته از
نامگذاریها به وسیله مسلمانها یا علمای اسلام انجام
شده است که آنها را «مصطلاحات متشرعه» یا
«مصطلاحات مسلمین» نامیده اند.

خلیفه در مفهوم کنونی آن، یعنی «حاکم و زمامدار
مسلمین» و یک اصطلاح شرعی نیست. یعنی این لفظ در
زمان پیامبر (ص) بر این معنی قرار داده نشده است، هر
چه هست از مسلمانان است، و پیروان مکتب خلفا
هستند که چنین نامگذاری کرده اند. اینان در ابتدای امر
کسی را که پس از پیامبر اکرم (ص) برای زمامداری
انتخاب کردند «خلیفه الرسول» و بعدها به اختصار
«خلیفه» نامیدند. گاهی نیز برخی از پیروان مکتب خلفا
از حاکم و سلطان وقت به «خلیفه اللّه » تعبیر کرده،
اصطلاح خلیفه را مختصر شده آن قلمداد می نمودند.

خلیفه در اصطلاح اسلامی

چنان که از موارد کاربرد لفظ خلیفه در برخی از
آیات قرآن و روایات اسلامی استفاده می شود،
«خلیفه اللّه » در اصطلاح اسلامی کسی است که خدای
متعال او را معین فرموده تا «اسلام» را به اهل زمان
خویش تبلیغ کند؛ اعم از این که این شخص پیامبر باشد
یا وصی پیامبر.

بنابراین مقصود از خلیفه در آیاتی مانند آیه ۲۶ از
سوره ص۵ و نیز آیه ۳۰ از سوره بقره۶ «خلیفه اللّه » به
معنای مذکور است.

خلاصه آن که «خلیفه اللّه » امام زمان هر عصری
است که وظیفه تبلیغ و حفظ و حراست دین خدا و احکام
الهی را برعهده دارد و بر مردم است که خلیفه منصوب
از جانب خدا را بشناسند و او را مرجع و پناه خود قرار
دهند.۷

امامت در مکتب خلفا

طرح و دلیل نظریه مکتب خلافت را از کتابهایی که
موسوم به الاحکام السلطانیه است، نقل می کنیم.

قاضی ماوردی (م. ۴۵۰ ق.) و قاضی ابویعلی
(م.۴۵۸ق.) که هر دو در عصر خویش قاضی القضات
بوده اند، در کتابهای خویش که هر دو به همین نام است،
مسئله را بدین شکل مطرح می کنند:

امامت که همان خلافت بعد از رسول است به سه
شکل منعقد شود:

۱. خلیفه ای جانشین خویش (خلیفه بعد از خود) را
تعیین کند. به این معنی که اگر هارون الرشید گفت: بعد
از من امین و مأمون خلیفه اند، مسلمانان مجبور به
پذیرش هستند و این خلیفه، خلیفه شرعی و اسلامی
است، و پذیرش او وجوب دینی دارد. این دو دانشمند
می گویند:

در این زمینه هیچ گونه اختلافی نیست، و پذیرش
خلیفه بدین شکل مورد اجماع و اتفاق است.

استدلال این دو در مورد این گونه منعقد شدن امامت
و اصالت و صحت آن به این است که ابوبکر بعد از
خودش، عمر را به زمامداری مردم تعیین کرد و کسی
هم با این نظریه مخالفت نکرد. پذیرش عموم مسلمانان
نشان می دهد که این راه و روش را صحیح دانسته اند.
لذا این نوع از انتخاب خلیفه که به دست خلیفه قبل انجام
می گیرد، به دلیل عمل ابوبکر و عدم اعتراض مردم
صحیح است، و در اصالت و صحت این روش در مکتب
خلفا اختلافی وجود ندارد.۸

۲. خلیفه به انتخاب مردم تعیین می شود.

در این نوع از تعیین خلیفه، صاحب نظران مکتب
خلفا اختلاف دارند. ماوردی می گوید:

اکثریت دانشمندان بر آنند که خلیفه به وسیله پنج
تن از اهل حل و عقد یعنی بزرگان و عقلای قوم
انتخاب می شود، یا این که یک تن انتخاب
می نماید، و چهار نفر دیگر موافقت می کنند.۹

دلیلی که ایشان برای این نظریه نقل می کنند، این
است که در خلافت ابوبکر، پنج تن با وی بیعت کردند، و
این بیعت رسمیت یافت، و پذیرفته شد. پنج تن مزبور
عبارت بودند از: عمر بن خطاب، ابو عبیده جراح، سالم
آزاد کرده ابو حذیفه، نعمان بن بشیر، و اسید بن حضیر
و بدین شکل بیعت در سقیفه انجام گرفت، و ابوبکر به
مقام خلافت رسید. آنگاه خلیفه منتخب در سقیفه، به
مردم عرضه شد، مردم نیز خواه و ناخواه او را
پذیرفتند.۱۰

پس به این دلیل. (عمل این چند تن) انتخاب خلیفه با
بیعت و رضای پنج تن از اهل حلّ و عقد تمامیت
می پذیرد و انجام می یابد.

