پاورپوینت کامل اصلی ترین فروع ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصلی ترین فروع ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصلی ترین فروع ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصلی ترین فروع ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

در فرهنگ اسلامی، جهان عرصه تقابل و هماوری
دو «ولایت» است؛ ولایت خدا و دوستان او از یک سو و
ولایت شیطان (طاغوت) و پیروان او از سوی دیگر.

در این فرهنگ انسانها یا در خط ولایت خدا و
دوستان خدا هستند که خدا آنها را از تاریکیهای نادانی
و گمراهی خارج و به روشنای دانایی و رستگاری داخل
می کند و یا در خط ولایت شیطان و دوستان شیطان که
اولیائشان آنها را از روشنایی هدایت به تاریکیهای
ضلالت سوق می دهند:

اللّه ولیّ الذین امنوا یخرجهم من الظلمات إلی النور والذین
کفروا أولیائهم الطاغوت یخرجونهم من النور إلی الظلمات
أولئک أصحاب النار هم فیها خالدون.۱

خداوند سرور کسانی است که ایمان آورده اند. آنان را
از تاریکیها به سوی روشنایی به در می برد. و[لی[
کسانی که کفر ورزیده اند، سرورانشان طاغوتند، که آنان
را از روشنایی به سوی تاریکیها به درمی برند، آنان
اهل آتشند که خود، در آن جاودانند.

با توجه به این نگرش بوده است که در آموزه های
اسلامی به نقش «ولایت» در زندگی انسانها توجه
ویژه ای شده و همه اهل ایمان موظف شده اند که از
یک سو سر در گرو ولایت حق و پیروان آن داشته باشند
و از سوی دیگر از ولایت شیطان و پیروان او بیزاری
جویند.

و این همان حقیقت «تولِّی» و «تبرِّی» است که در
مکتب تشیع این همه بر آن تأکید شده است.

۱. مفهوم تولّی و تبرّی

«تولّی» بر وزن ترقّی مصدر باب تفعّل از ماده
«ولی» و در لغت به معنای پذیرش ولایت و کسی را ولیّ
خود قرار دادن است. «ولیّ» در زبان عرب به معنای
دوست، یاور و سرپرست آمده است. چنانکه مصدر آن
«ولایت» نیز به معنای دوستی، یاوری و سرپرستی
استعمال شده است. بنابراین تولّی هم می تواند به
معنای پذیرش دوستی و کسی را دوست خود قرار دادن
باشد و هم می تواند به معنای پذیرش سرپرستی و
کسی را سرپرست خود قرار دادن. اما با توجه به موارد
استعمال این کلمه در آیات و روایات می توان گفت که
دوستی و سرپرستی لازم و ملزوم یکدیگرند و پذیرش
دوستی مقدمه پذیرش سرپرستی است؛ چرا که دل
سپردن مقدمه سرسپردن است و انسان تا به کسی دل
نبندد نمی تواند سرسپرده او شود و چنانکه باید و
شاید تسلیم او گردد.۲

«تبرّی» نیز بر همان وزن و از همان مصدر از ماده
«برء» و به معنای بیزاری جستن، بیزار شدن و دوری
گزیدن آمده است.۳ در مورد معنای اصطلاحی این دو
کلمه نیز گفته اند:

تولّی و تبرّی؛ یعنی انسان از لحاظ عاطفی، قلب خود
را از محبت و علاقه خدا، پیامبران و ائمه معصومین و
جانشینان به حق آنان (فقیهان) و مؤمنان پر کند و در
عین حال، بغض و کینه دشمنان آنها را به دل بگیرد و
از نظر سیاسی و اجتماعی، سرپرستی، رهبری،
دوستی و حکومت الهی را بپذیرد و از حکومت
دشمنان اسلام دوری جوید.۴

۲. تولّی و تبرّی در آموزه های اسلامی

اگر چه «تولّی» و «تبرّی» در اصطلاح از فروع دین
برشمرده شده اند، اما از مجموعه معارف اسلامی، به
ویژه آموزه های مکتب اهل بیت(ع) چنین برمی آید که
این دو موضوع نه فرع دین بلکه همه دین و تمامیت
ایمان اند و به بیان دیگر دین و ایمان چیزی جز دوستی
ورزیدن و بیزاری جستن به خاطر خدا نیست.

