پاورپوینت کامل معرفت امام؛ مفهوم و آثار ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفت امام؛ مفهوم و آثار ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفت امام؛ مفهوم و آثار ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفت امام؛ مفهوم و آثار ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

۴

اشاره:

آیت اللّه سیدحسن فقیه امامی از جمله علمای بنام
شهر اصفهان هستند که از جایگاه ویژه ای در میان
مردم این شهر، خصوصا در امر تربیت طلاب و دیگر
جوانان برخوردارند. خدمت ایشان رسیدیم و با
ایشان گفت وگویی ساده و صمیمی در زمینه مفهوم
امامت و جایگاه امام در عالم هستی داشتیم. آنچه در
پی می آید حاصل این گفت و شنود است که تقدیم
حضور خوانندگان گرامی مجله می شود. امید که
مقبول طبعتان واقع شود.

با تشکر از این که وقت خود را دراختیار ما قرار
دادید لطفا برای شروع صحبت تعریفی از سه واژه
«نبی»، «امام» و «ولی» ارائه فرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم ـ «نبی» از ریشه نبأ و به
معنای خبررسان است و به کسی گفته می شود که
مردم را از اخبار گذشته و آینده و وظایف و تکالیف
دینی مطلع می کند. درباره تفاوت این کلمه با کلمه
«رسول»، مرحوم علامه مجلسی در مراه العقول بحث
جالبی را مطرح کرده اند بدون آن که در پایان نظر محکم
و قطعی خود را بیان کنند. به نظر می رسد که به قول ما
طلبه ها میان این دو واژه رابطه عموم و خصوص مطلق
برقرار است. بدین معنا که اگر از کاربرد این دو واژه در
قرآن کریم الهام بگیریم می توانیم ادعا کنیم که هرجا که
مخاطب شخص پیامبر(ص) بوده اند، از عبارت «یا أیّها
النبی» استفاده شده و هرجا که منظور ابلاغ پیامی به
دیگران بوده، عبارت «یا أیّها الرسول» آمده است؛ به
عنوان مثال در جریان غدیر خم می فرماید: «یا أیّها
الرسول بلّغ ما أنزل الیک»۱ ولی در جریان ماجرایی که
میان پیامبر(ص) و همسرانش رخ می دهد، می فرماید:
«یا أیّها النبی لم تحرّم ما أحل اللّه لک»۲ خلاصه این که منظور
از نبی کسی است که خبری دارد حال چه وظیفه برای
ابلاغ آن داشته باشد و چه نداشته باشد ولی رسول باید
پیام رسانی هم بکند؛ چرا که در مفهوم رسول مسئله
رساندن پیام به دیگران نهفته است و علی القاعده با هم
فرق دارند.

«امام» به معنای پیشواست. مرحوم علامه حلی
کتابی در باب امامت دارد به نام الفین که در آن دو هزار
دلیل برای اثبات امامت اقامه کرده اند. هرچند که فقط
هزار دلیل از دوهزار دلیلی که ایشان در این کتاب
برشمرده اند، الان در دسترس ماست، ولی با این حال به
خوبی از این کتاب، هم می توان عظمت امام و مسئله
امامت را دریافت و هم بزرگواری و سعه صدر این مرد
الهی را. ایشان در این کتاب امامت را چنین تعریف
می کنند: «الإمامه هی الریاسه العامه فی أمور الدین و الدنیا،
خلافه عن النبی(ص)» که این تعبیر قشنگی است. ریاست
عامه به این معنا است که ممکن است یک نفر بر یک
روستا یا بخش یا بالاتر یک شهر، یک استان یا یک
کشور ریاست داشته باشد ولی وقتی می گوییم کسی
ریاست عامه دارد یعنی حداقل ریاست او بر کل کره
زمین است و بر تمام موجودات که هیچ، بلکه بر تمام
امور تکوینی هم ریاست می کند.

پادشاهان ریاست دنیوی دارند. فقها، مراجع و پاپها
و خاخامها ریاستشان در محدوده دین و مذهب است.
تنها امام است که در تمام امور دینی و دنیایی ریاست
می کند.

در ادامه علامه اضافه می کنند: «خلافه عن النبی(ص)»
یعنی اینها چیزی از خودشان ندارند و کارشان تنها
ترویج مکتب رسول (ص) است. امام باقر (ع) هم در این
رابطه فرمودند: «هر چه مامی گوییم به نقل از حضرت
رسول (ص) است.»

عبارت «خلافه عن النبی(ع)» رابطه میان پیامبر و امام
را مطرح می کند. امامت منصبی بالاتر از نبوت است ولی
برخی از پیامبران مثل حضرت محمد (ص) و حضرت
ابراهیم (ع) هم پیامبر بودند و هم امام.

