پاورپوینت کامل درخشش خورشید وجود پیامبر(ص) با ظهور مهدی(ع) ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درخشش خورشید وجود پیامبر(ص) با ظهور مهدی(ع) ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درخشش خورشید وجود پیامبر(ص) با ظهور مهدی(ع) ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درخشش خورشید وجود پیامبر(ص) با ظهور مهدی(ع) ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۷۰

متن سخنرانی حضرت آیت اللّه وحید خراسانی*

علی بن ابراهیم بن هاشم قمی از احمد بن ادریس
اشعری از محمد بن عبدالجبار از محمد بن ابی عمیر
أزدی از حمّاد بن عثمان ناب از محمد بن مسلم ثقفی نقل
کرده که ایشان از امام باقرالعلوم(ع) در مورد این آیه
قرآن «واللیل إذا یغشی والنّهار إذا تجلّی»۱ پرسید. حضرت
در پاسخ فرمودند:

النهار هوالقائم منّا أهل البیت، إذا قام غلب دوله الباطل.
والقرآن ضرب فیه الأمثال للناس، و خاطب اللّه نبیّه به و
نحن، فلیس یعلمه غیرنا»۲

منظور از «روز» [در آیه کریمه]، قائم ما اهل بیت
است. آنگاه که قیام کند بر دولت باطل غلبه خواهد
نمود. در این قرآن مثلهایی برای مردم زده شده است
و خداوند به وسیله قرآن پیامبر(ص) و ما اهل بیت را
مخاطب قرار داده، لذا کسی غیر از ما به آن علم و
آگاهی ندارد.

این روایت از جهت سند جزء احادیث صحیح
شمرده می شود؛ چرا که سند آن متشکل از شش تن از
بزرگان مشایخ محدثان است. علی بن ابراهیم شیخ
القمیین بوده و احمد بن ادریس اشعری و محمد بن
عبدالجبار از مشایخ حدیث ثقات هستند. و اما محمد بن
ابی عمیر ازدی و حماد بن عثمان ناب و محمد بن مسلم
از اصحاب اجماع می باشند که طایفه [امامیه] به
مراسیل آنها همانند مسانیدشان عمل می کنند و آنچه
را از طریق آنها رسیده باشد صحیح می شمارند. وجه
امتیاز دیگر روایت این که محمد بن مسلم ثقفی(ره) یکی
از چهار فردی است که به نص صریح امام(ع) جزء
ارکان دین و اوتاد و امنای خداوند در حلال و حرام الهی
هستند و این خصوصیاتی که در مورد سند این روایت
ذکر شد کم تر در روایتی یکجا جمع می شود.

و اما از ناحیه فهم و درک متن حدیث به دلیل کمی
وقت فقط به قطراتی از این دریا بسنده می کنیم: برای
این که فهم ما درباره قول خداوند در سوره لیل «والنهار
إذا تجلّی» کامل شود شایسته است که آن را با سوره
شمس «والنهار إذا جّلاها» مقایسه کنیم.

خداوند در سوره شمس ابتدا شمس (خورشید) و
سپس نهار (روز) را ذکر می کند ولی در سوره لیل از
شب شروع و سپس نهار (روز) را ذکر می کند. در سوره
«شمس»، این روز است که خورشید را آشکار می کند
(یجلّی بر وزن تفعیل). اما در سوره لیل این خود روز
است که آشکار می شود (یتجلّی بر وزن تفعّل).

در سخن امام باقر(ع) که می فرماید: «والقرآن ضرب
فیه الأمثال للناس و خاطب اللّه نبیه به ونحن، فلیس یعلمه
غیرنا» مطالب عمیقی نهفته است.

معنای آن «تجلیه» و این «تجلّی» چیست؟ چرا در
یکجا فعل متعدی و در جای دیگر فعل لازم به کار برده
شده است؟ و آن «خورشید» و آن «روز» چه هستند؟
تفسیر و تأویل این مطلب چیست و از بیان آن و چه
هدفی دنبال می شود؟