دلیل دیگر نظریه این است که عمر بن خطاب در
شورایی که برای تعیین خلیفه پس از خویش معین کرد،
گفت: اگر پنج تن از این شش نفر یکی را به خلافت
پذیرفتند، او خلیفه خواهد بود.

بیشتر دانشمندان این مکتب در این عقیده اتفاق نظر
دارند.

گروه دیگری از دانشمندان مکتب خلافت می گویند:
خلافت همانند عقد ازدواج است. همان طور که در عقد
نکاح، یک عاقد لازم است و دو شاهد، در خلافت هم یک
نفر بیعت می کند، و دو نفر اعلام رضایت می نمایند. و
همین تعداد از اهل حلّ و عقد برای تعیین خلیفه و
زمامدار کافی است.۱۱

دسته سوم معتقدند: تنها اگر یک نفر با خلیفه بیعت
کند کافی است. انتخاب یک نفر و بیعت همان یک نفر،
خلیفه امت بزرگ اسلامی را برمی گزیند.

دلیل اینها این است که می گویند: عباس بن
عبدالمطلب به علی(ع) گفت:

امدد یدک ابایعک فیقول الناس: عمّ رسول اللّه (ص)
بایع ابن عمه، فلا یختلف علیک اثنان۱۲

دست خویش را دراز کن تا با تو بیعت کنم. مردم
خواهند گفت: عموی پیامبر خدا (ص) با پسر
عموی وی بیعت کرده است. و دیگر پس از آن،
دو نفر هم در کار شما مخالفت نخواهند کرد.

دلیل دوم این است که بیعت مانند حکم و فرمان
حاکم شرع است، و حکم و فرمان یک حاکم
شرع، نافذ است و مخالفت با آن جایز نیست.

بنابراین دو دلیل، اگر حتی یک نفر با کسی به عنوان
خلافت بیعت کرد، خلافت وی برپا می شود، و رسمیت و
شرعیت پیدا می کند.۱۳

۳. خلیفه با زور شمشیر و پیروزی نظامی خلافت را
به دست می آورد. براساس این نظر اگر حکومت بر
مسلمانان به وسیله زور و غلبه نظامی به دست آمد،
شخص حاکم، خلیفه بر حق است و خلافت او رسمی
است، و طبق نقل قاضی ابویعلی:

آن کسی که با شمشیر و زور بر جامعه اسلامی غلبه
یافت، و خلیفه گشت، و امیرالمؤمنین نامیده شد،
دیگر برای هر کسی که ایمان به خدا و روز قیامت
دارد جایز و روا نیست که شبی را به روز آورد در
حالی که او را امام نداند؛ خواه خلیفه آدمی
جنایتکار باشد، و خواه پاکدامن.۱۴

فضل اللّه بن روزبهان، فقیه معتبر مکتب خلفا، در
کتاب سلوک الملوک در مورد این قسم از تشکیل خلافت
می نویسد:

طریق چهارم از اسباب انعقاد پادشاهی و امامت،
شوکت و استیلا است. علما گفته اند که چون امام
وفات کند، و شخصی متصدی امامت گردد
بی بیعتی و بی آن که کسی او را خلیفه ساخته باشد،
و مردمان را قهر کند به شوکت و لشکر، امامت او
منعقد می گردد بی بیعتی؛ خواه قریشی باشد و
خواه نه، و خواه عرب باشد یا عجم یا ترک، و
خواه مستجمع شرایط باشد و خواه فاسق و
جاهل… و امام و خلیفه بر او اطلاق توان کرد.۱۵

یکی از دانشمندان بزرگ مکتب خلفا در ذیل این
احادیث در بابی به عنوان «لزوم طاعه الأمراء» می گوید:

عموم اهل سنت یعنی فقها، محدثان و متکلمان
می گویند که حاکم با فسق و ظلم و زیر پا گذاشتن حقوق
مردم معزول نمی شود، و نمی توان او را خلع نمود و
اصولاً جایز و روا نیست که علیه او قیام شود، بلکه
واجب است که او را پند و اندرز دهند، و او را از خداوند
و قیامت بترسانند؛ زیرا در این زمینه احادیثی از پیامبر
به دست ما رسیده است که ما را از خروج علیه زمامدار
باز می دارد.

خلاصه سخن این که: قیام بر ضد پیشوایان و
زمامداران به اجماع همه مسلمانان حرام است؛ اگر چه
فاسق و ستمگر هم باشند.

بنابراین عقیده، خروج بر یزید بن معاویه شرابخوار
و سگ باز و قاتل و جانی، و قیام علیه عبدالملک بن
مروان که سربازانش خانه کعبه را در زیر منجنیق
خراب کردند، و جنگ بر ضد ولید که قرآن کریم را هدف
تیر قرار داد، جایز نیست و حرام است!

«نووی» شارح دانشمند صحیح مسلم به دنبال
سخنان بالا می گ