و اما واژه «ولایت» مفهوم بسیار گسترده ای دارد
که البته مراتب ولایت الان مورد نظر ما نیست. ولایت به
این معنا است که کسی صاحب امتیاز باشد. مرحوم
علامه امینی پانزده معنا برای ولایت مطرح کرده اند که
همه آنها درستند ولی وقتی از ولایت به عنوان منصب
یاد می شود و در پیامبر و ائمه اهل بیت (ع) و فقها و در
مرتبه نازل تر درباره پدر مورد بحث قرار می گیرد
مقصود، اولی به نفس بودن است. خداوند به هر انسانی
اختیاراتی بر جان و مال و زن و فرزند و… داده است
ولی در عین حال کسانی هستند که در این موارد نسبت
به خود فرد از اختیارات بیشتری برخوردارند و به
اصطلاح اولی به نفس او هستند و فرد باید زیر نظر او
باشد. در قرآن هم آمده است. «النبی أولی بالمؤمنین من
أنفسهم»۳. به عنوان مثال پیامبر (ص) اگر صلاح بداند
حتی بدون رضایت من می تواند همسرم را طلاق بدهد.
در همین مقام است که با شرایط خاص خودش اگر زنی
از آزار و اذیت شوهرش به فقیهی شکایت کند و حقانیت
او ثابت شود فقیه می تواند بدون رضایت شوهر حکم
طلاق را صادر کند. علامه امینی(ره) هم قراین و
شواهدی برای این که ولایت یک پست و مقام است، در
کتاب خود نقل می کنند.

آیا سه عنوان نبی، امام و ولی ممکن است در یک
نفر جمع شوند؟

بله، حضرت ابراهیم(ع) و حضرت محمد(ص) هم
نبی بودند، هم امام و هم ولی.

در این سه عنوان کدام یک از دو مورد دیگر
افضل است؟

رسالت از نبوت بالاتر است و امامت از هر دو. لازمه
امامت هم ولایت است.

ائمه (ع) حامل کدام یک از این مناصب بودند؟

امامت و به تبع آن ولایت.

چطور یک نفر به مقام ولایت دست می یابد؟

همان ابتلایی که درباره حضرت ابراهیم در قرآن
آمده است: «و إذ ابتلی ابراهیم ربّه بکلمات فأتمهنّ قال إنّی
جاعلک للناس إماما»۴ به عبارت دیگر همه امتحان
می شوند و هرکه از همه امتحانات سربلند بیرون بیاید
به مقام امامت و ولایت نایل می شود.

رسیدن به چنین مقامی چه آثاری را به دنبال
دارد؟

از اهم این آثار این است که خداوند او را اسوه قرار
می دهد به طوری که قول و فعل و تقریرش۵ حجت
می شود و می توان همان را گفت که او گفته و همانگونه
رفتار کرد که او رفتار کرده و از سکوت او در برابر
اعمال دیگران و نهی نکردن آنها صحت آن اعمال را
برداشت کرد وعمل کردن بر چینن مبنایی حجت است و
روز قیامت مورد مؤاخذه قرار نمی گیرد.

اینها که فرمودید در مقام تشریع است، در مقام
تکوین چه آثاری را می توان مشاهده کرد؟

در مقام تکوین اهم آن همان است که می فرماید:
«لولا ذلک (الحجه) لساخت الأرض باهلها»۶ برای توضیح
این مطلب من غالبا این مثال را طرح می کنم که یک
باغبان وقتی باغی را ایجاد می کند و در فضایی چند
درخت می کارد، این درختها که رشد می کنند و میوه
می دهند در کنار آنها علفهای هرز هم از زمین سر در
می آورند. یک عابر که از کنار این درختها رد می شود
نمی گوید حاصل زحمت آن باغبان این علفهای هرزه
بوده بلکه می گوید باغبان این درختها را کاشته و به
طفیل درختها این علفهای هرز هم رشد کرده اند. اگر
امام نبود خدا این نظام هستی را نمی آفرید. خدا این
نظام را برای ائمه (ع) اداره می کند که «ماخلقت الجنّ و
الإنس إلّا لیعبدون»۷ و بقیه هم حکم طفیلی دارند. در نظام
تکوین این طور است که اگر امام نبود بقیه هم نبودند.

مراتب و شئونات امامت و ولایت کدامند؟

روایتی در عیون اخبار الرضا(ع) آمده که چهل امتیاز
برای ائمه (ع) بر شمرده است و از آن جامع تر زیارت
جامعه کبیره است. زیارت جامعه در واقع یک دایره
المعارف امام شناسی است که نوع عناوین و عبارات آن
هم از قرآن گرفته شده است. اگر کسی خوب و دقیق این
زیارت را مطالعه کند می فهمد که امتیازات یک ولی
چیست و چه آثار و برکاتی از وجودشان نشأت
می گیرد.

امهات این امتیازات کدامند؟

یکی هدایت است: «أشهد أنّکم الأئمه الراشدون المهدیّون
المعصومون المکرّمون المقرّبون المتّقون الصادقون…»۸ اینها
همه شئون امامت است. یا آن عبارت موجود در خطبه
امام سجاد (ع) که هر چند در برابر یزیدیان اسم حکومت
را نمی آورند ولی به طور ضمنی و غیر صریح شرایط
حاکم را طرح می کنند و می گویند ما این شرایط را داریم:
«أیّها الناس أعطینا ستّا و فضّلنا بسبع: أعطینا العلم والحلم
والسماحه والفصاحه والشجاعه والمحبّه فی قلوب المؤمنین»۹

حکومت کردن چند چیز لازم دارد؛ اول علم چرا که
اگر علم نباشد همه رابر باد می دهد.