خورشید در منظومه شمسی محور و مشعل حیات
است و کارش این است که نیروهای پنهان در موجودات
زمینی را با اشعه خود رشد و نمو می دهد و آنها را به
کمال مناسبشان می رساند. منظومه این جهان بزرگ،
منظومه ای عجیب و حیرت انگیز است که غیر خواص از
خردمندان کسی نمی تواند آن را درک کند. این منظومه
پوسته ای و مغزی دارد؛ یعنی به جهان ظاهری و جهان
باطنی تقسیم می شود که قرآن کریم نیز به آن دو اشاره
کرده است. و همین طور باطن جهان دارای منظومه ای
است و منظومه ملکوت به موازات مظومه ملک است و
خورشید این منظومه و محور آن به حکم برهان عقلی و
نقلی ذات پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمد(ص)
است. مقام خاتم الانبیاء(ص) در واقع مقام انسان اولی
است که دومی ندارد. و آنکه پس از اوست در واقع
وجود تنزیلی ایشان است اما وجود حقیقی فقط در
فردی منحصر است که دومی و همپایه ای ندارد و او
کسی نیست جز پیامبر ما حضرت محمد(ص) و اوست
که مظهر اسم «واحد» و «احد» خداوند، عزّوجلّ، است که
ثانی نداشته و نخواهد داشت. کما این که قرآن
می فرماید: «والشمس و ضحاها. والقمر إذا تلاها».

نسبت وجود تنزیلی به پیامبر اکرم(ص) مانند
نسبت ماه به خورشید است و این همان معنای قول
خداوند متعال است که می فرماید: «فقل تعالوا ندع… و
أنفسنا و أنفسکم»۳ است و همین طور معنای قول
پیامبر(ص) است که فرمود: «أنا أدیب ربّی و علیّ أدیبی»؛
من تربیت یافته خدایم و علی تربیت یافته من است. و
همچنین معنای این سخن خدای عزّوجلّ است که:
«والشمس و ضحاها والقمر إذا تلاها».

ساختار دو سوره والفاظی که رب العالمین برای این
دو سوره برگزیده و ارتباط تنگاتنگی که بین آن دو
وجود دارد، متضمن اسرار عظیمی است که عقلها را
متحیر می کند، اما متأسفانه ما آن چنان که شایسته
است قرآن را نفهمیده و حق مباحث آن را ادا نکرده ایم.

انبساط و انتشار نور خورشید در «ضحاها» یعنی
انتشار نور پیامبر(ص) در عالم ملکوت و «والنهار إذا
جّلاها» یعنی تجلی خاتمیت نبوت به وسیله خاتمیت
امامت؛ یعنی امام مهدی(ع) است و همین اشاره قرآن
برای درک مقام امام مهدی(ع) کافی است. چه سرّی در
وجود ایشان است که موجب شده در این روایت صحیح
درجه یک ـ که هیچ تردیدی در صدور آن از منبع وحی
نیست ـ گفته شود که مراد از این سخن خداوند «والنهار
اذا تجلی» ایشان است؟

ایشان قوس نهار در منظومه عالم ملکوت است که
هیچ کس قادر نیست نقش حقیقی و تأثیر ایشان در این
منظومه را درک نماید و بفهمد که چرا خداوند تعالی او
را ذخیره نموده و نقش او را در آخرالزمان قرار داده
است و در هنگام ظهورش چه چیزهایی به دست ایشان
تحقق پیدا خواهد نمود؟ اینها حقایق عظیم و
حیرت آوری هستند.

در این سخن خداوند «والشمس و ضحاها والقمر إذا
تلاها والنهار إذا جّلاها» قدری فکر کنید. چه کسی است که
شمس خاتم الانبیاء(ص) را متجلی نموده و آن را آشکار
می سازد؟

بعضی از مفسران گفته اند: آنچه که خورشید را
آشکار می کند زمین و یا تاریکی است.

اما سیاق آیات و اصالت عدم تقدیر دلالت می کند که
آنچه که خورشید را آشکار می کند همان روز است و
روز امام مهدی خاتم الائمه(ع) است که خورشید وجود
خاتم الانبیاء(ص) را آشکار می سازد.

پس لایه هایی از معرفت و شناخت شخصیت مقدس
ایشان که ما به آن دست می یابیم، به اندازه فهم ماست
نه به اندازه شخصیت ایشان؛ زیرا چگونه می توانیم
ادعای شناخت کسی را داشته باشیم که شمس وجود
خاتم الانبیاء(ع) را در منظومه عالم ملکوت متجلی و
نمایان می سازد و در آن روز ظهورش که پروردگار
عالم وعده به آن داده، آن را متجلی می نماید؟ و حال
آن که عالم مل