«فضیل بن یسار» یکی از یاران امام صادق(ع) نقل
می کند:

سالت أبا عبداللّه ، علیه السلام، من الحبّ والبغض أمن
الإیمان هو؟ فقال: و هل الإیمان إلاّ الحبّ والبغض.۵

از امام صادق(ع) پرسیدم: آیا دوستی و دشمنی از
ایمان است؟ فرمود: آیا ایمان جز دوستی و دشمنی
است؟

در روایت دیگری، امام صادق(ع) می فرماید:

من أحبّ للّه و أبغض للّه و أعطیللّه فهو ممّن کمل إیمانه.۶

آن کس که برای خدا دوستی بورزد، برای خدا دشمنی
کند و برای خدا ببخشد، از کسانی است که ایمان او
کامل شده است.

و باز می فرماید:

کلّ من لم یحبّ علی الدین ولم یبغض علی الدین فلا دین
له.۷

کسی که دوستی و دشمنی اش براساس دین نباشد، دین
ندارد.

همچنین از آن حضرت نقل شده است که:

قال رسول اللّه ، صلّی اللّه علیه و آله لأصحابه: أیّ عُری
الإیمان أوثق؟ فقالوا: اللّه و رسوله أعلم و قال بعضهم:
الصلاه و قال بعضهم: الزکاه و قال بعضهم: الصیام و قال
بعضهم: الحجّ والعمره و قال بعضهم: الجهاد. فقال
رسول اللّه ، صلّی اللّه علیه و آله: لکلّ ما قلتم فضل ولیس به
ولکن أوثق عری الإیمان الحبّ فی اللّه والبغض فی اللّه و
توالی (تولّی) أولیاء اللّه و التبرّی من أعداء اللّه .۸

رسول خدا، که درود و سلام خدا بر او و خاندانش باد،
به یارانش فرمود: استوارترین دستاویزهای ایمان کدام
است؟ گفتند: خدا و رسولش بهتر می دانند. بعضی
گفتند: نماز، بعضی گفتند: زکات؛ بعضی گفتند: روزه؛
بعضی گفتند: حج و عمره و بعضی گفتند: جهاد. پس
پیامبر خدا(ص) فرمود: برای همه آنچه گفتید فضیلتی
است، اما استوارترین دستاویزهای ایمان نیست، بلکه
استوارترین دستاویز ایمان، دوستی در راه خدا،
پیروی کردن از اولیای خدا و بیزاری جستن از
دشمنان خداست.

این همه نیست مگر به دلیل آنکه دوستیها و
دشمنیهای آدمی مبدأ همه کنشها و واکنشها و تأثیر و
تأثرهای او و تعیین کننده منش و روش او در زندگی
فردی و اجتماعی است و نجات و رستگاری یا سقوط و
گمراهی هر انسانی بستگی تام و تمامی به این موضوع
دارد که او در زندگی خود دل به چه کسی یا چه چیزی
بسته و سر به ولایت که سپرده است.

۳. دوستان و دشمنان اهل ایمان

حال این پرسش مطرح می شود که ما به پذیرش
دوستی و سرپرستی چه کسی یا کسانی امر و از
پذیرش دوستی و سرپرستی چه اشخاصی نهی
شده ایم؟

در پاسخ این پرسش باید گفت که در قرآن کریم و
روایات معصومین(ع) به صراحت در مورد کسانی که
باید مؤمنان دوستی و ولایت آنها را گردن نهند و
همچنین کسانی که نباید مؤمنان در پی دوستی و ولایت
آنها باشند، سخن گفته شده که در اینجا به مواردی از
آنها اشاره می کنیم:

۱ـ۳. در آیات قرآن: قرآن کریم در آیات متعددی به
معرفی «ولیّ» مؤمنان پرداخته است که آیات زیر از آن
جمله است:

إنّما ولیّکم اللّه و رسوله والذین امنوا الذین یقیمون الصلواه
و یؤتون الزکوه و هم راکعون.۹

ولیّ شما، تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان
آورده اند؛ همان کسانی که نماز برپا می دارند و در حال
رکوع زکات می دهند.

خداوند متعال در ادامه این آیه کسانی را ولایت خدا،
رسول خدا(ص) و ولیّ خدا(ع) را گردن می نهند به عنوان
«حزب اللّه » می ستاید:

و من یتولّ اللّه و رسوله والذین امنوا فإنّ حزب اللّه
هم الغالبون.۱۰

و هر که خدا و پیامبر او و مؤمنان را ولیّ خود گزیند،
بداند که پیروزمندان گروه خداوندند.

براساس آیه یاد شده، تنها خدا، پیامبر و جانشین
پیامبر(ع) ـ که در پایان آیه به کنایه از وی یاد شده است
و همه می دانیم که او کسی جز امیر مؤمنان