دوم حلم و شرح صدر که اگر کسی ظرفیت روحی،
بالایی جهت هضم مشکلات نداشته باشد باز هم نتیجه
همان می شود. حضرت موسی هم از خدا شرح صدر و
حوصله خواست و گفت: «ربّ اشرح لی صدری».۱۰ حتی
یک معلم معمولی هم اگر شرح صدر نداشته باشد
نمی تواند مسایل را تحمل کند چه رسد به امام که وظیفه
تعلیم همه مردم را برعهده دارد.

سوم سماحت، امام باید اهل بذل و بخشش و
سخاوتمند باشد و به همه فقرا کمک کند. همانند
حضرت علی(ع) و حضرت عیسی(ع).

ویژگی چهارمی که امام سجاد(ع) مطرح می کنند
فصاحت است. اکثر خطبه ها و سخنرانیهای حضرت
علی(ع) شبیه معجزه بوده و از این طریق اهداف خود را
بیان می کرده اند. پیامبر اکرم(ص) هم می فرمودند: «أنا
أفصح من نطق بالضاد»۱۱؛ «من فصیح ترین کسی هستم
که [حرف] ضاد را بر زبان رانده است» معنای این
سخن این است که من فصیح ترین عرب هستم؛ چرا که
فقط در زبان عربی حرف ضاد به کار می رود.

ویژگی پنجم شجاعت است. امام باید تاب و مقاومت
در برابر تمام حملات و هجومها را داشته باشد و از
رویارویی با مشکلات نهراسد.

آخرین ویژگی حاکم، نفوذ مردمی است. مودت در
قلوب مؤمنان و پیروان برای شخص حاکم یک سرمایه
است و همین مودت بود که پیامبر از امت راجع به
خاندان خویش طلب کرد و فرمود: «قل لا أسألکم علیه
أجرا إلّا المودّه فی القربی»۱۲.

آیا این امتیازات منحصرا در ائمه (ع) است یا
بقیه هم می توانند به آنها دست یابند؟

برخی از این ویژگیها می تواند اکتسابی هم باشد.
اما نه به آن حدت و شدت که در ائمه (ع) وجود دارد و نه
این که کسی بتواند همه آنها را با هم به دست بیاورد.
بسیار بعید است که مجموعه اینها در یک نفر جمع
بشود.

چطور می توان این ویژگیها را به دست آورد؟

به ریاضت و تمرینهای فرد بستگی دارد و انسان
باید خودش را به نحوی بسازد تا این فضایل را کسب
کند.

منظور از تصرف در امور که درباره ائمه(ع)
گفته می شود چیست؟

همان اولی به نفس است. به خاطر کمالاتی که اهل
بیت (ع) دارند می توانند در همه امور دخل و تصرف
کنند. به عنوان مثال روزی امام حسن(ع) در جلسه ای
بالای منبر نشسته بودند شخصی نابجا و بی ادبانه به
ایشان اعتراض کرد. حضرت به ایشان فرمودند: زن!
بین جمعیت چکار می کنی؟ ناگهان همه نگاه کردند
دیدند او زن شده است. این کار از نظر قرآن ممکن است.
خدا به حضرت عیسی(ع) فرمود: «… إذ تخلق من الطین
کهیئه الطیر بإذنی»۱۳. احدی نمی تواند بدون اذن خدا گل
رابه پرنده تبدیل کند، ولی اگر خدا بخواهد چنین کاری
ممکن می شود. یا این که قرآن می فرماید: «ولو أنّ قرانا
سیّرت به الجبال أو قطّعت به الأرض اوکلّم به الموتی»۱۴ یعنی
با این که کوه سمبل مقاومت و صلابت است قرآن این
آمادگی را دارد که اگر خدا بخواهد انسان با کمک آن
بتواند کوه را از جا بکند و صلابت آن را درهم شکند. یا
با کمک آن طی الارض کند. یعنی اگر کسی با خدا و قرآن
ارتباط داشته باشد. خدا به برکت قرآن این امتیاز را به
او می دهد که بتواند در طرفه العینی از یک گوشه جهان
به گوشه دیگری برود و یا با مرده که چیزی نمی فهمد
حرف بزند.

خدا در قرآن به پیامبر (ص) می فرماید: «إنّک لاتسمع
الموتی و لا تسمع الصمّ الدعاء»۱۵ دعوت خودت را
نمی توانی به این مردم که به سان مرده هستند برسانی
اما به برکت قرآن با مرده ها هم می شود حرف زد
کمااینکه حضرت امیر (ع) با اصحاب کهف صحبت
کردند و یا به هنگام برگشت از جنگ صفین با مرده ها
صحبت کردند و در پایان گفتند: «هذا خبر ما عندنا