پاورپوینت کامل مهدی معنای حیات شیعه ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهدی معنای حیات شیعه ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهدی معنای حیات شیعه ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهدی معنای حیات شیعه ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

مسأله مهدویت و ظهور امام زمان، از ابعاد مختلفی
مورد بررسی قرار گرفته و یا قابل بررسی است. یکی از
ابعادی که در این موضوع قابل طرح است و شاید کمتر
به آن توجه شده باشد، مسأله معنای حیات و بررسی
ظهور و انتظار امام زمان از این دریچه است. در این
مجال برآنیم تا با طرح این موضوع، باب بحث، تحقیق و
گفتگو را در این زمینه بگشاییم.

مراد از «معنا» چیست؟

معنای زندگی یعنی این که من چرا زنده ام؟ و زنده
بودنم چه فایده ای می تواند داشته باشد؟ معنای زندگی
یعنی آن چیزی که انسان به خاطر آن زندگی می کند.
معنای زندگی یعنی آن چیزی که انسان به خاطر آن
تلاش و کوشش می کند. معنای زندگی آن چیزی است
که انسان به خاطر آن سختی ها را تحمل می کند. معنای
زندگی آن چیزی است که حتی انسان حاضر است به
خاطر آن بمیرد و جانفشانی می کند. «معناجویی» یعنی
جستجو جهت یافتن پاسخ برای موارد یاد شده و
«معناداری» یعنی برخورداری از پاسخ هایی روشن و
صریح برای موارد یاد شده. یافتن معنای زندگی به
انسان جهت می دهد و مایه پویایی و تحرک می شود و
به انسان انرژی برای تلاش و زندگی کردن می دهد و
توان بردباری و مقاومت را افزایش می دهد.

ضرورت معنا

خداوند متعال انسان را آفریده و آفرینش او عبث و
بیهوده نبوده است. قرآن کریم در این باره می فرماید:

«أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَـکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لاَ تُرْجَعُونَ»۱

آیا گمان می کنید که شما را بیهوده آفریدیم و شما به
سوی ما باز نمی گردید».

چون «آفرینش» انسان بیهوده نیست، «آفریده
خدا» نیز بیهوده گرا نیست. انسان موجودی است
کمال گرا و هدفمند است که از بیهودگی، بی معنایی و بی
هدفی سخت گریزان است و لذا بیهودگی و پوچی چنین
موجودی را ارضاء نمی کند. برای چنین موجودی اگر
زندگی معنا و هدفی نداشته باشد، زنده ماندن هم
ارزشی نخواهد داشت؛ هر چند تمام امکانات زندگی
برای او فراهم باشد.

به بیان دیگر آنچه موجب شکست و نا امیدی
می شود، «ناکامی در معنا یابی» است نه ناکامی در رفاه
و جاه. همان گونه که انسان جسمی دارد و جانی دارد،
زندگی نیز دارای دو بخش است: «مواد زندگی» و
«معنای زندگی» همان اندازه که جان بر جسم برتری
دارد، معنای زندگی نیز بر مواد زندگی برتری دارد. یک
نویسنده آمریکایی در شرح حال خود می گوید در
مسیری حرکت می کردم که جامعه آن را خوشبختی
می داند و همه اجزای خوشبختی را به دست آوردم:
تحصیلات بالا، شغل خوب، در آمد بالا، مسکن، وسیله
نقلیه و… هر چند تمام کارهایی را که جامعه برای
خوشبخت شدن دیکته می کند، انجام داده بودم اما هیچ
دلیلی برای ادامه زندگی نمی یافتم. نمی دانستم چرا
زنده ام و چرا زنده بودنم می تواند مهم باشد. زندگی
هیچ معنایی برای نداشت.۲ این نویسنده تا مرز
خودکشی پیش می رود ولی به ناگاه برای زندگی خود
معناییی می یابد و دوباره به زندگی بر می گردد.
معناداری زندگی یکی از نیازهای اساسی بشر است که
بدون آن حتی تأمین بودن همه نیازهای دیگر نیز
گره گشا نخواهد بود. چند سال پیش یک نظرخواهی
عمومی در فرانسه صورت گرفت که نتیجه آن نشان داد
۸۹% از شرکت کنندگان در این نظرخواهی اظهار
داشتند که انسان «چیزی» لازم دارد که به خاطر آن
زندگی کند و ۶۱% اذعان داشتند که کسی یا چیزی در
زندگی آنان هست که حاضرند به خاطرش بمیرند.۳

این مطالعات نشان می دهد که «معنا جویی» در
اغلب انسان ها یک حقیقت و یک نیاز اساسی است. هر
انسانی و در هر جامعه ای اگر معنایی برای حیات خود
نیابد، به بن بست و ناامیدی کشیده می شود. آنچه به
افراد و جوامع، پویایی، حرکت و امید می دهد و آنان را
به قله های موفقیت و سربلندی می رساند، معناداری
حیات است.

ضرورت ارزشمندی معنا

معنا داری، ضرورت زندگی فردی و جمعی
هست اما هر چیزی نمی تواند معنای حیات باشد. معنا
باید چیزی ارزشمند و فراتر از خود زندگی باشد. اگر
معنا، دلیل وجود و زنده بودن انسان است، باید چیزی
فراتر از زنده ماندن باشد. اگر معنا عاملی برای زندگی
کردن است، باید چیزی فراتر از زندگی کردن باشد. اگر
معنا دلیل تلاش و کوشش است. باید آنقدر ارزشمند
باشد که عمر و انرژی خود را صرف آن کنیم. اگر معنا
عامل بردباری و تحمل سختی ها است، باید آنقدر مهم
باشد که ارزش این همه تلاش و رنج را داشته باشد. اگر
معنا می تواند مرگ را و مردن را توجیه کند، باید آنقدر
ارزشمند باشد که انسان زندگی خود را فدای آن کند.
معنای زندگی باید ارزشمند، پایدار و بدون تبعات منفی
باشد. آنچه ارزشی پایین تر از خود حیات دارد و یا
مساوی آن است نمی تواند معنای زندگی باشد. آنچه
نابود شدنی است، نمی تواند معنای زندگی باشد و آنچه
تبعات منفی داشته و عاقبت خوشی ندارد، نمی تواند
معنای زندگی باشد. معنای زندگی برای آن نویسنده
آمریکایی، تا پیش از رسیدن به همه آنچه آرزویش را
داشت، دست یابی به خواسته ها و آرزوهایش بود و تا
به آنها نرسیده بود، امیدوار بود، امیدوار و پویا بود اما
وقتی به آنها دست یافت، ایستا و ناامید شد! چرا؟ چون
معنایی که برای زندگی پیدا کرده بود، ارزش فراتر و
پایدار نبود.

معنا، ضرورتی برای فرد و جامعه

ضرورت معنا را نباید فقط در فرد خلاصه کرد؛
جامعه ها نیز نیازمند معنا برای حیات خویش اند. هر
جامعه ای برای بقاء خود و برای ماندگاری هویت خود
نیازمند معنایی برای حیات اجتماعی خویش است. افراد
به ناچار در جام